ตอนที่ 433 ผู้ใดไม่มีนิสัยส่วนตัว!?! (3)

บนยอดเขาหยกน้อย หลี่ฉางโซ่วนิ่งงันไปด้วยความงุนงง และควบคุมตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์รอบๆ ตัวเขาโดยไม่รู้ตัวในขณะที่ตกตะลึงไปชั่วเวลาหนึ่ง

ข้าพอจำนักพรตเต๋าเมื่อครู่นี้ได้เลือนราง…

ในการประชุมแหล่งกำเนิดสามสำนักบำเพ็ญเต๋า ปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่เสวียนตูได้มาพร้อมกับคนผู้หนึ่งที่ได้รับพรเล็กน้อย…

คนนี้คือ ผู้ที่ได้รับพรเล็กน้อยใช่หรือไม่…

“นี่มันเรื่องเหลวไหลอันใดกัน?”

หลี่ฉางโซ่วกระตุกมุมปากอย่างแรง และในขณะนั้น เสี้ยวสัมผัสเซียนรับรู้ที่ทรงพลังก็ตรึงอยู่ที่ตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ตัวอื่นๆ ของเขาแล้ว

การล่าสมบัติเป็นพิธีกรรมจริงจังและศักดิ์สิทธิ์

ในตอนนั้น ข้าหยิบสมบัติวิญญาณบนผาแยกสมบัติมามากมายยิ่ง แล้วข้ายังขาดสมบัติอยู่จริงๆ หรือ? ’

นักพรตเต๋าตั๋วเป่ามักถามคำถามนี้กับตัวเองบ่อยครั้ง และแน่นอนว่า คำตอบที่ได้รับนั้นก็คือ เขาไม่ได้ขาด

นอกจากจะไม่ได้ขาดแล้ว ยังมั่งคั่งล้นเหลืออีกด้วย

มันก็เป็นเฉกเช่นเดียวกันกับสิ่งมีชีวิตใดๆ ที่อยู่ภายใต้จอมปราชญ์

เมื่อเขาผูกมิตรใหม่ภายในสำนักบำเพ็ญเต๋าเจี๋ย เขาไม่เคยสนใจระดับฐานพลังและจำนวนสมบัติวิญญาณของพวกเขา เพราะไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ก็เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขา จะมีมากไปกว่าเขา

และนักพรตเต๋าตั๋วเป่าก็หาได้ตระหนี่ไม่ ศิษย์ที่โดดเด่นทั้งหลายในสำนักบำเพ็ญเต๋าเจี๋ย ล้วนได้รับ สมบัติวิญญาณที่เขามอบให้

ทว่ามันก็ยากที่เขาจะหักห้ามใจปรารถนาที่จะค้นหาสมบัติ มันราวกับการเสพติด

เมื่อฐานพลังของเขาต่ำ เขาก็ต้องอาศัยพลังเวทเพื่อค้นหาสมบัติ

เมื่อฐานพลังของเขาสูงและพลังเวทก็สูงขึ้นอย่างก้าวกระโดด เขาก็จะสัมผัสถึงกลิ่นของสัญญาณแห่งความลับของสวรรค์โดยตรงและค้นหาสมบัติที่กำลังจะปรากฏขึ้นได้

วันนี้ เขาพบว่า มีสมบัติชิ้นหนึ่งกำลังจะถือกำเนิดขึ้นและวิ่งมาร่วมสนุกด้วยเช่นกัน

ระดับฐานพลังในยามนี้ของนักพรตเต๋าตั๋วเป่าอยู่ในขั้นสุดท้ายแล้วก่อนที่เขาจะตัดหนอนสามศพ[1] ตั๋วเป่ายังรู้ด้วยว่าตราบใดที่เขาเข้าใจเรื่อง “สมบัติ” เขาก็จะสามารถเข้าสู่ขอบเขตพลังใหม่ทั้งหมดได้

ทว่าเขาตรัสรู้และเข้าใจกระจ่างแจ้งได้ง่ายดายเช่นนี้ได้อย่างไร? เกือบทุกคนในโลกบรรพกาลล้วน รู้ว่าร่างหลักของนักพรตเต๋าตั๋วเป่า คือ หนูล่าสมบัติตัวแรกของโลก

เมื่อบรรพาจารย์ซันชิง[2]แยกจากกัน เหตุผลหลักก็คือ ปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่แห่งสวรรค์[3]ได้พาเต๋าตั๋วเป่ากลับไปที่ลานสามสหาย และรับเต๋าตั๋วเป่าเป็นศิษย์คนโตของเขา จึงทำให้หยวนสือเทียนจุน[4]เริ่มขุ่นเคือง…

นักพรตเต๋าตั๋วเป่าไม่เคยรู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติในภูมิหลังของเขาเอง ด้วยเหตุนี้ การได้พบกับอาจารย์ของเขา จึงถือเป็นพรที่ยิ่งใหญ่ที่สุด และให้โอกาสดีที่สุดแก่เขา

ทว่าการล่าสมบัติก็เป็นเหมือนปีศาจในใจที่เขาไม่อาจกำจัดออกไปได้ ทำให้เขาต้องออกล่าสมบัติมาตั้งแต่สมัยโบราณจนกระทั่งถึงยามนี้

มันหมดหนทางแล้ว เพราะกระบวนการล่าสมบัตินั้น เต็มไปด้วยเสน่ห์ชวนให้ลุ่มหลง ซึ่งทำให้เขามึนเมาจนลืมตัว และสัมผัสได้ถึงจังหวะเคลื่อนไหวพื้นฐานของเต๋าใหญ่

และความยากลำบากในการล่าสมบัตินั้น ทั้งหมดล้วนเพื่อความพึงพอใจและความสุขในการล่าสมบัติ!

เมื่อได้โอบกอดสมบัติเอาไว้ และสัมผัสได้ถึงถึงจังหวะเคลื่อนไหวแห่งเต๋าใหญ่ในขณะที่ได้ดื่มด่ำในเต๋าของเขาเอง…

‘ไม่มีอะไรในใต้หล้านี้ที่จะทำให้ข้าพอใจได้มากกว่านี้อีกแล้ว! ’

นักพรตเต๋าตั๋วเป่าชื่นชมในใจ

มันผิดหรือที่เขาจะสัมผัสใกล้ชิดกับสมบัติ?

มีปัญหาหรือ?

นี่คือขอบเขตหนึ่ง!

“แค่กๆ” นักพรตเต๋าตั๋วเป่านั่งบนกองสมบัติ และก้มศีรษะพลางเช็ดใบหน้า ในขณะนั้น เสื้อผ้าที่ทำจากพลังเซียนก็ได้ปรากฏบนร่างของเขาแล้วและยังมีเสื้อคลุมเต๋าจริงอยู่ด้านนอกชั้นหนึ่ง

อืม มันน่าอายยิ่ง

เทพแห่งท้องทะเลน้อยแห่งสำนักบำเพ็ญเต๋าหยินยังอยู่ข้างนอกไม่ใช่หรือ? ไฉนจู่ๆ ก็มาปรากฏตัวขึ้นที่นี่?

เอ๋ ไม่นะ นั่นไม่ถูกต้อง คนที่ข้าเพิ่งทำลายจนกลายเป็นเถ้าถ่านเมื่อครู่นี้ ดูเหมือนว่าจะเป็นเซียนจิน…

“ฟู่!” เขาพลุ่งพล่านทันที

นั่นน่าจะเป็นร่างหลักของเทพแห่งท้องทะเลน้อยแห่งสำนักบำเพ็ญเต๋าหยินหรือไม่?

หากในยามโกรธ เขาสังหารศิษย์ที่อาจารย์ป้าของเขาเห็นคุณค่า มันย่อมจะเลวร้ายยิ่ง!

ทันใดนั้น นักพรตเต๋าตั๋วเป่าก็รีบกระโดดออกจากกองสมบัติอย่างรวดเร็ว

และเมื่อพบว่า เขาเพียงเพิ่งทำลายตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ไปเท่านั้น จึงถอนหายใจอย่างโล่งอก

จากนั้น เขาก็นำสมบัติวิญญาณแปลกๆ มากกว่าสามร้อยชิ้นที่ถูกเขาโยนออกมาเป็นชุดๆ กลับเข้าไปในแขนเสื้อของเขา

เป็นข้าผิดเองที่เมื่อครู่นี้ เมามากไป…

ช่างน่าอายอะไรเช่นนี้!

นักพรตเต๋าตั๋วเป่าพบสถานแห่งนี้เมื่อครึ่งชั่วยามก่อน และในไม่ช้าปรมาจารย์เต๋านักล่าสมบัติผู้นี้ ก็ได้ค้นพบตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ที่หลี่ฉางโซ่วแอบวางไว้ลับๆ ในเวลานั้น นักพรตเต๋าตั๋วเป่าเข้าใจว่า การที่สมบัตินี้ถือกำเนิดขึ้น น่าจะเกี่ยวข้องกับเทพแห่งท้องทะเล…

ตอนนี้ พลังเวทตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์นั้น แทบจะเหมือนกันกับเทพแห่งท้องทะเลแล้ว

นักพรตเต๋าตั๋วเป่าแอบเพ่งพุ่งไปที่ตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์เพื่อพยายามสรุปข้อมูล และพบคำเตือนจากแผนภาพไท่จี๋ ซึ่งแน่นอนว่า เขาได้ยืนยันตัวตนของผู้กำลังควบคุมตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์อยู่เบื้องหลัง

ทว่านักพรตเต๋าตั๋วเป่าหาได้สนใจอะไรมากนัก สิ่งที่เขาชื่นชอบคือความสุขในการค้นหาสมบัติและความรู้สึกที่ได้พบสิ่งมีชีวิตอ่อนแอ

เดิมทีนักพรตเต๋าตั๋วเป่าได้วางแผนไว้ว่า หลังจากพบและชื่นชมสมบัติแล้ว เขาก็จะจากไปเอง โดยไม่ต้องการรบกวนการล่าสมบัติของเทพแห่งท้องทะเลน้อยแห่งสำนักบำเพ็ญเต๋าหยิน

ความจริงแล้ว เขายังจะฝากของขวัญเล็กๆ น้อยๆ ไว้ให้เทพแห่งท้องทะเลน้อยน้อยเพื่อผูกไมตรีอันดีกับเขา

ในขณะนั้น นักพรตเต๋าตั๋วเป่าได้เข้าไปในคลังเก็บสมบัติของปีศาจกระทิงเงียบๆ ก่อนจะรวบรวมสมบัติเข้าด้วยกันเอาไว้ด้วยกันจนพอใจก่อนจะนอนอยู่บนนั้น แล้วรออยู่สักพักก่อนที่ตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์เทพแห่งท้องทะเลจะมาถึง

นักพรตเต๋าตั๋วเป่ามั่นใจอย่างแน่นอนว่า หลี่ฉางโซ่วย่อมไม่อาจจับสังเกตเห็นภาพที่เขาจากไปได้

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เขาจดจ่ออยู่นั้น คือ ตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ทั้งแปดที่อยู่ด้านนอก…

คาดไม่ถึงว่า…กลับเป็นอีกฝ่ายที่ทำให้นักพรตเต๋าตั๋วเป่าตื่นตกใจเองหลังจากที่นักพรตเต๋าตั๋วเป่าทำให้เขาประหลาดใจ

“ไฉนจู่ๆ เขาก็โผล่ขึ้นมาจากใต้ดิน?”

นักพรตเต๋าตั๋วเป่าตบศีรษะของเขาและคิดถึงวิธีจัดการเรื่องนี้อย่างรวดเร็ว ทว่าเขาก็รู้สึกหงุดหงิดและสับสน และในชั่วเวลาหนึ่ง เขาก็ยังไม่มีความคิดดีๆ เลย

ดังนั้นโดยไม่สนใจสามเจ็ดยี่สิบเอ็ด[5] นักพรตเต๋าตั๋วเป่าก็หยิบบาตรสีม่วงทอง หรือบาตรจื่อจิน ออกมาจากกระเป๋าที่หน้าอกของเขาก่อนจะชูมือใหญ่ขึ้น และในขณะนั้น บาตรก็สั่นเล็กน้อยก่อนจะหายวับฉับพลัน

ในเวลาเดียวกันนั้น บาตรที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางหนึ่งพันลี้ก็ตกลงมาจากฟากฟ้าและปกคลุมทั้งเมืองซื่อเถี่ยและหุบเขาทันที

………………………………………………………………..

[1] หรือบางที่เรียก ประหารสามอสุภหรือปลงสามอสุภ ตามความเชื่อของเต๋า หนอนสามศพ เป็นตัวแทนของ “กิเลสชั่วร้าย” ทั้งสามภายในร่างมนุษย์ โดยมีต้นแบบคือ หนอนหรือแมลง ซึ่งประกอบด้วยหนอนสามตัวบน ศพบน หนอนสามตัวบน ศพกลาง และตัวหนอนสามตัวบน ศพล่าง เพื่อเริ่มวิถีสู่ความเป็นอมตะ ผู้ฝึกบำเพ็ญจะต้องกำจัด “รากของสามศพ” หนอนศพที่เรียกว่า เผิงโหวจะอยู่ในหัวคือทำให้คนโง่เขลาเบาปัญญา หนอนศพที่เรียกว่าเผิงจื้อ อยู่ในอก คือ ความหลงผิด และหนอนศพที่เรียกว่าเผิงเจียวจะอยู่ในท้องของมนุษย์ คือ ความโลภ ความอยากได้ ทั้งอาหาร เครื่องดื่ม ชายหญิง แนวความคิดการตัดศพสามศพของเต๋าคือ เน้นการขจัดกิเลส และความลุ่มหลง

[2] องค์ไท่ชิง องค์ทงเทียน องค์หยวนสือ

[3] องค์ทงเทียน หรือ ทงเทียนเจี้ยวจู่

[4] องค์เง็กเซียน หรือเรียกว่า องค์หยกวิสุทธิ์ หรือ จักรพรรดิหยก

[5] ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งแบบไม่สนใจความถูกต้องเหมาะสมหรืออะไรทั้งสิ้น คือ ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร ก็จะทำให้ได้