ตอนที่ 478 กระบี่สังหารปีศาจขององค์เง็กเซียน แยกเทพแห่งแม่น้ำและทะเลสาบ! (3)

หลี่ฉางโซ่วกล่าวอย่างสงบว่า “ให้ข้าพูดเรื่องนี้ก่อน หากเจ้ากระทำความผิดเช่นนั้นจริงๆ ข้าจะปลดตำแหน่งเทพของเจ้าออกและให้เจ้าโยนตัวเองลงไปในสระทัณฑ์สวรรค์เพื่อกลายเป็นมนุษย์ และเจ้าจะอยู่ในสถานะที่สตรีทุกคนล้วนหวาดกลัวเจ้า!”

เปี้ยนจวงขาสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ขึ้นมาทันที แล้วรีบบอกว่า เขาไม่กล้า

ในช่วงเวลาที่เขาอยู่ในศาลสวรรค์นั้น เขาคิดได้แล้วจริงๆ…

เขาไม่ได้ชอบสตรีผู้ใดเป็นพิเศษ เขาชื่นชอบสตรีเพียงเพราะความงามของนางเท่านั้น

หลังจากเตรียมการเหล่านี้แล้ว หลี่ฉางโซ่วก็หยิบตำราชื่อ “แผนการฝึกทหาร” ออกมาแล้วให้รองผู้บัญชาการทั้งสามคนศึกษาอย่างละเอียด และในอีกครึ่งเดือน เขาจะเริ่มการฝึกทางทหารแห่งสี่คาบสมุทรเป็นครั้งแรก

รองผู้บัญชาการทั้งสามประสานมือคารวะและน้อมรับบัญชา จากนั้น พวกเขาก็ส่งหลี่ฉางโซ่วออกจากแม่น้ำเทียนเหอด้วยความเคารพ

ทันทีที่หลี่ฉางโซ่วจากไป รองผู้บัญชาการอีกสองคนก็ประสานมือคารวะพร้อมๆ กัน หนึ่งในนั้นยิ้มและกล่าวว่า “พี่เปี้ยน ข้าเป็นคนใจร้อน หากทำให้ท่านขุ่นเคืองใจในภายหน้า ก็ขอวอนท่านได้ โปรดอภัยให้ข้าด้วย”

เปี้ยนจวงผงะงันไปในตอนแรก จากนั้นเขาก็อดทนกับความเจ็บปวดที่หลังแล้วยืดตัวให้ตรงพลางแย้มยิ้มและตอบกลับว่า “แน่นอน แน่นอน”

เวลานี้วิกฤตได้ผ่านไปชั่วคราวแล้ว ในขณะนั้น เปี้ยนจวงเข้าใจว่าเขา…

เขาได้กลายเป็นคนของเทพแห่งท้องทะเลแล้ว!

กล่าวให้ฟังดูดี เขาก็เป็นผู้ช่วยที่ไว้ใจได้!

ความสุขนี้มาเร็วเกินไปและเขาไม่ทันตั้งตัว จากนั้น เขาก็รีบส่งอาหารพิเศษในท้องถิ่นจากบ้านเกิดของเขาไปให้เทพแห่งท้องทะเลอย่างกระตือรือร้น

เมื่อออกจากแม่น้ำเทียนเหอแล้ว หลี่ฉางโซ่วก็รีบขี่เมฆตรงไปที่หอสมบัติหลิงเซียว

การให้ทหารแห่งกองทัพเรือเทียนเหอ ลงไปที่ทะเลเพื่อฝึกฝนนั้น เป็นเพียงส่วนหนึ่งในแผนของเขา

ข้าต้องรายงานเรื่องนี้ให้องค์เง็กเซียนรับรู้ก่อนล่วงหน้าและขอยืมพลังอำนาจแห่งศาลสวรรค์

เมื่อเขามาถึงหอสมบัติหลิงเซียว ทหารสวรรค์ที่เฝ้าประตูก็ไม่กล้าหยุดเขา แม่ทัพสวรรค์ที่อยู่หน้าหอรีบโค้งคำนับให้เขา

หลี่ฉางโซ่วขี่เมฆแล้วร่อนลงหยุดที่หน้าหอ เขาอยู่ในชุดเสื้อคลุมสีขาว และถือแส้หางม้า พร้อมกับก้าวเข้าไปในหอสมบัติหลิงเซียว

องค์เง็กเซียนวางม้วนคัมภีร์ในมือลงแล้วยิ้ม

“ฉางเกิง เจ้าคิดแผนการอันล้ำเลิศขึ้นมาได้อีกแผนแล้วใช่หรือไม่?”

หลี่ฉางโซ่วโค้งคำนับให้ก่อนจะชี้แจงรายละเอียดในแผนการของเขาบางส่วน

เมื่อองค์เง็กเซียนได้ยินเช่นนั้น…

“ฝ่าบาท พระองค์ทรงออกพระราชโองการแล้ว งานเลี้ยงผลท้อเซียนจะกำหนดความอยู่รอดของเผ่ามังกร เทพน้อยจะใช้สิ่งนี้เป็นข้ออ้างในการจับมังกร เทพน้อยรู้สึกว่ายังมีความเป็นไปได้ที่จะทำแผนการที่ดีที่สุดให้สำเร็จ หากเผ่ามังกรคิดจะยอมจำนนก่อน อำนาจของศาลสวรรค์ก็จะเพิ่มขึ้นสูงสุด”

องค์เง็กเซียนยิ้มและกล่าวว่า “ฉางเกิง หากเจ้ารู้สึกว่า ไม่มีเวลาพอ เราก็สามารถเลื่อนงานเลี้ยงผลท้อเซียนออกไปได้”

“ฝ่าบาท ทรงทำเช่นนั้นไม่ได้ฝ่าบาท!”

หลี่ฉางโซ่วกล่าวอย่างจริงจังว่า “ฝ่าบาท การเปลี่ยนแปลงพระบัญชาอยู่ตลอดเวลานั้น ถือเป็นเรื่องต้องห้าม ฝ่าบาท พระราชโองการของฝ่าบาท จะส่งผลกระทบต่อการทำงานของเต๋าสวรรค์ และส่งผลกระทบต่อสิ่งมีชีวิตมากมายนับไม่ถ้วนทั่วหล้า หากเปลี่ยนไปง่ายๆ จะไม่ทำให้ทั่วหล้าล้วนสับสนอลหม่านหรือฝ่าบาท? ขอได้โปรดอย่าทรงกังวลไปเลย ฝ่าบาท เทพน้อยเพียงแค่พยายามอย่างเต็มที่ มันย่อมจะดีที่สุดหากเทพน้อยทำสำเร็จ แต่หากไม่ เทพน้อยก็สามารถลดการต่อต้านลงได้หลังจากที่ศาลสวรรค์ยอมรับเผ่ามังกรแล้ว”

“ได้!”

องค์เง็กเซียนถอนหายใจและกล่าวว่า “ฉางเกิง แล้วข้ายังต้องกังวลเรื่องใดเล่า? ยังมีอะไรที่ศาลสวรรค์สามารถทำได้หรือไม่”

หลี่ฉางโซ่วครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและกล่าวว่า “ฝ่าบาท โปรดประทานอภัยที่เทพน้อยขอบังอาจ แต่เทพน้อยยังประสงค์สามสิ่ง”

องค์เง็กเซียนกระตือรือร้นขึ้นมาทันทีและกล่าวว่า “ว่ามา!”

หลี่ฉางโซ่วกล่าวว่า “เทพน้อยต้องการมีสารว่างเปล่าจากฝ่าบาท ไม่จำเป็นต้องปิดผนึกด้วยตราประทับของจักรพรรดิแห่งสวรรค์ ฝ่าบาท พระองค์สามารถทิ้งอักขระเต๋าไว้บนนั้นได้”

“ได้!”

“เทพน้อยยังต้องการผลท้อเซียน ต่อจากนั้น เทพน้อยก็จะไปที่วังอวี่ซวี เกาะเต่าทอง และสถานที่อื่นๆ ที่จอมปราชญ์เทพรับผิดชอบ เทพน้อยจะพบกับผู้ที่รับผิดชอบกิจการของสำนักบำเพ็ญเต๋าฉาน และ สำนักบำเพ็ญเต๋าเจี๋ย เนื่องจากศาลสวรรค์ต้องการนำเผ่ามังกรเข้าสู่ศาลสวรรค์ เทพน้อยจึงจะขอให้ปรมาจารย์ของทั้งสองสำนักส่งเสียงให้การสนับสนุนและกดดันเผ่ามังกร”

“ได้!”

“เทพน้อยยังต้องการบุญและพระบัญชาจากฝ่าบาท”

หลี่ฉางโซ่ว หยิบม้วนกระดาษออกมาจากแขนเสื้อของเขา มันคือแผนภาพอุทกศาสตร์การควบคุมน้ำจากต้าอวี่

จากนั้นเขาก็กล่าวอย่างสงบว่า “ตอนที่เทพน้อยได้ไปที่ถ้ำเมฆไฟ เทพน้อยได้รับของสิ่งนี้มาจากจักรพรรดิต้าอวี่ มันมีคำอธิบายประกอบของแม่น้ำ ทะเลสาบ ลำธาร และแอ่งน้ำของดินแดนเทวะทักษิณ”

ในอีกสิบสองปีข้างหน้า เทพน้อยอยากจะเดินทางไปที่ดินแดนเทวะทักษิณพร้อมกับนำแผนภาพนี้ไปด้วย

แม้ทั้งสี่คาบสมุทรจะกว้างใหญ่ แต่ตำแหน่งเทพก็มีขีดจำกัด เราสามารถมอบตำแหน่งเทพแห่งน้ำระดับล่างให้กับแม่น้ำและทะเลสาบในดินแดนเทวะทักษิณได้

สำหรับเทพแห่งน้ำที่ได้รับการแต่งตั้ง พวกเขาจะสามารถอยู่ในตำแหน่งได้สองสามพันปีหรือแม้แต่สองสามร้อยปี

จากนั้นเทพกลุ่มนี้ก็จะช่วยให้เผ่ามังกรสามารถชำระล้างกรรมร้ายได้อย่างรวดเร็ว เช่นนั้นแล้ว เผ่ามังกรจะไม่ถูกล่อลวงได้อย่างไร?

การกำราบปราบปราม การแสดงความเมตตา และให้ความหวังแก่เผ่ามังกรนั้น เทพน้อยไม่กลัวว่าเผ่ามังกรจะไม่คิดขออนุญาต ยิ่งไปกว่านั้น ด้วยการให้เรื่องของดินแดนเทวะทักษิณอยู่ภายใต้การควบคุมของศาลสวรรค์โดยตรง เราย่อมสามารถชดเชยการขาดเทพของศาลสวรรค์ได้”

“น่าทึ่ง น่าทึ่งจริงๆ!”

องค์เง็กเซียนปรบมือและหัวเราะ เขายืนขึ้นหลังโต๊ะหยกและมองไปที่หลี่ฉางโซ่วด้วยดวงตาเปล่งแสงลุกโชน

“ฉางเกิง เจ้าจะทำให้ข้าต้องประหลาดใจอีกสักกี่ครั้งกัน!

ด้วยแผนภาพอุทกศาสตร์ต้าอวี่ เราจะสามารถพัฒนาตำแหน่งเทพสำหรับแม่น้ำและทะเลสาบในดินแดนเทวะทักษิณได้ และด้วยตำแหน่งเทพเช่นนั้น เหตุใดเขาจึงต้องกังวลว่า จะไม่อาจทำให้เผ่ามังกรเริ่มถวายสัตย์ปฏิญาณความจงรักภักดีได้?

ฉางเกิง ต้องเป็นเจ้าที่คิดแผนการยอดเยี่ยมแยบยลเช่นนั้นออกมาได้!

“ฉางเกิง จงฟังข้า!”

หลี่ฉางโซ่วทำการคารวะเต๋าด้วยความเคารพและกล่าวว่า “เทพน้อยอยู่นี่แล้ว”

องค์เง็กเซียนเดินไปมาหลังโต๊ะหยก เขาเต็มไปด้วยพลังและดวงตาของเขาก็เปล่งประกาย!

จากนั้น เขาดึงพลังเต๋าสวรรค์และกล่าวว่า “วันนี้ข้าขอสั่งให้เทพแห่งท้องทะเลฉางเกิงถือแผนภาพอุทกศาสตร์ต้าอวี่และกระบี่สังหารปีศาจ เขาจะลาดตระเวนผืนน้ำของดินแดนเทวะทักษิณ รักษาตำแหน่งเทพแห่งแม่น้ำ ลำธาร ทะเลสาบ และสระน้ำให้มั่นคง!”

“เทพน้อยน้อมรับบัญชาฝ่าบาท!”

ทันทีที่หลี่ฉางโซ่วกล่าวจบ แสงสีทองก็สาดส่องไปทั่วหอสมบัติหลิงเซียว คลื่นพลังบุญพุ่งเข้าหาแผนภาพในมือของหลี่ฉางโซ่ว และในชั่วพริบตานั้น แผนภาพก็เปลี่ยนเป็นสีทอง

ต่อจากนั้น กระบี่อีกเล่มหนึ่งก็ค่อยๆ ก่อตัวขี้นต่อหน้าหลี่ฉางโซ่ว มันถูกห่อหุ้มด้วยพลังแห่งเต๋าสวรรค์ที่เข้มข้นและเปรียบได้กับสมบัติวิญญาณบุญโฮ่วเทียนชั้นยอด!

กระบี่สังหารปีศาจขององค์เง็กเซียน!

อืม… แม้ว่าโดยพื้นฐานแล้ว มันจะไร้ประโยชน์ แต่มันก็ดูดียิ่งเมื่ออยู่ในมือของเขา

………………………………………………………………..