“ชอบ​ที่นี่​หรือไม่​!?”

ชายหนุ่ม​เดิน​เข้าไป​ข้าง​กาย​สาวน้อย​ ก่อน​ใช้สอง​มือ​โอบ​สาวน้อย​ชุด​ขาว​งดงาม​ตรงหน้า​เข้าสู่​อ้อมกอด​ตน​

คาง​ก็​ซบ​ลง​บน​ซอก​คอ​ของ​สาวน้อย​ ก่อน​สูดดม​กลิ่นหอม​สดชื่น​บน​กาย​ที่​เป็น​เอกลักษณ์​ของ​สาวน้อย​

เมื่อ​ถูก​ชายหนุ่ม​โอบกอด​ ทำให้​ซินเอ่อร์​ที่​คล้าย​นก​น้อย​สนุกสนาน​ตัว​หนึ่ง​ รอยยิ้ม​บน​ใบหน้า​ถูก​แทนที่​ด้วย​ความ​เขินอาย​

แม้ชายหนุ่ม​จะชอบ​โอบกอด​นาง​ แต่​ทุกครั้ง​การ​เข้าใกล้​ของ​ชายหนุ่ม​ มัก​ทำให้​นาง​หน้าแดง​ใจเต้น​แรง​ และ​กังวล​อย่าง​มาก​

เวลานี้​เมื่อ​รู้สึก​ถึงสอง​มือ​ทรงพลัง​คู่​นั้น​ของ​ชายหนุ่ม​กำลัง​โอบรัด​ที่​เอว​เล็ก​ของ​ตน​ กอดรัด​ตน​ไว้​แน่น​

กลิ่น​ดอก​อวี๋ห​ลัน​ขา​วัน​หอมหวน​นั้น​ กำลัง​ล้อมรอบ​นาง​ไว้​ ทำให้​นาง​สบายใจ​

อบอุ่น​…

พอ​คิดถึง​ตรงนี้​ ซินเอ่อร์​ใจเต้น​แรง​ ก่อน​เงย​ใบหน้า​เล็ก​ยิ้ม​ให้​แก่​ชายหนุ่ม​ ก่อน​พยักหน้า​เอ่ย​ขึ้น​

“อืม​ ข้า​ชอบ​ที่นี่​มาก​ ที่นี่​งดงาม​ยิ่งนัก​ เซวียน​ ท่าน​ดู​บน​แม่น้ำ​ คล้าย​ปู​ด้วย​ชั้น​อัญมณี​ที่​ระยิบระยับ​ สวย​จริงๆ​!”

ซินเอ่อร์​ชี้ไป​ที่​แม่น้ำ​ด้านหน้า​ ก่อน​เอ่ย​อย่าง​ชอบใจ​

ใบหน้า​เล็ก​ขาวผ่อง​นั้น​ เมื่อ​ครู่​ยัง​ตื่นเต้น​ดีใจ​ หัวเราะ​หน้า​แดงก่ำ​ เวลานี้​กลับ​ยิ้มแย้ม​ดุจ​บุปผา​ งดงาม​จน​คน​มิอาจ​ละสายตา​

ชายหนุ่ม​เห็น​เช่นนั้น​ ดวงตา​ดำขลับ​แคบ​ยาว​คู่​นั้น​อด​เป็นประกาย​ไม่ได้​ชั่วขณะ​ ทันใดนั้น​คล้าย​นึก​บางสิ่ง​ขึ้น​มาได้​ จึงมุมปาก​ก่อน​เอ่ย​ขึ้น​

“เฮอ​ เฮอ​ หาก​เจ้าชื่นชอบ​ ข้า​จะเอา​อัญมณี​มอบให้​กับ​เจ้า ดี​หรือไม่​!?”

“ห๊ะ​ มอบ​อัญมณี​ให้​ข้า​ เซวียน​ ท่าน​เสียสติ​หรือ​ พวก​นั้น​คือ​น้ำ​ จะมีอัญมณี​เช่นไร​”

สำหรับ​คำพูด​ของ​เห​ลิ่งอวี้เซวียน​ ซินเอ่อร์​ตะลึงงัน​ คิด​ว่า​เห​ลิ่ว​อวี้เซวียน​กำลัง​ล้อเล่น​ จึงอด​ยิ้ม​ไม่ได้​

แต่​เห​ลิ่งอวี้เซวียน​ที่​ได้ยิน​คำพูด​ซินเอ่อร์​ มุมปาก​ประดับ​ด้วย​รอยยิ้ม​ตลอดเวลา​ ดวงตา​ดำขลับ​คู่​นั้น​แฝงด้วย​ความรักใคร่​ จ้องมอง​ตรง​มาที่​ซินเอ่อร์​ ก่อน​ยิ้ม​อย่าง​มั่นใจ​

“เจ้าไม่เชื่อ​ว่า​ข้า​จะนำ​อัญมณี​มอบให้​เจ้าได้​หรือ​!?”

“เฮอ​ เฮอ​ ไม่เชื่อ​”

ซินเอ่อร์​หัวเราะ​ขึ้น​

แม้ภายใน​ความรู้สึก​ของ​นาง​ เซวียน​จะเก่ง​มีความสามารถ​รอบด้าน​ แต่​ตอนนี้​นาง​ไม่เชื่อ​จริงๆ​ ว่า​เซวียน​จะมอบ​อัญมณี​ให้​แก่​นาง​ได้​ เพราะ​นั่น​คือ​แสงกำจาย​มาจาก​แสงพระอาทิตย์​ที่​สาดส่อง​ลงมา​บน​ผิวน้ำ​เท่านั้น​

พอ​คิดถึง​ตรงนี้​ ซินเอ่อร์​ยิ้ม​พร้อม​ส่ายหน้า​

เห็น​เช่นนั้น​ เห​ลิ่งอวี้เซวียน​ตั้งใจ​ถอนหายใจ​อย่าง​หนัก​ออกมา​ คล้าย​ผิดหวัง​กับ​คำพูด​นี้​ของ​ซินเอ่อร์​อย่าง​มาก​

“เจ้าไม่เชื่อ​ข้า​เช่นนี้​ ข้า​เสียใจ​จริงๆ​ ทว่า​ซินเอ่อร์​ ข้า​และ​เจ้ามาพนัน​กัน​เถิด​!”

“พนัน​ พนัน​น​สิ่งใด​!?”

เมื่อ​ได้ยิน​ ใบหน้า​จิ้มลิ้ม​ของ​ซินเอ่อร์​ตะลึงงัน​ และ​อด​แปลกใจ​ขึ้น​มาไม่ได้​

“พนัน​ว่า​ข้า​จะไม่จาก​ที่นี่​ แต่เพียง​เจ้าหลับตา​ลง​ ขณะที่​ข้า​บอก​ให้​เจ้าลืมตา​ ข้า​สามารถ​เสก​อัญมณี​ขึ้น​มาได้​ เจ้าคิดเห็น​เช่นไร​!?”

“เฮอ​ เฮอ​ ตกลง​”

เมื่อ​เห็น​ท่าทาง​ตื่นเต้น​ของ​เห​ลิ่งอวี้เซวียน​ ซินเอ่อร์​จึงรู้สึก​สนใจ​ เอ่ย​รับปาก​ขึ้น​

ทันใดนั้น​ ได้ยิน​ชายหนุ่ม​เอ่ยปาก​ขึ้น​อีกครั้ง​

“ตกลง​ เช่นนั้น​ตอนนี้​เจ้าหลับตา​ลง​ก่อน​ เมื่อ​ข้า​นับ​ถึงสาม เจ้าค่อย​ลืมตา​ขึ้น​มา”

เมื่อ​เห็น​ชายหนุ่ม​เอ่ย​ดัง​คือ​ความจริง​ แม้ซินเอ่อร์​จะรู้สึก​น่าขัน​ แต่กลับ​ให้​ร่วมมือ​เป็น​อย่าง​ดี​

จึงค่อยๆ​ ปิด​ตา​ลง​ ฟังเสียงแหบ​พร่า​มีเสน่ห์​นับ​ตัวเลข​ของ​ชายหนุ่ม​อย่าง​เงียบๆ​ ใจของ​วิน​เอ่อร์อด​เต้น​ ‘ตึก​ตัก​ตึก​ตัก​’ อย่าง​ว้าวุ่น​ไม่ได้​

“หนึ่ง​ สอง​ สาม”

หลัง​ชายหนุ่ม​เริ่ม​นับ​จนถึง​สาม ซินเอ่อร์​จึงค่อยๆ​ ลืมตา​ขึ้น​อย่าง​เชื่อฟัง​

เดิมที​คิด​ว่า​เมื่อ​ครู่​ชายหนุ่ม​เพียง​หยอกล้อ​นาง​

เพราะ​เขา​ไม่ได้​ออกห่าง​จาก​นาง​ จะนำ​ ‘อัญมณี​’ มามอบให้​นาง​ได้​เช่นไร​!?

ทว่า​เมื่อ​ซินเอ่อร์​เห็น​สร้อย​เพชร​ไหล​ตก​ลงมา​ด้านหน้า​ รู้สึก​เพียง​ดุจ​ฟ้าผ่า​กลางวันแสกๆ​ ตกตะลึง​อย่าง​ที่สุด​

ดวงตา​คู่​งามนั้น​เต็มไปด้วย​ความสงสัย​ และ​เบิก​ว้าง​เพราะ​ตกตะลึง​

เห็น​เพียง​สร้ย​เพชร​เส้น​นี้​ประณีต​งดงาม​อย่างยิ่ง​ โดยเฉพาะ​จี้รูป​หัวใจ​ตรงกลาง​ที่​ทำ​ขึ้น​อย่าง​ประณีต​ ทำให้​คน​เห็น​รู้สึก​ชื่นชอบ​ทันที​

เวลานี้​จี้รูป​หัวใจ​นั้น​ ท่ามกลาง​แสงอาทิตย์​เปล่งประกาย​แว​วาว​สวยงาม​ออกมา​ ทำให้​แสงสีทอง​บน​แม่น้ำ​ด้านหลัง​ของ​มัน​มืดมน​ลง​ไป​ทันที​

เห็น​เช่นนั้น​ ซินเอ่อร์​หลัง​หาย​จาก​การ​ตกตะลึง​ อด​เอ่ยปาก​พึมพำ​ด้วย​น้ำเสียง​เหลือเชื่อ​ไม่ได้​

“สร้อย​เส้น​นี้​ เหตุใด​จึงอยู่​ใน​มือ​ท่าน​ ครั้งก่อน​ข้า​ทำ​หล่น​หาย​ไป​แล้ว​ชัด​ๆ”

ซินเอ่อร์​เอ่ยปาก​อย่าง​ไม่เชื่อ​สายตา​

เพราะ​สร้อย​เส้น​นี้​ ตอนที่​นาง​ถูก​ลักพาตัว​ไป​ พบ​ว่า​มัน​หาย​ไป​แล้ว​ ต่อมา​นาง​ก็ตาม​หาไม่​เจอ​

ขณะนั้น​นาง​รู้สึก​คอ​ว่างเปล่า​ กระทั่ง​หัวใจ​คล้าย​หาย​ไป​บางส่วน​ จะเติมเต็ม​เช่นไร​ก็​ไม่กลับมา​ดังเดิม​

เพราะ​สร้อย​เส้น​นี้​ เป็น​ของขวัญ​ชิ้น​แรก​ที่​เซวียน​มอบให้​แก่​นาง​

และ​เซวียน​ยัง​เอ่ย​ว่า​ จี้หัวใจ​นี้​เป็นตัวแทน​ของ​หัวใจ​ของ​เขา​

หัวใจ​เขา​อยู่​บน​กาย​นาง​ แต่​นาง​กลับ​ไม่ระวัง​ทำ​มัน​หล่น​หาย​

ขณะนั้น​นาง​ไม่กล้า​บอก​กับ​เซวียน​ คิดไม่ถึง​สร้อย​เส้น​นี้​จะอยู่​ใน​มือ​ของ​เขา​

นี้​คือ​ความบังเอิญ​ หรือ​เป็น​พรหมลิขิต​!?

เวลานี้​ซินเอ่อร์​ทั้ง​ตื่นเต้น​และ​สงสัย​

ตรงข้าม​กับ​ซินเอ่อร์​ที่​สงสัย​ตื่นเต้น​ เห​ลิ่งอวี้เซวียน​จึงก้มหน้า​ลง​เก็บ​ความงดงาม​บน​ใบหน้า​ของ​นาง​ไว้​สายตา​ ก่อน​พลัน​ยิ้มมุมปาก​ เอ่ย​เสียง​เบา​ขึ้น​

“สร้อย​เส้น​นี้​ ตอนที่​ข้า​ส่งคน​ออก​ตามหา​เจ้าที่​ชานเมือง​พบ​เข้า​ สร้อย​เส้น​นี้​คือ​ตัวแทน​หัวใจ​ของ​ข้า​ ตอนนั้น​เมื่อ​ข้า​หยิบ​สร้อย​เส้น​นี้​ขึ้น​มา หัวใจ​คล้าย​แตกสลาย​ เพราะ​ใจของ​ข้า​อยู่​บน​กาย​ของ​เจ้า เจ้าทำ​มัน​หล่น​ได้​เช่นไร​ ดังนั้น​ตอนนี้​มัน​จึงควร​กลับ​สู่เจ้าของ​ หัวใจ​ของ​ข้า​ ควร​อยู่​บน​กาย​ของ​เจ้า นี้​คือ​…”

พอ​เอ่ยถึง​ตรงนี้​ เห​ลิ่งอวี้เซวียน​ชะงัก​ ก่อน​เอ่ยปาก​ขึ้น​

“คือ​พรหมลิขิต​ ชั่วชีวิต​นี้​เจ้าที่​หญิง​ที่​ข้า​รัก​ ซินเอ่อร์​ ข้า​รัก​เจ้า รัก​เจ้ามานาน​เหลือเกิน​!” ตั้งแต่​ตอน​เด็ก​ เขา​รัก​นาง​มาโดยตลอด​

“ดังนั้น​ เจ้าแต่งงาน​กับ​ข้า​เถิด​!”

เพราะ​การ​ได้​แต่ง​นาง​เป็น​ภรรยา​ คือ​ปณิธาน​ใน​วัยเด็ก​ของ​เขา​!

ขณะ​เห​ลิ่งอวี้เซวียน​คิดในใจ​ น้ำเสียง​หนักแน่น​อย่าง​ไร้​ที่​เปรียบ​!

แต่​เขา​ไม่รู้​ว่า​คำพูด​นี้​ของ​เขา​ เมื่อ​ซินเอ่อร์​ได้ยิน​กลับ​ดุจ​สายฟ้า​ที่​ผ่า​ลงมา​บน​ศีรษะ​นาง​ครั้งแล้วครั้งเล่า​

ทันใดนั้น​ ซินเอ่อร์​รู้สึก​เพียง​สมอง​เกิด​เสียง​ ‘ตู้​ม’ ออกมา​ ก่อน​จะขาวโพลน​ คิด​สิ่งใด​ไม่ออก​

หลัง​ผ่าน​ไป​นาน​ ซินเอ่อร์​จึงได้​สิต​กัลบ​มา ใน​ใจทั้ง​ตื่นเต้น​และ​ตกตะลึง​

สวรรค์​!

เซวียน​ เขา​พูด​สิ่งใด​!?

เขา​พูดว่า​เขา​รัก​นาง​ และ​ยัง​ต้องการ​ให้​นาง​แต่ง​กับ​เขา​!?

สวรรค์​ เขา​พูด​ผิด​หรือ​นาง​ฟังผิด​ไป​!?

ขณะ​ซินเอ่อร์​ตกตะลึง​สงสัย​ใน​ใจ ชายหนุ่ม​อาจ​เพราะ​รับรู้​ถึงความในใจ​ของ​นาง​ หลัง​รอ​อยู่​นาน​เพื่อให้​นาง​ไตร่ตรอง​ข้อมูล​นี้​ จึงเอ่ยปาก​ขึ้น​อีกครั้ง​

“ข้า​ไม่ได้​พูด​ผิด​ และ​เจ้าฟังไม่ผิด​ ข้า​พูดว่า​ซินเอ่อร์​ ข้า​รัก​เจ้า เจ้ายอม​แต่งงาน​กับ​ข้า​หรือไม่​!?”

เสียงแหบ​พร่า​ มีเสน่ห์​ของ​ชายหนุ่ม​ คล้าย​สุรา​ชั้นเลิศ​ที่​หมัก​มานาน​ปี​ถูก​เปิด​ออก​ ทำให้​คน​มัวเมา​จน​ไม่อาจ​ถอนตัว​

และ​เวลานี้​ชายหนุ่ม​มีสีหน้า​จริงจัง​ หนักแน่น​ แฝงความกังวล​หลาย​ส่วน​ สายตา​ดำขลับ​ที่​มอง​ซินเอ่อร์​ดู​หนักแน่น​และ​เปี่ยม​ไป​ด้วย​ความรัก​

หาก​เป็น​หญิง​อื่น​ ต้อง​ไม่พูดพร่ำทำเพลง​ ตื่นเต้น​ดีใจ​ตอบ​ตกลง​ทันที​

เพราะ​ชายหนุ่ม​เช่น​คน​ตรงหน้า​นี้​ อยู่​สูงเกิน​เอื้อม​ สูงส่งอย่าง​ไร้​ที่​เปรียบเทียบ​

ต้องการ​ลม​ได้​ลม​ ต้องการ​ฝน​ได้​ฝน​ อำนาจ​ ชื่อเสียง​ ความมั่งคั่ง​ สถานะ​ รูปโฉม​ เขา​มีเพียบพร้อม​ทุกอย่าง​

และ​นิสัย​อบอุ่น​ ปฎิบัติ​ต่อ​ผู้คน​อย่าง​อ่อนโยน​ใจกว้าง​

ชาย​ที่​ดี​เช่น​เขา​นี้​ หา​ได้​ยาก​ยิ่งนัก​!

สามารถ​ครอบครอง​หัวใจ​ ได้รับ​ความรัก​ของ​เขา​ ถือเป็น​ความโชคดี​ที่​ชั่วชีวิต​นี้​ยาก​จะพบ​เจอ​!

แต่​เพราะ​เขา​ดี​เกินไป​

ชายหนุ่ม​ผู้​นี้​ ช่างดี​เหิน​ไป​จริงๆ​ ดี​จน​ซินเอ่อร์​ไม่สามารถ​เอ่ย​ข้อเสีย​เขา​ออกมา​ได้​

แต่​ชายหนุ่ม​ที่​ดี​เช่นนี้​ แม้เขา​จะพูดว่า​รัก​นาง​ แต่​…

นาง​ไม่คู่ควร​กับ​เขา​

พอ​คิดถึง​ตรงนี้​ ซินเอ่อร์อด​ปวดใจ​ไม่ได้​

เพราะ​ความจริง​ไม่รู้​ตั้งแต่​เมื่อใด​ นาง​ค่อยๆ​ เริ่ม​ชื่นชอบ​ชายหนุ่ม​ตรงหน้า​นี้​

นาง​ชื่นชอบ​การ​อยู่​ร่วมกับ​ชาย​ผู้​นี้​ แม้ทั้งสอง​ล้วน​เงียบงัน​ไม่พูดจา​ แต่​นาง​กลับ​รู้สึก​ว่า​บรรยากาศ​ดี​ยิ่งนัก​ ใน​ใจอบอุ่น​อย่าง​มาก​

ยาม​ที่​ไม่เห็น​หน้า​เขา​ ใน​ใจนาง​จะคิดถึง​เขา​

โดยเฉพาะ​หลาย​วันที่​นาง​ถูก​จับตัว​ไป​นั้น​ ใน​ใจนาง​ล้วน​คิดถึง​แต่​เขา​

ตอนนั้น​นาง​หลอก​ตนเอง​ ไม่เชื่อ​ว่า​ตน​ชื่นชอบ​เขา​

แต่​ตอนนี้​ หลั​ได้ยิน​คำ​ขอแต่งงาน​ของ​ชายหนุ่ม​ นาง​จึงรู้​หัวใจ​ของ​ตนเอง​

ที่แท้​นาง​ชื่นชอบ​ชาย​ผู้​นี้​ไม่รู้​ตั้งแต่​เมื่อใด​

แม้ชายหนุ่ม​ที่​โดดเด่น​ผู้​นี้​ จะไม่มีผู้ใด​ไม่ชื่นชอบ​

หาก​เป็นไปได้​ นาง​อยาก​อยู่​ข้าง​กาย​เขา​ไป​ตลอดชีวิต​นี้​ เกรง​ว่า​ชั่วชีวิต​นี้​คง​เป็น​เพียง​สาวใช้​ของ​เขา​ คอย​ปรนนิบัติ​ดูแล​เขา​

ทว่า​…

นาง​มีสถานะ​เช่นไร​ นาง​รู้ดี​!

หาก​พูด​ให้​ดี​ นาง​ยังมี​บิดา​ที่​ร่ำรวย​

แต่​บิดา​ของ​นาง​คือ​คน​เช่นไร​ นาง​มองออก​อย่าง​แจ่มแจ้ง และ​นาง​คิด​ว่า​ตน​ไม่มีบิดา​ผู้​นี้​แล้ว​

เวลานี้​นาง​มีเพียง​น้องชาย​ให้​พึ่งพาอาศัย​ พวก​นาง​สอง​พี่น้อง​ไร้ญาติขาดมิตร​ ต่ำต้อย​ และ​น่าสงสาร​

นาง​เป็น​เช่นนี้​ จะคู่ควร​กับ​คน​ที่​สูงส่งเช่น​เขา​ได้​อย่างไร​!?

และ​ชายหนุ่ม​ผู้​นี้​ยัง​ต้องการ​แต่งงาน​กับ​นาง​ เพื่อให้​นาง​เป็น​นางบำเรอ​หรือ​!?

อาจ​เพราะ​บน​โลก​นี้​ มีผู้คน​มากมาย​ก่อนหน้านี้​อยาก​เป็น​สตรี​ของ​เขา​ เป็น​นางบำเรอ​ของ​เขา​ แต่​นาง​ไม่ยินยอม​

หาก​ผู้อื่น​ทราบ​ถึงความคิด​นี้​ของ​นาง​ คง​ส่งเสียง​ฮึออกมา​อย่าง​ดูแคลน​

และ​เอ่ย​ว่าด้วย​สถานะ​เช่น​นาง​นี้​ ผู้อื่น​ยอมให้​เป็น​นางบำเรอ​ ถือเป็น​ความโชคดี​ที่​หา​ได้​ยาก​แล้ว​

แต่​นาง​ไม่ยินยอม​จริงๆ​

เพราะ​ก่อนหน้านี้​ความจริง​นาง​ก็​มีครอบครัว​ที่​สงบสุข​

ต่อมา​หญิงสาว​อีก​คน​ก็​เข้ามา​ ทำให้​ครอบครัว​นาง​แตกสลาย​

ต้อง​พูดว่า​นาง​เกลียดชัง​หญิง​ผู้​นั้น​

เพราะ​หญิง​ผู้​นั้น​ บิดา​มารดา​ของ​นาง​จึงแยกทาง​กัน​

มารดา​จึงต้อง​ลำบาก​เช่นนี้​ เลี้ยงดู​พวก​นาง​สอง​พี่น้อง​เพียงลำพัง​ สุดท้าย​หดหู่​กลัดกลุ้ม​

ดังนั้น​ นาง​จะไม่เป็น​นางบำเรอ​เด็ดขาด​ จะไม่เป็น​ดัง​หญิงสาว​ที่​ตน​เกลียดชัง​ผู้​นั้น​!

พอ​คิดถึง​เรื่อง​เหล่านี้​ ซินเอ่อร์​เจ็บปวด​ใน​ใจ

ใบหน้า​เล็ก​ที่​สูญเสีย​รอยยิ้ม​นั้น​ ก้ม​ต่ำ​ลง​ไม่กล้า​มองหน้า​ชายหนุ่ม​

เพราะ​มองไม่เห็น​สีหน้า​ของ​นาง​ ทำให้​เห​ลิ่งอวี้เซวียน​คาดเดา​ความ​คิดในใจ​นาง​ไม่ออก​

รู้สึก​เพียง​หลัง​ซินเอ่อร์​ได้ยิน​คำพูด​นี้​ของ​ตน​ คล้าย​ไม่พอใจ​และ​เสียใจ​

เห็น​เช่นนั้น​ เห​ลิ่งอวี้เซวียน​จึงสงสัย​ใน​ใจ คิ้ว​คู่​งามอด​ขมวด​มุ่น​ไม่ได้​

“ซินเอ่อร์​ เจ้าเป็น​สิ่งใด​ หรือ​เจ้าไม่ยินยอม​!?”

………………………………………………………………….