สตรีอย่างข้าน่ะหรือ คือขันที?! 246 ช่วยชีวิตคน (1)
เห็นชัดว่าซินเอ๋อร์และชายหนุ่มก็ได้ยินการเคลื่อนไหวนี้ ทันใดนั้นทั้งสองพลันสบตากันชั่วขณะ ก่อนต่างตกใจ!
ขณะซินเอ๋อร์ยังไม่ทันร้องตะโกนสิ่งใดออกมา ปากเล็กของเธอก็ถูกมือใหญ่อุดไว้อีกครั้ง ใบหน้าของชายหนุ่มก็ประชิดเข้ามาอย่างรวดเร็ว ก่อนเอ่ยเสียงต่ำกลับแฝงการข่มขู่ขึ้นข้างใบหูเธอ
“ห้ามให้ผู้ใดรู้ว่าข้าอยู่ที่นี่ นี่คือสิ่งที่เจ้าติดค้างข้า!”
ชายหนุ่มเอ่ยปาก ซินเอ๋อร์ได้ยิน ก็รู้ในใจว่าชายหนุ่มหมายถึงก่อนหน้านี้ ในการแสดงความสามารถพิเศษในคืนนั้น เขาได้ช่วยเหลือเธอไว้ครั้งหนึ่ง
พอคิดถึงตรงนี้ ซินเอ๋อร์เห็นใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มประชิดเข้ามา
และเห็นเพียงหนุ่มน้อยดื้นรั้น เปี่ยมด้วยความโอหังในวันนั้น เวลานี้บนร่างกายบาดเจ็บหนักและตื่นตระหนก แต่กลับไม่ลดทอนความหล่อเหลาของเขาลงแม้แต่น้อย
ทว่าการขมวดคิ้วแน่นและสีหน้าดูซีดขาวของชายหนุ่ม ล้วนแสดงให้เห็นว่าความจริงเขากำลังฝืนกลั้นความเจ็บปวดไว้ ไม่ยอมเอ่ยออกมาเท่านั้น
ชายผู้นี้เข้ามาอย่างกะทันหัน แม้เธอก็ไม่รู้ที่มาและสถานะของเขา แต่…
ดวงตาของซินเอ๋อร์เปล่งประกายชั่วขณะ สุดท้ายท่ามกลางสายตาของชายหนุ่มจึงพยักหน้าลงเบาๆ
ชายหนุ่มเห็นเช่นนั้น จึงคลายมือใหญ่ที่อุดปากเล็กของซินเอ๋อร์ออกอย่างช้าๆ
เวลานี้ด้านนอกมีเสียงฝีเท้าเข้ามา ตามด้วยเสียงเคาะประตูดังกังวาน พร้อมเสียงทุ้มต่ำอันเป็นเอกลักษณ์แฝงความกังวลร้อนใจของเหลิ่งอวี้เซวียนดังขึ้น
“ซินเอ๋อร์ เจ้าอยู่หรือไม่!”
เมื่อได้ยินเสียงนี้ ซินเอ๋อร์ตกใจ พร้อมใบหน้าดูชะงักงัน
เพราะหลายวันนี้ เนื่องด้วยเรื่องในคืนนั้นเธอจึงหลบหน้าเขาตลอดเวลา คิดไม่ถึงวันนี้เขากลับมาหาเธอด้วยตนเอง!
พอคิดถึงตรงนี้ ดวงตาชุ่มฉ่ำแฝงความแปลกใจของซินเอ๋อร์เปล่งประกายชั่วขณะ ทว่ากลับเห็นชายหนุ่มที่อยู่ตรงข้ามนั้นกำลังมองเธอด้วยสายตาดุดัน ราวกับกลัวเธอจะเอ่ยผิด เอ่ยคำที่ไม่ควรเอ่ยออกไป
เห็นเช่นนั้นซินเอ๋อร์เม้มริมฝีปากชั่วขณะ ก่อนเอ่ยปากกลับไปที่ประตูไม้ที่ขวางกั้นอยู่นั้น กระแอมเสียงใส จัดการกับความสับสนอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนเอ่ยขึ้น
“ข้า ข้าอยู่ มีอันใดหรือ”
ซินเอ๋อร์เอ่ยจบ ประตูด้านนอกมีเสียงของเหลิ่งอวี้เซวียนดังขึ้นมาอีกครั้ง
“เมื่อครู่องครักษ์รายงานว่าในวังมีขโมยเข้ามา ดังนั้นเพื่อความปลอดภัย ข้าจึงส่งคนตรวจค้นทั่ววัง มีเพียงที่พักของเจ้ายังไม่ได้ตรวจค้น ข้ากลัวขโมยนั้นจะมาทางด้านนี้ ซินเอ๋อร์เจ้าเปิดประตูก่อนดีหรือไม่ ให้ข้าเข้าไปสักครู่!”
ชายหนุ่มเอ่ยปาก ภายในน้ำเสียงแฝงห่วงใยและกังวลไม่น้อย
เมื่อได้ยิน ซินเอ๋อร์ซาบซึ้งในใจ
แต่ในใจกลับจนปัญญา
เพราะขโมยที่เหลิ่งอวี้เซวียนกังวลผู้นั้น เวลานี้ได้อยู่ด้านในแล้ว และกำลังอยู่ในถังอาบน้ำร่วมกับเธอ
พอคิดถึงตรงนี้ ซินเอ๋อร์อดแอบมองชายหนุ่มข้างกายแวบหนึ่งไม่ได้
เห็นเพียงหลังชายหนุ่มผู้นี้ได้ยินคำพูดของเหลิ่งอวี้เซวียน หวาดกลัวว่าเหลิ่งอวี้เซวียนจะเข้ามา ดังนั้นใช้มือรัดเธอไว้อย่างแน่นหนา ก่อนส่งสายตาแฝงการตักเตือนออกมา
คล้ายบอกว่าหากเธอกล้าเอ่ยส่งเดช จะปฏิบัติต่อเธออย่างไม่เกรงใจ
เห็นเช่นนั้ ซินเอ๋อร์หวาดกลัวในใจ ดังนั้นหลังได้ยินคำพูดของเหลิ่งอวี้เซวียนพลันเอ่ยอย่างตื่นตระหนก
“ไม่ เซวียน ท่านอย่าเข้ามา ข้า ข้าไม่เป็นไร!”
ซินเอ๋อร์ร้องตะโกน แต่ภายในน้ำเสียงกลับเผยความตื่นตระหนกออกมาอย่างไม่ปิดบัง
เหลิ่งอวี้เซวียนที่ยืนอยู่ด้านนอกประตูได้ยินจับพิรุธจุดนี้ได้พอดี จึงอดขมวดคิ้วงามคู่นั้นเล็กน้อยไม่ได้
เพราะเขามักรู้สึกว่าเวลานี้ซินเอ๋อร์คล้ายมีบางสิ่งผิดปกติ หรือว่า…
พอคิดถึงตรงนี้ เหลิ่งอวี้เซวียนใจหายวาบ ดังนั้นจึงกวาดยื่นมือใหญ่ผลักออกไปทันที ประตูไม้ลายสลักที่ปิดแน่นจึงถูกกำลังผลักเปิดออก
หลังเสียงผลักเปิดประตู ‘ปัง’ ดังขึ้น ประตูไม้ลายสลักที่ปิดแน่นนั้นเปิดอ้าออกต่อหน้าเหลิ่งอวี้เซวียนทันที
เพราะในใจหวาดกลัวว่าจะเกิดเรื่องไม่คาดคิดกับซินเอ๋อร์ เหลิ่งอวี้เซวียนจึงไม่สนใจสิ่งใด พุ่งเข้าไปภายในห้องรวดเร็วปานลมกรด โดยคิดไม่ถึงว่าจะเห็นภาพเช่นนี้
ม่านบางโปร่งแสง ม่านลูกปัดไหวเอน เห็นเพียงหลังฉากกั้นลม ภายในถังอาบน้ำไอน้ำลอยกรุ่น บนผิวน้ำกลีบดอกไม้กระเพื่อม ส่งกลิ่นหอมยวนใจ ออกมาเป็นระลอก!
สิ่งที่สะดุดตาที่สุดคือ สาวน้อยงดงามภายในถังอาบน้ำ!
เห็นร่างกายของสาวน้อยจมอยู่ภายในถังอาบน้ำ เผยเพียงศีรษะเล็กออกมา
เวลานี้ตกใจหลังเห็นเขาผลีผลามเข้ามา เห็นชัดว่าตกใจไม่น้อยทีเดียว
บนใบหน้างดงามปานล่มเมืองนั้น มีสีหน้าตกตะลึง ดวงตาคู่งามเบิกกว้าง เวลานี้จับจ้องมาที่เขาอย่างไม่เชื่อสายตา
เห็นเช่นนั้น เหลิ่งอวี้เซวียนมีสีหน้าเก้อเขิน
เพราะความจริงเขาไม่รู้ว่าภายในห้องจะมีภาพเช่นนี้
เดิมทีคิดว่าซินเอ๋อร์อยู่ด้านในแล้วเกิดเรื่องบางอย่างขึ้นมา คิดไม่ถึงกลับเป็น…
เหลิ่งอวี้เซวียนคับอกคับใจ และเมื่อเห็นใบหน้าเล็กหวาดกลัวมึนงงของซินเอ๋อร์เวลานี้ คิดว่าการกระทำของตนคงทำให้เธอตกใจ ภายในดวงตาอดปรากฎความเสียใจขึ้นมาไม่ได้
กวาดหางตามองเห็นองครักษ์เฝ้าคุ้มกันอยู่ด้านนอกคิดเข้าไปตรวจค้น เหลิ่งอวี้เซวียนใจหายวาบ ก่อนเอ่ยปากตะโกนขึ้นทันที
“ออกไปให้หมด!”
น้ำเสียงของเหลิ่งอวี้เซวียนรีบร้อนเด็ดขาด
เหล่าองครักษ์ที่หมายพุ่งเข้ามา แม้ต่างไม่เข้าใจ แต่ยังต่างกันพากันถอยออกไป
เมื่อภายในห้องเหลือเพียงเหลิ่งอวี้เซวียนและซินเอ๋อร์สองคน เหลิ่งอวี้เซวียนจึงกระแอมเบาๆ ขึ้น เอียงตัวเล็กน้อย ดึงสายตากลับมาจากบนกายซินเอ๋อร์ ก่อนเอ่ยขึ้น
“แค่กๆ คือว่าซินเอ๋อร์ ขออภัยข้าไม่ได้ตั้งใจ ทว่าเมื่อครู่ได้ยินเสียงเจ้าผิดปกติ ดังนั้นจึง…ตอนนี้ข้าออกไปก่อน”
เหลิ่งอวี้เซวียนเอ่ยจบ พลันหมุนกายจากไป
เพราะเรื่องคืนนั้น ซินเอ๋อร์โกรธเคืองเขาไปหลายวัน ทุกวันเขาจึงคล้ายใช้ชีวิตอย่างลำบาก
รู้ชัดว่าในใจคิดถึงเธอ แต่กลับกลัวเธอยังคงโกรธเคือง จึงปล่อยให้เธอหลบหน้าเขา
ก่อนคิดในใจว่าวันใดที่เธอหายโกรธ ย่อมไม่หลบหน้าเขาอีกแน่นอน
เหลิ่งอวี้เซวียนคิดในใจ สุดท้ายมองซินเอ๋อร์อย่างลึกซึ้งครู่หนึ่ง ก่อนออกจากห้องไปพร้อมปิดประตูลง
เมื่อเห็นสายตาแฝงการขออภัยและทนไม่ได้ของเหลิ่งอวี้เซวียน ความจริงความโกรธเคืองของซินเอ๋อร์สลายไปแล้ว
พูดตามความจริง หลายวันมานี้เธอเพียงเขินอายมากกว่าโกรธเคืองเท่านั้น
หากเป็นไปได้ ความจริงเธออยากเรียกเขาไว้ แต่ว่า…
เมื่อเสียงฝีเท้ามั่นคงด้านนอกค่อยๆ เดินห่างออกไป จนกระทั่งเงียบไป ซินเอ๋อร์จึงขยับข้อมือที่ถูกรัดอย่างเขินอาย
ทันใดนั้นคนผู้หนึ่งพลันโผล่ออกมาจากในถังอาบน้ำ
น้ำจึงกระเซ็นไปรอบด้าน กลีบดอกไม้ร่วงหล่น ชายหนุ่มแฝงสายน้ำเปียกชื้นทั่วร่างปรากฎตัวขึ้นในสายตาของซินเอ๋อร์
“เขาไปแล้ว ท่านคงปล่อยตัวข้าได้แล้วกระมัง!”
เมื่อเห็นชายหนุ่มเปียกชื้นทั่วร่างตรงหน้านี้ ซินเอ๋อร์เอ่ยปากพร้อมขมวดคิ้วขึ้น
แม้สองมือเธอจะถูกรัดไว้แน่น แต่เธอยังพยายามพาร่างกายตนจมลึกลงไปในน้ำ จนกระทั่งเผยเพียงส่วนคางขึ้นมา
ดวงตาแฝงความตื่นตระหนก ขวยอาย ลำบากใจ ระแวดระวังจับจ้องที่ชายหนุ่ม
ท่าทางนั้นทั้งน่าสงสารและตื่นตระหนก
คล้ายกับกระต่ายน้อยสีขาวน่าสงสารตัวหนึ่ง
สาวน้อยที่น่าสงสารเช่นนี้ แม้นักบวชได้เห็นต่างอดใจหวั่นไหวไม่ได้
ชายหนุ่มเห็นเช่นนั้น ดวงตาหงส์เปล่งประกายชั่วขณะ มือใหญ่อีกข้างคลายออกจากสองมือของซินเอ๋อร์ ทันใดนั้นลุกขึ้นจากถังอาบน้ำ ก่อนก้าวเท้าออกจากถังอาบน้ำไป
การกระทำของชายหนุ่ม ทำให้หยดน้ำบนกายไหลรินลงไม่หยุด และน้ำที่ไหลหยดลงพื้นผสมไปด้วยเลือดสีแดง นั่นคือน้ำอุ่นผสมกับเลือด
ซินเอ๋อร์เห็นเช่นนั้น ขมวดคิ้วแน่น
เมื่อเห็นท่าทางราวจะจากไปของชายหนุ่ม ขณะที่โล่งอกแต่ก็อดกังวลกับอาการบาดเจ็บของชายหนุ่มไปพร้อมกันไม่ได้
แม้ชายผู้นี้จะเข้ามาในห้องเธอยามเที่ยงคืนอย่างกะทันหัน แต่จากการที่เขาช่วยเหลือเธอไว้ครั้งก่อน เธอก็มองออกว่าชายผู้นี้คล้ายมิใช่คนเลว
ตอนนี้เขาได้รับบาดเจ็บรุนแรง และไม่รู้ว่าหลังจากเขาออกจากที่นี่ไป จะถูกศัตรูไล่ล่าสังหารอีกหรือไม่ ถึงเวลานั้นเขาคงหนีไม่พ้นแน่!
ซินเอ๋อร์กำลังคิดในใจ พลันเพียงได้ยินเสียง ‘ตุ้บ’ ดังขึ้น ชายหนุ่มที่เดิมทีหมายจากไปล้มลงต่อหน้าเธอ
“อา!”
เห็นเช่นนั้น ซินเอ๋อร์ร้องตกใจ หลังเห็นชายหนุ่มล้มลงบนพื้นโดยไม่มีท่าทีที่จะลุกขึ้นมา เพียงมองก็รู้ว่าเขาคงหมดสติไปแล้วแน่นอน
Comments