ซินเอ๋อร์​เมื่อ​ถูก​ชายหนุ่ม​มอง​ด้วย​สายตา​เช่นนี้​จึงรู้สึก​อึดอัด​ ใบหน้า​จิ้มลิ้ม​พลัน​เก้อเขิน​ สายตา​เปล่งประกาย​เขินอาย​และ​ไม่พอใจ​ขึ้น​มาหลาย​ส่วน​

“ท่าน​ เอ่อ​คือ​ ท่าน​นอน​พัก​เถิด​!”

ซินเอ๋อร์​เอ่ย​ประโยค​นี้​จบ​ ชายหนุ่ม​ก็​คลาย​มือ​ออก​ ซินเอ๋อร์​เห็น​เช่นนั้น​จึงคิด​หมุน​กาย​จากไป​

แต่​ทันใดนั้น​เสียง​ ‘จ๊อก​ๆ’ อัน​แปลกประหลาด​กลับ​ดัง​ขึ้น​ ใน​คืน​ที่​เงียบสงัด​จึงดัง​กังวาน​เป็นพิเศษ​

“เอ่อ​”

เมื่อ​ได้ยิน​เสียง​นี้​ ซินเอ๋อร์​ตะลึงงัน​เล็กน้อย​ ก่อน​จะเข้าใจ​ว่า​มัน​คือ​สิ่งใด​

เมื่อ​หันไป​มอง​จึงสบ​เข้ากับ​ใบหน้า​งดงาม​เขินอาย​แฝงความ​อึดอัด​หลาย​ส่วน​นั้น​ของ​ชายหนุ่ม​

“เอ่อ​ คือ​ว่า​ ข้า​ไม่ได้​ทาน​สิ่งใด​มาสามวัน​สามคืน​แล้ว​”

“ฮ่า ๆ เช่นนั้น​ท่าน​รอ​อยู่​ที่นี่​ ข้า​จะไป​เตรียม​ของกิน​ให้​ท่าน​!”

เมื่อ​เห็น​ท่าทาง​เขินอาย​ทำตัว​ไม่ถูก​ของ​ชายหนุ่ม​ ซินเอ๋อร์อด​ยิ้ม​อย่าง​งดงาม​ไม่ได้​

และ​รู้สึก​ว่า​ความจริง​ชาย​ผู้​นี้​เป็น​เพียง​ชายหนุ่ม​ที่​แฝงไป​ด้วย​ความ​หยิ่งยโส​หลาย​ส่วน​เท่านั้น​

แม้บน​กาย​เขา​จะแฝงด้วย​ความ​สูงส่งและ​หยิ่งยโส​ที่​ติด​กาย​มาตั้ง​แต่กำเนิด​ แต่​ท่าทาง​ทำตัว​ไม่ถูก​ของ​เขา​เวลานี้​ ช่างน่ารัก​จริงๆ​!

พอ​คิดถึง​ตรงนี้​ ซินเอ๋อร์​รู้สึก​น่าขัน​ใน​ใจ ก่อน​รอยยิ้ม​บน​ใบหน้า​จะกว้าง​ขึ้น​

แต่​เธอ​ไม่รู้ตัว​ว่า​รอยยิ้ม​เวลานี้​ของ​ตน​นั้น​ น่าหลงใหล​เพียงใด​

ผม​ยาว​เปียกชื้น​นั้น​เวลานี้​ยังมี​หยดน้ำ​ไหล​ลงมา​ตาม​ปลาย​ผม​ไม่หยุด​

แนบ​ติดกับ​ร่างกาย​ของ​เธอ​ ทำให้​เสื้อผ้า​บน​กาย​เธอ​เปียกชื้น​ เผย​ให้​เห็น​รูปร่าง​ผอมบาง​ของ​เธอ​ออกมา​

และ​ปอยผม​บางส่วน​บริเวณ​หน้าผาก​กระจัดกระจาย​แนบติด​อยู่​บน​ข้าง​แก้ม​ ทำให้​รอยยิ้ม​ในเวลานี้​ของ​เธอ​ ดุจ​ดอก​ชิงเหลียน​ (ดอกบัว​สีฟ้า) โผล่​พ้น​โคลนตม​โดย​ไร้​สิ่งแปดเปื้อน​ แฝงด้วย​ความสง่างาม​และ​งดงาม​อย่าง​เกิน​บรรยาย​หลาย​ส่วน​

ชายหนุ่ม​เห็น​เช่นนั้น​ หัวใจ​อด​เกิด​เสียง​ ‘ตูม​’ ไม่ได้​ คล้าย​มีค้อน​ทุบ​ลง​ไป​ใน​ใจของ​เขา​

ความ​แปลกประหลาด​นี้​ล้น​ทะลัก​ขึ้น​มาใน​ใจเขา​อย่าง​รวดเร็ว​

ซินเอ๋อร์​ไม่รับรู้​ถึงความผิดปกติ​ใน​ใจของ​ชายหนุ่ม​ หลัง​ยิ้ม​พลัน​หมุน​กาย​ออกจาก​ห้อง​ไป​ เพื่อ​จัดเตรียม​อาหาร​ให้​ชายหนุ่ม​

จนกระทั่ง​ร่าง​เล็ก​บอบบาง​ของ​ซินเอ๋อร์​ค่อยๆ​ เลือนหาย​ไป​จาก​สายตา​ตน​ ชายหนุ่ม​จึงดึง​สายตา​กลับมา​

มือ​ใหญ่​เรียว​ยาว​นั้น​ค่อยๆ​ แตะ​ลง​ที่​หัวใจ​ของ​ตน​ ก่อน​รับรู้​ถึงการ​เต้น​ของ​หัวใจ​อัน​รุนแรง​นั้น​

“ตรงนี้​ เป็นอัน​ใด​กัน​แน่​!”

…

ยามดึก​อัน​มืดมิด​!

บน​ท้องฟ้า​ดำมืด​สุดลูกหูลูกตา​นั้น​ ดวงดาว​ระยิบระยับ​ พระจันทร์​กระจ่าง​ใสกำลัง​ลอย​เด่น​อยู่​กลางเวหา​ แสงจันทร์​ขาวนวล​สว่างไสว​สาดส่อง​ลงมา​ทั่ว​พื้นดิน​ ทำให้​พื้น​ด้านล่าง​ชัดเจน​ขึ้น​กว่า​เจ็ด​ส่วน​

เวลานี้​ซินเอ๋อร์​มุ่งหน้า​ไป​ยัง​ห้องครัว​

วัง​แห่ง​นี้​เพราะ​มีพื้นที่​กว้างใหญ่​ บ่าวไพร่​ใน​เรือน​มีจำนวน​มากมาย​ ดังนั้น​วัง​แห่ง​นี้​จึงมีห้องครัว​ขนาดใหญ่​หนึ่ง​แห่ง​ แต่ว่า​นั่น​คือ​สถานที่​สำหรับ​ทำอาหาร​ของ​เหล่า​บ่าวไพร่​

และ​ยังมี​ห้องครัว​ค่อนข้าง​เล็ก​อีก​แห่ง​หนึ่ง​อยู่​ไม่ไกล​จาก​ตำหนัก​หยก​ขาว​ สิ่งของ​ทุกอย่าง​ที่​จัดเตรียม​อยู่​ที่นั่น​ต่าง​จัดเตรียม​เพื่อ​เห​ลิ่งอวี้เซวียน​

และ​พ่อครัว​ล้วน​เป็น​เห​ลิ่งอวี้เซวียน​เชื้อเชิญ​มาพร้อม​จ่าย​ค่าตอบแทน​จำนวน​มหาศาล​

ทว่า​พ่อครัว​ที่นี่​ ทุก​ช่วง​ระยะเวลา​ต่าง​ต้อง​ออกจาก​ตำหนัก​ไป​ หลัง​ถูก​ส่งมาทำงาน​ ‘ดุจ​อยู่​ใน​ห้วง​ฝัน​’ ให้​กับ​เห​ลิ่งอวี้เซวียน​

เพราะ​เห​ลิ่งอวี้เซวียน​จู้จี้จุกจิก​เรื่อง​ทาน​อย่าง​มาก​ เพียง​เป็น​พ่อครัว​ที่​สามารถ​อยู่​ที่นี่​ได้​ครบ​หนึ่ง​เดือน​ ล้วน​จะได้​รับคำ​ชื่นชม​จาก​เขา​ และ​ถูก​เขา​มอบหมาย​หน้าที่​สำคัญ​ให้​

เวลานี้​เพราะ​เป็น​ยามดึก​ ภายใน​ห้องครัว​จึงไร้​ผู้คน​ มีเพียง​โคมไฟ​หนัง​วัว​ที่​ยัง​แขวน​อยู่​ใต้​ชายคา​

แสงไฟอ่อน​ๆ นั้น​ทำให้​บริเวณ​ประตู​ห้องครัว​มืด​สลัว​ ชัดเจน​เพียง​ห้า​หก​ส่วน​

ซินเอ๋อร์​เดิน​ไป​ยัง​ประตู​ห้องครัว​ช้าๆ หลัง​หา​ตะเกียง​แล้ว​จุดไฟ​ขึ้น​ เดิน​มุ่งหน้า​เข้าไป​ใน​ห้องครัว​

แม้ภายใน​ห้องครัว​จะไร้​ผู้คน​ แต่​ผัก​และ​เนื้อ​ภายใน​ห้องครัว​ต่าง​ยังมี​ครบครัน​

ดังนั้น​ซินเอ๋อร์​หลัง​วาง​ตะเกียง​ไว้​ด้าน​ข้าง​ เริ่ม​ลงมือทำ​เส้น​บะหมี่​ ล้าง​ผัก​ ตี​ไข่​ เพื่อ​ต้ม​บะหมี่​น้ำ​กลับ​ไป​

เพราะ​ตอนนี้​ร่างกาย​ชายหนุ่ม​ได้รับบาดเจ็บ​ จึงทานอาหาร​ไม่ได้​ ดังนั้น​ทาน​บะหมี่​จึงดี​ที่สุด​ แถมยัง​รวดเร็ว​อีกด้วย​!

แต่​ขณะที่​ซินเอ๋อร์​กำลัง​ลงมือทำ​บะหมี่​ พลัน​มีเสียง​กุกกัก​ดัง​ขึ้น​มาด้านหลัง​เธอ​ ซินเอ๋อร์​ได้ยิน​ตกใจ​ใน​ใจ ก่อน​พลัน​หันกลับ​ไป​ทันที​

เมื่อ​เห็น​ร่าง​สูงใหญ่​ที่​ไม่รู้​ปราก​ฎตัว​ขึ้น​ด้านหลัง​ตน​ตั้งแต่​เมื่อใด​ อด​ตกใจ​อย่าง​หนัก​ไม่ได้​ สอง​เท้า​จึงถอยหลัง​ออก​ไป​โดย​สัญชาต​ญาน​ และ​คิดไม่ถึง​ว่า​จะเหยียบ​เข้ากับ​ฟืน​ด้าน​ข้าง​จน​แทบ​หกล้ม​ลง​ไป​

โชคดี​คน​ที่มา​มือ​ตา​ว่องไว​ ประคอง​เธอ​ที่​กำลังจะ​ล้ม​ลง​อย่าง​รวดเร็ว​

“เป็นอัน​ใด​หรือไม่​ ขออภัย​ที่​ทำให้​เจ้าตกใจ​”

ชายหนุ่ม​เอ่ยปาก​ด้วย​น้ำ​เสียงทุ้ม​ต่ำ​แหบ​พร่า​แฝงการ​ขออภัย​หลาย​ส่วน​

ซินเอ๋อร์​เห็น​ใช้มือ​เล็ก​กุม​หัวใจ​ที่​เต้น​อย่าง​บ้าคลั่ง​ หลังจาก​ได้ยิน​คำพูด​ของ​ชายหนุ่ม​ ใบหน้า​จิ้มลิ้ม​จึงตะลึงงัน​เล็กน้อย​ ก่อน​เอ่ยปาก​อย่าง​แปลกใจ​ขึ้น​

“เซวียน​ เหตุใด​ท่าน​จึงมาอยู่​ที่นี่​!”

เพราะ​เวลานี้​เซวียน​ควร​หลับสนิท​ไป​แล้ว​มิใช่หรือ​!

ขณะ​ซินเอ๋อร์​คิดในใจ​ ชายหนุ่ม​หลัง​ได้ยิน​คำพูด​ของ​เธอ​เอ่ยปาก​อธิบาย​ขึ้น​

“เมื่อ​ครู่​นอนไม่หลับ​จึงคิด​ออกมา​เดินเล่น​ สุดท้าย​เดิน​มาที่นี่​โดยไม่รู้ตัว​ เมื่อ​เห็น​ด้านใน​มีแสงไฟจึงรู้สึก​แปลกใจ​ ข้า​เลย​เดิน​เข้ามา​ดู​ คิดไม่ถึง​ว่า​เจ้ากลับ​อยู่​ที่นี่​”

เห​ลิ่งอวี้เซวียน​เอ่ย​จบ​จึงชะงักงัน​ ก่อน​มอง​สิ่งที่​ซินเอ๋อร์​ทำ​เมื่อ​ครู่​ พร้อม​เอ่ยปาก​ขึ้น​

“ซินเอ๋อร์​ เจ้าหิว​หรือ​”

“เอ่อ​ คือ​ ใช่ ข้า​หิว​ ดังนั้น​จึงลุกขึ้น​มาทำ​บะหมี่​ทาน​”

ซินเอ๋อร์​โกหก​ไม่เป็น​ ใบหน้า​เล็ก​จิ้มลิ้ม​จึงเปลี่ยนไป​แดงก่ำ​เพราะ​โกหก​

โชคดี​ที่​แสงไฟมืด​สลัว​ ทำให้​คน​ไม่รับรู้​ถึงความผิดปกติ​

หลังจาก​เห​ลิ่งอวี้เซวียน​ได้ยิน​คำพูด​ของ​เธอ​ อด​ยื่นมือ​ใหญ่​ลูบ​หน้าท้อง​ของ​ตน​ พร้อม​ยิ้มมุมปาก​เอ่ย​ขึ้น​ไม่ได้​

“ดี​ยิ่ง​ ข้า​เอง​ก็​หิว​เช่นกัน​ ซินเอ๋อร์​หาก​ไม่ลำบาก​ทำ​เพิ่ม​อีก​ชามเถิด​!”

เห​ลิ่งอวี้เซวียน​พลาง​ลูบ​หน้าท้อง​ พลาง​หัวเราะ​ฮา ๆ ดู​สุภาพอ่อนโยน​กว่า​ปกติ​หลาย​ส่วน​

ซินเอ๋อร์​ได้ยิน​ดวงตา​ชุ่มฉ่ำเปล่งประกาย​ชั่วขณะ​ ก่อน​จะพยักหน้า​เบา​ๆ

ดังนั้น​จึงเริ่ม​ลงมือทำ​บะหมี่​

ก่อไฟ​ ต้ม​น้ำ​ ต้ม​บะหมี่​ ล้าง​ผัก​ ทอด​ไข่​

เรื่อง​พวก​นี้​สำหรับ​ซินเอ๋อร์​คือ​เรื่อง​ที่​ง่ายดาย​ราว​พลิก​ฝ่ามือ​

เพราะ​ยาม​ที่​เธอ​อยู่​ใน​เรือน​ น้องชาย​ยัง​เด็ก​ ดังนั้น​งาน​ทุกอย่าง​ใน​เรือน​ล้วน​เป็น​หน้าที่​ของ​เธอ​

และ​เมื่อก่อน​เธอ​ล้วน​รับ​ทำงาน​หยาบกระด้าง​ พวก​ซัก​เสื้อผ้า​ ช่วย​ผู้อื่น​ทำความสะอาด​ต่างๆ​ อยู่​ด้านนอก​

ดังนั้น​เด็ก​ที่​ฐานะ​ยากจน​จึงต้อง​เลี้ยงดู​ครอบครัว​ตั้งแต่​เด็ก​ จึงมีความหมาย​เช่นนี้​

เห​ลิ่งอวี้เซวียน​มอง​ซินเอ๋อร์​ทำงาน​อย่าง​คล่องแคล่ว​ รับรู้​ว่า​เรื่อง​พวก​นี้​ซินเอ๋อร์​ทำ​จน​เคยชิน​แล้ว​

ขณะ​ดวงตา​ปราก​ฎความสงสาร​เห็นใจ​ กลับ​มีความอบอุ่น​ขึ้น​มาพร้อมกัน​

คิด​แล้ว​หลาย​วัน​มานี้​ เพราะ​เรื่อง​ที่​เกิดขึ้น​ใน​คืน​นั้น​ ซินเอ๋อร์​จึงหลบหน้า​เขา​อยู่​ตลอดเวลา​ เห็น​เขา​ราวกับ​หนู​เห็น​แมว​

สำหรับ​เรื่อง​นี้​ เขา​รู้สึก​ไม่พอใจ​ยิ่งนัก​

ทว่า​ตอนนี้​เห็น​ซินเอ๋อร์​คล้าย​ลืมเลือน​เรื่อง​ครั้งก่อน​ พูดคุย​กับ​เขา​และ​ยัง​ลงมือทำ​บะหมี่​ให้​แก่​เขา​ ทำให้​เขา​รู้สึก​อบอุ่นใจ​

คล้าย​หิน​ขนาดใหญ่​ที่​กด​ทับ​กาย​เขา​อยู่​ตลอดเวลา​ ถูก​ยก​ออก​ไป​ในที่สุด​

พอ​คิดถึง​ตรงนี้​ เห​ลิ่งอวี้เซวียน​มอง​ซินเอ๋อร์​ด้วย​สายตา​อ่อนโยน​

เห็น​เพียง​กลาง​แสงไฟมืด​สลัว​ในเวลานี้​ มีสาวน้อย​วัย​แรก​แย้ม​ผู้​หนึ่ง​ กำลัง​ยุ่ง​เป็น​ระวิง​ต้ม​บะหมี่​ให้​แก่​เขา​

แสงจาก​เตา​อัน​ร้อนแรง​ที่​ไล้​อาบ​บน​กาย​สาวน้อย​ ทำให้​ใบหน้า​ของ​สาวน้อย​ดู​แดงก่ำ​ขึ้น​มา แต่กลับ​งดงาม​น่ามอง​อย่าง​มาก​

และ​สีหน้า​จริงจัง​ของ​สาวน้อย​เวลานี้​ ดู​คล้าย​ทุก​เรื่อง​ที่​เธอ​ลงมือทำ​ล้วน​ตั้งใจ​และ​จริงจัง​

และ​ไม่รู้​ตั้งแต่​เมื่อใด​ที่​สายตา​ของ​เห​ลิ่งอวี้เซวียน​ไม่สามารถ​ละ​ไป​จาก​กาย​ของ​สาวน้อย​ได้​

เพราะ​เขา​รู้สึก​ว่าการ​มอง​ทุก​ท่วงท่า​ของ​สาวน้อย​ สำหรับ​เขา​ถือเป็น​ความสุข​

สาวน้อย​ที่​กำลัง​ยุ่ง​วุ่นวาย​อย่าง​ไม่รู้​จบ​ตรงหน้า​ ทำให้​เขา​รู้สึก​คล้าย​มีภรรยา​ตัว​น้อย​กำลัง​ลงมือ​เข้าครัว​เพื่อ​สามี

ภรรยา​ตัว​น้อย​!

ฮ่า ๆ ถูกต้อง​ ภรรยา​ตัว​น้อย​ ภรรยา​ตัว​น้อย​ผู้​นี้​ เขา​ต้อง​ได้​ครอบครอง​!

ขณะ​เห​ลิ่งอวี้เซวียน​คิดในใจ​ ทาง​ด้าน​ซินเอ๋อร์​ก็​ต้ม​บะหมี่​เสร็จ​เรียบร้อย​พอดี​

แต่ว่า​เธอ​ต้ม​ค่อนข้าง​เยอะ​ กลับ​ตัก​ออกมา​เพียง​สอง​ชาม ยัง​เหลือ​ไว้​ใน​หม้อ​อีก​ชาม นั่น​คือ​บะหมี่​ที่​อีกสักครู่​จะนำ​ไป​ให้​ชายหนุ่ม​ใน​ห้อง​

เมื่อ​ครู่​เธอ​ไม่คิด​ว่า​เห​ลิ่งอวี้เซวียน​จะปราก​ฎตัว​ขึ้น​มา ความจริง​ตอนนี้​เธอ​ไม่หิว​จริงๆ​ แต่​เพื่อ​ไม่ทำให้​เห​ลิ่งอวี้เซวียน​สงสัย​ เธอ​ทำได้​เพียง​ตัก​ออกมา​สอง​ชามก่อน​ยก​ไป​วาง​ตรงหน้า​เห​ลิ่งอวี้เซวียน​

“มา บะหมี่​เสร้จ​แล้ว​ ทาน​กัน​เถิด​!”

ซินเอ๋อร์​เอ่ย​จบ​ นำ​ชามใน​มือวาง​ลง​บน​โต๊ะ​ด้านหน้า​เห​ลิ่งอวี้เซวียน​ ส่วน​อีก​ชามกลับ​วาง​ไว้​ตรงหน้า​ตน​

เห​ลิ่งอวี้เซวียน​ได้ยิน​คำพูด​ของ​ซินเอ๋อร์​ สายตา​อด​มอง​ลง​บน​ชามบะหมี่​ด้านหน้า​ตน​ไม่ได้​

น้ำ​ซุป​ขาว​ใส เส้น​บะหมี่​เรียว​ยาว​ ด้านบน​มีพวก​ผัก​และ​ไข่​ไก่ทอด​สีเหลือง​ทอง​เป็น​องค์ประกอบ​

ด้านบน​ส่งกลิ่นหอม​ลอย​ออกมา​ ทำให้​คน​ที่​ได้กลิ่น​อด​น้ำลายสอ​ไม่ได้​

เห็น​เช่นนั้น​ ดวงตา​ดำขลับ​ของ​เห​ลิ่งอวี้เซวียน​เป็นประกาย​ชั่วขณะ​

ความจริง​เมื่อ​ครู่​เขา​ไม่ได้​หิว​ ทั้งหมด​ที่​เขา​เอ่ย​พูด​ไป​นั้น​ เป็น​เพียง​ข้ออ้าง​ต้องการ​อยู่​ที่นี่​