ตอนที่ 824 ข่าวดี

ไป๋ชิงอวี๋รู้นานแล้วว่าข้างกายของเขามีสายลับของแคว้นเว่ยแฝงตัวอยู่ ที่เขาปล่อยให้สายลับผู้นั้นอยู่ข้างกายเขาเช่นนี้ก็เพราะต้องการหลอกล่อให้ซีไหวอ๋องมาพบเข้า ทว่า ผู้ใดจะคิดว่าซีไหวอ๋องไม่ได้มาพบเขา ผู้ที่มาพบเขากลับเป็นอ๋องเก้ามู่หรงเหยี่ยนแห่งแคว้นต้าเยี่ยนแทน

หวังต้งแห่งกองทัพไป๋ที่ปลอมตัวเป็นองครักษ์ประจำตัวของไป๋ชิงอวี๋เดินลากขาที่พิการของตัวเองเข้ามาด้านใน จากนั้นกำหมัดรายงาน “นายท่าน ท่านอ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนมาถึงแล้วขอรับ”

“อืม…” ไป๋ชิงอวี๋ลูบไปที่แหวนปานจื่อที่นิ้วโป้งขวาของตัวเองจากนั้นหันหลังกลับ

เขาเดินไปหยุดอยู่ที่เก้าอี้นุ่ม จากนั้นสะบัดชายชุดแล้วนั่งลงพลางกล่าวขึ้นอย่างไม่รีบร้อน

“สอบสวนได้เรื่องแล้วหรือไม่”

“เรียนนายท่าน คนผู้นั้นกล่าวว่าเขาแค่รายงานตำแหน่งของนายท่านให้ซีไหวอ๋องรับรู้เท่านั้น ไม่ได้สมคบคิดกับต้าเยี่ยนแม้แต่น้อย ซีไหวอ๋องกำลังเร่งเดินทางมายังเซียงเหลียง ทว่า ระหว่างทางถูกมือสังหารของแคว้นเว่ยไล่ฆ่าจนต้องหนีอ้อมไปอีกทาง เมื่อวานคนของซีไหวอ๋องที่มีหน้าที่ติดต่อกับเขายังกำชับเขาอยู่เลยว่าให้พยายามหาทางรั้งนายท่านให้อยู่ที่เซียงเหลียงต่ออีกสักสองสามวัน ซีไหวอ๋องคงมาถึงภายในสองวันนี้ขอรับ” หวังต้งกล่าวเสียงเบา “ข้าคิดว่าคนผู้นั้นไม่ได้โกหกขอรับ ที่สำคัญตอนนี้ต้าเยี่ยนคือศัตรูของแคว้นเว่ย…”

“ใจคนยากที่จะคาดเดา หลิวฮ่วนจางก็เป็นคนต้าจิ้น ทว่า เขายังทำร้ายแคว้นต้าจิ้น ทำร้ายจวนเจิ้นกั๋วกงได้เลย”

ไป๋ชิงอวี๋กล่าวเสียงเยือกเย็น จากนั้นรินน้ำชาให้ตัวเองหนึ่งแก้วพลางกล่าวขึ้น “ส่งคนไปสืบทางซีไหวอ๋องด้วย อีกอย่าง…สามารถนำวิธีการทรมานนักโทษของแม่ทัพชราของกองทัพจ้าวมาใช้ได้ เขาคงคลายความลับอันใดออกมาบ้าง!”

ไป๋ชิงอวี๋ได้รับการอบรมสั่งสอนมาตั้งแต่เล็กให้ปกป้องบ้านเมืองคุ้มครองชาวบ้าน คำสอนเช่นนี้ทำให้ไป๋ชิงอวี๋เข้าใจผิดว่าทุกคนในแคว้นต้าจิ้นล้วนเป็นคนเช่นเดียวกับตระกูลไป๋ที่ไม่มีทางทรยศแคว้นต้าจิ้นซึ่งเป็นแคว้นบ้านเกิดของตัวเอง

หลิวฮ่วนจางเป็นคนให้บทเรียนนี้กับไป๋ชิงอวี๋ ทว่า ค่าตอบแทนของบทเรียนนี้มากเกินไป มากจนเกือบทำทำลายล้างตระกูลไป๋ทั้งตระกูล

“ขอรับ!” หลิวต้งกำหมัดรับคำ เมื่อเตรียมเดินออกไปจัดการก็ได้ยินไป๋ชิงอวี๋เรียกเขาไว้ก่อน

“ช้าก่อน…”

“นายท่านมีเรื่องใดจะสั่งอีกขอรับ” หวังต้งเอ่ยถาม

ไป๋ชิงอวี๋จ้องไปยังน้ำชาในถ้วยน้ำชานิ่ง จากนั้นกล่าวขึ้นช้าๆ “อีกเดี๋ยวถามอ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนผู้นั้นด้วยว่าเขาเป็นอันใดกับเซียวหรงเหยี่ยน”

หวังต้งอึ้งไปครู่หนึ่ง จากนั้นพยักหน้ารับคำ เขาเดินออกไปจากห้องแล้วปิดประตูห้องลง

ครั้งนี้ไป๋ชิงอวี๋ไม่คิดจะไปพบบอ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนด้วยตัวเอง เขาส่งลูกน้องของตัวเองปลอมตัวเป็นเขาไปพบอ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนที่ห้องข้างๆ แทน

ตั้งแต่ที่อ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนขอนัดพบเขา ไป๋ชิงอวี๋ก็เอาแต่คิดมาโดยตลอดว่าอ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนรู้แผนการเดินทางของเขาได้อย่างไร

ตอนแรกสุดเขาสงสัยว่าสายลับของแคว้นเว่ยแปรพักตร์ไปเข้าร่วมกับต้าเยี่ยน

ทว่า หากคนผู้นั้นไม่ใช่สายลับของแคว้นต้าเยี่ยนจริงๆ ก็แสดงว่าข้างกายของซีไหวอ๋องมีสายลัยของต้าเยี่ยนแฝงตัวอยู่

เขาได้ยินมาว่าซีไหวอ๋องได้รับความช่วยเหลือจากเซียวหรงเหยี่ยนพ่อค้าแห่งแคว้นเว่ย ต่อมาเซียวหรงเหยี่ยนเป็นคนจัดการเรื่องการเดินทางของซีไหวอ๋องทั้งหมด ซีไหวอ๋องเชื่อใจเซียวหรงเหยี่ยนมาก

หากคำนวณจากเวลาแล้วซีไหวอ๋องควรเดินทางมาถึงเซียงเหลียงแล้ว ทว่า ซีไหวอ๋องกลับยังมาไม่ถึง ต้าเยี่ยนกลับมาถึงก่อนเช่นนี้

ไป๋ชิงอวี๋ไม่เชื่อเรื่องมือสังหารของแคว้นเว่ยแม้แต่น้อย

หากมือสังหารของแคว้นเว่ยเก่งกาจถึงขนาดล่วงรู้ตำแหน่งที่อยู่ของซีไหวอ๋องจริง พวกนั้นคงลงมือสังหารซีไหวอ๋องไปนานแล้ว เหตุใดต้องรอให้ซีไหวอ๋องเดินทางไปถึงภูเขาอิ่นก่อนด้วย

ผู้ที่สามารถขัดขวางการเดินทางของซีไหวอ๋อง ทำให้อ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนเดินทางมาพบหน้าแม่ทัพหน้ากากผีก่อนได้มีเพียงเซียวหรงเหยี่ยนพ่อค้าแห่งแคว้นเว่ยคนเดียวเท่านั้น

ทว่า เซียวหรงเหยี่ยนทำไปเพราะมีผลประโยชน์แลกเปลี่ยนกับต้าเยี่ยนหรือเขาไม่ใช่คนแคว้นเว่ยตั้งแต่แรกกันแน่ ตอนนี้ไป๋ชิงอวี๋ยังไม่อาจรู้ได้

ขณะที่ไป๋ชิงอวี๋กำลังเคาะนิ้วลงบนโต๊ะด้านข้างเก้าอี้นุ่มเป็นจังหวะอย่างใช้ความคิด เขาได้ยินเสียงเคาะประตูเบาๆ สามครั้งติด เขาจึงลุกขึ้นเดินไปหยุดอยู่หน้ารูปวาดของสาวงาม จากนั้นปลดรูปบานนั้นออก ตรงกำแพงมีรูขนาดเล็กรูหนึ่งพอที่จะให้เขาเห็นความเคลื่อนไหวจากห้องข้างๆ

ภายในห้องพักที่ตกแต่งอย่างหรูหราและสว่างไสว ร่างของบุรุษคนหนึ่งที่ส่วนสูงคล้ายคลึงกับไป๋ชิงอวี๋สวมหน้ากากปิดบังใบหน้าครึ่งซีกนั่งอยู่หน้าโต๊ะไม้หวงฮวาหลีกลม เขาผายมือเชิญให้เซียวหรงเหยี่ยนนั่งลง

เซียวหรงเหยี่ยนมองสำรวจบุรุษที่สวมหน้ากากครึ่งหน้าแวบหนึ่ง จากนั้นปลดเสื้อคลุมกันลมของตัวเองออกแล้วกล่าวขึ้น “ปล่อยให้ท่านอ๋องรอนานแล้ว…”

“ไม่ได้นานขนาดนั้น ท่านอ๋องเก้านัดพบข้าเพราะเรื่องทหารต้าเยี่ยนที่ถูกจับอย่างนั้นหรือ” บุรุษสวมหน้ากากเอ่ยถาม

เซียวหรงเหยี่ยนพยักหน้าพลางยื่นเสื้อคลุมกันลมให้เยว่สือ เขาส่งสัญญาณให้เยว่สือออกไปด้านนอก จากนั้นนั่งลงบนเก้าอี้แล้วกล่าวขึ้นยิ้มๆ “ไม่ทราบว่าท่านอ๋องต้องการสิ่งใดเป็นการตอบแทนถึงจะยอมปล่อยทหารของต้าเยี่ยนคืนมาให้ข้า”

บุรุษสวมหน้ากากเคาะนิ้วลงบนโต๊ะไม้หวงฮวาหลีกลมอย่างใช้ความคิด เขาพยายามเลียนแบบท่าทีสงบนิ่งของไป๋ชิงอวี๋ให้ใกล้เคียงมากที่สุด ดวงตาสงบนิ่งเยือกเย็นของเขามองไปทางเซียวหรงเหยี่ยนที่ดูสุขุมอ่อนโยน จากนั้นกล่าวขึ้น “ต้าเยี่ยนยุติสงครามกับแคว้นเว่ย ยอมเจรจาสงบศึกกับแคว้นเว่ยโดยให้เขาแบ่งดินแดนให้ จากนั้นให้แคว้นเว่ยประกาศยอมเป็นรัฐบรรณาการของต้าเยี่ยนเพื่อให้แคว้นเว่ยดำรงอยู่ต่อไป”

ไป๋ชิงอวี๋มองสังเกตปฏิกิริยาของเซียวหรงเหยี่ยนผ่านทางรูเล็ก

ที่เขาเสนอข้อต่อรองเช่นนี้ เขาไม่ได้คิดว่าต้าเยี่ยนจะยอมตกลง ทว่า เขาต้องการทดความความมุ่งมั่นที่จะทำลายล้างแคว้นเว่ยของต้าเยี่ยน

หากต้าเยี่ยนมีความมุ่งมั่นที่จะทำลายล้างแคว้นเว่ยให้ได้ก็แสดงว่าต้าเยี่ยนคิดอยากเป็นหนึ่งในใต้หล้าเช่นเดียวกัน

หากเป็นเช่นนั้นจริงๆ ไป๋ชิงอวี๋ก็ต้องหาทางขัดขวางต้าเยี่ยนเพื่อยื้อเวลาให้พี่หญิงของเขาทำลายต้าเหลียงและหันกลับไปทำลายซีเหลียงและต้าเยี่ยนต่อ

ไป๋ชิงอวี๋คิดว่าควรควบคุมต้าเยี่ยนก่อนแล้วค่อยไปกำจัดซีเหลียง ขอเพียงควบคุมต้าเยี่ยนไว้ได้ พี่หญิงของเขาจึงจะมีเวลาไปปราบซีเหลียง ถึงเวลานั้นหากต้าเยี่ยนต้องการแข่งเป็นที่หนึ่งในใต้หล้ากับพี่หญิงใหญ่ ต้าเยี่ยนก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่สมน้ำสมเนื้อกับพี่หญิงแล้ว

“ข้าขอถามสักนิด การทำเช่นนี้มีประโยชน์อันใดกับหรงตี๋กัน” เซียวหรงเหยี่ยนถามยิ้มๆ “ท่านอ๋องยังไม่ได้พบหน้าซีไหวอ๋องก็ปกป้องแคว้นเว่ยถึงเพียงนี้แล้ว ข้าอดสงสัยขึ้นมาไม่ได้”

บุรุษที่ปลอมตัวเป็นแม่ทัพหน้ากากผีหัวเราะออกมาเบาๆ เขาสบตากับเซียวหรงเหยี่ยนอย่างไม่หวาดกลัว จากนั้นกล่าวขึ้นช้าๆ “จะเจรจากับซีไหวอ๋องเช่นไรเป็นเรื่องของหรงตี๋ หากต้าเยี่ยนต้องการทหารของตัวเองคืนก็ต้องมีสิ่งมาแลกเปลี่ยน หรือว่าท่านอ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนอยากทำลายล้างแคว้นเว่ยให้ดับสูญมากจนไม่สนใจชีวิตของทหารต้าเยี่ยนที่อยู่ในหรงตี๋แล้ว”

“หากท่านอ๋องแค่อยากรู้ว่าต้าเยี่ยนต้องการทำลายล้างแคว้นเว่ยจริงๆ หรือไม่ ท่านถามออกมาตรงๆ ก็สิ้นเรื่อง เหตุใดต้องทำเรื่องอ้อมค้อมเช่นนี้ด้วย” เซียวหรงเหยี่ยนก้มหน้ายิ้มๆ เมื่อเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง แววตาเคร่งขรึมขึ้นทันที “ถูกแล้ว ครั้งนี้ต้าเยี่ยนต้องทำลายแคว้นเว่ยให้ได้ พวกเราไม่มีทางออมมือเด็ดขาด ขณะเดียวกันก็ต้องการตัวทหารต้าเยี่ยนที่ถูกจับอยู่ที่หรงตี๋คืนด้วยเช่นกัน ท่านอ๋องบอกข้อเสนอมาได้เลย”

ไป๋ชิงอวี๋กำมือที่ไขว้อยู่ทางด้านหลังแน่น ในเมื่อเป็นเช่นนี้เขาควรหาทางควบคุมต้าเยี่ยนให้ได้ก่อน

“ขอเวลาข้าคิดสักสองสามวัน รอให้ข้าได้พบซีไหวอ๋องแห่งแคว้นเว่ยก่อน จากนั้นข้าค่อยกับมาเจรจากับท่านอ๋องเก้าใหม่อีกครั้ง” บุรุษที่ปลอมตัวเป็นแม่ทัพหน้ากากผียกชาขึ้นจิ้บเพื่อไล่แขก

เซียวหรงเหยี่ยนพยักหน้า “มู่หรงเหยี่ยนจะรอฟังข่าวดีจากท่านอ๋อง”

เมื่อเห็นเซียวหรงเหยี่ยนลุกขึ้นยืน บุรุษที่ปลอมตัวเป็นแม่ทัพหน้ากากผีจึงใช้ฝาถ้วยชาปิดถ้วยชา จากนั้นถามต่อ “ไม่ทราบว่าท่านอ๋องเก้ามีความสัมพันธ์อันใดกับพ่อค้าแคว้นเว่ยเซียวหรงเหยี่ยนกัน”

ดวงตาของเซียวหรงเหยี่ยนไหววูบเล็กน้อย ไม่นานก็ยกยิ้มมุมปากด้วยท่าทีไม่ทุกข์ร้อน