ขณะที่ซูจิ่นซีเข้าไปในสำนักแพทย์สกุลจง คนในจวนสำนักแพทย์ก็ได้เปิดประตูกลาง ห้องโถงกลาง และจุดไฟทั่วทั้งจวนเพื่อต้อนรับมู่หรงอวิ๋นไห่

นี่เป็นพิธีการที่มีเกียรติสูงสุดของจวนที่มีชื่อเสียง เพื่อใช้ในการต้อนรับแขกคนสำคัญ

แท้จริงแล้ว ข้อกำหนดที่เคร่งครัดนี้ยังมีขั้นตอนภายในอีกมากมาย ทว่าประการแรก มู่หรงอวิ๋นไห่ปรากฏตัวอย่างกะทันหัน ประการที่สอง… วิธีปฏิบัติของแคว้นหนานหลีในตอนนี้ ทำให้สำนักแพทย์ไม่อาจต้อนรับมู่หรงอวิ๋นไห่อย่างยิ่งใหญ่ได้ ดังนั้นจึงต้องลดทอนขั้นตอนลงไปหลายอย่าง

ภายในห้องโถงใหญ่ ฮูหยินเฒ่าให้บ่าวรับใช้ทั้งหมดออกไป ก่อนจะพาจงรุ่ยอันและจงเทียนโย่วทำความเคารพมู่หรงอวิ๋นไห่

แม้จะไม่ใช่ขุนนางของราชสำนักแคว้นหนานหลี ทว่าอย่างไรเสีย มู่หรงอวิ๋นไห่ก็เป็นฮ่องเต้ของแคว้น ทั้งยังหายสาบสูญไปนาน ในที่สุด วันนี้พระองค์เสด็จกลับมาอย่างปลอดภัย ฮูหยินเฒ่าหานและจงรุ่ยอันต่างตื่นเต้นและปลาบปลื้มอย่างมาก

อู๋จุนไม่ชอบเหตุการณ์เช่นนี้ แต่ไม่รู้ว่าควรไปหลบอยู่ที่ใด ทว่าเขาไม่ได้อยู่ที่ห้องโถงใหญ่

ซูจิ่นซีก็ไม่ชอบเหตุการณ์เช่นนี้ นางจึงไม่ออกมาเช่นกัน

แม้จะมีเรื่องราวหลายอย่างที่ต้องจัดการ ทว่าเวลาก็ล่วงเลยมามากแล้ว ดังนั้นตอนนี้จึงไม่ควรรีบร้อน รอวันพรุ่งนี้ก็ยังไม่สาย

ดังนั้นซูจิ่นซีจึงกลับไปยังที่พักของตน

นางอยู่ในถ้ำของดินแดนต้องห้ามสกุลจงมานาน ร่างกายเริ่มมีกลิ่น สิ่งแรกที่ทำเมื่อกลับมาถึงที่พักคือสั่งให้บ่าวรับใช้จัดเตรียมน้ำสำหรับแช่ ทั้งยังใส่สมุนไพรเพื่อเพิ่มความสดชื่น ก่อนจะลงไปแช่น้ำ

ระหว่างแช่ตัวในอ่างอาบน้ำอย่างผ่อนคลาย จิตของซูจิ่นซีก็เข้าสู่อาคมกำไลปี่อั้น

แตกต่างจากตอนที่อาคมกำไลปี่อั้นเพิ่งเพิ่มระดับสูงขึ้น ตอนนี้ ซูจิ่นซีไม่เพียงคุ้นเคยกับอาคมกำไลปี่อั้นที่อยู่ข้างกาย ทว่าทุกครั้ง หลังจากอาคมกำไลปี่อั้นปรับระดับสูงขึ้น มันจะมอบความสามารถให้นาง นางยังสามารถปรับระดับอาคมกำไลปี่อั้นได้อัตโนมัติ สามารถจัดระเบียบอาคมกำไลปี่อั้น และพยายามเพิ่มทักษะของอาคมกำไลปี่อั้นเพื่อการใช้งานในครั้งต่อไป

หลังจากจัดระเบียบอาคมกำไลปี่อั้นแล้ว ซูจิ่นซีมั่นใจว่าภาพเหตุการณ์ในสมัยซีโจวที่นางเห็นในอาคมกำไลปี่อั้น เป็นผลมาจากการเพิ่มระดับของอาคมกำไลปี่อั้น

ทว่าเหตุใดจึงมีจิ่วหรง? เหตุใดนางและเทพธิดาจึงมีใบหน้าเหมือนกัน ทั้งยังมีรัชทายาทเสวียนเยี่ยในสมัยซีโจวที่มีใบหน้าเหมือนเยี่ยโยวเหยาทุกประการ?

นี่มัน เป็นเพราะเหตุใดกัน?

ซูจิ่นซีสงบสติอารมณ์ ก่อนจะนำเรื่องราวทั้งหมดที่นางประสบหลังจากทะลุมิติมาลำดับเหตุการณ์อีกครั้ง

สำหรับซูจิ่นซีแล้ว จิ่วหรงให้ความรู้สึกลึกลับมาโดยตลอด จิ่วหรงและสำนักแพทย์เทียนอีมีความลับมากเกินไป ดูเหมือนจะมีความเชื่อมโยงกับร่างเดิมของนาง

ซูจิ่นซียืนยันได้ว่า ภาพเหตุการณ์ในสมัยซีโจวที่นางเห็นในอาคมกำไลปี่อั้น นายน้อย เทพธิดา รัชทายาทเสวียนเยี่ย มีความเป็นไปได้ว่าจะเป็นร่างเดิมในอดีตชาติของเยี่ยโยวเหยาและจิ่วหรง

ทว่าภาพเหตุการณ์ในอดีตชาติมีความเกี่ยวข้องอย่างไรกับการเพิ่มระดับของอาคมกำไลปี่อั้น?

ซูจิ่นซีจำได้ว่า ตอนที่ได้รับอาคมกำไลปี่อั้นมาจากตลาดมืด ผู้ดูแลตลาดมืดเคยบอกว่า อาคมกำไลปี่อั้นมาจากวังหลังของแคว้นต้าฉิน

ซีโจวก่อกำเนิดก่อนแคว้นต้าฉิน ซึ่งมีอายุห่างกันหลายร้อยปี

ผ่านมาหลายร้อยปีแล้ว เหตุใดจึงเกิดเรื่องราวเช่นนี้ได้? เหตุใดของสิ่งนี้จึงตกมาอยู่ในมือของนาง?

ราวกับเป็นโชคชะตาฟ้าลิขิต

ทว่าซูจิ่นซีไม่เชื่อเรื่องฟ้าลิขิต นางเชื่อในการกระทำของมนุษย์มากกว่า

แสงเทียนริบหรี่ ท่ามกลางแสงไฟสลัว ซูจิ่นซีเอนตัวพิงขอบอ่างด้วยท่าทางผ่อนคลาย หยดน้ำซึมผ่านผิวขาวนวลของนางราวกับไข่มุกล้ำค่าที่ส่องประกาย ทว่าดวงตาของนางกลับทอประกายยิ่งกว่าไข่มุก

นางยกแขนขึ้นมาเล็กน้อย ดวงตาทั้งคู่จ้องมองอาคมกำไลปี่อั้นสีโลหิตบนข้อมือ

อาคมกำไลปี่อั้น จิ่วหรง สำนักแพทย์เทียนอี จิ่นอีโหวแห่งซีโจว และวังหลังแคว้นต้าฉิน สิ่งเหล่านี้ดูเหมือนจะเป็นเบาะแสที่ซับซ้อน ทว่ากลับเชื่อมโยงกันด้วยเงื่อนงำที่มีรายละเอียดคลุมเครือราวกับถูกปกคลุมด้วยผ้าไหม

หากต้องการทราบความสัมพันธ์ระหว่างสิ่งเหล่านี้ นางต้องรู้ว่าเกิดอันใดขึ้น หลังจากเทพธิดาในอดีตชาติสังเวยชีวิตต่อวิญญาณหยินเพื่อช่วยชีวิตฉ่ายเวย หลังจากนั้นเกิดอันใดขึ้นกันแน่ เกรงว่าต้องเริ่มจากจิ่วหรงและสำนักแพทย์เทียนอี

ทว่าตำแหน่งของจิ่วหรงนั้นไม่แน่นอน ทั้งสถานที่ตั้งของสำนักแพทย์เทียนอีก็หาได้ยาก ไร้เบาะแสมาพักใหญ่แล้ว

สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้คือ การแก้ปัญหาระหว่างราชสำนักกับสกุลจงแห่งแคว้นหนานหลี

อย่างไรก็ตาม สำนักแพทย์เทียนอี… ในอนาคตนางจะต้องไปเยือนให้ได้สักครั้ง ในใจของนางมีความสงสัยอยู่มาก ทั้งยังมีคำถามมากมาย มีเพียงสถานที่แห่งนี้เท่านั้นที่สามารถให้คำตอบนางได้

เกี่ยวกับเรื่องในอาคมกำไลปี่อั้น เมื่อครุ่นคิดดูแล้วก็น่าปวดหัวเสียจริง ต่อให้คิดมากเพียงใดก็ไร้ประโยชน์ ซูจิ่นซีจึงพักเรื่องนี้ไว้ชั่วคราว

ซูจิ่นซีใช้ระบบถอนพิษตรวจสอบสารพิษในร่างของตนอีกครั้ง

พิษนี้เป็นพิษที่อยู่ในดินแดนต้องห้ามของสกุลจง นอกจากระบบถอนพิษที่แจ้งเตือนตลอดเวลาแล้ว ก็ไม่มีความผิดปกติอื่นใด ทั้งยังไม่มีร่องรอยของสารพิษ และร่างกายก็ไม่มีความผิดปกติ

ซูจิ่นซีใช้ระบบถอนพิษตรวจสอบอย่างระมัดระวังหลายครั้ง ทว่าระบบถอนพิษยังคงไม่แสดงผลใดๆ ทั้งยังตรวจไม่พบสารพิษ

ในเมื่อไม่สามารถตรวจสอบสิ่งใดได้ เช่นนั้นต้องแก้ไขไปทีละขั้น

ซูจิ่นซีไม่ครุ่นคิดสิ่งใดอีก นางวางมือทั้งสองข้างไว้บนขอบอ่าง ก่อนจะเคลื่อนตัวลงไปในอ่างอย่างเชื่องช้าและวางศีรษะลงบนขอบอ่าง พลางหลับตาลง

การกระทำเช่นนี้ ทำให้จิตใจและร่างกายของนางผ่อนคลาย และทำให้นางรู้สึกอ่อนล้าอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

ผ่านไปไม่นาน ซูจิ่นซีก็ผล็อยหลับไป

ไม่รู้ว่าเผลอหลับไปนานเท่าใด ซูจิ่นซีที่กำลังหลับใหลถูกปลุกให้ตื่นด้วยเสียงกระทบกันของบานหน้าต่าง

ซูจิ่นซีลืมตาขึ้นด้วยความงุนงง แสงจันทร์สลัวด้านนอกสั่นไหวไปมา สอดประสานกับบานหน้าต่างที่กระทบกันไม่หยุด นาฬิกาทรายใต้หน้าต่างแสดงเวลายามสอง

น้ำในอ่างเย็นลงพอสมควร ซูจิ่นซีลุกขึ้นจากอ่าง อากาศภายนอกเย็นเล็กน้อย นางจึงสวมเสื้อผ้าและเดินไปปิดหน้าต่าง

ทว่าทันทีที่มือสัมผัสขอบหน้าต่าง ซูจิ่นซีกลับหยุดชะงัก พลางขมวดคิ้วด้วยความสงสัย

นี่มันเกิดอันใดขึ้น?

ในฤดูร้อน อากาศภายนอกนั้นร้อนอบอ้าวจนแทบจะต้มคนให้สุก ทว่าอากาศภายในห้องกลับเย็นอย่างน่าประหลาด เป็นไปไม่ได้! เหตุใดจึงผิดปกติเช่นนี้?

ทันใดนั้น ระหว่างที่กำลังสงสัย ซูจิ่นซีก็คิดบางอย่างขึ้นมาได้ นางค่อยๆ เปิดความถี่อาคมกำไลปี่อั้นจนถึงระดับสูงสุด

ลมหายใจเย็นฉ่ำที่คุ้นเคยไหลผ่านมาที่ปลายจมูก ทั้งยังมีเสียงของลมหายใจที่คุ้นเคยและกลิ่นของกำยานหลงเสียนที่คุ้นเคย

ครู่หนึ่ง ดวงตาของซูจิ่นซีพลันร้อนผ่าว นางเดินเข้าไปในห้องสองก้าวและมองไปรอบๆ

“ท่านอ๋อง… เป็นท่านใช่หรือไม่? ท่านอ๋อง? ”

“…”

ผ่านไปครู่หนึ่ง ภายในห้องยังคงเงียบสงัด

ทว่าซูจิ่นซียังไม่ยอมแพ้ นางเปิดใช้งานอาคมกำไลปี่อั้น ก่อนจะเดินไปหลังเตียง หลังม่าน หลังตู้ และคานบนหลังคา ทุกหนทุกแห่งที่คิดว่าคนสามารถเข้าไปซ่อนตัวได้

ทว่าไม่มีผู้ใด! อย่างไรก็ตาม เหตุใดในห้องจึงเต็มไปด้วยร่องรอยของบุรุษผู้นั้น?

ยิ่งคิด ซูจิ่นซีก็ยิ่งร้อนใจ เห็นได้ชัดว่าความถี่ของอาคมกำไลปี่อั้นถูกเปิดจนถึงระดับสูงสุดแล้ว ไม่สามารถปรับให้สูงกว่านี้ได้อีก ทว่านางยังคงเปิดไว้ และพยายามค้นหาตำแหน่งของร่องรอยเหล่านั้น

ถ้ำของดินแดนต้องห้ามสกุลจงมีพื้นที่กว้างใหญ่ถึงเพียงนั้น นางยังหาทางออกมาได้ เหตุใดนางจะระบุตำแหน่งของร่องรอยที่คุ้นเคยภายในห้องเล็กๆ นี้ไม่ได้?

แท้จริงแล้ว ไม่ใช่เพราะซูจิ่นซีอ่อนหัดหรืออาคมกำไลปี่อั้นเกิดปัญหา ทว่าร่องรอยนั้นกระจายไปทั่วห้อง ท่ามกลางการกระจายตัวอย่างสมดุลนั้น ซูจิ่นซีจะใช้อาคมกำไลปี่อั้นค้นหาได้อย่างไร?

“ท่านอ๋อง เป็นท่านใช่หรือไม่? หากเป็นท่าน ช่วยส่งเสียงออกมาได้หรือไม่? ”