บทที่​656 คุณกำลังยั่วยวนผมอยู่ใช่ไหม

เย้นหว่านตกใจ ร่างกายของเธอเกร็งค้าง

เธอกะพริบตาปริบๆ ก่อนจะหันหน้าไปมองโห้หลี​เฉิน​ด้วยความตื่นตระหนก “คุณจะทำอะไร”

อ่างอาบน้ำใหญ่ขนาดนี้ นั่งห่างกันก็ได้นี่นา

โห้หลี​เฉิน​โอบแขนของเขาไว้รอบเอวเธอ ริมฝีปากบางของเขาหายใจเข้าออกใกล้ใบหูของเธอ แต่ละคำคลุมเครือและแหบต่ำ

“ ผมอาบน้ำให้คุณนะ”

สมองของเย้นหว่านเกือบระเบิด​ออกมา

ก่อนจะรีบค้าน“ ไม่ต้องค่ะ ฉันอาบเองได้ค่ะ”

เธอพูดพร้อมกับดิ้นหนีออกจากอ้อมแขนของโห้หลี​เฉิน​ ล้อเล่นหรือไง ถ้าปล่อยให้เขาอาบน้ำให้ เธอยังมีชีวิต​รอดออกจากอ่างอาบน้ำได้หรือไง

เกรงว่าจะไม่เหลือแม้แต่​กระดูก

เย้นหว่านรู้สึกหวาดกลัวกับการกระทำของสัตว์ร้ายโห้หลีเฉินเมื่อคืนแล้ว

แต่อยู่ในอ้อมแขนของโห้หลี​เฉิน​ เธอจะมีโอกาสวิ่งหนีไปที่ไหนได้

แขนของโห้หลี​เฉิน​โอบรอบเอวของเย้นหว่าน แล้วเธอดึงเธอไปกอดแน่น ยิ่งเธอดิ้นมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งกอดแน่นมากขึ้น

ในการต่อสู้และแรงเสียดทาน น้องชายของโห้หลี​เฉิน​ก็ตื่นตัว​ขึ้นมา

การหายใจของโห้หลี​เฉิน​เริ่มแรงขึ้น เขาพูดด้วยเสียงแหบต่ำ

“ เย้นหว่าน คุณกำลังยั่วยวนผมอยู่ใช่ไหม​”

ที่ไหนกัน

เย้นหว่านโมโห​จนอยากจะเถียงกลับ แต่กลับรู้สึก​ได้ถึงบางสิ่งบางอย่างกำลังดันเธออยู่ด้านล่าง

มันร้อนผ่าว​มาก

เธอกลัวจนไม่กล้าขยับ ร่างกายของเธอก็เกร็งนิ่ง

เธอพูดเสียงเบา “คุณ คุณปล่อยฉัน ก็ไม่เป็นไรแล้ว”

แขนของโห้หลี​เฉิน​โอบรอบเอวของเย้นหว่าน นิ้วของเขาขยับไปมารอบเอวของเธอ

ริมฝีปากบางกดแนบใบหูของเธอ แต่ละคำนุ่มนวลที่พูดเซ็กซี่มาก

“เด็กดี ให้ผมอาบน้ำให้คุณนะ”

อาบน้ำ?

คุณต้องการแค่อาบน้ำให้จริงๆเหรอ

เย้นหว่านนวดขมับเบาๆ ให้ตายเธอก็ไม่เชื่อ​

แต่แล้ว เธอก็เห็นว่าโห้หลี​เฉิน​ หยิบใยขัดผิวขึ้นมาแล้วถูไปที่ร่างกาย​เธอเบา ๆ

ด้วยท่าทางที่จริงจัง เหมือนกำลังจะช่วยเธออาบน้ำอยู่จริงๆ

เย้นหว่านนั่งตัวแข็งทื่อ ไม่กล้า​ขยับตัว​เลย

เธออยากจะถามเขามาก ว่าเขาทำแบบนี้ไม่ทรมานบ้างหรือไง

ถ้าควบคุม​ไม่ได้ล่ะ

แต่ว่า เธอรู้สึกไม่สบายตัวจริงๆ รู้สึก​อึดอัด​ไปหมด

นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนอาบน้ำให้เธอ แล้วยังเป็นผู้ชายของเธออีกด้วย

ใยขัดผิวถูกถูไถไปตามร่างกายทุกส่วนของเธอ อาการจั๊กจี้​และชาราวกับว่ามีกระแสไฟฟ้าแล่นไปทั่วร่าง

เย้นหว่านหวาดหวั่น​เหมือนอยู่ในสงคราม​

“ผ่อนคลายหน่อยสิครับ”

เสียงทุ้มของโห้หลี​เฉิน​ดังขึ้นข้างหูของเธอ

จากนั้นเย้นหว่านก็รู้สึกว่า ใต้น้ำ นิ้วของโห้หลี​เฉินแตะลงบนแขนของเธอ แล้วนวดไปตามแขนของเธอด้วยความแรงที่พอดี

เย้นหว่านนิ่งไปสักพัก ก่อน​จะ​หันหน้าไปมองเขาอย่างตกตะลึง​

“นี่คุณ……”

“ ผมนวดให้ครับ”

เมื่อมองออกว่าเย้นหว่านกำลังคิดอะไร​อยู่​ โห้หลี​เฉิน​จึงตอบเธอตามตรง

เขาตั้งใจนวดด้วยความตั้งใจ พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มและไพเราะ “นวดให้​สบายตัว คุณจะได้ไม่รู้สึกเจ็บ​มาก​ในภายหลัง”

เย้นหว่านอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ ดวงตาของเธอสั่นไหวอย่างหนัก

ที่แท้​จุดประสงค์ของการอาบน้ำให้เธอ คือการนวดเพื่อบรรเทาความเจ็บปวดของร่างกายเธอ หลังจากใช้งานหนักเมื่อคืนที่ผ่านมา

เพราะกลัวเย้นหว่านจะรู้สึกเจ็บ​นั่นเอง

การดูแลเอาใจใส่​แบบนี้ ทำให้​เย้นหว่านรู้สึก​ซาบซึ้งใจ​และ​มีความสุข​มาก​

ในที่สุดการอาบน้ำกันสองต่อสอง ในบรรยากาศที่หวานและคลุมเครือ กับความอดทนและความทรมานอันแสนหวานก็เสร็จสิ้นลง

แม้ว่ามันจะช่วยบรรเทาได้มาก หลังจากผ่านการอาบน้ำและนวด แต่เมื่อคืนนี้มันหนักหนามากเกินไปจริงๆ ขาของเธออ่อนแรงจนเดินแทบไม่ไหว เย้นหว่านยังมีอาการสั่นเล็กน้อย ตอนที่ลุกขึ้นเดิน

โห้หลี​เฉิน​ทำการ​ช่วยเหลือ​ให้ความสะดวก​กับเธออยู่ข้างกายตลอดเวลา

เขาพาเธอออกจากห้องน้ำ และช่วยเธอใส่เสื้อผ้า

แก้มของเย้นหว่านแดงก่ำอยู่ตลอดเวลา ทั้งสองไม่ได้พูดคุย​กัน เย้นหว่านมองผู้ชายที่กำลังยุ่งอยู่กับการดูแลเอาใจใส่​เธอ แล้วรู้สึก​จนใจ

“ คุณทำแบบนี้ จะทำให้ฉันเสียนิสัย จนไม่สามารถดูแลตัวเองได้อีก”

“ ถ้าอย่างนั้นก็ยกให้เป็นหน้าที่ของผม คุณมีหน้าที่แค่มีความสุข​เท่านั้น​ก็พอ”

โห้หลี​เฉิน​พูดอย่างมั่นอกมั่นใจ​ ก่อนจะเอาเสื้อโค้ทตัวเล็กใส่ให้เย้นหว่าน แล้วติดกระดุมให้เรียบร้อย

ท่าทางของเขาจริงจังมาก ราวกับว่าเขากำลังทำงานที่ยิ่งใหญ่​มีราคาหลายแสนล้าน​

เย้นหว่านมองไปที่เขา แล้วอดที่จะยกยิ้มไม่ได้

ในสมองนึกถึงประโยค​หนึ่งขึ้นมา ความสามารถในการดูแลเอาใจใส่​ของ​ผู้ชาย​ที่มีต่อผู้หญิง​ขั้นสูงสุด​ คือดูแล​จนผู้หญิง​ทำอะไรเองไม่เป็น

แบบนี้ เธอก็จะไม่มีทางหนีไปจากคุณ​ได้อย่างแน่นอน​

หลังจากที่ทั้งสองคนแต่งตัว​เรียบร้อยแล้ว โห้หลี​เฉิน​ก็อุ้มเย้นหว่านขึ้นมาอีกครั้ง แล้วเดินออกจากห้องไป

ที่นี่คือบ้านพัก​ของ​กงจืออวี ถือเป็นบ้านรับรองแขกด้วยเช่นกัน แม้ว่าเมื่อคืนที่ผ่านมาจะเกิดเรื่อง​บ้าระห่ำที่นี่ แต่ก็ต้องออกไปจากที่นี่โดยเร็ว​ที่สุด​

พอเปิดประตูแล้วเดินออกไปข้างนอก มุมปากของเย้นหว่านก็ลดลง

สิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่เมื่อคืนนี้เป็นเหมือนหินก้อนใหญ่กดทับในหัวใจของเธอ

ถ้าเธอไม่ตื่นขึ้นมากลางดึก แล้วพบว่าโห้หลี​เฉิน​หายตัวไป จนเธอต้องรีบมาตามหาที่นี่ ไม่รู้​ว่าโห้หลี​เฉิน​จะเกิดสถานการณ์เลวร้ายมากแค่ไหน

เพราะการวางแผนทั้งหมดของกงจืออวีทำให้โห้หลี​เฉิน​ต้องทนทุกข์ทรมาน และทำให้เย้นหว่านเกือบสูญเสียโห้หลี​เฉิน​ไป

มันเสี่ยงมากจริงๆ​

ถ้าจะบอกว่าเธอไม่โกรธ​กงจืออวี คงจะเป็นเรื่องโกหก

เย้นหว่านเริ่มนึกเสียใจที่พาโห้หลี​เฉินกลับ​มาที่ตระกูล​เย้น และทำให้เขาต้องเจอกับเหตุการณ์​แบบนี้

ดูเหมือนว่าโห้หลี​เฉิน​จะมองออกว่าเย้นหว่านกำลังคิดอะไร เขาจึงพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

“อย่าคิดมากครับ จำไว้ว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่ว่าจะมีอุปสรรคมากมายแค่ไหน เราจะเอาชนะมันไปได้ได้อย่างแน่นอน และเราจะอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต​”

สักพัก โห้หลี​เฉิน​ก็มองไปตรงทางเดินด้วยสายตาที่ซับซ้อน “ที่แม่ของคุณทำทุกสิ่ง ก็เพราะรักคุณ”

เพราะรักมาก ถึงได้หวาดระแวงไปซะทุกอย่าง

เย้นหว่านเม้มริมฝีปาก แล้วพูดเสียงต่ำ

“แต่ความรัก มันไม่ใช่เหตุผล”

เพราะความรักที่มีต่อเธอ กลับทำลายชีวิตของโห้หลี​เฉิน​ และทำลายความสุขระหว่างพวกเธอ นั่นเรียกว่า​ความรัก หรือความเห็นแก่ตัวกันแน่

เย้นหว่านไม่รู้​ และไม่เข้าใจ

เธอยื่นมือไปโอบคอของ โห้หลี​เฉิน​ แล้วมองเขาด้วยสายตาหนักแน่น

“เรื่องตามหาสมุนไพร​ ถ้าจัดเตรียมทุกอย่างเรียบร้อย​ เราก็ออกเดินทาง ไม่มีใครห้ามฉันได้หรอก”

สิ่งที่กงจืออวีทำสร้างความมุ่งมั่นที่จะไปพร้อมกับโห้หลี​เฉิน​ให้เธอมากขึ้น​

ดวงตาของโห้หลี​เฉิน​หรี่ลง เขาเริ่ม​ลังเลใจ

ถ้าไม่สามารถรับประกันความปลอดภัยของเย้นหว่านได้ร้อยเปอร์เซ็นต์​ เขาจะไม่พาเธอไปเจอเรื่องอันตรายด้วยแน่นอน​

แต่พอมองไปที่ดวงตาเล็ก ๆ ที่มั่นคง​ของเย้นหว่าน ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ เขาก็ทนที่จะปฏิเสธเธอไม่ได้จริงๆ​

เขาเม้มริมฝีปากแล้วเอ่ยพูด “ขอเวลาผมหน่อย ผมจะเตรียมพร้อม​ทุกอย่างเอง​”

ที่เขามาที่นี่เอง ก็เพื่อที่จะไม่ให้เกิดอุบัติเหตุร้ายแรงถึงชีวิต ในการเดินทางครั้งนี้

“อืม”

เย้นหว่านพยักหน้ารับ ด้วยความไว้วางใจที่เธอมีต่อโห้หลี​เฉิน​

ในขณะที่พูด โห้หลี​เฉิน​ก็เดินไปตามทางเดิน ก่อนจะพาเย้นหว่านเดินลงบัได ลงบันได แล้วมาหยุดยืนหน้าประตูห้องรับแขก​

เย้น​หว่าน​เริ่มตกใจ เพราะในขณะนี้มีหลายคนนั่งรวมอยู่ในห้องรับแขก​

กู้ซึง กู้จื่อเฟย เย้นโม่หลิน ป่ายฉี รวมทั้ง กงจืออวีและเย้นเจิ้นจื๋อ พวกเขาทั้งหมดอยู่ในพร้อมกันในห้อง

ท่าทางของทุกคนต่างก็ขมวดคิ้วและกังวลใจมาก

เห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งหมดกำลังรอพวกเธออยู่