ตอนที่ 278สาวใช้ตัวแสบ 182

การลงโทษหลายครั้ง เขาไม่เคยสงสารเลย มีแต่การปลดปล่อยอารมณ์ที่รุนแรงเท่านั้น

เซี่ยชีหรั่นนึกถึง การโอบกอด ในบ้านของไห่ลี่หมิน และจ้องมองที่ชั้นล่างที่บ้านของไห่ลี่หมิน

เธอต้องการรู้สึกถึงความอ่อนโยนมาก ถึงแม้จะเป็นเพียงเล็กน้อยก็ยังดี ไม่อยากที่จะแค่ทนรับ

“ คุณชอบไหม?” เขาถามด้วยเสียงแหบห้าว แต่ท้ายที่สุดก็ยังถือว่าพิจารณาความรู้สึกของเธอ

"ชอบ … "ขมวดคิ้วไม่รู้จะพูดด้วยอารมณ์แบบไหนจึงพูดคำนั้นออกไป และ

ฉันไม่รู้ว่าฉันกำลังบอกว่าชอบเขา หรือชอบที่ถูกเขาทำแบบนี้อยู่ และมีความคับข้องใจ

และบางคำที่ไม่จริงใจ หลังจากการพูดมันก็อธิบายไม่ได้

และน้ำตาของเธอก็ไหลออกมาจากแก้มของเธอ

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาทำเธอร้องไห้ด้วยวิธีนี้ หัวใจของเขาถูกน้ำตาของเธอทำให้รู้สึกจุก

จนหยุดเคลื่อนไหว

เขาเอื้อมมือไปที่ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอ พร้อมกับเช็ดน้ำตาเธอเบา ๆ

หัวใจของเขาก็อ่อนแรงด้วยเสียงร้องของเธอ แต่ใบหน้าของเขายังคงเหมือนเดิม

“ ร้องไห้ทำไม ไม่เจ็บสักหน่อย” เขาพูดอย่างมั่นใจ

เซี่ยชีหรั่นสำลักเล็กน้อย ระงับความอยากที่จะร้องไห้ต่อไป แล้วส่ายหัวพยายาม อยากจะอธิบาย

แต่ไม่สามารถพูดได้

“ โอเค! ไม่ต้องร้องไห้ ฉันจะทำให้เบาลง!” เขากดริมฝีปากของเขาเข้ากับปากเล็กของเธอ

แล้วจูบเธออย่างอ่อนโยน

เป็นการดีกว่าที่เขาจะไม่จูบเธอเช่นนี้ ทันทีที่เขาจูบเธอเช่นนี้อารมณ์ที่ระงับของเธอก็แตกสลาย

เธอร้องไห้และในเวลาเดียวกันหัวใจของเธอก็เจ็บไปหมด

แต่ก็อดไม่ได้ที่จะร้องไห้จากความอ่อนโยนที่เขาให้เธอความอ่อนโยนที่เขาไม่ค่อยให้

และเธอจึงเอาแขนก็โอบรอบคอของเขาเบา ๆ และตอบสนองต่อจูบของเขาอย่างกระตือรือร้น

เธอชอบให้เขาจูบเธอ นี่เป็นความรู้สึกแรกของเขา ซึ่งทำให้เขารู้สึกถึงกระแสอบอุ่นไหลช้าๆ

เขากดริมฝีปากของเธออย่างกระตือรือร้นมากขึ้น เกี่ยวลิ้นเล็กๆของเธอ และค่อยๆเร้ารู้สึกทางอารมณ์

ด้วยความระมัดระวังมากขึ้น ดูเหมือนว่ามีความรักมากมายระหว่างริมฝีปาก

มันเป็นเพียงการชอบของพวกเขา ทำได้แค่เก็บไว้ในใจ เพราะความนับถือตนเองของเขา

เพราะโม่เสี่ยวจุน ไม่มีใครสามารถพูดอะไรได้เลย

ฉันกลั่นแกล้งคุณหรือเปล่า? สิ่งเล็กน้อย ไม่รังแกคุณแล้วโอเคไหม? เขาพูดประโยคนี้อย่างเงียบ ๆ

พร้อมกับจูบซ้ำแล้วซ้ำอีก

หลินหลิงรู้เป็นคนตรงเวลา หลังจากพวกเขาสองเสร็จ กำลังกอดกันอยู่ โทรศัพท์์มือถือของ

เย่เชินหลินก็ดังขึ้น

แม้ว่ามันจะเสร็จแล้วขมวดคิ้วก็ถูกทำให้ตกใจด้วยเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์์มือถือ

เกือบจะผลักเขาโดยสัญชาตญาณ

“ มันไม่ใช่การมีชู้ คุณกลัวอะไร”เขาถามเธออย่างตลกขบขัน และจิกปากเล็ก ๆ ของเธอ

เมื่อเขาลุกขึ้นเพื่อรับโทรศัพท์์

จากนั้นเขาก็ดึงโทรศัพท์์ออกมาแล้วกดปุ่มตอบรับ และใส่เสื้อผ้าไปด้วย

"คุณเย่เฮลิคอปเตอร์จะมาถึงภายในสิบนาที "

"เข้าใจแล้ว"

“ รีบลุกขึ้นเถอะ เรากำลังรีบ ฉันจะไปเอาเสื้อผ้าให้คุณ ” เย่เชินหลินพูด และออกมาจากห้องนอน

แล้วหยิบกระเป๋าเดินทางบนเบาะหนังออกมา และเอากระโปรงจากในกระเป๋าออกมาอย่างรวดเร็ว

กระเป๋าเดินทางนี้ถูกเตรียมไว้ในตอนเช้า เขาให้หลินหลิง

และหลินต้าฮุยไปที่อพาร์ทเมนท์เพื่อจัดเตรียมสำหรับเซี่ยชีหรั่น มีชุดชั้นในชุดชั้นใน

และผ้าเช็ดตัวอยู่ข้างในทั้งหมด

เซี่ยชีหรั่นรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ที่เย่เชินหลินได้เตรียมเสื้อผ้าของเธอไว้แล้ว

แต่มองดูเขาราวกับว่าเขากำลังรีบ เธอไม่ถามอะไร และรีบแต่งตัว

เย่เชินหลินมองเธอขึ้น และลง เพื่อให้แน่ใจว่าเธอพร้อมแล้ว

และให้แน่ใจว่าผู้ชายคนอื่นจะไม่คิดอย่างอื่นหลังจากเห็นเธอ

และพูดว่า "ไป!"

เธอไม่ได้ถามว่าจะไปที่ไหน ยังไงเธอก็ต้องการฟังเขา การถามหรือไม่ถามเป็นผลลัพธ์เดียวกัน เมื่อสักครู่เธอถูกกระทำจนหมดแรง เขาจึงช่วยเธอถือกระเป๋าเดินทาง และเดินไปข้างหน้า

แทนที่จะพาเธอไปที่ลิฟท์ เขาไปตรงกลางชั้นบนสุด และปีนบันได

ทันทีที่เขาปีนขึ้นไปครึ่งทาง เสียงคำรามขนาดใหญ่ก็มาจากด้านบนของอาคาร

ราวกับแผนดินไหวเซี่ยชีหรั่นอดไม่ได้ที่จะสั่น

“ อย่ากลัวเลยมันเป็นเฮลิคอปเตอร์” เย่เชินหลินอธิบายสั้น ๆ

และเซี่ยชีหรั่นจึงรู้ด้วยความตกใจเล็กน้อยว่าเกิดอะไรขึ้น

ที่แท้เขากำลังจะพาเธอไป นั่งเฮลิคอปเตอร์

แม้แต่เครื่องบินเธอไม่เคยนั่งมาก่อน ไม่เหมือนโม่เสี่ยวหนง ที่อยากจะทำอะไรก็ทำอย่างอิสระ

ในเวลานี้เมื่อเธอได้ยินว่าจะขึ้นเฮลิคอปเตอร์เธอคาดหวังนิดหน่อย แต่ก็กังวลและไม่สบายใจมากขึ้น

เธอปกปิดอารมณ์อย่างระมัดระวัง กลัวว่าเขาจะรู้ เรื่องตลกของเธอ

เขารู้ความรู้สึกของเธอ แต่เนิ่นๆ และเอื้อมจับเธอ และพูดเบา ๆ ว่า "ผ่อนคลาย ฉันอยู่เคียงข้างคุณ"

ความอ่อนโยนเช่นนี้หายากมาก ในเวลานั้นเซี่ยชีหรั่นรู้สึกประทับใจอย่างยิ่ง

เมื่อเขาได้ยินประโยคดังกล่าว