ชื่อตัวละครกับลางคำคำอาจเพี้ยน อ่านแก้ขัดไปก่อนนะคะรอแก้ไข

ตอนที่ 796 หญ้าหงส์เก้าใบ (1)

สายตาของคุณชายเว่ยเย็นชา ไม่ต้องเอ่ยออกมาแต่เยี่ยน อ๋องก็รู้ว่าเขาคิดสิ่งใด

“ส่งคนไปดูแลเด็กทั้งสองให้ดี อย่าให้เกิดเรื่องใดขึ้น” เยี่ยน

อ๋องรับสั่งอย่างเคร่งขรึม

“เจ้ากําลังคิดว่า…สายลับที่แม้แต่

คนนอกยังมองออก ตั้งครรภ์จะมีประโยชน์อันใดเช่นนั้นหรือ”

คุณชายเว่ยเอ่ย “เช่นนั้นก็ขึ้นอยู่กับเสด็จลุงแล้ว หากเสด็จ ลุงยอม เช่นนั้นมันก็คงไม่มีประโยชน์อันใด แต่หากเสด็จลุง

ไม่ยอม…ก็พอมีประโยชน์อยู่บ้าง”

“ฮี แค่อยากเดิมพันว่าข้าจะยอมหรือไม่เช่นนั้นหรือ” เยี่ยน อ๋องหัวเราะหยัน “ไม่เลว ข้าก็อยากจะรู้เหมือนกัน…หากย้ายอม

แล้วเขาจะไม่ยอมได้เช่นไร…เขาจะทําอันใดได้

ประกาศออกไปว่าพระชายารองตั้งครรภ์…ข้าดีใจมาก”

ให้คนป่าว

เว่ยจวินมั่วแสร้งทําเป็นไม่ได้ยิน นี่มันเป็นเรื่องของเสด็จลุง

“หากไม่มีเรื่องใดข้าขอตัวก่อน อ้อ เสียนเกอต้องการหญ้า หงส์เก้าใบในการรักษาเสด็จป้า โปรดส่งไปให้เขาด้วย”

เยี่ยนอ๋องเลิกคิ้ว “หญ้าหงส์เก้าใบหรือ สั่งคนไปซื้อให้เขา จะเอาเท่าใดก็ได้”

คุณชายเว่ยหันกลับไปมองด้วยสีหน้าเรียบเฉย “เสด็จลุงรู้

ว่าข้าหมายความเช่นไร หญ้าหงส์เก้าใบที่อดีตฮ่องเต้มอง ให้ท่านเมื่อยี่สิบปีก่อน ที่ตํานานบอกไว้ว่าคือพืชที่กลายเป็น

หยก”

เว่ยจวินมั่วกลับออกมาจากห้องหนังสือ เซียวเขียนชื่อสาม พี่น้องรอเขาอยู่ข้างนอกตั้งนานแล้ว เห็นเขาเดินออกมาทั้งสาม ก็รีบเดินเข้ามาหา เซียวเชียนชื่อจับมือพร้อมกับเอ่ยว่า “พี่ชาย เมื่อครู่ขอบคุณท่านมากขอรับ” เว่ยจวินมั่วยกมือขึ้นแล้วเอ่ย อย่างเคร่งขรึม “ไม่เป็นไร”

เซียวเขียนชื่อยิ้ม เอ่ยว่า “ไม่ว่าอย่างไรข้าก็ต้องขอบคุณพี่ เฉินซื่อ…” นึกถึงพระชายาที่อยู่เคียงข้างตัวเองมา เนิ่นนานหลายปี เซียวเชียนชื่อก็ทําได้เพียงถอนหายใจ แต่

ชาย

เซียวเชียนจย่งกลับไม่ชอบที่เขาเป็นเช่นนี้ จึงกลอกตาแล้วเอ่ย ขึ้นว่า “พี่ใหญ่ หญิงเช่นนั้นมีอันใดให้คิดถึงกัน เสด็จแม่เมตตา ไว้ชีวิตนาง นางโชคดีมากแล้ว”

เซียวเชียนชื่อยิ้มอย่างขมขื่น

จะเอ่ยปัญหาภายในใจของ

ตนเองกับน้องชายที่นิสัยบุ่มบ่ามชอบทําตามใจตัวเองผู้นี้ได้

เช่นไร

ทว่าเว่ยจวินมั่วกลับมองเขานิ่งๆ เอ่ยถามว่า “พวกเจ้ามีธุระ

ใดอีกหรือไม่”

แน่นอนว่าต้องมี

เซียวเชียนเหว่ยยิ้มพลางเอ่ย “พี่ชาย พี่ใหญ่และน้องสาม บอกว่าเสด็จพ่อกลับมาอย่างปลอดภัย เสด็จแม่ที่เจอเรื่องร้าย ก็คลี่คลายแล้ว จัดงานเลี้ยงครอบครัวดีหรือไม่ ยิ่งไปกว่านั้น เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นกะทันหันจึงทําให้พิธีครบรอบเดือนของเยา

เยากับอานอานล่าช้า ถือว่าจัดพร้อมกันไปเลยทีเดียวขอรับ”

เว่ยจวินมั่วขมวดคิ้ว ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงเอ่ย “ไม่จํา เป็นต้องจัดพิธีครบรอบเดือน สําหรับงานเลี้ยงครอบครัว พวก เจ้าไปถามเสด็จป้าเถิด”

“ยามนี้เสด็จแม่…” เซียวเชียนเหว่ยลังเล

เว่ยจวินมั่วเอ่ยอย่างเด็ดขาด “อู๋สยาได้รับบาดเจ็บ ข้า ไม่มีเวลา หากเสด็จป้าจัดไม่ไหวก็ไปบอกกับเสด็จลุงเถิด ยามนี้ เขาไม่โกรธอันใดแล้ว”

“เอ่อ…” สามพี่น้องมองหน้ากัน ไปถามเสร็จพ่อเรื่อง

ภายในเรือนหลังจะดีหรือ

คุณชายเว่ยคร้านจะสนใจพวกเขาอีก “ข้ามีธุระ ขอตัวก่อน อ้อ…พระชายารองตั้งครรภ์แล้ว ควรเป็นเรื่องที่น่ายินดีเช่นกัน

มองดูแผ่นหลังคุณชายเว่ยเดินห่างออกไป

ตระกูลเซียวมองหน้ากันแต่ไม่เอ่ยอันใดอยู่นาน

สามพี่น้อง

ภายในห้องหนังสือ หลังจากที่เว่ยจวินมั่วออกไป เยี่ยนอ๋อง เงียบอยู่นานจากนั้นก็ลุกขึ้น ลุกขึ้นไปเปิดม่านแล้วเดินไปยัง โต๊ะที่มีภาพวาดเสือก้าวย่างลงภูเขาแขวนอยู่ เยี่ยนอ๋องยื่นมือ ออกไปเคาะกําแพงสองสามครั้ง มีเสียงดังขึ้นมา เยี่ยนอ๋องขยับ ภาพอักษรที่แขวนอยู่ข้างๆ ด้านหลังภาพอักษรมีช่องลับซ่อน อยู่ ช่องไม่ใหญ่มากนัก ข้างในมีสิ่งของอยู่เพียงสองสามชิ้น ยนอ๋องยื่นมือไปหยิบม้วนภาพวาดออกมา

ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง

แล้วก็วางกลับไปที่เดิม จากนั้นจึงยื่นมือไปหยิบกล่องที่อยู่ด้าน ข้างม้วนภาพวาดออกมา

เขานํากล่องมาวางลงบนโต๊ะตรงหน้า เปิดออกช้าๆ ข้างใน กล่องมีสิ่งของที่คล้ายดอกไม้แต่ก็ไม่ใช่ดอกไม้ คล้ายหยกแต่ก็

ไม่ใช่หยก ใบไม้สีเขียวเข้มเก้าใบที่ราวกับหางหงส์เรียงกัน ราวกับเปลวไฟ ตรงปลายใบไม้มีลวดลายดอกไม้สีทอง เห็นชัด

ว่ามันคือดอกหญ้าแต่กลับมีเนื้อสัมผัสที่ราวกับหยก หาก บอกว่าเป็นหยกทว่ากลับมีชีวิตเป็นพืชชนิดหนึ่ง ที่จริงแล้วนี่

เป็นสิ่งของที่แตกต่างจากหญ้าหงส์เก้าใบที่บันทึกไว้ในตํารา ยาแผนโบราณ นอกจากรูปร่างที่คล้ายคลึงกันแล้ว หญ้าหงส์ เก้าใบที่ถูกบันทึกไว้ในตํารานั้นไม่มีทางอยู่รอดภายในห้อง หนังสือที่มีสภาพแวดล้อมมืดมิดเช่นนี้เป็นเวลานานกว่ายี่สิบปี

เยี่ยนอ๋องยกมือขึ้นมาจับไปที่ใบอย่างแผ่วเบา ยิ้มมุมปาก ด้วยท่าทีเย้ยหยันตัวเอง “อาหน่วน ผ่านมาตั้งหลายปีแล้ว… เก็บมันไว้ยังจะมีประโยชน์อันใด ในเมื่อพวกเขาต้องการ เช่นนั้น ก็มอบให้พวกเขาเถิด ลําบากพวกเขาแล้ว คิดไม่ถึงว่าพวกเขาจะ

รู้ว่าของสิ่งนี้อยู่ในมือของข้า”

สิ่งที่ซ่อนอยู่ในช่องลับที่ลึกลับสุดในห้องหนังสือของเยี่ยน อ๋อง แน่นอนว่าย่อมต้องเป็นสิ่งของสําคัญ แต่การที่เยี่ยนอ๋อง เก็บของเช่นนี้ไว้ช่างน่าแปลก เยี่ยนอ๋องอยากได้สมบัติล้ําค่า ไม่ใช่เรื่องยาก หญ้าแบบนี้ ถึงแม้จะหายากแต่ก็ไม่ได้มีค่าอันใด มากมาย ตอนนั้นหญ้าหงส์เก้าใบเป็นแค่ดอกไม้แปลกประ หลาดในอุทยานอวี้ฮวา และเพราะมันไม่ยอมออกดอกจึงทําให้

มันไม่โดดเด่น แล้วก็เพราะว่าหมอหลวงของสํานักหมอหลวง

บอกว่าสรรพคุณชองมันเทียบกับหญ้าหงส์เก้าใบทั่วไปไม่ได้ ไม่

อาจใช้รักษาโรคได้ สิ่งเดียวที่ไม่ธรรมดาก็คือความหายาก ดังนั้น ฮ่องเต้จึงมอบให้กับเยี่ยนอ๋อง

ถึงแม้อดีตฮ่องเต้จะเข้มงวดกับบรรดาขุนนาง

แต่โอรส

ต้องการดอกไม้ในอุทยานอวี้ฮวา พระองค์ย่อมไม่ได้ตระหนี่ ขนาดนั้นจึงตอบตกลงอย่างไม่ลังเล

หญ้าหงส์เก้าใบที่ปลูกในกระถางหยกตั้งอยู่ตรงนั้นเงียบๆ

ปล่อยให้เยี่ยนอ๋องใช้ปลายนิ้วแตะเบาๆ บรรยากาศในห้อง

หนังสือเงียบสงัด ได้ยินเพียงเสียงลมหายใจของเยี่ยนอ๋อง

ผ่านไปครู่หนึ่ง ก็ได้ยินเยี่ยนอ๋องเอ่ยอย่างเคร่งขรึมว่า

องครักษ์”

ผ่านไปไม่นาน องครักษ์สองคนที่เฝ้าอยู่หน้าประตูก็เข้ามา “

ท่านอ๋องขอรับ”

บรรยากาศในห้องหนังสือกลับมาเป็นปกติ

เยี่ยนอ๋อง

หันหลังให้พวกเขาสองคน นิ่งมองกําแพงแล้วเอ่ยว่า “นําของ

สิ่งนี้ไปให้คุณชายเสียนเกอ”

องครักษ์ทั้งสองตกใจทว่าพวกเขาไม่กล้าถามอันใด เพียง

เดินเข้าไปรับหญ้าหงส์เก้าใบอย่างระมัดระวัง จากนั้นก็เดินออก

ไปด้วยความเคารพ

ได้รับของที่เยี่ยนอ๋องส่งคนนํามามอบให้ หนานกงมั่วอด

ไม่ได้ที่จะสงสัย “นี่คือหญ้าหงส์เก้าใบที่ศิษย์พี่ต้องการหรือ” หนานกงมั่วถือใบไม้ที่อบอุ่นราวกับหยกอยู่ในมือพลันเอ่ย

ดูเหมือน….หยก” แต่กลับไม่เหมือนสมุนไพรจําพวกหญ้าทะเล หรือถั่งเช่า เป็นพืชพันธุ์ที่ยังมีชีวิตอยู่ เข้าไปใกล้ๆ ยังได้กลิ่น หอมอ่อนๆ หนานกงมั่วหยิบเข็มออกมาแทงเข้าที่โคนใบ เข็มที่ แทงลงไปอาบไปด้วยของเหลวสีเขียวอ่อนที่มีกลิ่นหอม “ยังไม่ตายจริงๆ” หนานกงยั่วยิ้ม “แต่ไม่รู้ว่ามีประโยชน์ เช่นไร ไปเรียกศิษย์พี่มาดูเถิด”

ผ่านไปไม่นาน คุณชายเสียนเกอก็รีบเข้ามา เห็นของที่วาง อยู่บนโต๊ะ สายตาของเขาพลันเป็นประกายขึ้นมา “สมบัติล้ําค่า จริงๆ”

หนานกงมั่วดึงเว่ยจวินมั่วให้นั่งลง จากนั้นจึงเอ่ยถามด้วย ความสงสัย “ศิษย์พี่ ศิษย์น้องโง่เขลา ของสิ่งนี้คือหญ้าหงส์เก้า

ใบจริงหรือ” ลักษณะคล้ายกัน กลิ่นก็คล้ายกัน แต่นอกจากนี้

แล้ว…

…