หวานรักจับหัวใจท่านประธาน 977 ที่ไม่บอกคุณก็เพราะกลัวคุณเป็นแบบนี้ / 978 พ่อกับแม่ของเขา
ตอนที่ 977 ที่ไม่บอกคุณก็เพราะกลัวคุณเป็นแบบนี้
“รอจนกว่าวันที่คุณเป็นโสด คุณจะรู้เองว่าจำเป็นหรือไม่!”
อวี๋เยว่หาน “…”
เนื่องจากกลัวว่าตัวเองอาจจะกลายเป็นโสดได้ อวี๋เยว่หานจึงตัดสินใจพาเหนียนเสี่ยวมู่เข้าไปในห้องหนังสือ
ดึงรายงานชุดนึงออกมาจากกองเอกสารบนชั้นวางหนังสือ
วางไว้ตรงหน้าเธอ
“นี่คืออะไร?” เหนียนเสี่ยวมู่ถาม
อวี๋เยว่หาน “คำตอบที่คุณต้องการ”
“……”
เหนียนเสี่ยวมู่จ้องไปที่รายงานที่อยู่ตรงหน้า เธอลังเลได้สักพักก็ยื่นมือเปิดดู
เมื่อเห็นชัดเจนแล้วว่าเป็นรายงานตรวจร่างกายของเขา เธอก็ตกใจเล็กน้อย
เงยหน้ามองเขาด้วยความแปลกใจ
เมื่อเห็นว่าเขายังมีสีหน้าเดิม ก็ก้มหน้าอ่านต่อ
อ่านไปจนถึงหน้าสุดท้าย เธอก็ตัวแข็งทื่อขึ้นมาทันที
“คุณมีกรุ๊ปเลือดอาร์เอชเนกาทีฟ?”
เหนียนเสี่ยวเปิดอ่านข้างหลังต่อก็พบว่ารายงานนี้ไม่ใช่แค่ผลการตรวจร่างกายของเขาเท่านั้น แต่ยังเป็นผลกรุ๊ปเลือดของเหวินหย่าไต้ด้วย
กรุ๊ปเลือดเดียวกับเขาเป๊ะ!
ทันใดนั้นเหนียนเสี่ยวมู่ก็เข้าใจอะไรขึ้นมา
“เหตุผลที่คุณย่าเป็นห่วงเหวินหย่าไต้นอกจากเรื่องมิตรภาพระหว่างผู้อาวุโสตระกูลเหวินแล้ว เหตุผลที่มากไปกว่านั้นก็คือคุณ?”
เนื่องจากกรุ๊ปเลือดพิเศษของอวี๋เยว่หาน
ดังนั้นนายหญิงอวี๋จึงดูเป็นกังวลมากเมื่อรู้ว่าเขาได้รับบาดเจ็บ
ก็ไม่แปลก ตอนที่มือของเขาได้รับบาดเจ็บ คุณหมอถามเขาว่าต้องการจะถ่ายเลือดหรือไม่ เขาแค่ตอบปฏิเสธไป
แล้วยังเรื่องเหวินหย่าไต้…
เหวินหย่าไต้ทำเรื่องเลวร้ายมากมายขนาดนี้ แต่ทำไมนายหญิงอวี๋ที่เป็นคนรู้ผิดชอบชั่วดีถึงได้เอาแต่คิดจะไว้ชีวิตเธอ
นั่นก็เป็นเพราะถ้าเหวินหย่าไต้ตายไปจริงๆ แล้วในอนาคตอวี๋เยว่หานเกิดอุบัติเหตุอะไรหรือจำเป็นต้องถ่ายเลือด…
ไม่ ไม่ต้องพูดถึงอนาคต
เขาเกือบจะประสบอุบัติเหตุในเมือง N มาแล้วด้วยซ้ำ!
“อวี๋เยว่หาน คุณบ้าไปแล้วหรือไง? ก็รู้อยู่ว่าตัวเองเป็นคนกรุ๊ปเลือดพิเศษ คุณยังจะกล้าต่อสู้กับคนพวกนั้นอีก เลือดออกไปตั้งมาก…”
เหนียนเสี่ยวมู่พูดได้ไม่นาน ก็มีคนรวบตัวเธอมาซบบนหน้าอกอุ่นๆ
มือใหญ่ของอวี๋เยว่หานจับท้ายทอยของเธอ
ออกแรงกดเธอแนบอก ไม่ให้เธอขยับ
พูดเสียงทุ้ม
“ที่ไม่บอกคุณก็เพราะกลัวคุณเป็นแบบนี้ไง”
มือใหญ่ลูบผมเธอ
“ผมบอกคุณย่าตั้งหลายครั้งแล้วว่าผมไม่ต้องการให้ใครมาเป็นธนาคารเลือดเคลื่อนที่ที่เตรียมพร้อมอยู่เสมอ ผมไม่สนว่าเหวินหย่าไต้จะเป็นตายร้ายดียังไง ที่รีบกลับก็แค่อยากจะให้คุณย่าสบายใจ”
“แต่ยังไงเธอก็เป็นยันต์กันภัยของคุณนะ…” เหนียนเสี่ยวมู่พึมพำเบาๆ
อวี๋เยว่หานหัวเราะเบาๆพลางหลุบตาหยอกเธอ
“ยันต์กันภัยอะไร พูดซะขลังเลย อันที่จริงการที่มีกรุ๊ปเลือดพิเศษก็ไม่ได้น่ากลัวอะไรขนาดนั้น สมัยนี้มีตั้งหลายวิธีที่สามารถเก็บเลือดไว้ ผมก็แค่ไปเจาะเลือดเก็บไว้เป็นประจำ พอถึงเวลาที่ต้องการใช้ก็ใช้เลือดตัวเองได้”
“……”
ทำไมเธอไม่ได้คิดถึงตรงนี้นะ?
สำหรับคนทั่วไปแล้วก็อาจจะเครียดกับค่าใช้จ่ายในการเก็บเลือดในระยะยาว
แต่อวี๋เยว่หานขาดทุกอย่างยกเว้นเงิน
เรื่องใช้อิทธิพลประเภทนี้ เขาทำได้
“คุณไม่เคยบอกคุณย่าเหรอ? ทำไมคุณย่าถึงได้เครียดขนาดนั้น?”
“บอกแล้ว แต่มันเป็นความเคยชินของคนแก่ คุณย่าจะคิดอยู่เสมอว่าถ้ามีคนกรุ๊ปเลือดเดียวกันอยู่ข้างๆ ก็จะเป็นเกราะป้องกันได้อีกหนึ่งชั้น อาจจะเป็นเพราะเธอสะเทือนใจตอนที่พ่อแม่ของผมประสบอุบัติเหตุจากโลกนี้ไปน่ะ”
อวี๋เยว่หานเก็บรายงานในมือเธอแล้ววางมันบนชั้นหนังสือ
จูงมือเธอกลับห้อง
เมื่อพูดถึงพ่อแม่ของเขาที่จากโลกนี้ไป สภาพจิตใจของอวี๋เยว่หานก็ดูแย่ลงเล็กน้อย
เขารินไวน์เตรียมจะดื่ม แต่ถูกเหนียนเสี่ยวมู่ห้ามไว้
“มือคุณยังเป็นแผลจะดื่มเหล้าทำไม? ฉันดื่มแทนเอง!”
ตอนที่ 978 พ่อกับแม่ของเขา
เหนียนเสี่ยวมู่คว้าแก้วไวน์จากมือเขา ดื่มอึกอึกจนหมดแก้ว
“ฮึก~”
เป็นเพราะดื่มเร็วเกินไปจึงทำให้สะอึกเหล้า
อวี๋เยว่หานไม่มีโอกาสแม้แต่จะห้ามเธอ
เขาจ้องเธอที่ดื่มไวน์จนหมดแก้วแล้วยังเงยหน้าขึ้นถาม “คุณยังทุกข์ใจอยู่ไหม? ถ้ายังทุกข์ใจอยู่ล่ะก็ ฉันช่วยคุณดื่มอีกซักสองแก้วก็ได้นะ แต่จะดื่มมากกว่านี้ไม่ได้ ดื่มมากแล้วเดี๋ยวจะเมา”
อวี๋เยว่หาน “…”
เมื่อเห็นคนฉลาดปราดเปรียวทำตัวซื่อบื้อต่อหน้าเขาเพียงเพราะเป็นห่วงว่าเขาจะเป็นทุกข์
ความทุกข์ที่อยู่ในใจอวี๋เยว่หานก็หายไป
ดวงตาดำขลับเป็นประกาย เขารับแก้วมาจากมือเธอแล้วรินให้อีกหนึ่งแก้ว
พอเธอดื่มเสร็จก็รินต่อ
“ช้าๆหน่อย…ดื่มเร็วไปแล้วเวียนหัว ฉันยกแก้วนี้ก่อนแล้วเดี๋ยวค่อยดื่มทีหลัง” หลังจากเหนียนเสี่ยวมู่ดื่มติดต่อกันสองแก้วก็หน้าแดง
เธอดื่มไม่เก่ง
ปกติแค่แก้วกว่านิดๆ
อีกอย่างพอเมาแล้วก็ชอบหยอกหนุ่มหล่อ
เพราะฉะนั้นอวี๋เยว่หานจึงกำชับอย่างเข้มงวดว่าถ้าเขาไม่อยู่ด้วย ห้ามเธอแตะต้องเหล้าแม้แต่หยดเดียว
เหนียนเสี่ยวมู่ก็เชื่อฟังมาโดยตลอด เขาไม่ให้เธอดื่ม เธอก็ไม่ดื่ม
แต่วันนี้ไม่นับ
เพราะวันนี้มีเขาอยู่ด้วย
อีกอย่างวันนี้เขาอารมณ์ไม่ดี เธอก็เลยดื่มแทนเขาเพื่อเป็นการปลอบใจ
เขาไม่มีทางโกรธแน่ๆ
เหนียนเสี่ยวมู่แอบวางแผนไว้ในใจอย่างดีว่าวันนี้จะได้แอบดื่มเหล้าได้สักทีโดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าสายตาของชายที่อยู่ข้างๆเปลี่ยนเป็นลึกซึ้งเมื่อเหลือบเห็นเธอแก้มแดงระเรื่อ
“อวี๋เยว่หาน พ่อกับแม่ของคุณเป็นคนยังไง? พวกเขารักกันดีไหม? คุณไม่เคยพูดถึงครอบครัวของคุณกับฉันมาก่อน...”
เหนียนเสี่ยวมู่ถือไวน์เดินตามตูดเขาไปที่ระเบียง
เมื่อเห็นเขานั่งบนเสื่อทาทามิที่ระเบียง เธอก็นั่งตาม
ก้นเล็กๆขยับไปข้างๆเขาโดยพิงศีรษะไว้บนไหล่ของเขา
ทั้งสองนั่งพิงไหล่กันพร้อมกับมองทิวทัศน์ด้านนอกด้วยกัน
ที่จริงแล้วเหนียนเสี่ยวมู่มองไม่เห็นอะไรทั้งนั้น
เนื่องจากเธอดื่มไวน์สองแก้วเพียงอึดใจเดียว พอแอลกอฮอล์ออกฤทธิ์จึงรู้สึกมึนๆ
แต่ก็ยังพะว้าพะวังสภาพจิตใจของอวี๋เยว่หาน จึงพิงไหล่คุยเป็นเพื่อนเขา
คำถามตอนนี้เป็นแค่คำถามธรรมดาๆ ไม่ได้บ่นอะไร
“แม่ของผมเป็นนักเชลโลที่สง่างามและเรียบร้อยมาก เธอทั้งยังอ่อนโยน…” เสียงอวี๋เยว่หานดังอยู่ริมหู
เหนียนเสี่ยวตื่นเต้นขึ้นมาทันใด
ไม่คิดว่าเขาจะเล่าเรื่องพ่อแม่ของตัวเองให้เธอฟังจริงๆ
ความตื่นเต้นทำให้สร่างเมาขึ้นมามาก
เธอค่อยๆนั่งตัวตรงแล้วเงยหน้ามองเขา
ไหล่เบาลงทันที อวี๋เยว่หานขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ ยื่นมือไปกดหัวเธอกลับมาที่ไหล่ตัวเองอีกครั้ง
“พิงดีดี ไม่พิงผมไม่เล่านะ”
“……”
เขาเป็นบอสใหญ่ คำพูดของเขาใช้กับเธอได้
เหนียนเสี่ยวมู่จึงซุกอยู่บนไหล่ของเขาอย่างว่าง่าย พิงต่อไป
“เธอรู้จักกับพ่อของผมในงานคอนเสิร์ตที่หนึ่ง แม่เป็นรักแรกพบของพ่อ พ่อก็เลยหาวิธีจีบเธอมาให้ได้…”
อวี๋เยว่หานมีเสียงทุ้มนุ่มลึก แฝงด้วยเสียงแหบเสน่ห์เล็กน้อย
ฟังแล้วกินใจ
ทว่าขณะนี้ หลังจากที่เหนียนเสี่ยวมู่ฟังประโยคเมื่อสักครู่นี้ เธอกลับ…
“ฉันเป็นรักแรกพบของคุณหรือเปล่า ตอนที่คุณเจอฉันเป็นครั้งแรกดูไม่มีมารยาทเอาซะเลย ชนแล้วยังไม่ขอโทษ ตอนเจอครั้งที่สองก็ยิ่งแย่ไปกันใหญ่ เห็นๆอยู่ว่าฉันดีกว่าฟางเจินอีตั้งเยอะ แต่คุณก็ไม่ต้องการฉัน ถ้าไม่ใช่เพราะมีลูกสาวที่น่ารักอย่างเสี่ยวลิ่วลิ่ว คุณสมควรจะเป็นโสดไปตลอดชีวิต อ้อ ขอเตือนประโยคนึงนะ ลูกสาวที่น่ารักของคุณก็เป็นฉันเนี่ยแหละที่คลอดให้คุณ”
Comments