ตอนที่ 721 เขาน่าจะเป็นบุตรชายของอวี้ชิงลั่ว

ตอนที่ 721 เขาน่าจะเป็นบุตรชายของอวี้ชิงลั่ว

หนานหนานทำปากแจบๆ พลางหาวหวอดหลังได้นอนเต็มอิ่ม ก่อนขยี้ตาแล้วเงี่ยหูฟังความเคลื่อนไหวด้านนอก

หลังจากสองสามคนนั้นนำตนมาวางไว้ที่นี่ ก็ไม่ได้ทำอะไรมากนัก

ผ่านไปครู่หนึ่ง ก็มีคนมาขยับปากกระสอบเหนือศีรษะเขา ครู่ต่อมาหนานหนานก็รู้สึกได้ถึงแสงที่ส่องลงมาที่ตน

เขาหรี่ตาอย่างไม่สบอารมณ์ ยกมือขึ้นกันแสง

จนกระทั่งรู้สึกได้ว่าเริ่มปรับตัวได้แล้ว ก็ค่อยๆ ลดมือลง

แต่ต่อจากนั้น โลกทั้งโลกก็เหมือนจะหยุดนิ่ง ทุกคนกลั้นหายใจมองไปยังเด็กตรงหน้าอย่างประหลาดใจ

โดยเฉพาะชายชุดดำที่นั่งยองๆ ลงตรงหน้าหนานหนานเพื่อเปิดถุง ดวงตาของเขาแทบจะถลนออกมา กล่าวอย่างไม่อยากเชื่อ “เหตุใด เหตุใดจึงเป็นเด็กผู้ชายเล่า?”

หนานหนานชะงักงัน ไม่พอใจในทันที

หมายความว่าอย่างไร ทำไมจึงไม่ควรเป็นเด็กผู้ชาย เขาออกจะหน้าตาดี ตนแทบจะถูกความหล่อเหลาของตัวเองปลุกขึ้นมาแล้ว นี่พวกเขากลับทำท่าทางไม่พอใจตน

ชายชุดดำสองสามคนรอบๆ มองหน้ากัน จากนั้นก็เริ่มพูดคุยเสียงดัง ราวกับกำลังคุยกันว่าเกิดอะไรขึ้น

ส่วนหนานหนานนั้นกลับถูกทิ้งไว้และไม่มีใครสนใจ

จู่ๆ เขาก็กระโจนออกจากกระสอบ ส่งเสียงฮึดฮัดใส่คนอื่นๆ “พวกเจ้าทำอะไรผิดหรือไม่? จับข้ามาแล้วกลับทำเหมือนดูถูกข้า ข้าไม่เคยดูถูกพวกเจ้าเลยนะ ไร้ระดับเกินไปแล้ว จับข้าไปใส่ไว้ในกระสอบเหม็นๆ จนแทบจะสำลักตายอยู่แล้ว”

หนานหนานกล่าวพลางเตะถุงกระสอบอย่างขยะแขยง เดินไปข้างหน้าสองก้าวด้วยสีหน้าเศร้า กล่าวอย่างขัดเคือง “โชคดีที่ข้าได้กินอิ่มนอนหลับ จึงมองข้ามกลิ่นเหม็นเพียงนั้นได้ และยังได้หลับเต็มอิ่มมาตลอดทาง ไม่อย่างนั้นคงก่อกบฏไปนานแล้ว”

ที่เขาพูดนี้ไม่ได้เกินจริงเลยแม้แต่น้อย ถ้าไม่ใช่ว่าเขาเป็นไข้หวัดนิดหน่อย กินยาของท่านแม่ไปแล้วเลยง่วงมาก เขาไม่มีทางทำให้ตนต้องเจอเรื่องไม่เป็นธรรมเช่นนี้หรอก

คนชุดดำสองสามคนนั้นมองเขาอย่างประหลาดใจ เด็กคนนี้กำลังชื่นชมตนเองหรือต่อว่าตนเองกันแน่ กินอิ่มนอนหลับหรือ? นั่นคือข้อดีหรือ?

“ข้าหิวน้ำ นี่ พวกเจ้ามีน้ำไหม ท่านแม่ข้าบอกว่าทุกเช้าตื่นมาให้ดื่มน้ำหนึ่งแก้วจะดีที่สุด เช่นนั้นจะดีต่อกระเพาะและลำไส้ ข้าผู้นี้กินมากเป็นพิเศษ จะไม่ให้อาหารไม่ย่อยไม่ได้เด็ดขาด”

คนชุดดำสองสามคนนั้นมองเขาราวกับมองสัตว์ประหลาด นี่เขาเข้าใจสถานการณ์ปัจจุบันของตนเองบ้างหรือไม่? เหตุใดจึงสบายใจได้เพียงนี้?

ต่อให้พวกเขาจับมาผิดคน แต่ก็อาจจะฆ่าปิดปากเขาได้ทุกเมื่อ ถึงตอนนั้นเขาคงไม่มีแม้แต่ที่จะให้ไปร้องไห้

“หากพวกเจ้าไม่เอาน้ำให้ข้าดื่ม อีกเดี๋ยวข้าย่อยอาหารแล้วผายลมจะมาโทษข้าไม่ได้นะ” หนานหนานคิดว่าตนเองเป็นคนใจกว้างแล้ว ที่ยังพูดกับคนที่ลักพาตัวตนดีๆ ทั้งยังหวังดีเตือนพวกเขา ในโลกนี้คงหาคนที่จิตใจดีเท่าเขาไม่ได้แล้วกระมัง

ถึงแม้จะไม่รู้ว่าใครจะมาเป็นผู้ซื้อ แต่เขาก็รู้สึกตื่นเต้นอย่างอธิบายไม่ถูก ทำอย่างไรดีเล่า?

คนชุดดำสองสามคนนั้นมองเขาแวบหนึ่ง แล้วก็ไม่สนใจเขา

ตอนนี้จับคนผิดมา จะต้องถูกลงโทษอย่างแน่นอน เพียงแต่จะต้องจัดการเด็กคนนี้อย่างไร ก็ต้องดูเจตจำนงของนายท่าน

อีกอย่าง ตอนนี้เหมิงหลัวอวี้ตัวจริงอยู่ที่ไหน? แล้วเด็กคนนี้คือใคร เหตุใดจึงมาปรากฏตัวในห้องนั้นได้ สถานการณ์เช่นนี้ดูท่าทางจะซับซ้อนเล็กน้อยแล้ว

หนานหนานเห็นว่าพวกเขาไม่สนใจตน ทำได้เพียงลอบถอนหายใจ หาที่ที่สะอาดหน่อยแล้วนั่งลง เท้าคางรอให้ผู้ซื้อปรากฏตัว

ท่าทางของเขาดูสงบเกินไป ทำให้คนชุดดำสองสามคนนั้นตกตะลึงไปครู่ใหญ่

แต่พอคิดได้ว่าเขาเป็นเพียงเด็กสี่ห้าขวบ น่าจะยังไม่เข้าใจสถานการณ์ของตนเอง และคิดว่าตนออกมาที่นี่ในฐานะแขกเพื่อเที่ยวเล่น การแสดงออกอย่างไร้เดียงสานี้ก็สมเหตุสมผลอยู่

หนานหนานขมวดคิ้ว คนพวกนี้ไม่พูดอะไรเลย น่าเบื่อเกินไปแล้ว

ไม่มีน้ำกิน ไม่มีของกิน เขาไม่ได้นำถุงผ้าที่ใช้ใส่อาหารมาด้วย ไม่สะดวกเป็นอย่างมาก

เขาใช้เคล็ดวิชาฝ่าเท้าตระกูลลู่เพื่อหนีออกไปดีไหมนะ ถึงแม้จะถูกลักพาตัวก็จะทนหิวอยู่ไม่ได้นะ นี่ไม่ใช่ลักษณะของเขา สำหรับตอนนี้แล้ว การกินและดื่มให้อิ่มท้องเป็นเรื่องสำคัญอันดับหนึ่ง

ขณะที่กำลังคิด ตรงหน้าก็มีการเคลื่อนไหวเล็กน้อย

หนานหนานชะโงกคอไปดูทันที ต่อมาก็เห็นชายหญิงคู่หนึ่งกำลังเดินมาทางนี้

ชายชุดดำรอบตัวเขาคุกเข่าลง สีหน้าเคร่งขรึม สารภาพตามตรง “ข้าน้อยสมควรตายที่ไม่สามารถทำภารกิจให้สำเร็จได้ขอรับ”

เหมิงเคอตะลึง “ไม่ใช่ว่าจับเด็กมาได้แล้วหรือ?”

“…จับเด็กมาได้คนหนึ่งขอรับ เพียงแต่ว่า… ไม่ใช่คุณหนูเหมิง” ชายชุดดำที่เป็นผู้นำถึงกับเหงื่อผุดซึมท่วมหน้าผาก ขณะมองมาทางหนานหนาน

เหมิงเคอมองไปตามสายตาของเขา รูม่านตาหดลงทันที ทันใดนั้นก็เตะชายชุดดำผู้นั้นพลางกล่าวอย่างโกรธเกรี้ยว “ไอ้คนไร้ประโยชน์ จับเด็กเพียงคนเดียวก็ยังจับมาผิด”

ชายชุดดำผู้นั้นไม่แม้แต่จะส่งเสียง ยังคงก้มหน้าลง

หนานหนานกะพริบตา เดี๋ยวนะ พวกเขาบอกว่าจับผิดคนหรือ เช่นนั้นก็ไม่ได้จะจับเขาหรือ ทั้งยังมีคุณหนูเหมิงนั่นอีก

คุณหนูเหมิง คุณหนูเหมิง คุณหนูเหมิง

เสียง “ติ้ง” ดังขึ้นในหัวของหนานหนาน ทันใดนั้นก็เข้าใจ ใช่แล้ว พวกเขาไปที่โรงเตี๊ยมก็เพื่อจับน้องอวี้ เพียงแต่ว่าตอนนั้นเขานอนหลับแบบคลุมโปง พวกเขาจึงมองไม่ชัดในความมืดเท่านั้น

ถึงว่าสิ ถึงว่าท่านแม่จู่ๆ ก็ให้เขาและน้องอวี้ไปอยู่ที่โรงเตี๊ยมจินเสียงกับท่านพ่อ ที่แท้ก็เพราะรู้อยู่แล้วว่ามีคนจะมาทำร้ายน้องอวี้นี่เอง

อืม บนโลกนี้ คนที่ไม่ชอบน้องอวี้ ทั้งยังต้องการจะจับนางก็มีเพียง… ฮูหยินน้อยจากจวนผู้อาวุโสสกุลเยว่เท่านั้น

หรือว่าจะเป็นคนคนนี้?

หนานหนานเงยหน้า พิจารณาอยู่ครู่หนึ่ง ท่านแม่เคยอธิบายรูปร่างหน้าตาของเหมิงเคอให้เขาฟัง ตอนนี้เมื่อดูอย่างระมัดระวังแล้ว ก็ดูเหมือนว่าจะใกล้เคียงอย่างมาก

เหมิงเคอก้าวมาข้างหน้าสองสามก้าว มองหนานหนานแวบหนึ่ง มุ่นคิ้วจนย่น

นางหันหน้าไปมองคนชุดดำด้านข้างแล้วถาม “นี่มันเกิดเรื่องอันใดกันแน่?”

คนชุดดำปาดเหงื่อที่หน้าผาก จากนั้นก็อธิบายสถานการณ์อย่างละเอียด

เหมิงเคอยิ่งฟัง คิ้วก็ยิ่งมุ่น แววตาที่มองหนานหนานก็ยิ่งดุร้าย

ไม่กี่นาทีหลังจากนั้น เสียงของชายชุดดำก็เงียบลง ทั้งห้องกลับมาสู่ความเงียบสงัดอีกครั้ง

ชายวัยกลางคนที่เข้ามากับเหมิงเคอเมื่อครู่และเงียบมาโดยตลอดเดินมาข้างหน้าสองสามก้าว กล่าวด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “ในเมื่อจับมาผิดคนแล้ว และยังเห็นหน้าของพวกเราทั้งหมดแล้ว เช่นนั้นเด็กคนนี้จะอยู่ต่อไปไม่ได้ ฆ่าเขาเสีย”

หนานหนานสะดุ้ง เวรล่ะ คนผู้นี้จะต้องเป็นบ้าถึงเพียงนี้เชียวหรือ จับผิดก็จับผิดสิ เช่นคำที่กล่าวว่ารู้ผิดแล้วแก้ไขถือว่ายอดเยี่ยม ตอนนี้ก็ควรยอมรับความผิดของตนแล้วปล่อยเขาไปสิ

ชายชุดดำได้ยินคำสั่ง ก็ยื่นมือออกมาตบไปที่หน้าผากของหนานหนาน

“ช้าก่อน” จู่ๆ เหมิงเคอก็บอกให้หยุด ชายชุดดำชะงักไป มองนางอย่างไม่เข้าใจ

เหมิงเคอหรี่ตา หันหน้าไปกล่าวกับชายวัยกลางคนข้างกายเบาๆ “ท่านพ่อ เด็กคนนี้ไปปรากฏตัวที่ห้องของเด็กคนนั้นอยู่ จะต้องมีความเกี่ยวข้องกับนางแน่ ข้าจำได้ว่าแม่นางถังมีบุตรชายคนหนึ่ง ไม่แน่ว่า… อาจจะเป็นเขา”

………………………………………………………………………………………………………………………….

สารจากผู้แปล

สงสารหนานหนาน เด็กที่เคยกินอิ่มนอนหลับแต่ต้องมาถูกจับยัดกระสอบเหม็นๆ นี่นะ

ตัวละครใหม่โผล่มาอีกแล้วไหม?

ไหหม่า(海馬)