ตอนที่ 902 ตามทันแล้ว

ตอนที่ 902 ตามทันแล้ว

รอยยิ้มของอวี้ชิงลั่วถูกกลืนกลับลงท้องไปในทันที กระแอมสองครั้งแล้วกล่าว “แล้วอย่างไร ข้าแค่อยากอยู่อย่างสงบสักสองวันก็เท่านั้น”

“วางยาแล้วเขาจะอยู่อย่างสงบหรือ?” เย่ซิวตู๋ถาม

อวี้ชิงลั่วเห็นว่าใบหน้าของเขาฉายแววจนปัญญาเล็กน้อย ก็ดึงมือเขาเดินกลับไป “อย่างน้อยที่สุดก็จะได้ไม่โผล่มาให้เราเห็นแล้วทำเราอารมณ์เสีย ไม่ใช่หรือ?”

หนานหนานมองไปยังท่านพ่อท่านแม่ที่เดินจากไปเคียงคู่กัน ทันใดนั้นก็แข็งเป็นหินไป

จากนั้นก็เหมือนกับเย่ซิวตู๋ ส่ายหน้าอย่างจนปัญญา ท่านแม่เอาแต่ใจจริงๆ มีท่านพ่อแล้วก็ลืมเขาที่เป็นลูกชายไปสนิท

ช่างเถิด เขาเป็นลูกผู้ชาย เรื่องเล็กน้อยเหล่านี้ล้วนไม่เก็บมาใส่ใจ

หนานหนานคิด จากนั้นก็หันกลับไปมองอีกครั้ง

พบว่าเหล่าทหารรักษาพระองค์ที่อยู่ในห้องโถงชั้นล่างล้วนมองหน้ากัน มีสองคนเดินตามอวี๋จั้วหลินออกไป คนอื่นๆ ก็กินข้าวกันต่อ

จากนั้นเขาก็วางใจ กระโดดโลดเต้นกลับห้องไปกินผลไม้

อวี้ชิงลั่วและเย่ซิวตู๋ไปที่ห้องของเจียงอวิ๋นเซิงแล้ว เวลาค่อนข้างเย็นเล็กน้อย อวี้ชิงลั่วตรวจสอบชีพจรของเจียงอวิ๋นเซิงอีกครั้ง รู้สึกว่าปกติแล้ว ทุกอย่างเรียบร้อยดี จากนั้นก็วางใจ หมุนตัวกลับห้องตนเองไป

นางกล่าวกับเย่ซิวตู๋ “อวี๋จั้วหลินเป็นเช่นนี้ไปแล้ว คงไม่สร้างปัญหาไปทั่วแล้วกระมัง”

เย่ซิวตู๋มองนางแวบหนึ่ง เห็นว่าหน้าผากนางมีเหงื่อออก ก็ไปนำผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดให้นางอย่างรู้ความ

อวี้ชิงลั่วยังคงชอบการบริการเช่นนี้ของเขา เม้มปากแล้วหลับตาปล่อยให้เขาเช็ด

เย่ซิวตู๋กลับเห็นลำคอระหงขาวผ่องของนางแล้วก็อดใจไว้ไม่ไหว มือที่กำลังเช็ดอยู่ก็หยุดลง

จนกระทั่งอวี้ชิงลั่วลืมตาอีกครั้ง ทันใดนั้นริมฝีปากก็ถูกริมฝีปากของเขากดลงมา จากนั้นเขาก็กอดเอวบางของนางอย่างรีบร้อน แม้แต่ผ้าเช็ดหน้าก็ยังทิ้งลงกับพื้น

“อย่ากัดสิ” อวี้ชิงลั่วพบว่าเย่ซิวตู๋ติดนิสัยที่ไม่ดีนัก ชอบใช้ฟันกัดดึงริมฝีปากของนางเบาๆ และมีท่าทางไม่ค่อยหนำใจนัก

เย่ซิวตู๋กอดนางแล้วจูบอยู่อีกพักหนึ่ง เกรงว่าจะควบคุมตนเองไว้ไม่ไหว รีบถอยออกมาห่างประมาณครึ่งแขน หายใจหอบเบาๆ จากนั้นก็ถามถึงคำกล่าวของนางเมื่อครู่ เบี่ยงเบนความสนใจของตน “ยาระบายที่ให้เขากินนั้นแรงหรือไม่?”

“แรง…” อวี้ชิงลั่วร่างกายปวกเปียก มือข้างหนึ่งจับแขนของเขาไว้แน่น ถอนหายใจ “อย่างน้อยเขาก็ไม่สามารถทำอันใดได้อีกแม้แต่น้อย”

“เขาทำไม่ได้ แต่ทหารรักษาพระองค์ก็ยังคงฟังเขา”

อวี้ชิงลั่วพยักหน้า นี่เป็นเรื่องแน่นอน อวี๋จัวหลินต้องทำสิ่งใดอยู่เสมอ ในใจก็สมดุลขึ้นมา

แต่ทหารรักษาพระองค์กับเขา ก็ยังมีความแตกต่างกันอยู่

“ต้องสอนบทเรียนเสียหน่อย เขาจะได้เลิกทำตัวไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงบ้าง” เย่ซิวตู๋หรี่ตา แค่นหัวเราะออกมา

สุดท้ายแล้วเรื่องราวก็เป็นไปตามที่เขาเดา อวี๋จั้วหลินทำอันใดไม่ได้ ก็ให้ทหารรักษาพระองค์ใต้บังคับบัญชาแอบเข้ามาในห้องของเจียงอวิ๋นเซิง

เสิ่นอิงและเผิงอิงที่คอยเฝ้าอยู่สบตากัน คิดได้ถึงคำพูดของท่านอ๋องนั้น ‘เชือดไก่ให้ลิงดู’

ทันใดนั้นพวกเขาก็ไม่กังวลสิ่งใด ต่อให้ทหารรักษาพระองค์สองคนนั้นเห็นเจียงอวิ๋นเซิงอยู่ในห้อง พวกเขาก็ไม่สนใจ

เพียงแต่ว่า พวกเขาต้องออกแรงเพื่อตัดศีรษะทั้งสองคนนั้น

ท้องฟ้ายังไม่สว่าง ทหารองครักษ์ทั้งสองคนนั้นก็ถูกโยนออกมา

อวี๋จั้วหลินแทบจะนั่งอยู่บนถังอุจจาระตลอดทั้งคืน วันต่อมาก็มีคนมารายงานว่าเย่ซิวตู๋ต้องการพบเขา

เมื่อเห็นทั้งสองศพถูกลากเข้ามา สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นขาวซีด

เขารู้ว่าเย่ซิวตู๋ต้องการคิดบัญชีกับตน

แต่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อนี้ ร่างกายของเขากลับเปลี่ยนเป็นสภาพนี้ มันช่าง… เขาไม่มีใจจะมารับมือกับปัญหาของเย่ซิวตู๋แล้ว ทันใดนั้นก็บ่ายเบี่ยง “ร่างกายของข้าไม่ค่อยสู้ดีนัก สองคนนั้นก่ออาชญากรรม ท่านอ๋องจัดการเสียก็เป็นเรื่องสมควรแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขายังไม่ฟังคำสั่ง ปฏิบัติการด้วยตนเอง ทำให้ท่านอ๋องขุ่นเคือง โยนลงหลุมศพรวมกันไปเสียเป็นใช้ได้ ข้า…”

พอเขากล่าวไป ท้องก็เริ่มส่งเสียงดังอีกครั้ง ใบหน้ามีเหงื่อออก โบกมือแล้ววิ่งไปเข้าห้องน้ำอีก

ทหารรักษาพระองค์นำคำไปรายงาน แน่นอนว่าคำตอบนี้ถูกพูดออกมาต่อหน้าทหารรักษาพระองค์ทั้งหมด

เย่ซิวตู๋มองการตอบสนองของทหารรักษาพระองค์คนอื่นๆ หลังได้ยินคำพูดนี้ด้วยความพึงพอใจ สีหน้าพวกเขามีความโกรธเล็กน้อย

การไปห้องของเจียงอวิ๋นเซิง เห็นได้ชัดว่าเป็นคำสั่งของอวี๋จั้วหลิน ถึงแม้การล่าถอยในครั้งนี้จะเป็นไปตามที่พวกเขาคาดไว้ แต่การไม่ให้เกียรติพวกเขาแม้แต่ในช่วงสุดท้ายเช่นนี้ช่างทำให้คนเจ็บปวดอย่างยิ่ง

เย่ซิวตู๋ส่งเสียงฮึดฮัด หมุนตัวเดินจากไปอย่างไร้อารมณ์

ยังมีเสิ่นอิงที่อยู่ต่อ ยิ้มแล้วกล่าวสองสามประโยค “ใต้เท้าอวี๋ช่างโหดเหี้ยมจริงๆ ท่านอ๋องยังคิดจะมอบโลงศพให้พวกเขา แล้วฝังศพให้อย่างดีแท้ๆ”

เขากล่าว จากนั้นก็ถอนหายใจเบาๆ “ท่านอ๋องไม่อยากให้เรื่องราวใหญ่โตจนต้องมีคนตาย เพียงแต่เมื่อคืนท่านอ๋องมีคำสั่งเอาไว้ ใครที่บังอาจบุกรุกเข้ามาจะต้องตาย ท่านอ๋องมีเกียรติของท่าน หากพูดแล้วไม่ทำ เช่นนั้นก็จะถูกคนรังแกเอาได้ง่ายๆ ไม่ใช่หรือ แต่คนบางคน รู้ทั้งรู้ว่าจะจะมีผลออกมาเช่นนี้ ก็ยังจะกระทำความผิดอยู่ได้”

คำพูดของเสิ่นอิงนี้แฝงอีกความหมายหนึ่ง คือทั้งหมดนี้เป็นความผิดของอวี๋จั้วหลิน

ดูเหมือนจะบอกว่าที่เย่ซิวตู๋ฆ่าคนก็เพราะถูกบังคับให้ทำเช่นนั้น เขาเองก็ทำเพื่อรักษาหน้าของท่านอ๋องและเกียรติของราชวงศ์ แต่ก็มีคนที่ไม่สนใจสิ่งเหล่านี้และส่งให้ลูกน้องมาตาย จะคู่ควรเป็นหัวหน้าได้อย่างไร

อวี้ชิงลั่วฟังอยู่ชั้นบนแล้วส่ายหน้า นี่กำลังกลั่นแกล้งอวี๋จั้วหลินที่เอาแต่นั่งอยู่บนโถส้วมจึงไม่ได้ยินและไม่สามารถหักล้างอันใดได้ไม่ใช่หรือ?

แต่ว่า ทำไมนางจึงอารมณ์ดีเพียงนี้กันนะ?

อวี้ชิงลั่วหรี่ตา ตอนที่เย่ซิวตู๋เดินเข้ามาก็เห็นนางกำลังยิ้มกว้าง เลิกคิ้วแล้วเดินเข้าไปหา

“คืนนี้ อวี๋จั้วหลินคงไม่ให้คนมาแอบทำอะไรลับๆ ล่อๆ อีกแล้วกระมัง”

เย่ซิวตู๋ส่งเสียงฮึดฮัด “ต่อให้เขาคิดจะทำ ทหารรักษาพระองค์เหล่านั้นก็ล้วนเป็นคนมีเลือดมีเนื้อ นอกจากว่าจะโง่ ก็คงไม่เอาตัวเองมาตายเสียเปล่าหรอก”

อวี้ชิงลั่วยิ้มแล้วพยักหน้า ในที่สุดก็วางใจ

แต่ยาระบายนั้นคงต้องใส่ให้อวี๋จั้วหลินต่อไป ถึงแม้ตอนนี้จะเอาชีวิตเขาไม่ได้ แต่จะให้เขาทรมานเสียหน่อยก็ยังพอได้

เย่ซิวตู๋ก็ยังคิดจะเขียนจดหมายกลับไป ทหารรักษาพระองค์เป็นคนของฮ่องเต้ เขาฆ่าพวกเขา ไม่ว่าจะกล่าวอย่างไร ก็ควรอธิบายให้ฝ่าบาทฟังเสียหน่อย ถึงแม้เขาอาจจะไม่ใส่ใจก็ตาม

ทั้งสองคนมีความคิดของตนเอง แต่ก็เห็นได้ชัดว่าอารมณ์ดีกว่าวันก่อนมาก

พวกเย่ซิวตู๋พักผ่อนอยู่ในโรงเตี๊ยมอีกสองสามวัน จนกระทั่งอวี้ชิงลั่วรู้สึกว่าบาดแผลของเจียงอวิ๋นเซิงจะหายดีขึ้นมากแล้ว อย่างน้อยที่สุดก็สามารถออกเดินทางได้ จากนั้นก็เริ่มให้คนเก็บข้าวของ

พวกเขาลงมือกันอย่างรวดเร็ว ไม่นานนักก็นำของขึ้นรถม้าได้หมด

เจียงอวิ๋นเซิงถูกนำตัวใส่หีบ จากนั้นก็ยกขึ้นไป ถึงแม้ทหารรักษาพระองค์เหล่านั้นจะเฝ้าดูอยู่ แต่ก็ไม่กล้าเปิดหีบเพื่อตรวจสอบ

อวี้ชิงลั่วชำเลืองมองไปยังทหารรักษาพระองค์เหล่านั้น ไม่เห็นอวี๋จั้วหลิน

เมื่อนึกถึงสภาพที่น่าสังเวชของเขาช่วงสองสามวันที่ผ่านมา คิดว่าตอนนี้น่าจะยังไม่หายดี

นางอารมณ์ดี เข้าไปในรถม้า

คิดไม่ถึงว่าพวกเขาเพิ่งจะออกเดินทาง ทหารรักษาพระองค์ก็ขึ้นม้าแล้วตามหลังพวกเขามา

………………………………………………………………………………………………………………………….

สารจากผู้แปล

จัดยาแรงเอาให้ถ่ายจนแห้งหมดตัวไปเลยค่ะ

ไหหม่า(海馬)