เพเรอคลิสรีบพลิกร่างของแสนดีให้ลงไปอยู่ใต้ผ้าห่มด้วยความหวงแหนทันที จากนั้นก็ตวัดตามองผู้บุกรุกอย่างเกรี้ยวกราด

“ออกไปให้หมด”

โสภาหันไปหาลาซาลอส มาริออส และเนโลคลิสที่เดินตามเข้ามาหาด้านหลัง พร้อมกับขอร้องความเห็นใจ

“เห็นไหมล่ะคะว่าที่ดิฉันพูดมันเป็นเรื่องจริง ลูกสาวของดิฉันถูกคุณชายใหญ่ลากมาย่ำยีจริงๆ ด้วย” โสภาบีบน้ำตาแสดงละครจัดเต็ม

“พี่เพนน์ ผม… ผมไม่อยากจะเชื่อว่า…”

ในบรรดาพี่น้องอีกสามคน มีมาริออสคนเดียวที่สามารถสลัดความตกใจและเค้นเสียงออกมาจากลำคอได้

“พี่จะทำกับแซนดี้แบบนี้”

“พวกนายออกไปนอกห้องของพี่ให้หมด”

“แต่…”

“ออกไปให้หมด เดี๋ยวนี้เลย!”

หนุ่มซาเวลลาสหันมองหน้ากัน ก่อนจะยอมออกไปเงียบๆ และเมื่อภายในห้องเหลือแต่โสภาแล้ว เพเรอคลิสก็เริ่มต้นสงครามทันที

“ใช่ ผมขยี้แซนดี้ทั้งคืน พอใจไหมครับ”

แสนดีน้ำตาไหลพราก ก้มหน้ามองผ้าปูเตียงด้วยความทุกข์ทรมาน

“คุณชายใหญ่ต้องรับผิดชอบ ลูกสาวของดิฉัน”

“รับผิดชอบหรือ”

เพเรอคลิสเอื้อมไปคว้าเสื้อคลุมมาสวม และก้าวลงไปจากเตียง เผชิญหน้ากับโสภาด้วยความผยอง

“ใช่ค่ะ คุณชายใหญ่จะต้องจดทะเบียนสมรสกับแซนดี้ให้เร็วที่สุด”

“แม่คะ…”

แสนดีได้ยินก็รีบแย้ง แต่ก็ถูกโสภาหันมาจ้องหน้ามองตาขุ่นจนหญิงสาวต้องก้มหน้าร้องไห้เงียบๆ ต่อไป

“ถ้าผมทำแบบนั้น ก็เท่ากับว่ายอมติดกับดักของคุณแม่บ้านใหญ่ง่ายๆ น่ะสิครับ”

“คุณชายใหญ่”

“ผมน่ะไม่ใช่คนโง่ และก็เพราะว่าผมไม่ได้โง่ ผมถึงได้ฟาดลูกสาวของคุณแม่บ้านใหญ่ทั้งคืน อ้อ เมื่อเช้าก่อนที่ทุกคนจะเปิดประตูเข้ามา ผมก็พึ่งเสร็จไปสองรอบ นี่ถ้าไม่มีใครเข้ามาขัดรอบสามก็คงใกล้เสร็จแล้วล่ะ”

เพเรอคลิสยิ้มหยัน นัยน์ตาแข็งกระด้างน่ากลัว

“คุณชายใหญ่!”

“อย่าทำท่าดีใจแบบนั้นสิครับ เพราะถึงผมจะเอาลูกสาวของคุณแม่บ้านถี่ขนาดไหน แต่ผมก็ไม่คิดจะยกคนใช้ขึ้นมาเป็นเมียออกหน้าออกตาหรอกครับ”

โสภากัดฟัน กำมือแน่น “นี่คุณชายใหญ่จะไม่รับผิดชอบ… แซนดี้ใช่ไหมคะ”

“จะพูดแบบนั้นก็ไม่ถูกซะทีเดียวหรอกครับ” ดวงตาคมกริบสีน้ำเงินเข้มตวัดมองไปยังร่างเล็กสั่นเทาที่เอาแต่ก้มหน้าร้องไห้อยู่บนเตียงเล็กน้อย ก่อนจะหันมาจ้องหน้าคู่สนทนาอีกครั้ง “เพราะผมยินดีจะจ่ายค่าสึกหรอให้น่ะครับ อยากได้เท่าไหร่ก็ว่ามาเลย ผมจะเซ็นเช็คให้เดี๋ยวนี้แหละ”

“คุณชายใหญ่ทำแบบนี้ไม่ได้นะคะ คุณชายใหญ่จะต้องรับผิดชอบแซนดี้”

“ผมก็รับผิดชอบแล้วไงครับ ด้วยการจ่ายเงิน”

“แต่ดิฉันต้องการให้คุณชายใหญ่จดทะเบียนสมรสกับแซนดี้”

เพเรอคลิสหัวเราะร่วน โน้มตัวที่สูงใหญ่กว่ามากลงมาใกล้โสภาด้วยท่าทางของผู้ชนะ

“มันเป็นไปไม่ได้หรอกครับ เพราะผมไม่มีวันแต่งงานกับผู้หญิงที่มาแก้ผ้าให้เอาถึงบนเตียงอย่างแน่นอน”

“คุณชายใหญ่…”

แสนดีครางแผ่วเบาอย่างหมดแรง หัวใจเจ็บร้าวราวกับถูกขยี้ด้วยฝ่าเท้าของมัจจุราช

แสนดีกระวีกระวาดจะก้าวลงจากเตียง แต่เสียงทรงอำนาจดังขัดขึ้นเสียก่อน

“เฉพาะคุณแม่บ้านคนเดียวครับที่ต้องออกไป”

“แต่ดิฉันจะพาแซนดี้ไปด้วย”

“ตัวเลขที่ผมใส่ให้ไปในเช็คมันมีมูลค่ามากเกินกว่าความสนุกที่ลูกสาวของคุณแม่บ้านใหญ่มอบให้ผมเมื่อคืนและเมื่อเช้านี้อีกนะครับ” ชายหนุ่มเดินไปกระชากร่างอรชรของแสนดีเข้ามากอดแนบอก “ผมคงต้องใช้บริการลูกสาวของคุณแม่บ้านอีกสักสองสามรอบ เพื่อที่จะได้คุ้มกับเงินที่ผมใส่ให้ไปในเช็ค”

“คุณชายใหญ่!”

“ออกไปได้แล้วครับ ถ้าผมเอาแซนดี้จนคุ้มเมื่อไหร่ ผมจะปล่อยไปทันที ไม่รั้งเอาไว้หรอกครับ”

โสภาตาแดงก่ำด้วยความคลั่งแค้นอับอาย

“แม่จ๋า… ช่วยแซนดี้ด้วย” แสนดีวิงวอนมารดา แต่โสภาก็เดินหายออกไปเสียแล้ว หญิงสาวน้ำตาทะลักออกมาอาบแก้ม

“ปล่อยแซนดี้นะคะ ปล่อยสิ”

หล่อนดิ้นรน แต่เพเรอคลิสไม่ปล่อย ตรงกันข้ามเขากอดรัดแน่นขึ้นจนร่างเล็กแทบแหลกละเอียด

“ปล่อยนะคะ”

“ก็อย่างที่เธอได้ยินนั่นแหละ ฉันจะเอาเธอให้คุ้มกับเงินที่ฉันจ่ายให้แม่เธอไป”

“คุณชายใหญ่รังเกียจแซนดี้มากขนาดนี้ แล้วทำไมถึง… ไม่ปล่อยแซนดี้ไปล่ะคะ” หล่อนอ้อนวอนทั้งน้ำตา

เพเรอคลิสจ้องมองดวงหน้าหวานที่มีน้ำตานองด้วยสายตาไม่บอกความรู้สึก

“ฉันไม่ได้เกลียดเธอจนถึงขนาดลากขึ้นเตียงไม่ได้นี่น่า อย่าพูดมาก ยังไงซะเธอก็ต้องเป็นของฉันอีกครั้ง แซนดี้…”

“อย่าค่ะ…”

เขาไม่สนใจการวิงวอนน่าเวทนาของหล่อนเลย เพราะวินาทีต่อมาปากร้อนจัดก็กระแทกลงมาหา ประกาศกร้าวความเป็นเจ้าของอย่างเผด็จการ เขาจูบหล่อนอย่างดุดัน สอดแทรกลิ้นเข้ามารัดรึงลิ้นสาวด้วยความกระหายจัด หล่อนพยายามต่อต้าน แต่ยามทรวงอกถูกกอบกุมด้วยฝ่ามือร้อนผ่าว สติที่พึ่งมีก็จางหายไปในพริบตา ร่างบางสั่นระริก หวามไหวกับความช่ำชองจากฝ่ามือและริมฝีปากของมังกรร้าย

“อา…”

หญิงสาวเผลอครางออกมาอย่างลืมตัว เมื่อถูกลิ้นแสนช่ำชองดูดเม้มเนื้อนุ่มที่ซอกคอระหง มือใหญ่ขยำเต้างามหนักหน่วง ต่อจากนั้นหล่อนก็ถูกเขาผลักให้นอนหงายลงบนเตียง

“เธอเป็นทาสของฉัน แซนดี้” เขาคำราม และตามลงมากัดกินกายสาวด้วยความหิวกระหาย ฝ่ามือร้อนกระด้างลูบไล้ไปมา และลดลงไปกอบกุมเนินสาวเอาไว้ บีบเคล้นรุนแรง

“อา… อย่า…”

เขาไม่สนใจการต่อต้านอ่อนแรงของหล่อน เพราะไม่ช้ายอดถันสีสวยก็ถูกดูดอม หญิงสาวสะท้านเยือก ครางลึกด้วยความเสียวซ่านที่ไม่อาจจะต้านทานได้อีกแล้ว

“อา… ได้โปรด… คุณชายใหญ่ขา… อา…”

เพเรอคลิสดูดกัดจนยอดถันแข็งชูชัน ก่อนจะเลื่อนใบหน้าหล่อจัดต่ำลงไปหยุดที่หว่างขาอวบ เขาผลักสองขาให้แยกกว้างออกจากกัน มองจ้องกลีบสาวบวมช้ำด้วยความลุ่มหลง

“เธอเป็นของฉัน แซนดี้ เธอเป็นของฉันเดียวเท่านั้น”

แล้วเขาก็บุกรุกพรวดพราดเข้ามาหา กระแทกกระทั้นเข้าใส่ร่างสาวอย่างดุดันทรงพลัง

“อา… อา…”

แสนดีดิ้นพล่าน ขานรับการสอดใส่รุนแรงด้วยความยินดี ขาเรียวเกี่ยวกระหวัดรอบเอวแกร่ง ดึงรั้งให้เขากระแทกอัดเข้ามาให้ลึกที่สุด หล่อนหยัดขึ้นหา และครางระงม

“แบบนี้… มันต้องแบบนี้สิ แซนดี้”เพเรอคลิสไม่อาจจะควบคุมตัวเองได้อีกแล้ว เขาโยกส่ายเข้าหารุนแรงยิ่งขึ้น ถอนถอยออกมาจนสุดความยาวก่อนจะตะกุยตะกายเข้าไปหาความคับแน่นใหม่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“โอว… พระเจ้า วิเศษเหลือเกิน”

เขากระแทกบดอัดอย่างไม่ลืมหูลืมตา บดอัดความอหังการเข้าใส่ร่องรักด้วยความเถื่อนทมิฬ เสียงครางสะอื้นเรียกชื่อเขาจากปากอิ่ม ยิ่งทำให้เขาเจียนระเบิดร่อมร่อ

“อ๊า… อา…”

เขาก้มลงจูบปิดปากอิ่มและเสียงอู้อี้เพราะความเสียวซ่านของแสนดีถูกเขากลืนหายลงไปในลำคอจนหมด หล่อนถึงแล้ว และเขากำลังจะตามหล่อนขึ้นสวรรค์เดี๋ยวนี้

“โอว… ไม่ไหวแล้ว แซนดี้… โอว…”

จำไม่ได้ว่ามีเซ็กซ์ครั้งไหนที่เขาระเบิดรุนแรงแบบนี้ จำไม่ได้จริงๆ นอกจากแสนดีแล้วยังมีผู้หญิงคนไหนทำให้เขาสั่นเทาได้มากถึงเพียงนี้อีก ชายหนุ่มก้มลงมองดวงหน้าแดงก่ำของสาวน้อยที่พึ่งผ่านเซ็กซ์ดิบเถื่อนไปเพียงเสี้ยววินาทีด้วยความพิศวง

“ยังไหวใช่ไหม แซนดี้”

หญิงสาวเบิกตากว้าง แต่ก็ไม่ทันได้พูดอะไร เพราะร่างเปลือยอ่อนแรงถูกช้อนขึ้นแนบอกเสียก่อน พร้อมกับการที่คนตัวโตเดินดุ่มๆ พาหล่อนเข้าไปในห้องน้ำ

เสียงปิดประตูห้องน้ำดังขึ้นพร้อมกับสงครามสวาทในอ่างน้ำใหญ่ที่เริ่มต้นขึ้นด้วยเช่นกัน

หล่อนพอจะรู้อยู่แล้วล่ะว่ามังกรดำหนุ่มอย่างเพเรอคลิสนั้นดุดัน และป่าเถื่อนในทุกเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องบนเตียง แต่ก็ไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่า เขาจะร้อนแรง และไม่รู้จักอิ่มเอมมากมายถึงเพียงนี้

“อา… คุณชายใหญ่… พอ… พอก่อนเถอะค่ะ อา…”

“ยัง… ยังไม่พอ…”