อัจฉริยะตัวน้อยกับคุณพ่อสุดโฉด 324 ผ้าเช็ดหน้าสีขาว

Now you are reading อัจฉริยะตัวน้อยกับคุณพ่อสุดโฉด Chapter 324 ผ้าเช็ดหน้าสีขาว at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

ตอนที่​ 324 ผ้าเช็ดหน้า​สีขาว​

  

ถังซั่ว​พยายาม​เอื้อมมือ​ไป​หยิบ​กระเป๋า​ใน​มือ​ของ​เขา​ที่​กอด​ไว้​แน่น​ แต่ว่า​ใช้แรง​แค่​ไหน​ก็​ไม่สามารถ​หยิบ​มาได้​ ทั้ง ๆ ที่​เขา​ยัง​มึน​ ๆ อยู่​ด้วยซ้ำ​ แต่กลับ​พยายาม​ใช้แรง​ทั้งหมด​ที่​มีกอด​กระเป๋า​นั้น​ไว้​

 

ช่างเถอะ​

  

ถังซั่ว​เอา​มือ​ออก​ ฝ่ามือ​ของ​เขา​เต็มไปด้วย​โคลน​และ​เขา​เอง​ก็​ไม่ได้​สังเกต​เลย​

  

“เช็ด​หน่อย​เถอะ​ค่ะ​!” อัน​ห​ยา​พั่น​ยื่น​ผ้าเช็ดหน้า​สีขาว​มาให้​เขา​

  

“ขอบคุณ​” เขา​รับ​มัน​มาเช็ดมือ​อย่าง​ไม่เกรงใจ​

  

ทันทีที่​เช็ดมือ​เสร็จ​เรียบร้อย​ ใน​มือ​อัน​ห​ยา​พั่น​ที่​ถือ​แก้ว​อยู่​ก็​ส่งมาให้​เขา​ “ดื่ม​น้ำ​หน่อย​ไหม​คะ​?”

  

“ไม่เป็นไร​ ขอบคุณ​มาก​” ถังซั่ว​มอง​ไป​ที่​จิ่งเป่ยเฉิน​และ​ก้มหน้า​ลง​ เขา​ไม่ได้​พักผ่อน​มาหลาย​วัน​แล้ว​

  

เมื่อวาน​ก็​นอน​ไป​ได้​แค่​สามชั่วโมง​ พวกเขา​วางแผน​จะผลัดกัน​นอน​

  

ภายใน​รถพยาบาล​นั้น​เงียบ​มาก​ อัน​ห​ยา​พั่น​เหลือบมอง​ใบ​หน้าที่​เคร่งขรึม​ของ​จิ่งเป่ยเฉิน​ หวัง​ว่า​เมื่อ​เขา​ตื่นขึ้น​มาจะไม่โทษ​เธอ​

  

ไม่นาน​รถพยาบาล​ก็​ขับ​ไป​ที่​โรงพยาบาล​ โดย​มีรถ​สีดำ​สอง​คัน​คอย​ประกบ​อยู่​

  

ผู้ชาย​หนึ่ง​คน​ที่​กำลัง​กอด​สิ่งของ​ของ​หญิง​ที่รัก​กำลัง​ถูก​นำ​หาม​ลง​จาก​รถ​และ​ส่งเข้าไป​ยัง​ห้อง​ฉุกเฉิน​ทันที​

  

จิ่งเป่ยเฉิน​เข้าไป​ที่​ห้อง​ฉีดยา​ชั้น​เจ็ด​ พวกเขา​อยู่​ห่าง​จาก​แผนก​ตรวจ​ของ​ตึก​ที่อยู่​ด้าน​ข้าง​ อัน​โหร​ว​ที่นอน​อยู่​บน​เตียงคนไข้​แผนก​ตรวจ​ชั้นสอง​

  

“อ๊อก……”​

  

“อ๊อก……”​

  

เสียง​กระเพาะ​ร้อง​ดัง​ไม่หยุด​ โอว​หยาง​ลี่​ยืน​ร้อนรน​อยู่​ข้าง ๆ​ เธอ​ เขา​ไม่อยาก​จะเชื่อ​สายตา​ตัวเอง​เลย​จริง ๆ​

  

โหร​ว​โหร​ว​ของ​เขา​นั้น​กล้าหาญ​จริง ๆ​ กล้า​ที่จะ​กลืน​กิน​น้ำยาล้างจาน​เข้าไป​แบบนี้​ ถ้าหากว่า​เขา​เข้าไป​ไม่ทัน​ ตอนนี้​เธอ​คง​ได้​ไปหา​จิ่งเป่ยเฉิน​แน่​ ๆ ใช่ไหม​?

  

เมื่อ​คิดถึง​เรื่อง​นี้​จาก​ความกังวล​นั้น​ก็​กลายเป็น​ความเกลียดชัง​ ไม่ลังเล​ที่จะ​ใช้วิธี​นี้​เพื่อ​หนี​ไป​จาก​เขา​ แม้ตัวเอง​จะบาดเจ็บ​

  

เวลานี้​ใน​หัว​ของ​อัน​โหร​ว​มีเพียงแค่​วิธี​นี้​เท่านั้น​ ถ้าหาก​รู้​ว่าการ​ล้างท้อง​เป็นเรื่อง​ที่​เจ็บปวด​แบบนี้​เธอ​ก็​คง​เลือก​ใช้วิธี​อื่น​แทน​เพื่อที่จะ​ได้มา​ที่​โรงพยาบาล​

  

และ​สิ่งที่​เธอ​คิดไม่ถึง​ก็​คือ​โอว​หยาง​ลี่​จะพา​เธอ​เข้า​โรงพยาบาล​ทันที​ แต่​ก็​ไม่เคย​ห่าง​เธอ​เลย​แม้แต่​ก้าว​เดียว​ เธอ​คิด​ว่า​เธอ​จะใช้ช่วง​เวลานี้​คิด​หาทาง​หนี​ออก​ไป​

  

เขา​เฝ้าเธอ​อยู่​ตลอด​โดย​ไม่เคย​ให้​คลาด​สายตา​

 

โอว​หยาง​ลี่​ที่​เป็น​แบบนี้​ทำให้​เธอ​เริ่ม​รู้สึก​กลัว​ขึ้น​มาเล็กน้อย​

 

“อ๊อก……”​

 

เธอ​นอน​อยู่​บน​เตียง​และ​อาเจียน​ไม่หยุด​ เธอ​อาเจียน​จน​เริ่ม​รู้สึก​เหมือนว่า​อวัยวะภายใน​จะหลุด​ออกมา​ให้ได้​

  

“คุณหมอ​ ทำไม​เธอ​ถึงได้​รู้สึก​ไม่สบาย​ขนาด​นี้​ พวกคุณ​ไม่มีวิธี​อื่น​บ้าง​เลย​เหรอ​ เช่น​ล้างท้อง​หรือ​อะไร​พวก​นั้น​?” โอว​หยาง​ลี่​เริ่ม​โมโห​ เมื่อ​มองดู​ไป​ที่​ใบหน้า​ซีดเซียว​ของ​อัน​โหร​ว​ที่​ตอนนี้​เริ่ม​ซีด​มากขึ้น​เรื่อย ๆ​

  

“อาเจียน​ออกมา​ถือว่า​เป็น​วิธี​ที่​นุ่มนวล​ที่สุด​แล้ว​ ถ้าขืน​ใช้วิธี​อื่น​ เธอ​อาจจะ​ทน​รับ​ไม่ไหว​!” หมอ​เอง​ก็​รู้สึก​ว่ายาก​ ไม่รู้​เลย​ว่า​เธอ​พยายาม​ทำ​อะไร​ลง​ไป​

 

ร่างกาย​ของ​หญิงสาว​ที่​ดู​บอบบาง​และ​ดู​สูงส่งขนาด​นั้น​ หาก​พิ​จาณามองดู​ดี ๆ​ แล้วก็​เหมือนกับ​ว่า​ตัว​เธอ​นั้น​กลืน​น้ำยาล้างจาน​เข้าไป​

 

“อ๊อก……”​

 

อัน​โหร​ว​ยังคง​อาเจียน​ออกมา​ไม่หยุด​ นม​ทั้งหมด​ที่​เธอ​ดื่ม​เมื่อ​ตอนเช้า​ ขนมปัง​ที่​กิน​เข้าไป​ ทุกอย่าง​ล้วน​ถูก​อ้วก​ออกมา​จน​หมด​

 

เรี่ยวแรง​ของ​เธอ​ค่อย ๆ​ หมด​ลง​ แต่​สติ​นึกคิด​ของ​เธอ​ยังคง​มีอยู่​ เธอ​ค่อย ๆ​ เอื้อมมือ​เข้าไป​ใน​กระเป๋า​

  

ถึงแม้ว่า​โอว​หยาง​ลี่​จะเฝ้าดู​เธอ​อยู่​ตลอด​หลาย​วัน​ แต่​ตอน​อยู่​ที่​บ้าน​ ตราบใดที่​ไม่ได้คิด​วางแผน​จะออก​ไป​ เขา​ก็​จะจัดหา​ให้​ทุกอย่าง​

  

พอ​เธอ​บอ​กว่า​จู่ ๆ ก็​มีเรี่ยวแรง​คิด​อยาก​จะวาดรูป​ออกแบบ​ขึ้น​มา เขา​ก็​อนุมัติ​ให้​ทันที​

  

เธอ​ใช้ปากกา​พวก​นี้​ให้​เป็นประโยชน์​อย่าง​สูงสุด​ หาก​มีใคร​พบ​กระดาษ​แผ่น​นี้​ก็​จะพบ​ข่าวคราว​ของ​เธอ​ที่​มีชีวิต​อยู่​ และ​เธอ​ก็​แนบ​หมายเลข​เบอร์​โทร​ของ​ถังซั่ว​เอาไว้​ใน​ภาพ​พวก​นั้น​ด้วย​

 

จิ่งเป่ยเฉิน​และ​ฉีเซิ่งเทียน​ตอนนี้​ทั้งสอง​คน​ไม่รู้​ว่า​เป็น​ตาย​ร้าย​ดี​ยังไง​ เธอ​จึงได้​แต่​ฝาก​ความหวัง​เอาไว้​ที่​ถังซั่ว​

 

เธอ​เอื้อมมือ​ไป​ที่​เสื้อคลุม​ของ​หมอ​อย่าง​ช้า ๆ แสร้ง​ทำเป็น​อาเจียน​อย่าง​รุนแรง​ ก่อน​จะรีบ​คว้า​ตัว​หมอ​และ​สอด​กระดาษ​เล็ก​ ๆ เข้าไป​ใน​เสื้อคลุม​สีขาว​ของ​เขา​ กระดาษ​แผ่น​เล็ก​ ๆ หล่น​ลง​ไป​ใน​กระเป๋าเสื้อ​กราวนด์​ของ​หมอ​ทันที​

  

เธอ​ทิ้งตัว​ลง​บน​เตียง​อีกครั้ง​ด้วย​ท่าที​ที่​อ่อนแรง​ ก่อน​จะหลับตา​สนิท​และ​หายใจ​อย่าง​รวยริน​

  

“น่าจะ​ประมาณ​นี้​” หมอ​มอง​มาที่​เธอ​ก่อน​จะพูด​ขึ้น​

 

“อะไร​คือ​น่าจะ​? ผม​ต้องการ​ความแน่ใจ​!” โอว​หยาง​ลี่​หุนหัน​ตะโกน​ออกมา​ เกือบ​คิด​จะจับ​คอเสื้อ​ของ​เขา​ เห็นได้ชัด​ว่า​คน​ตรงหน้า​ทำท่า​เหมือน​กำลังจะ​ตาย​อยู่แล้ว​!

  

“ครับ​ ครับ​ ครับ​ คือ​สาร​ตกค้าง​ไม่น่าจะ​มีแล้ว​! แต่​อาจจะ​มีเหลืออยู่​นิดหน่อย​ ดู​ไม่น่า​มีผล​อะไร​ ตราบใดที่​น้ำยาล้างจาน​ไม่ได้​ถูก​กลืน​เข้าไป​มาก​จน​เกินไป​ก็​ไม่เป็นอันตราย​ต่อ​ร่างกาย​มนุษย์​ครับ​ คุณ​โอว​หยาง​ไม่ต้อง​กังวล​เรื่อง​นี้​!”

  

โอว​หยาง​ลี่​แทบ​ไม่มีอารมณ์​อยาก​จะฟังคำพูด​ของ​เขา​เท่าไร​ ก่อน​จะมอง​ไป​ที่​อัน​โหร​ว​และ​ตะโกน​ออกมา​ “เอา​ยา​ เอา​ยามา​ให้​เธอ​กิน​!”

 

โอว​หยาง​ลี่​รีบ​ออกจาก​ห้อง​ฉุกเฉิน​พร้อมกับ​อุ้ม​อัน​โหร​ว​เดิน​ออก​ไป​ ส่วน​บอดี้การ์ด​ด้านหลัง​ก็​รีบ​ไป​รับ​ยา​ทันที​

  

หลังจากที่​ส่งพวกเขา​ออก​ไป​ แพทย์​ก็​ดม​เสื้อคลุม​ของ​ตัวเอง​ มัน​มีกลิ่น​เหม็นเปรี้ยว​จาก​อาเจียน​ เขา​เลย​ถอด​มัน​ออก​และ​ยื่น​ไป​ให้​พยาบาล​ที่อยู่​ด้านหลัง​ทันที​ “เอา​ไป​ซัก​ที​”

 

“ค่ะ​!”

  

อัน​โหร​ว​คิดไม่ถึง​เลย​ว่าการ​ที่​ตัวเอง​พยายาม​เข้าไป​ใน​ห้องครัว​อย่าง​ยากลำบาก​ กลืน​น้ำยาล้างจาน​ลงท้อง​เพื่อให้​ต้อง​มาที่​โรงพยาบาล​ แต่กลับ​ต้อง​เลือก​คน​ที่​เธอ​ไม่ควรจะ​วางใจ​ได้​

 

เมื่อ​เธอ​กลับบ้าน​ก็​นอนลง​บน​เตียง​ใหญ่​ ๆ ภายใน​ท้อง​ที่ว่างเปล่า​ตอนนี้​ ดูเหมือน​เธอ​จะกิน​อะไร​ไม่ได้​สัก​อย่าง​

  

เธอ​หลับตา​และ​เพิกเฉย​ต่อ​เขา​ คน​ที่​เธอ​คิด​อยาก​จะฆ่าอย่าง​โอว​หยาง​ลี่​ ตอนนี้​เธอ​กำลัง​ลุ้น​และ​รอ​ดู​อยู่​ว่า​จะมีใคร​สัก​คน​ไหม​ที่จะ​มาช่วย​เธอ​  

ถ้าหาก​ไม่มีคน​มาละ​ก็​ เธอ​คง​ต้อง​ลอง​คิด​หา​วิธี​อื่น​ดู​

 

“โหร​ว​โหร​ว​ เธอ​ต้อง​ทำ​ถึงขนาด​นี้​เลย​เหรอ​? ทำ​แบบนี้​ไป​จะมีอะไร​ดี​ต่อตัว​เธอ​กัน​แน่​? คิด​อยาก​จะฆ่าตัวตาย​เพื่อให้​ตัวเอง​สบายใจ​ขนาด​นั้น​เลย​? มัน​เกิด​อะไร​ที่​ไม่ดีขึ้น​งั้น​เหรอ​? พวกเรา​อยู่​ด้วยกัน​แบบนี้​ไม่ดี​ตรงไหน​?” โอว​หยาง​ลี่​ยืน​อยู่​ข้าง​เตียง​ตะโกน​ออกมา​อย่าง​โกรธเคือง​

 

เธอ​ไม่ตอบ​สัก​คำ​ ก่อน​จะดึง​ผ้าห่ม​ขึ้น​มาคลุม​กาย​ด้วย​ท่าที​ที่​เกียจคร้าน​ “ฉัน​เหนื่อย​ อยาก​พักผ่อน​”

“เธอ​……”

  

โอว​หยาง​ลี่​พูด​เพียงแค่​คำ​เดียว​ก็​เห็น​เธอ​ดึง​ผ้าห่ม​มาคลุมโปง​จนถึง​ศีรษะ​ ทำ​ท่าทาง​อยาก​อยู่​ห่าง​จาก​เขา​

 

เขา​เป็นกังวล​มาก​ ก่อน​จะรีบ​ก้าวเดิน​ไป​ข้างหน้า​ แต่​แล้วก็​ได้ยิน​เสียงเคาะ​ประตู​

เขา​ออก​ไป​ด้วย​ท่าที​ที่​ร้อนรน​ อัน​โหร​ว​เอง​ที่​กำลัง​นอน​อยู่​ก็​ลุ้น​ระทึก​อยู่​ตลอดเวลา​ คิด​ว่า​เร็ว​จริง ๆ​ ที่​มีคน​มาเคาะ​ประตู​แบบนี้​

 

หรือว่า​หมอ​จะบอก​ถังซั่ว​ให้​รู้เรื่อง​นี้​แล้ว​?

 

พวกเขา​กำลัง​มาช่วย​เธอ​ใช่ไหม​?

 

อย่างไรก็ตาม​ เธอ​ก็​ยัง​ไม่ได้​หุนหันพลันแล่น​แต่อย่างใด​ แต่​ทันใดนั้น​เอง​จู่ ๆ ผ้าห่ม​ที่​คลุม​ตัว​เธอ​อยู่​ก็​ถูก​ดึง​ออก​ ก่อน​จะเห็น​โอว​หยาง​ลี่​ถือ​กระดาษสี​ขาว​ที่​ยับยู่ยี่​อยู่​ใน​มือ​

  

“เธอ​วาด​อะไร​? SOS? คิด​อยาก​จะขอความช่วยเหลือ​เหรอ​? เธอ​จะให้​ใคร​? คิด​จะให้​ใคร​มาช่วยกัน​?” ตอนนั้น​เห็น​เธอ​บอก​อยาก​จะวาดรูป​เขา​ก็​ให้​เธอ​วาด​ แต่​คิดไม่ถึง​ว่า​สิ่งที่​เธอ​วาด​นั้น​กลับเป็น​รูปภาพ​ภาพ​หนึ่ง​ที่​ไม่ได้​ตรวจสอบ​

  

อัน​โหร​ว​ลืมตา​ขึ้น​มอง​กระดาษ​ที่​ยับยู่ยี่​ ใบหน้า​ซีดเซียว​ของ​เธอ​เผย​รอยยิ้ม​ที่​เฉยเมย​ออกมา​ “อะไร​? นาย​ตาบอด​งั้น​เหรอ​? ก็​เห็น​อย่าง​ชัดเจน​ว่า​นั่น​เป็น​สร้อยคอ​ชุด​แรก​ ทุกสิ่ง​ที่​ฉัน​วาด​ใน​วันนั้น​ นาย​ก็​เห็น​หมด​แล้ว​ไม่ใช่หรือไง​?”

 

คิด​ว่า​เธอ​จะโง่จน​เขียน​ข้อความ​พวก​นั้น​ลง​ไป​ใน​กระดาษ​วาดรูป​งั้น​เหรอ​? เธอ​เขียน​มัน​ไว้​ใน​กระดาษชำระ​ต่างหาก​

 

“นี่​เป็น​แบบ​ร่าง​แรก​ของ​สร้อยคอ​งั้น​สินะ​ แต่​ข้อความ​ที่อยู่​บน​รูป​ คำ​ว่า​ SOS นี่​คือ​อะไร​?”

  

“ฉัน​ชอบ​ SOS ไม่ได้​งั้น​เหรอ​? นาย​คิด​ว่า​มัน​ดูดี​ไหม​? สินค้า​แบบนี้​ต้อง​ขายดี​แน่นอน​ สร้อย​ที่​วาง​เคียงคู่​กับ​กระดูก​ไหปลาร้า​ แน่นอน​ว่า​มัน​ต้อง​สวย​มาก​แน่​ ๆ” เธอ​ดึง​ผ้าห่ม​มาคลุมโปง​ตัว​เธอ​อีก​ครั้งหนึ่ง​

  

ใบหน้า​เล็ก​ ๆ ที่​ซีดเซียว​จ้อง​ไป​ที่​เขา​อย่าง​เฉยเมย​อี​กรอบ​ “หาก​นาย​รู้สึก​ว่า​มัน​น่าสงสัย​ขนาด​นั้น​ก็​ไป​ตรวจสอบ​เอา​เอง​เถอะ​ ฉัน​ไม่สนใจ​หรอก​นะ​”

  

ตราบใดที่​เขา​ไป​ตรวจสอบ​ ตราบใดที่​พวกเขา​ยัง​ตามหา​เธอ​อยู่​ ตราบใดที่​ร่องรอย​ของ​กลุ่ม​โอว​หยาง​เผย​ออกมา​เมื่อไหร่​ ตระกูล​จิ่งก็​จะรับรู้​สิ่งที่​พวกเขา​ทำ​แน่​

 

แต่​กลัว​ว่า​เขา​จะไม่ไป​เสีย​มากกว่า​

 

โอว​หยาง​ลี่​ขย้ำ​กระดาษ​เป็น​ก้อ​นก​ลม ๆ​ ก่อน​จะโยน​ลง​ไป​ที่​ถังขยะ​

 

อัน​โห​รวม​อง​ดู​กระดาษ​ที่​ตกลง​ไป​ใน​ถังขยะ​ หลังจากนั้น​โอว​หยาง​ลี่​ก็​ผล็อย​หลับ​ไป​ที่​เตียง​ด้วย​ ก่อน​จะยก​ผ้าห่ม​ขึ้น​เล็กน้อย​และ​เอา​มือ​ทับ​ไป​ที่​ตัว​เธอ​

  

ใน​ช่วงเวลา​นั้น​เรี่ยวแรง​ของ​เธอ​แทบจะ​ไม่มีเหลือ​

 

จึงยาก​ที่จะ​ฝืน​ยก​มือขึ้น​เพื่อ​ดัน​เขา​ออก​

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด