นิยาย เกิดใหม่พร้อมกับระบบไร้พ่าย Chapter 162 – สู้กัน 3,000 รอบ ช่วงเวลาที่มีการแจ้งเตือนจากระบบ ถั่วเทียนตะโกน: “ข้าเรียนรู้!” หลังจากนั้น… เขารีบออกไปทันที ระหว่างทางกลับไปหาถึงจิ๋ว ตั๋วเทียน คิดและเรียนรู้สกิล ศิลปะการรักษาที่ได้รับจากรางวัลของระบบในลิสต์สกิลของเขามีชื่อสกิลปรากฏขึ้น ทักษะการต่อสู้: ศิลปการรัก 9485(Healing Art) เกรด: 9 ความชํานาญ: 1/3000 ต้องการ: พลังปราณ 1,000 หน่วย
คูลดาวน์: 3 วินาที รายละเอียด: สกิลนี้เป็นสกิลรักษาที่ สามารถใช้กับตัวเองหรือคนอื่นได้การใช้งานแต่ละครั้งจะสามารถรักษาได้ ที่ละแผลและสามารถใช้ซ้ําได้ไม่จํากัด. สรุปคําอธิบายของสกิลนี้ได้ในหนึ่ง ประโยค… ตราบใดที่ยังไม่ตาย เขาก็ยังสามารถ รอดได้! อีกหนึ่งสกิลที่ต่อต้านสวรรค์! ตราบใดที่ลัวเทียนมีพลังปราณมากพอ เขาก็ไม่ต้องกลัวว่าเขาจะตายในอนาคต! แน่นอนว่ายังไม่รวมถึงโอกาศที่เขา จะถูกสังหารทันที! ลัวเทียนรีบไปอย่างบ้าคลั่ง ไปเม่ยและฉินหยู่เอ่อ ไม่ทราบว่าเกิด อะไรขึ้น เพราะพวกเขาไม่อาจรู้ได้ว่าลั่วเทียนกําลังคิดอะไรอยู่ ฉินหยู่เอ่อพูด: “ถั่วเทียน อย่าทําเช่นนี้ ถังจิ๋วเลือกเส้นทางนี้ด้วยตัวเอง…แม้ว่า เจ้าจะทรมาณตัวเองมันก็เปล่าประโยชน์ คนตายไม่อาจฟื้นคืนได้…” เธอคิดว่าถั่วเทียนกําลังทร มาณจิตใจตัวเอง ไปเม่ยก็พยายามปลอบใจเขา: “เด็ กน้อย เจ้าพยายามดีที่สุดแล้ว เจ้าจะเห็นว่าเขาทิ้งรอยยิ้มเอสไว้ ข้าเชื่อว่า เขาไม่เสียใจกับทางเดินของเขาและเจ้าก็ไม่ต้องทําให้เขาผิดหวัง เขาเหลือ เพียงลมหายใจสุดท้าย ดังนั้นเจ้าควรจะหยุดทรมาณตัวเอง” ไปเม่ยก็คิดว่าถั่วเทียนทรมาณจิตใจ ตัวเอง หากเขาไม่ได้พยายามทําร้ายตัวเอง ทําไมเขาถึงต้องรีบมาอย่างบ้าคลังขนาดนี้? เขาจะพยายามอะไรได้อีก? ถั่วเทียนจับถังพุ่งและสงสัมผัสของเขา ออกไป หัวใจเขารู้สึกเหมือนกับยกหินออกมาจากมัน ขณะที่เขาพูด: “ยังดี ข้า มาทันเวลา!” ไปเม่ยรู้สึกตกใจมากเมื่อได้ยินคําพูด เหล่านั้นและดูเหมือนว่าลัวเทียนจะทําให้เขางงงันมากขึ้น จากนั้นเขาก็พูดว่า: “อวัยวะภายในของเขาเสียหายหมดและหยุดทํางานแล้ว แม้แต่พระเจ้าจะลงมา ช่วยใครก็ไม่อาจช่วยเขาได้มันสายเกินไปจริงๆดังนั้นปล่อยให้เขาจากไปอย่าง สงบ” เฉินหยู่เอ่อจ้องไปที่ลั่วเทียนด้วย ท่าทางสับสน แต่นางก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา ลัวเทียนแสดงในลักษณะที่ไม่มีใครจะ คิดออกได้ ถั่วเทียนยิ้มและพูดว่า: “วันนี้ ข้าจะ เลียนแบบเทพบรรพกาล ตาเฒ่าเจ้าควรจะทําเหมือนกับว่าเทพบรรพกาลมา แล้ว?” สิ้นเสียง… ถั่วเทียนไม่ได้สนใจอะไรมากขึ้นขณะ ที่เขาขมวดคิ้ว คริสตัลแวววาวปรากฏเต็มมือของเขาก่อนที่จะเอื้อมไปหาถัง จว. ดูเหมือนว่าจะมีแสงตกลงมาที่ร่างของ ถึงจิ๋วก่อนที่จะหายไปอย่างรวดเร็ว. ไม่มีท่าทางจากถังจิ๋ว ไปเม่ยและฉินหยู่เอ่อมองไปที่ลั่วเทีย นและไม่อาจเข้าใจได้ว่าเขาทําอะไรอยู่
ลัวเทียนดูเหมือนว่าเขาจะใช้พิธีการ ส่งศพให้กับคนตาย. เขากําลังพิธีบางอย่างเพื่อช่วยให้ วิญญาณของถังจิ๋วสงบสุขหรือไม่? หลังจากผ่านไปสามวินาที ถั่วเทียน ก็ใช้สกิลของเขาอีกครั้งและใช้พลังปราณ 1,000 หน่วย แสงคริสตัลคล้ายกับ แสงศักดิ์สิทธิ์ขณะที่มันกระจายหายเข้าไปในร่างของถังจิ๋ว ลัวเทียนยังทําต่อ… แสงปรากฏและหายไปอีกครั้ง.. มันเป็นซ้ําๆอยู่อย่างนี้ หลังจากที่เกิดการต่อสู้ครั้งใหญ่ เขา กับหยินซางและคอมโบฟันหนึ่งหมื่นครั้งทําให้พลังปราณของถั่วเทียนเหลือน้อย อย่างมาก
คราวนี้.. ลั่วเทียนกลืนเม็ดย่าและแกนปีศาจเข้า ไปพร้อมกับ พลังปราณบางส่วนของเขาฟื้นฟูกลับมา เขาเริ่มใช้สกิล ศิลปการรัก ษาอีกครั้งการกระทําของเขาตอนนี้ดูเหมือนกับคนบ้า ฉินหยู่เอ่อร้องไห้กับการกระทําของถั่ว เทียน ขณะที่นางคว้าแขนของเขา“หยุดลําบากตัวเองได้แล้ว เขาไปแล้ว เจ้าจะหยุดทําอย่างนั้นได้หรือยัง?ฮืออะ..” การทําท่าทางที่บ้าคลั่งของถั่วเทียน ทําให้นางเสียใจ เมื่อเห็นถั่วเทียนอย่างนั้น นางก็รู้ว่า เขาปวดร้าวแค่ไหน เมื่อถั่วเทียนเห็นฉินหยู่เอ่อเสียใจ เขาก็รู้สึกปวดใจเช่ นกัน. ไปเม่ยพูดอย่างเบาๆ : “เด็กน้อย มันไม่ มีประโยชน์! ข้าไม่ได้พูดไปแล้วหรือว่าไม่มีใครช่วยเขาได้ การโจมตีของหยิน ซางเต็มไปด้วยพลังแห่งความตายและร่างกายของเขาก็ถูกทําลายไปอย่างสมบูรณ์สิ่งที่เจ้ากําลังทําอยู่ตอนนี้มันเป็นการทําร้ายตัวเองทําไมเจ้ายังดื้อดึงอยู่อีก?” ถั่วเทียนไม่หยุด เขาไม่ต้องการอธิบายอะไรและไม่มี เวลาหรือพลังมากพอที่จะอธิบาย. ถั่วเทียนกําลังประสบกับผลกระทบใน การขาดพลังปราณ มันรู้สึกเหมือนมีคนมาเปิดกระโหลกของเขาและเริ่มเจาะสมองอย่างดุเดือด ความเจ็บปวดทําให้ เขารู้สึกจมอยู่กับความสิ้นหวัง แต่เขาก็ ยังคงใช้ศิลปการรักษาต่อไป เขากัดฟันและดิ้นรน. เมื่อใดก็ตามที่พลังปราณของเขาเพิ่ม ขึ้น 1,000 หน่วย เขาก็ใช้สกิลอีกครั้ง, ลัวเทียนตะโกนอยู่ภายใน: “ข้าจะต้อ งช่วยเขา! พี่เก้า ท่านต้องแข็งใจไว้!” “ท่านต้องแข็งใจไว้!” “ท่านไม่อาจตายได้!” ด้วยความเชื่อ! ด้วยลมหายใจสุดท้าย ถังจิ๋วที่ไม่สน ใจชีวิตได้ใช้ทุกอย่างทําตามที่ตั๋วเทียนบอกอีกครั้งและเขายังพยายามฝืนจวบลมหายใจสุดท้ายขณะนั้นเขาได้ตัดสินใจแล้วว่าจากนี้เป็นต้นไปถึงจิ๋วจะ เป็นพี่น้องกับลั่วเทียนตลอดชีวิต! ถ้ามีใครบางคนช่วยชีวิตของเจ้า? ตอนนี้เขาก็เป็นพี่น้องที่แท้จริง! ตอนนี้.. ลัวเทียนกําลังช่วยชีวิตถังจิ๋วอย่างเอา เป็นเอาตาย เพราะเขาคิดว่าเขานั้นเป็นพี่น้องจริงๆ นี่คือมิตรภาพระหว่างความเป็นตาย! จากนั้นเขาก็พยายาใช้สกิลศิลปการรัก ษาอีกครั้ง! เขาทําตัวราวกับเป็นปีศาจผู้บ้าคลั่ง! เฉินหยู่เอ่อ เริ่มร้องไห้เสียงดัง นางคว้า ไปที่มือของลัวเทียนอย่างไร้เรี่ยวแรง “หยุดซะข้าขอร้องเจ้า! หยุดมัน! หาก เจ้ายังทําอย่างนี้ต่อไป เจ้าคงจะต้องตายเจ้าจะต้องตายจริงๆแล้ว!” ไปเม่ยตะโกนด้วยความโกรธ: “เด็กน้อย เจ้าพอได้แล้วยัง?! เขาตายไปแล้วและไม่อาจฟื้นได้อีก!ทําไมเจ้ายังยื้อไว้อยู่…” “แค่ก แค่ก แค่ก..” ไปเม่ยไม่อาจพูดได้จบประโยคของ เขา เมื่อได้ยินถึงจิ๋วสําลักขึ้นมา “หืม?” ไปเม่ยมองไปที่ถังจิ๋วที่นอนอยู่บนพื้น และแสดงความตกใจผ่านสีหน้าของเขา. เฉินหยู่เอ๋อก็เหมือนกัน นางจ้องไปที่ ถังจิ๋วด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง อารมณ์ของนางรู้สึกว่าไม่อาจอธิบายเป็นคําพูดได้ ในเวลานี้.. ถังจิ๋วที่แต่เดิมหน้าซีดเซียวได้กลาย มาเป็นมีเลือดฝาด ดวงตาของเขาค่อยๆลืมขึ้นและเมื่อเขาเห็นการแสดงออกที่ ตกใจของไปเม่ยและฉินหยู่เอ่อ เขาก็ถามด้วยน้ําเสียงสั้นๆ: “ข้า…ข้า…ยังไม่ ตายใช่ไหม?พวกเจ้ามาทําอะไรที่นี่?” เขาพูด! ไม่กี่นาทีก่อน เขาแทบจะเหลือเพียง ลมหายใจสุดท้ายและกําลังจะตายตอนนี้เขากําลังพูดและใบหน้าของเขาก็แดง ราวกับดวงกุหลาบ. ไปเม่ยตะลึง ลําคอของเขาแห้งผาก ขณะที่เขาหันไปหาลัวเทียนและพูดว่า:“ไอ้เด็กเหลือขอ เจ้ามันโครตเหลือ ขอ…สุดยอด…เหลือขอเกินว่าคนไหนๆ!” มีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้าของฉินหยู่เอ๋อ เหมือนกัน: “เจ้ายังมีชีวิตอยู่และเขาได้ช่วยชีวิตเจ้าอีกครั้ง” “น้อยชายสุดหล่อ เจ้าช่วยพี่ชายอีก แล้ว” “ในฐานะน้องสาว ข้าควรจะตอบเจ้าให้ ดี แค่บอกน้องว่าต้องการอะไรตราบใดที่เจ้าต้องการ น้องสาวคนนี้จะทําให้ดีที่ สุด ไม่ว่าจะเป็นคําขออะไร.” เสียงของนางมีการล่มลวงอย่างมาก. เพิ่มด้วยความเย้ายวนด้วยเสียงของ นาง มันทําให้ทุกคนเริ่มที่จะคิดนอกลู่, นี่คือปีศาจสาวฉินหยู่เอ่อ คนที่สามารถชโมยชีวิตออกไปได้!
ถั่วเทียนมองไปที่ถังจิ๋วและยิ้มเบาๆ เสียงของเขาอ่อนแอขณะที่แค่นมันออกมา: “พี่เก้า ในที่สุดท่า นก็ฟื้น…แค่กะแค่กษ..” เสียงของเขาอ่อนแรงอย่างมาก. มันเหมือนกับว่าเขากําลังจะป่วยตาย. เพื่อช่วยชีวิตถังจิ๋ว ตั๋วเทียนรู้สึกราว กับว่าเขาวิ่งไปที่ประตูนรกและกลับมาพลังปราณของเขาหมดลงอย่างสมบูรณ์ ร่างกายของเขาแข็งที่อและเขารู้สึกจริงๆว่าเขากําลังตายได้ตลอดเวลา แต่ป ระเด็นคือเขาไม่ยอมแพ้! เช่นเดียวกับถังจิ๋วที่ไม่ยอมแพ้! ถั่วเทียนมองไปที่ฉินหยู่เอ๋อและ พูดด้วยรอยยิ้ม: “งั้นเราจะสู้กันบนเตียงสัก 3,000 ยก!” หลังจากที่พูดอย่างนั้นเขาก็ทรุดตัวลง ในอ้อมแขนของฉินหยู่เอ่อและหัวของเขาก็หนุนหน้าอกของนางอย่างแม่นยํา ความยืดหยุ่นและนุ่มนวลของยอดเขาคู่นั้นไม่อาจบรรยายออกมาได้! มันน่ากลัวมากๆ!

นิยาย เกิดใหม่พร้อมกับระบบไร้พ่าย

Chapter 162 – สู้กัน 3,000 รอบ

ช่วงเวลาที่มีการแจ้งเตือนจากระบบ ถั่วเทียนตะโกน: “ข้าเรียนรู้!”

หลังจากนั้น…

เขารีบออกไปทันที

ระหว่างทางกลับไปหาถึงจิ๋ว ตั๋วเทียน คิดและเรียนรู้สกิล ศิลปะการรักษาที่ได้รับจากรางวัลของระบบในลิสต์สกิลของเขามีชื่อสกิลปรากฏขึ้น

ทักษะการต่อสู้: ศิลปการรัก 9485(Healing Art)

เกรด: 9

ความชํานาญ: 1/3000

ต้องการ: พลังปราณ 1,000 หน่วย
คูลดาวน์: 3 วินาที

รายละเอียด: สกิลนี้เป็นสกิลรักษาที่ สามารถใช้กับตัวเองหรือคนอื่นได้การใช้งานแต่ละครั้งจะสามารถรักษาได้ ที่ละแผลและสามารถใช้ซ้ําได้ไม่จํากัด.

สรุปคําอธิบายของสกิลนี้ได้ในหนึ่ง ประโยค…

ตราบใดที่ยังไม่ตาย เขาก็ยังสามารถ รอดได้!

อีกหนึ่งสกิลที่ต่อต้านสวรรค์!

ตราบใดที่ลัวเทียนมีพลังปราณมากพอ เขาก็ไม่ต้องกลัวว่าเขาจะตายในอนาคต! แน่นอนว่ายังไม่รวมถึงโอกาศที่เขา จะถูกสังหารทันที!

ลัวเทียนรีบไปอย่างบ้าคลั่ง

ไปเม่ยและฉินหยู่เอ่อ ไม่ทราบว่าเกิด อะไรขึ้น เพราะพวกเขาไม่อาจรู้ได้ว่าลั่วเทียนกําลังคิดอะไรอยู่

ฉินหยู่เอ่อพูด: “ถั่วเทียน อย่าทําเช่นนี้ ถังจิ๋วเลือกเส้นทางนี้ด้วยตัวเอง…แม้ว่า เจ้าจะทรมาณตัวเองมันก็เปล่าประโยชน์ คนตายไม่อาจฟื้นคืนได้…”

เธอคิดว่าถั่วเทียนกําลังทร มาณจิตใจตัวเอง

ไปเม่ยก็พยายามปลอบใจเขา: “เด็ กน้อย เจ้าพยายามดีที่สุดแล้ว เจ้าจะเห็นว่าเขาทิ้งรอยยิ้มเอสไว้ ข้าเชื่อว่า เขาไม่เสียใจกับทางเดินของเขาและเจ้าก็ไม่ต้องทําให้เขาผิดหวัง เขาเหลือ เพียงลมหายใจสุดท้าย ดังนั้นเจ้าควรจะหยุดทรมาณตัวเอง”

ไปเม่ยก็คิดว่าถั่วเทียนทรมาณจิตใจ ตัวเอง

หากเขาไม่ได้พยายามทําร้ายตัวเอง ทําไมเขาถึงต้องรีบมาอย่างบ้าคลังขนาดนี้? เขาจะพยายามอะไรได้อีก?

ถั่วเทียนจับถังพุ่งและสงสัมผัสของเขา ออกไป หัวใจเขารู้สึกเหมือนกับยกหินออกมาจากมัน ขณะที่เขาพูด: “ยังดี ข้า มาทันเวลา!”

ไปเม่ยรู้สึกตกใจมากเมื่อได้ยินคําพูด เหล่านั้นและดูเหมือนว่าลัวเทียนจะทําให้เขางงงันมากขึ้น จากนั้นเขาก็พูดว่า: “อวัยวะภายในของเขาเสียหายหมดและหยุดทํางานแล้ว แม้แต่พระเจ้าจะลงมา ช่วยใครก็ไม่อาจช่วยเขาได้มันสายเกินไปจริงๆดังนั้นปล่อยให้เขาจากไปอย่าง สงบ”

เฉินหยู่เอ่อจ้องไปที่ลั่วเทียนด้วย ท่าทางสับสน แต่นางก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

ลัวเทียนแสดงในลักษณะที่ไม่มีใครจะ คิดออกได้

ถั่วเทียนยิ้มและพูดว่า: “วันนี้ ข้าจะ เลียนแบบเทพบรรพกาล ตาเฒ่าเจ้าควรจะทําเหมือนกับว่าเทพบรรพกาลมา แล้ว?”

สิ้นเสียง…

ถั่วเทียนไม่ได้สนใจอะไรมากขึ้นขณะ ที่เขาขมวดคิ้ว คริสตัลแวววาวปรากฏเต็มมือของเขาก่อนที่จะเอื้อมไปหาถัง จว.

ดูเหมือนว่าจะมีแสงตกลงมาที่ร่างของ ถึงจิ๋วก่อนที่จะหายไปอย่างรวดเร็ว.

ไม่มีท่าทางจากถังจิ๋ว

ไปเม่ยและฉินหยู่เอ่อมองไปที่ลั่วเทีย นและไม่อาจเข้าใจได้ว่าเขาทําอะไรอยู่
ลัวเทียนดูเหมือนว่าเขาจะใช้พิธีการ ส่งศพให้กับคนตาย.

เขากําลังพิธีบางอย่างเพื่อช่วยให้ วิญญาณของถังจิ๋วสงบสุขหรือไม่?

หลังจากผ่านไปสามวินาที ถั่วเทียน ก็ใช้สกิลของเขาอีกครั้งและใช้พลังปราณ 1,000 หน่วย แสงคริสตัลคล้ายกับ แสงศักดิ์สิทธิ์ขณะที่มันกระจายหายเข้าไปในร่างของถังจิ๋ว

ลัวเทียนยังทําต่อ…

แสงปรากฏและหายไปอีกครั้ง..

มันเป็นซ้ําๆอยู่อย่างนี้

หลังจากที่เกิดการต่อสู้ครั้งใหญ่ เขา กับหยินซางและคอมโบฟันหนึ่งหมื่นครั้งทําให้พลังปราณของถั่วเทียนเหลือน้อย อย่างมาก
คราวนี้..

ลั่วเทียนกลืนเม็ดย่าและแกนปีศาจเข้า ไปพร้อมกับ พลังปราณบางส่วนของเขาฟื้นฟูกลับมา เขาเริ่มใช้สกิล ศิลปการรัก ษาอีกครั้งการกระทําของเขาตอนนี้ดูเหมือนกับคนบ้า

ฉินหยู่เอ่อร้องไห้กับการกระทําของถั่ว เทียน ขณะที่นางคว้าแขนของเขา“หยุดลําบากตัวเองได้แล้ว เขาไปแล้ว เจ้าจะหยุดทําอย่างนั้นได้หรือยัง?ฮืออะ..”

การทําท่าทางที่บ้าคลั่งของถั่วเทียน ทําให้นางเสียใจ

เมื่อเห็นถั่วเทียนอย่างนั้น นางก็รู้ว่า เขาปวดร้าวแค่ไหน เมื่อถั่วเทียนเห็นฉินหยู่เอ่อเสียใจ เขาก็รู้สึกปวดใจเช่ นกัน.

ไปเม่ยพูดอย่างเบาๆ : “เด็กน้อย มันไม่ มีประโยชน์! ข้าไม่ได้พูดไปแล้วหรือว่าไม่มีใครช่วยเขาได้ การโจมตีของหยิน ซางเต็มไปด้วยพลังแห่งความตายและร่างกายของเขาก็ถูกทําลายไปอย่างสมบูรณ์สิ่งที่เจ้ากําลังทําอยู่ตอนนี้มันเป็นการทําร้ายตัวเองทําไมเจ้ายังดื้อดึงอยู่อีก?”

ถั่วเทียนไม่หยุด

เขาไม่ต้องการอธิบายอะไรและไม่มี เวลาหรือพลังมากพอที่จะอธิบาย.

ถั่วเทียนกําลังประสบกับผลกระทบใน การขาดพลังปราณ มันรู้สึกเหมือนมีคนมาเปิดกระโหลกของเขาและเริ่มเจาะสมองอย่างดุเดือด ความเจ็บปวดทําให้ เขารู้สึกจมอยู่กับความสิ้นหวัง แต่เขาก็ ยังคงใช้ศิลปการรักษาต่อไป

เขากัดฟันและดิ้นรน.

เมื่อใดก็ตามที่พลังปราณของเขาเพิ่ม ขึ้น 1,000 หน่วย เขาก็ใช้สกิลอีกครั้ง,

ลัวเทียนตะโกนอยู่ภายใน: “ข้าจะต้อ งช่วยเขา! พี่เก้า ท่านต้องแข็งใจไว้!”

“ท่านต้องแข็งใจไว้!”

“ท่านไม่อาจตายได้!”

ด้วยความเชื่อ!

ด้วยลมหายใจสุดท้าย ถังจิ๋วที่ไม่สน ใจชีวิตได้ใช้ทุกอย่างทําตามที่ตั๋วเทียนบอกอีกครั้งและเขายังพยายามฝืนจวบลมหายใจสุดท้ายขณะนั้นเขาได้ตัดสินใจแล้วว่าจากนี้เป็นต้นไปถึงจิ๋วจะ เป็นพี่น้องกับลั่วเทียนตลอดชีวิต!

ถ้ามีใครบางคนช่วยชีวิตของเจ้า? ตอนนี้เขาก็เป็นพี่น้องที่แท้จริง!

ตอนนี้..

ลัวเทียนกําลังช่วยชีวิตถังจิ๋วอย่างเอา เป็นเอาตาย เพราะเขาคิดว่าเขานั้นเป็นพี่น้องจริงๆ

นี่คือมิตรภาพระหว่างความเป็นตาย!

จากนั้นเขาก็พยายาใช้สกิลศิลปการรัก ษาอีกครั้ง!

เขาทําตัวราวกับเป็นปีศาจผู้บ้าคลั่ง!

เฉินหยู่เอ่อ เริ่มร้องไห้เสียงดัง นางคว้า ไปที่มือของลัวเทียนอย่างไร้เรี่ยวแรง “หยุดซะข้าขอร้องเจ้า! หยุดมัน! หาก เจ้ายังทําอย่างนี้ต่อไป เจ้าคงจะต้องตายเจ้าจะต้องตายจริงๆแล้ว!”

ไปเม่ยตะโกนด้วยความโกรธ: “เด็กน้อย เจ้าพอได้แล้วยัง?! เขาตายไปแล้วและไม่อาจฟื้นได้อีก!ทําไมเจ้ายังยื้อไว้อยู่…”

“แค่ก แค่ก แค่ก..”

ไปเม่ยไม่อาจพูดได้จบประโยคของ เขา เมื่อได้ยินถึงจิ๋วสําลักขึ้นมา

“หืม?”

ไปเม่ยมองไปที่ถังจิ๋วที่นอนอยู่บนพื้น และแสดงความตกใจผ่านสีหน้าของเขา.

เฉินหยู่เอ๋อก็เหมือนกัน นางจ้องไปที่ ถังจิ๋วด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง อารมณ์ของนางรู้สึกว่าไม่อาจอธิบายเป็นคําพูดได้

ในเวลานี้..

ถังจิ๋วที่แต่เดิมหน้าซีดเซียวได้กลาย มาเป็นมีเลือดฝาด ดวงตาของเขาค่อยๆลืมขึ้นและเมื่อเขาเห็นการแสดงออกที่ ตกใจของไปเม่ยและฉินหยู่เอ่อ เขาก็ถามด้วยน้ําเสียงสั้นๆ: “ข้า…ข้า…ยังไม่ ตายใช่ไหม?พวกเจ้ามาทําอะไรที่นี่?”

เขาพูด!

ไม่กี่นาทีก่อน เขาแทบจะเหลือเพียง ลมหายใจสุดท้ายและกําลังจะตายตอนนี้เขากําลังพูดและใบหน้าของเขาก็แดง ราวกับดวงกุหลาบ.

ไปเม่ยตะลึง ลําคอของเขาแห้งผาก ขณะที่เขาหันไปหาลัวเทียนและพูดว่า:“ไอ้เด็กเหลือขอ เจ้ามันโครตเหลือ ขอ…สุดยอด…เหลือขอเกินว่าคนไหนๆ!”

มีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้าของฉินหยู่เอ๋อ เหมือนกัน: “เจ้ายังมีชีวิตอยู่และเขาได้ช่วยชีวิตเจ้าอีกครั้ง”

“น้อยชายสุดหล่อ เจ้าช่วยพี่ชายอีก แล้ว”

“ในฐานะน้องสาว ข้าควรจะตอบเจ้าให้ ดี แค่บอกน้องว่าต้องการอะไรตราบใดที่เจ้าต้องการ น้องสาวคนนี้จะทําให้ดีที่ สุด ไม่ว่าจะเป็นคําขออะไร.”

เสียงของนางมีการล่มลวงอย่างมาก.

เพิ่มด้วยความเย้ายวนด้วยเสียงของ นาง มันทําให้ทุกคนเริ่มที่จะคิดนอกลู่,

นี่คือปีศาจสาวฉินหยู่เอ่อ คนที่สามารถชโมยชีวิตออกไปได้!
ถั่วเทียนมองไปที่ถังจิ๋วและยิ้มเบาๆ เสียงของเขาอ่อนแอขณะที่แค่นมันออกมา: “พี่เก้า ในที่สุดท่า นก็ฟื้น…แค่กะแค่กษ..”

เสียงของเขาอ่อนแรงอย่างมาก.

มันเหมือนกับว่าเขากําลังจะป่วยตาย.

เพื่อช่วยชีวิตถังจิ๋ว ตั๋วเทียนรู้สึกราว กับว่าเขาวิ่งไปที่ประตูนรกและกลับมาพลังปราณของเขาหมดลงอย่างสมบูรณ์ ร่างกายของเขาแข็งที่อและเขารู้สึกจริงๆว่าเขากําลังตายได้ตลอดเวลา แต่ป ระเด็นคือเขาไม่ยอมแพ้!

เช่นเดียวกับถังจิ๋วที่ไม่ยอมแพ้!

ถั่วเทียนมองไปที่ฉินหยู่เอ๋อและ พูดด้วยรอยยิ้ม: “งั้นเราจะสู้กันบนเตียงสัก 3,000 ยก!”

หลังจากที่พูดอย่างนั้นเขาก็ทรุดตัวลง ในอ้อมแขนของฉินหยู่เอ่อและหัวของเขาก็หนุนหน้าอกของนางอย่างแม่นยํา ความยืดหยุ่นและนุ่มนวลของยอดเขาคู่นั้นไม่อาจบรรยายออกมาได้!

มันน่ากลัวมากๆ!