บทที่ 933 เธอชอบลูกชายหรือลูกสาวมากกว่ากัน

Content Warning: มีฉากบรรยายถึงการฆ่าตัวตาย

บทที่ 933 เธอชอบลูกชายหรือลูกสาวมากกว่ากัน

คุณย่าซูได้ยินคำตอบก็พยักหน้า

“เจี้ยนหงคุยกับเสี่ยวซื่อด้วยนะ”

ทุกคนตกใจกันมาก

เจี้ยนหงควรคุยกับพี่รองไม่ใช่หรือ?

เสี่ยวเถียนคิดในใจ

จากนั้นท่านก็ลูบหัวเบา ๆ “ฉันรีบจนลืมอธิบายไปเลย”

“ปรึกษาเรื่องธุรกิจกันนะ ว่าอนาคตเจี้ยนหงจะทำธุรกิจอะไร มีข้อบังคับอะไรบ้าง!”

เสี่ยวซื่อถึงได้เข้าใจว่าทำไมย่าถึงบอกให้รอก่อน!

“รีบไปเถอะค่ะย่า เรื่องนี้พวกหนูจัดการกันได้!”

เสี่ยวเถียนเคยเสนอเรื่องนี้ไว้ก่อนแล้ว

เสี่ยวซื่อเองยังเคยคิดหาวิธีช่วยพวกเจี้ยนหงหารายได้อยู่เหมือนกัน

ชายหนุ่มตกลงรับคำของผู้เป็นย่า

คราวนี้ท่านจะได้ไปข้างนอกอย่างสบายใจเสียที

มีหวังเซียงฮวา เหลียงซิ่ว เหล่าต้า และคุณปู่ซูด้วย

หลังจากยุ่งวุ่นวายอยู่พักใหญ่ ทั้งบ้านก็เหลือแค่พวกเด็ก ๆ

“อันนี้เป็นแผนที่พี่ทำเอาไว้น่ะ เลยเอาออกมาให้ว่าที่สะใภ้ดูก่อน” เสี่ยวซื่อเดินกลับไปหยิบของที่ห้องมา

คนอื่นแยกย้ายกลับห้องตัวเองกันหมดแล้ว จึงเหลือเพียงเสี่ยวเถียนนั่งคุยเล่นกับเพื่อนในห้องนั่งเล่น

“กำหนดวันคลอดของพี่สะใภ้คืออีกสิบวันข้างหน้าน่ะ เลยไม่กล้าให้พี่เขามา แต่กลายเป็นว่าจะคลอดก่อนกำหนด บ้านเราไม่ได้ตั้งใจจะละเลยต่อเธอนะเจี้ยนหง!”

เสี่ยวเถียนกลัวเพื่อนจะไม่สบายใจจึงรีบปลอบ

มันน่าอายที่ว่าที่จะสะใภ้มาบ้านเป็นครั้งแรกทั้งที แต่ผู้ใหญ่กลับไม่อยู่กันเลย

เจี้ยนหงยิ้ม “เห็นฉันเป็นคนแบบไหนเนี่ย? เรื่องคลอดลูกเป็นเรื่องใหญ่นะ”

“ในฐานะที่เป็นคนรักของพี่รอง การมาเปิดตัวกับพ่อแม่ถือเป็นเรื่องใหญ่นะ” เสี่ยวเถียนยิ้ม “ถึงจะจังหวะตรงกันพอดี แต่เป็นกังวลไว้ก่อนก็ดี”

เจี้ยนหงเข้าใจดี “ไม่ต้องอธิบายอะไรมากมายหรอก ฉันเข้าใจ”

“แค่พูดให้มันชัดเจนน่ะ สิ่งที่น่ากลัวที่สุดสำหรับครอบครัวที่รักใคร่กลมเกลียวคือการคาดเดาไปต่าง ๆ นานานี่แหละ”

สมาชิกบ้านเรามีจำนวนมาก และเหตุผลที่อยู่ร่วมกันได้เป็นเพราะพูดกันตรง ๆ บอกกล่าวอย่างชัดเจน

ถ้าพูดกันชัดเจน เรื่องเงินเข้าใจกันดี ชีวิตก็สงบสุขได้

เสี่ยวเถียนคิดว่าปู่ย่าทำได้ดีมาตลอดนะ แม้บ้านเราจะเหมือนรวมกันเป็นครอบครัวใหญ่ แต่ก็ใช้ชีวิตบ้านใครบ้านมันอยู่ดี

ซึ่งพวกท่านมักจะพูดทุกอย่างให้มีความชัดเจนอยู่เสมอ

จึงทำให้เรารักใคร่กลมเกลียวกันได้

เสี่ยวเถียนกล่าวว่า “วันนี้เธอมาที่บ้านครั้งแรก แถมพี่สะใภ้ใหญ่คลอดน้องด้วย ถือเป็นความสุขแบบทวีคูณเลย”

“ไม่รู้จะได้หลานชายหรือหลานสาวน้อ!”

เด็กสาวคาดเดา

เจี้ยนหงนึกถึงเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้

นโยบายการวางแผนครอบครัว*[1] เพิ่งจะประกาศใช้เมื่อไม่นานมานี้เอง เป็นนโยบายให้มีลูกแค่คนเดียว เกิดได้ลูกสาวขึ้นมาผู้ใหญ่จะไม่เสียใจเอาหรือ?

“เสี่ยวเถียน เธออยากให้พี่สะใภ้มีลูกชายหรือลูกสาว?” เจี้ยนหงเอ่ยอย่างไม่มั่นใจ

มีผู้หญิงหลายคนโดนบ้านฝั่งสามีไม่ชอบเพราะให้กำเนิดลูกสาว

เพราะความคิดของคนบ้านนอกคือถ้าไม่มีลูกชาย ก็ถึงจุดสิ้นสุดการสืบทอด

ได้ยินว่าบางบ้านถึงขั้นบังคับให้ลูกชายกับสะใภ้หย่ากันเลยด้วย

มีบางคนได้ลูกสาว แต่เกิดกลัวต้องหย่าก็โดดน้ำแทน กว่าจะงมเจอสุดท้ายก็ไม่รอด

ตระกูลซูจะเป็นแบบนั้นด้วยไหมนะ?

ถ้าเป็นเมื่อก่อนเธอคงไม่คิดหรอก แต่ตอนนี้ไม่เหมือนเก่าแล้ว เธอกำลังจะเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวนี้

บางเรื่องได้ยินไว้ก่อนก็ดีเหมือนกันนะ

“ไม่ได้มีความชอบเป็นพิเศษหรอก จะหลานชายหรือหลานสาว ฉันก็ชอบทั้งนั้น!” เสี่ยวเถียนยิ้ม “เจี้ยนหง เธอเริ่มกังวลเรื่องมีลูกแล้วหรือ?”

เจี้ยนหงหน้าแดงแจ๋

แต่ด้วยความที่เป็นคนที่มีอะไรก็พูดตรง ๆ แถมเสี่ยวเถียนยังเดาความคิดออก เลยถามออกไป

“เสี่ยวเถียน บ้านเธอไม่ได้บังคับให้มีลูกชายหรือ?”

เด็กสาวส่ายหัว “ไม่หรอก ย่าบอกว่าผู้ชายหรือผู้หญิงล้วนคือโชคชะตา บังคับกันไม่ได้หรอก

เจี้ยนหงสบายใจมาก

แบบนี้ค่อยดีหน่อย

“พวกเราตามไปไม่ดีกว่าหรือ? เผื่อช่วยเหลืออะไรได้”

เสี่ยวเถียนส่ายหัว “ถึงไปก็ช่วยไม่ได้หรอก ผู้ใหญ่ไปกันแล้วถ้าเราไปอีกก็เยอะเกิน!”

แต่เจี้ยนหงเป็นกังวล “แล้วถ้าเราไม่ไป พี่สะใภ้จะไม่ว่าอะไรหรือ?”

นอกจากความสัมพันธ์ระหว่างแม่สามีกับลูกสะใภ้แล้ว ความสัมพันธ์ระหว่างสะใภ้ด้วยกันเองยุ่งยากไม่ต่างกัน

เธอไม่อยากมีปัญหาก่อนจะแต่งเข้าบ้านหรอกนะ

“ไม่หรอก ไว้อาทิตย์หน้าค่อยไปเยี่ยมกัน คนเยอะไปแล้วก็วุ่นวายเปล่า ๆ น่ะ”

เสี่ยวเถียนนึกภาพสมาชิกเกือบยี่สิบสามสิบคนบุกไปโรงพยาบาล หมอได้เดินหน้าถมึงทึงมาหาแน่ ๆ

เด็กสาวหัวเราะออกมา

เจี้ยนหงไม่รู้ว่าทำไมเสี่ยวเถียนถึงพูดแบบนั้น

แต่พอคิด ๆ ดูก็เข้าใจ แค่บ้านซูไปก็หลายคนแล้ว ยังไม่รวมคุณย่าอวี่กับป้าเถาฮวาที่พอทราบ พวกเขาก็คงจะบึ่งไปเหมือนกัน

ไม่รู้จะยืนในห้องผู้ป่วยพอหรือเปล่า

ถ้าเธอเป็นหมอก็คงโมโหเหมือนกัน

เจี้ยนหงหัวเราะ “เธอคิดได้ยังไงเนี่ย ขี้แกล้งจริง ๆ”

ตอนนั้นเองที่ซื่อเลี่ยงเดินเข้ามาเจอสองสาวกำลังครื้นเครง จึงอดสงสัยไม่ได้

“คุยอะไรกันอยู่หรือ? สนุกเชียวนะ?”

“พี่รองอย่าถามความลับของเราสิ” เสี่ยวเถียนรีบบอก

ซื่อเลี่ยงมองเจี้ยนหงด้วยความสงสัย แต่อีกฝ่ายส่ายหัวโดยไม่พูดอะไร

“เสี่ยวเถียน ว่าที่สะใภ้ มาดูนี่สิ อันนี้คือแผนการที่พี่ทำไว้ ถ้าจะทำเราทำอย่างเดียวไม่ได้นะ ต้องลงแรงให้มาก ทำยังไงถึงจะให้ได้เงินมาก” เสี่ยวซื่อเดินตื่นเต้นเข้ามาหา

[1] นโยบายการวางแผนครอบครัว เป็นนโยบายที่รัฐบาลบังคับใช้ โดยกำหนดให้แต่ละครอบครัวมีลูกแค่คนเดียวเท่านั้น