บทที่ 999 มีเรื่องเกิดขึ้น

บทที่ 999 มีเรื่องเกิดขึ้น

เสี่ยวเถียนไม่รู้จะพูดอะไร

พี่สามโง่ขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไร?

พี่เสี่ยวเฉ่าอายุเยอะแล้ว การจะหาผู้ชายเหมาะ ๆ ก็ยาก เพราะอย่างนั้นเขาควรจะให้เธอได้สานสัมพันธ์หน่อยสิ

ซูซางกงจูงซูเสี่ยวเฉ่ากลับไปโต๊ะใหญ่ เด็กสาวจึงทำได้แค่เข้าไปทักทายกู้เฉิงเซวียนแทน

ชายหนุ่มในตอนนี้ดูอารมณ์ไม่ดี

หรือเสี่ยวเฉ่าจะมีคนรักอยู่แล้ว?

“เสี่ยวเถียน เขาคือคนรักของเสี่ยวเฉ่าหรือ?” กู้เฉิงเซวียนไม่แน่ใจ

เด็กสาวส่ายหัว “คนนั้นคือพี่สามของหนูค่ะ เขาโตมากับพี่เสี่ยวเฉ่าน่ะ เห็นเธอเป็นน้องสาวแท้ ๆ เลย”

คำอธิบายของเธอไม่ได้มีปัญหาตรงไหน

กู้เฉิงเซวียนพลันฉีกยิ้มกว้าง

ที่แท้ก็พี่น้อง งั้นก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร

มีพี่ชายตั้งหลายบ้านที่ปกป้องน้องสาว

ซูซานกงเห็นน้องเล็กยืนคุยกับชายหนุ่มจึงเดินเข้าไปหา

“เสี่ยวเถียน มีเรื่องอะไรจะคุยด้วยหรือ?”

จากนั้นก็มองกู้เฉิงเซวียนด้วยสายตาระมัดระวัง

ความรู้สึกแรกคือเจ้านี่ต้องเป็นพวกผลาญเงินพ่อเงินแม่ ไม่ใช่คนดีแน่นอน จะปล่อยให้สาวน้อยผู้ไร้ประสบการณ์ทางโลกโดนหลอกไม่ได้

กู้เฉิงเซวียนยิ้มเรียบ ๆ ก่อนจะหันไปเล่นกับหลานชาย

เสี่ยวเถียนเอ่ยด้วยความโมโห “ไม่มีให้คุยแล้วค่ะ”

ทุกอย่างพังไปหมดแล้ว ยังเหลืออะไรให้พูดอีกล่ะ?

เด็กสาวไม่อยากยอมรับเลยจริง ๆ ว่าคนไม่ได้เรื่องแบบนี้จะเป็นพี่สามของเธอเอง

ซูซานกงสับสน น้องเล็กเป็นอะไรเนี่ย?

อยู่ดีไม่ว่าดีกลับโมโหเสียอย่างนั้น

เขายังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ!

เฮ้อ ยิ่งโตยิ่งอารมณ์รุนแรงขึ้นสินะ

แล้วใครใช้ให้ตามใจจนเคยตัวล่ะ?

อยากหงุดหงิดก็หงุดหงิดไป!

ชายหนุ่มเกาจมูก ก่อนจากไปยังไม่วายหันมามองตาขวางใส่กู้เฉิงเซวียนอีกรอบ

ชุยถงหลานมองความสัมพันธ์ของหนุ่มสาว แต่มีหรือที่จะมองไม่ออก

“เธอชอบผู้หญิงคนนั้นหรือ? ได้ยินว่าเจ้าตัวมาจากตะวันตกเฉียงเหนือนี่ อบรมที่เมืองหลวงไม่กี่เดือนเดี๋ยวก็กลับแล้วนะ!”

ถึงหญิงสาวจะเป็นคนดี แต่ยังไงต้องเตือนสักหน่อย เพราะเธอไม่ใช่คู่ครองที่ควรแต่งงานด้วยหรอกนะ

กู้เฉิงเซวียนยิ้ม “ถ้าแต่งได้ บ้านเราจะไม่มีวิธีย้ายเธอมาเชียวหรือครับ?”

ชุยถงหลานถึงกับอึ้งกิมกี่ “…”

ก็จริงนะ ด้วยความสามารถของตระกูลกู้เรื่องนี้ย่อมไม่ใช่ปัญหา

“ไว้ไปซื้อของขวัญให้สหายเสี่ยวเฉ่าดีกว่า พี่ว่าผมซื้ออะไรดีครับ?”

เพราะเขาไม่เข้าใจรสนิยมของสาว ๆ น่ะ

ชุยถงหลานยิ้ม “เครื่องประดับก็ได้นะ สร้อยคอ กำไล สร้อยข้อมืออะไรก็ว่าไป แต่อย่าเอาราคาสูงก็พอ”

เธอเอ่ยเตือน เพราะรู้จักน้องสามีดี และรู้ด้วยว่าเจ้าตัวใจกว้างขนาดไหน

แล้วถ้าซื้อของแพงให้ เสี่ยวเฉ่าอาจปฏิเสธที่จะรับมัน

กู้เฉิงเซวียนอยู่กินนิด ๆ หน่อย ๆ แล้วก็จากไป

หออีหมิงตั้งอยู่ใจกลางเมืองหลวง พอออกจากร้านได้ก็เจอร้านเครื่องประดับเปิดใหม่อยู่หลายแห่ง

ตอนกู้เฉิงเซวียนกลับมาอีกรอบ งานเลี้ยงก็ยังคงดำเนินอยู่

ซูเสี่ยวเฉ่าผ่านมาดื่มฉลองที่โต๊ะพอดี

กู้เฉิงเซวียนหยิบกล่องขนาดเล็กออกมาแล้วใส่ในมือหญิงสาว

“สหายเสี่ยวเฉ่า นี่เป็นของขวัญแสดงความยินดีครับ”

หญิงสาวตกใจกับการกระทำไม่คุ้นเคย เธอจึงถอยหลังกรูด

“ไม่เอาหรอก ๆ ฉันรับไว้ไม่ได้ค่ะ” เธอรีบปฏิเสธจนเกือบทำเครื่องดื่มหก

“ไหน ๆ ผมก็มีส่วนร่วมในเหตุการณ์นี้แล้ว ยังไงก็ต้องแสดงความยินดีสิครับ” กู้เฉิงเซวียนยิ้มออกมา “อีกอย่างผมรู้สึกเสียใจจริง ๆ ที่ทำให้คุณได้รับบาดเจ็บในวันนั้น ถือเสียว่าเป็นการขอโทษแล้วกันนะ”

ซูเสี่ยวเฉ่ายังคงยืนกรานปฏิเสธ

กู้เฉิงเซวียนจึงเอ่ยต่อ

“ถ้าคุณปฏิเสธแสดงว่ายังไม่ยกโทษให้กันสินะ ผมเสียใจมากนะ”

ชายหนุ่มดูเจ็บปวดมาก

แต่ซูเสี่ยวเฉ่าไม่รู้ว่าจะปฏิเสธยังไง จึงทำได้แค่เพียงรับมันมาถือไว้เท่านั้น

ซูซานกงง่วนกับการต้อนรับแขกอยู่ แต่พอหันมาอีกทีก็เห็นสองคนนั้นอยู่ด้วยกันอีกแล้ว

กู้เฉิงเซวียนมอบของขวัญให้จริง ๆ ถึงจะไม่รู้ว่ามีอะไรอยู่ในนั้น แต่ชายหนุ่มกลับรู้สึกรำคาญใจมาก

ทำไมยังมอบของขวัญให้อีกล่ะ?

เขาเคยได้ยินมาว่าหนุ่มเมืองกรุงชอบมอบของให้สาวงาม

ไม่ได้การ ต้องไปเตือนเสี่ยวเฉ่า อย่าให้เธอโดนหลอก

ด้วยนิสัยที่เชื่อฟังมาแต่เด็กจึงโดนหลอกได้ง่ายมาก ๆ

เสี่ยวเถียนเห็นพี่ชายจะเข้าไปสร้างเรื่องอีกรอบก็รีบห้ามเอาไว้

“พี่สาม ทำอะไรเนี่ย?”

“จะไปหาเสี่ยวเฉ่า เจ้านั่นมันดูไม่ใช่คนดีเลย”

“พี่สาม พี่เสี่ยวเฉ่าโตแล้วนะ!”

พี่เสี่ยวเฉ่าโตแล้ว?

ประโยคเดียวทำซูซานกงรู้สึกแย่ด้วยความเสียใจอย่างมาก

จนถึงตอนนี้เขายังไม่รู้เลยว่าจริง ๆ แล้วตัวเองคิดยังไงกันแน่

ชายหนุ่มที่นึกเสียใจเดินขึ้นไปชั้นบน

มีแค่ซูเสี่ยวเฉ่าเท่านั้นที่สังเกตเห็นถึงความผิดปกติ

งานเลี้ยงจบลงอย่างมีความสุข

เซี่ยหนานอุ่นใจมากที่ได้ฟังเสี่ยวเฉ่าเรียกตนว่าแม่บุญธรรม

ในใจคาดหวังว่าลูกจะมีความสัมพันธ์กับกู้เฉิงเซวียน และถ้าได้แต่งงานกันในเมืองหลวง เธอคงได้อยู่กับลูกนานขึ้น

หลังจากนั้นเป็นต้นมา กู้เฉิงเซวียนกระตือรือร้นมากขึ้น และมักปรากฏตัวในสถานที่ที่มีซูเสี่ยวเฉ่าเสมอ

หญิงสาวพยายามหลบเลี่ยง

แต่อีกฝ่ายไม่ยอมแพ้ ไล่ตามไม่หยุดจนมาถึงบ้านซู

ซูซานกงหงุดหงิดมาก

เสี่ยวเถียนมองสีหน้าพี่ชายแล้วรู้สึกสับสน

แต่พอถามดูเจ้าตัวก็ไม่ตอบ

แต่ช่วงนี้เธอไม่ค่อยมีเวลาให้สนใจหรอก

เพราะที่โรงงานมีเรื่องเกิดขึ้น และจำเป็นต้องจัดการด้วย

เนื่องจากสูตรอาหารที่พัฒนาขึ้นใหม่โดนคนอื่นขโมยไป

นักวิจัยใช้เวลานานมากกว่าจะศึกษาเสร็จ

สูตรอาหารเหล่านี้เพิ่งจะเข้าสู่กระบวนการผลิตได้ไม่นาน และยังไม่ทันหารายได้เลย กลับโดนคู่แข่งชิงไปเสียแล้ว

สำหรับโรงงาน เรื่องนี้ถือเป็นการสูญเสียครั้งใหญ่

ทุกคนในบ้านโมโหมาก มีเพียงเสี่ยวเถียนที่สงบใจมากที่สุดแล้ว

เธอมั่นใจว่าจะตามหาหนอนบ่อนไส้เจอและขับไล่มันออกไปได้สำเร็จ

เพื่อจัดการปัญหานี้ เด็กสาวจำต้องลาเรียนแล้วไปโรงงาน

อันที่จริง เธอยอมรับไม่ได้หรอกนะ

แต่เรื่องนี้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกหรอก

ที่ห่วงคือถ้าหาตัวหนอนบ่อนไส้ไม่เจอ แล้วคนคนนั้นยังอยู่ในโรงงานต่อไป ในอนาคตพวกเธอคงลำบากแน่