บทที่ 446 การเปิดเผยความลับของจ้าวชิงเฉิง

“คุณหนูกู้” จ้าวชิงเฉิงพูดเบาๆ ถังหลี่มองไปที่นาง

“แม่นางชิงเฉิงเชิญนั่ง” ถังหลี่กล่าวด้วยรอยยิ้ม

จ้าวชิงเฉิงนั่งลง นางปลดผ้าคลุมหน้าออกเปิดเผยให้เห็นใบหน้าที่เหมือนเมล็ดแตง ดวงตาของนางเป็นรูปเมล็ดซิ่งมีน้ำคลออยู่ ใบหน้าและรูปร่างบอบบางราวกับหลุดออกมาจากในหนังสือ

องค์หญิงใหญ่เลี้ยงดูบุตรสาวบุญธรรมของนางเป็นอย่างดี แต่ใครจะคิดว่าภายใต้ใบหน้างดงามนี้จะมีความเย็นชาและชั่วร้ายซุกซ่อนอยู่ ถังหลี่วาดรอยยิ้มส่งไปให้นางทว่ารอยยิ้มกลับไม่ถึงดวงตา

“ข้ามีความยินดีมากที่ได้รับเชิญจากแม่นางกู้ ข้าเตรียมของขวัญเล็กๆ น้อยๆ มาให้ โปรดรับมันไว้” จ้าวชิงเฉินกล่าว พูดจบนางก็ยื่นกล่องให้กับถังหลี่ แม้ว่าถังหลี่จะเป็นบุตรสาวสกุลกู้ แต่นางก็เป็นบุตรบุญธรรมขององค์หญิงใหญ่ พระญาติที่ใกล้ชิดกับฮ่องเต้ ดังนั้นฐานะของนางจึงไม่ด้อยไปกว่าถังหลี่

นางสุภาพและรอบคอบมาก นางคิดว่าถังหลี่ควรจะดีใจ แต่หญิงสาวแค่รับไว้ ไม้ได้เปิดดูของข้างในด้วยซ้ำ

ถังหลี่มองมาจ้าวชิงเฉิงยิ้มให้อีกครัง

“ขอแสดงความยินดีกับแม่นางชิงเฉิงด้วย” ถังหลี่กล่าว

จ้าวชิงเฉิงคิดว่าถังหลี่กำลังแสดงความยินดีเรื่องการแต่งงาน แม้นางจะไม่ชอบกู้หวนเนี่ยน แต่นางก็คาดหวังกับการแต่งงานในครั้งนี้

“เรื่องอะไรหรือ?” นางจงใจมีท่าทีเขินอาย

“ขอแสดงความยินดีเรื่องบุตรในครรภ์ของท่าน ยินดีด้วยที่ท่านได้เป็นมารดาตั้งแต่อายุยังน้อย” ถังหลี่กล่าว

เมื่อได้ยินสิ่งที่ถังหลี่พูด ก็ราวกับว่ามีสายฟ้าฟาดลงมาที่จ้าวชิงเฉิง นางเกือบจะตกเก้าอี้ด้วยความตกใจ ความคิดของนางยุ่งเหยิงสีหน้าซีดเผือดลงทันที จนต้องใช้เวลาอยู่ครู่หนึ่งถึงจะตอบสนอง

เป็นไปไม่ได้

ถังหลี่จะรู้เรื่องที่นางตั้งครรภ์ได้อย่างไร?

“แม่นางกู้หมายความว่าอย่างไรหรือ?” จ้าวชิงเฉิงแสร้งถาม

“ผิวพรรณของแม่นางชิงเฉิงมีเลือดฝาดดูเหมือนสตรีที่กำลังมีครรภ์ นับเป็นโชคดีที่พี่ชายของข้าช่วยชีวิตท่านไว้ได้ แม่นางอย่าลืมแบ่งปันโชคดีนี้ให้เขาบ้าง ตอบแทนความมีน้ำใจของเขา” ถังหลี่พูดอย่างจริงจัง ทำให้จ้าวชิงเฉิงถึงกับหน้าซีดพูดไม่ออก ดูเหมือนว่าถังหลี่จะรู้ว่านางตั้งครรภ์จริงๆ แต่จะเป็นไปได้อย่างไร? ตอนนี้นางควรทำยังไงดี?

“แม่นางกู้ข้าไม่ได้ตั้งครรภ์…” จ้าวชิงเฉิงแย้ง

“ทุกอย่างบนโลกนี้ไม่สามารถบอกได้ว่าเรื่องไหนเป็นเรื่องจริง เรื่องไหนเป็นเรื่องเท็จ”

ถังหลี่พูดอย่างจริงจัง

“แม่นางชิงเฉิงคิดว่าข้าพูดถูกหรือ?”

ถังหลี่เดินเข้าไปใกล้ สีหน้าของนางยังคงเป็นปกติ แต่จ้าวชิงเฉิงรู้สึกถึงความกดดันอย่างน่าประหลาด

“ชะ…ใช่”

“ท่านคิดว่าคนที่ทำร้ายผู้อื่นสมควรได้กินอิ่มนอนหลับหรือ? ไม่กลัวสวรรค์ลงโทษบ้างหรือไร?” ถังหลี่ย้ำถาม

นางมองขึ้นไปด้านบน จ้าวชิงเฉิงรู้สึกสับสนอย่างอธิบายไม่ได้ จึงรีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว

“ข้ามีธุระคงต้องขอตัวก่อน”

หลังจากพูดจบจ้าวชิงเฉิงก็รีบออกจากห้องไป ถังหลี่มองตามไปอย่างเย็นชา จ้าวชิงเฉิงควรจะรู้ว่าจะมีหายนะรอนางอยู่ข้างหน้าอีก เรื่องนี้เป็นความผิดของนาง ตอนที่นางกำลังตั้งครรภ์แล้วบอกว่าจะแต่งงานกับกู้หวนเนี่ยนนั้นนางเคยรู้สึกผิดบ้างไหม? หากถังหลี่ไม่หยุดเอาไว้ จ้าวชิงเฉิงจะทำให้พี่ใหญ่และสกุลกู้ตกอยู่ในอันตราย

ในนวนิยาย จ้าวชิงเฉิงไม่มีความเมตตาเลยแม้แต่น้อย นางโหดร้ายแม้กับตนเอง

จ้าวชิงเฉิงรีบกลับไปที่วังองค์หญิงใหญ่ เมื่อกลับไปถึงนางก็ถูกเรียกให้ไปที่ลานด้านข้าง มันคือลานสำหรับลงโทษขององค์หญิงใหญ่ ทำให้จ้าวชิงเฉิงรู้สึกไม่สบายใจ

เมื่อนางเข้าไปประตูจึงได้ปิดลง

นางเห็นว่าองค์หญิงใหญ่อยู่ที่นั่นก่อนแล้ว ใบหน้าที่เคยใจดีขององค์หญิงใหญ่เต็มไปด้วยความเย็นชา คนที่คุกเข่าเบื้องหน้าคือแม่นมพันและจู่หลาง ทั้งคู่ถูกทรมานจนฟกช้ำดำเขียวจวนเจียนจะตาย เมื่อเห็นเช่นนั้นจ้าวชิงเฉิงแข้งขาอ่อนเกือบจะทรุดไปกองที่พื้น

บ่าวรับใช้เดินเข้ามาลากจ้าวชิงเฉิงไปโยนไว้ที่เบื้องหน้าองค์หญิงใหญ่ นางตบหน้าจ้าวชิงเฉิงสองครั้ง องค์หญิงใหญ่กริ้วมาก นางคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าบุตรสาวของนางคนนี้จะกล้ามีสัมพันธ์กับทหารองครักษ์

ช่างงามหน้านัก! ไม่เพียงแต่องค์หญิงใหญ่จะเสียหน้ากับสกุลกู้แล้ว นางยังติดหนี้บุญคุณสกุลกู้อีกด้วย

กู้หวนเนี่ยนให้สัญญาว่าเขาจะไม่เปิดเผยการตั้งครรภ์ของจ้าวชิงเฉิง เขาจะเก็บมันไว้เป็นความลับเท่านั้น เพื่อช่วยกู้หน้าองค์หญิงใหญ่ ทำให้นางกริ้วโกรธเป็นอย่างมาก

“จัดการ” องค์หญิงใหญ่รับสั่ง

สาวใช้ทั้งสองรุมตบจ้าวชิงเฉิงอย่างรวดเร็ว จนจมูกของนางบวมช้ำ แต่เท่านั้นมันยังไม่พอ!!

……

จวนอู่โหว

ในห้องทำงาน

ถังหลี่ฟังรายงานจากฉือซื่อ

“นายหญิง องค์หญิงใหญ่ออกมาชี้แจงว่านางมาที่จวนแม่ทัพเพื่อแสดงความขอบคุณเท่านั้น ไม่ได้มาเรียกร้องเรื่องการแต่งงาน ส่วนเรื่องของการเสียชื่อเสียงของจ้าวชิงเฉิงก็เป็นเรื่องไร้สาระเช่นกัน”

ฉือซื่อรายงาน

“พี่ใหญ่ช่วยองค์หญิงใหญ่ไว้ นางจึงตอบแทนเขา” ถังหลี่กล่าว

แม้พี่ชายของนางแอบบอกเรื่องนี้กับองค์หญิงใหญ่เงียบๆ หากเรื่องนี้เปิดเผยออกสาธารณะไป สกุลกู้คงจะทำให้องค์หญิงใหญ่โกรธเคือง นางยังเป็นที่โปรดปรานของฝ่าบาทมากจึงไม่สมควรอย่างยิ่งที่จะผิดใจต่อนาง นี่เป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้ว

สองวันต่อมาข่าวการเสียชีวิตของจ้าวชิงเฉิงก็เกิดขึ้น สุดท้ายเรื่องข่าวลือต่างๆ ก็หายไป ถังหลี่ถอนหายใจอย่างโล่งอก

“ท่านพี่ ท่านสมควรจะไปสู่ขอสกุลฝางได้แล้วเจ้าค่ะ”

หลังจากเหตุการณ์พลิกผันผ่านไป ในที่สุดพี่ชายของนางกับฝางเหมี่ยวก็ได้ลงเอยกัน ถังหลี่ไปที่จวนแม่ทัพกู้ เห็นรถม้าหลายคันจอดอยู่ที่ทางเข้า โดยมีมารดาของนางกำลังควบคุมบ่าวรับใช้ให้ขนของ

“อันนี้ด้วย”

“อันนี้ต้องระวังด้วย”

เมื่อเห็นถังหลี่ แม่นมจ้าวก็ส่ายหัวและพูดอย่างช่วยไม่ได้

“ฮูหยินยืนยันจะมาด้วยตัวเอง ไม่ฟังคำห้ามปรามเลยเจ้าค่ะ”

“ท่านแม่มีความสุขปล่อยให้นางทำไปเถอะ”

ในที่สุดพี่ชายของนางก็เข้าใจกับหญิงที่รักและกำลังจะแต่งงาน แน่นอนว่ามารดาของนางมีความสุขมาก ฮูหยินกู้กังวลเรื่องการแต่งงานของพี่ชายนางมานานมาแล้ว สำหรับฐานะของครอบครัวนั้น ฮูหยินกู้ไม่ใช่คนเข้มงวดถือยศถือศักดิ์ เมื่อถังหลี่อธิบายนางจึงเข้าใจได้อย่างถ่องแท้ ส่วนทางด้านแม่ทัพกู้นั้นเขาไม่ได้พูดอะไรมากนัก ในเมื่อภรรยาและบุตรชายชอบ เขาจะพูดอะไรได้อีก การแต่งงานในครั้งนี้จึงได้ถูกกำหนดขึ้น

แม่นมจ้าวพาขบวนรถม้าออกเดินทางเพื่อไปสู่ขอโดยมีถังหลี่ตามไป ในไม่ช้าขบวนที่ยิ่งใหญ่ก็ถึงหน้าประตูบ้านสกุลฝาง ถังหลี่และแม่นมจ้าวเดินไปที่เคาะที่ประตูบ้าน เมื่อฝางเหมี่ยวเปิดประตูออกมาเจอถังหลี่ ใบหน้าของนางยิ้มแย้มเปี่ยมไปด้วยความสุข

“ถังหลี่ นี่…”

“ข้ามาสู่ขอ” ถังหลี่กล่าว

ฝางเหมี่ยวตกตะลึงไปครู่หนึ่ง

“ข้าไม่ได้ฝันไปใช่ไหม ถังหลี่เจ้าหยิกข้าที”

ท่าทางที่งุนงงของนางน่ารัก ถังหลี่หยิกแก้มของนางเบาๆ

เจ็บ!

ฝางเหมี่ยวเกือบกระโดดโลดเต้นอย่างมีความสุข นางไม่ได้ฝันไป!