เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此]บทที่ 1694 หอสุราเซียนเมามาย

Now you are reading เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此] Chapter บทที่ 1694 หอสุราเซียนเมามาย at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

ตอนที่​ 1,694 หอ​สุรา​เซียน​เมามาย​

จังหวะ​ที่​ฉีเจียง​กำลังจะ​หัน​หัว​อูฐ​มังกร​ของ​ตนเอง​กลับ​ไป​ สายตา​ของ​เขา​ก็​หันมา​พบ​เข้ากับ​นักพรต​หญิง​ชิน​ที่​ยืน​อยู่​ข้าง​หลิน​เป่ยเฉิน​พอดิบพอดี​ หลังจากนั้น​ ฉีเจียง​ก็​ยิ้ม​เล็กน้อย​ก่อน​จะขี่​สัตว์​อสูร​ของ​ตนเอง​จากไป​โดย​ไม่พูด​คำ​ใด​อีก​

บรรดา​นายทหาร​ผู้ติดตาม​ระเบิด​เสียง​หัวเราะเยาะ​ ก่อน​จะฉุดลาก​เกวียน​บรรทุก​กรง​ไม้หาย​เข้าไป​ใน​ตัวเมือง​

บิดา​มารดา​ที่​เห็น​ลูกสาว​ของ​ตนเอง​ถูก​ส่งตัว​เข้าไป​ใน​กรง​ไม้ ไม่สามารถ​ทำ​สิ่งใด​ได้​นอกจาก​โอบกอด​ถังน้ำ​และ​หมั่นโถว​เหล่านั้น​ด้วย​น้ำตา​ที่​ไหล​ริ​น.​..

“โอ๊ย​…”

พลัน​ เสียงร้อง​ด้วย​ความเจ็บปวด​ดัง​ขึ้น​

ปรากฏ​ว่า​มีคน​บางคน​อาศัย​จังหวะ​ที่​ชาย​วัยกลางคน​ยัง​ไม่ฟื้น​คืนสติ​ พยายาม​จะขโมย​ถังน้ำ​และ​หมั่นโถว​ไป​จาก​บิดา​ของ​เด็กสาว​ผู้​โชคร้าย​ และ​ชาย​วัยกลางคน​ก็​ฟื้น​คืนสติ​ขึ้น​มาพอดี​ จึงระเบิด​เสียงคำราม​และ​ต่อย​หัวขโมย​ลอย​กระเด็น​ออก​ไป​

คนอื่น​ ๆ ที่​คิด​จะเข้าไป​ขโมย​น้ำดื่ม​และ​หมั่นโถว​เหล่านั้น​รีบ​แยกย้าย​หาย​ไป​โดยทันที​

ชาย​วัยกลางคน​ลุกขึ้น​ปาด​เลือด​ออก​ไป​จาก​ใบหน้า​ ดื่ม​น้ำ​ใน​ถังด้วย​ความหิวโหย​ ก่อน​จะรับประทาน​หมั่นโถว​ด้วย​ความ​มูมมาม เมื่อ​เรี่ยวแรง​ฟื้น​คืน​กลับมา​แล้ว​ เขา​ก็​ยัน​กาย​ลุกขึ้น​ยืน​และ​หมุนตัว​เดิน​หาย​ไป​อย่าง​รวดเร็ว​

“พวกเรา​ไป​กัน​เถอะ​”

หลิน​เป่ยเฉิน​ว่า​

กลุ่มคน​เดิน​ไป​ข้างหน้า​

เมื่อ​จ่าย​ค่า​ผ่าน​ทาง​เรียบร้อย​แล้ว​ พวกเขา​ก็​ได้รับอนุญาต​ให้​เดินผ่าน​เข้าสู่​ตัวเมือง​ชั้นใน​ได้​อย่าง​เป็นทางการ​

กองทัพ​เจี๋ย​ซิงเข้ามา​บูรณะ​พื้นที่​เขต​นี้​เป็น​อย่าง​ดี​ อาคารบ้านเรือน​ที่​เคย​พัง​ถล่ม​ก็​ได้รับ​การ​ก่อสร้าง​ขึ้น​มาใหม่​อย่าง​มั่นคงแข็งแรง​

หาก​มอง​ลง​มาจาก​บน​ฟ้า เมือง​ชั้นใน​แห่ง​นี้​มีลักษณะ​คล้าย​กับ​เขาวงกต​

ยิ่ง​เดิน​ลึก​เข้าไป​เท่าไหร่​ ก็​ยิ่ง​มีความปลอดภัย​มากขึ้น​เท่านั้น​

นายทหาร​หน่วย​ลาดตระเวน​เดิน​อยู่​ตาม​ท้องถนน​อย่าง​หนาแน่น​

เขตเมือง​ชั้นใน​มีผู้คน​ให้​พบ​เจอ​บน​ท้องถนน​มากกว่า​เขตเมือง​ชั้นนอก​อย่าง​เห็นได้ชัด​

ร้านค้า​ข้าง​ถนน​กำลัง​เปิดกิจการ​ ส่วนใหญ่​จะเป็น​ร้าน​ขาย​อาหาร​ ขาย​ผัก​ ผลไม้​และ​น้ำดื่ม​ รวมไปถึง​สิ่งของ​อุปโภค​บริโภค​ เช่นเดียวกับ​อาวุธ​และ​ชุด​เกราะ​ ไป​จนถึง​ยารักษาโรค​และ​อื่น​ ๆ อีก​มากมาย​

แต่​ใน​ร้านค้า​มีผู้คน​ไม่มาก​นัก​

บน​ท้องถนน​เต็มไปด้วย​คน​ยาก​คนจน​ที่​รีบเร่ง​มาทำงาน​

ร่างกาย​ของ​พวกเขา​ซูบผอม​ และ​ใบหน้า​ก็​ซูบ​ตอบ​

แต่​ก็​ยังมี​บรรดา​ผู้คน​ที่​ร่ำรวย​เดิน​สวมใส่​เสื้อผ้า​หรูหรา​ ได้รับ​การ​คุ้มครอง​จาก​นายทหาร​ใน​ชุด​เกราะ​สีแดง​ให้​เห็น​อยู่​บ้าง​เช่นกัน​

กลิ่น​ของ​อาหาร​และ​สุรา​ลอย​ออก​มาจาก​ร้านอาหาร​ข้างทาง​

“สุรา​เหม็นหืน​ เนื้อ​ก็​เหม็น​เน่า​ นึก​ว่า​กลิ่น​ซากศพ​เลย​นะเนี่ย​…”

หลิน​เป่ยเฉินอด​บ่น​ออกมา​ไม่ได้​

แต่​พวก​ของ​เย่​เทียน​ห​ลิง​กับ​เซี่ยถิงอวี่​ไม่ได้คิด​เช่นนั้น​

นักพรต​หญิง​ชิน​ทำตา​ดุ​มอง​ไป​ที่​หลิน​เป่ยเฉิน​เพื่อ​เตือน​ให้​เขา​อยู่​เงียบ ๆ​

เมื่อ​เดิน​ตัด​ข้ามถนน​ออก​ไป​ พวก​ของ​เย่​เทียน​ห​ลิง​ก็​แยกย้าย​ไป​ซื้อ​ข้าวของ​ที่​จำเป็น​

ก่อนหน้านี้​ ทาง​ท่าเทียบเรือ​ได้​เจรจา​ซื้อขาย​อาหาร​กับ​ทาง​ร้านค้า​ด้านใน​ตัวเมือง​เอาไว้​เป็นที่​เรียบร้อย​แล้ว​ กลุ่ม​นาย​ทหารยาม​จาก​กำแพงเมือง​ชั้นนอก​จึงสามารถ​ซื้อหา​วัตถุดิบ​ต่าง ๆ​ ใน​การ​ทำอาหาร​ได้​ใน​ราคา​ถูก​เป็นพิเศษ​

หลิน​เป่ยเฉิน​กับ​นักพรต​หญิง​ชิน​เดิน​รับ​ชมบรรยากาศ​ใน​ตัวเมือง​ได้​อย่าง​อิสระ​

หลังจากนั้น​ไม่นาน​

ทั้งสอง​คน​ก็​มาหยุด​ยืน​อยู่​หน้า​หอสุรา​ขนาดใหญ่​ที่​ชื่อว่า​ ‘ห​อสุรา​เซียน​เมามาย​’

นี่​เป็น​หอ​สุรา​ที่​ใหญ่​ไม่เป็น​สอง​รอง​ใคร​ภายใน​เขตเมือง​ชั้นใน​ ผู้คน​ที่​เดิน​เข้าออก​ต่าง​ก็​เป็น​ผู้​ที่อยู่​ใน​ฐานะ​มีอันจะกิน​ทั้งสิ้น​

คราวนี้​ กลิ่น​สุรา​และ​อาหาร​ที่​ลอย​ออกมา​ชวน​ให้​น้ำลายไหล​ยิ่งนัก​

ใน​หอ​สุรา​มีผู้คน​เข้ามา​ทานอาหาร​อยู่​หนาตา​

นับ​จาก​ชั้นแรก​ไป​จนถึง​ชั้น​ที่หก​ หน้าต่าง​ของ​หอ​สุรา​จะเปิดกว้าง​ จน​มองเห็น​ได้​ว่า​ด้านใน​มีลูกค้า​แน่นขนัด​เพียงใด​ และ​เสียง​พูดคุย​ตาม​โต๊ะอาหาร​ไม่เคย​หยุดชะงัก​ขาดหาย​

ในทางกลับกัน​ บน​ชั้น​ที่​เจ็ด​ของ​หอ​สุรา​หน้าต่าง​กลับ​ปิด​สนิท​แน่น​ แต่​หลัง​หน้าต่าง​บาน​นั้น​นอกจาก​ได้ยิน​เสียงหัวเราะ​ของ​บุรุษ​ผู้​ชั่วร้าย​แล้ว​ บางครั้ง​ก็​จะมีเสียง​ร้องไห้​ของ​สตรี​เล็ดลอด​ออกมา​อีกด้วย​

“ที่นี่​หรือ​?”

หลิน​เป่ยเฉิน​เงยหน้า​มอง​หอ​สุรา​ขนาดใหญ่​

นักพรต​หญิง​ชิน​พยักหน้า​

ทั้งสอง​คน​กำลังจะ​เดิน​เข้าไป​ด้านใน​

โครม​!

ทันใดนั้น​ ร่าง​ใน​ชุด​สีขาว​ก็​กระโดด​ออก​มาจาก​หน้าต่าง​ที่​ปิด​สนิท​แน่น​และ​ตก​กระแทก​พื้น​อย่าง​รุนแรง​ ส่งผล​ให้​ฝุ่นผง​ฟุ้งตลบ​ใน​อากาศ​

เป็น​เด็กสาว​ผู้​หนึ่ง​

ร่าง​ของ​นาง​กระแทก​พื้นดิน​อย่าง​แรง​ ไม่ทราบ​เลย​ว่า​กระดูก​ให้​ร่างกาย​แตกหัก​ไป​กี่​ส่วน​ แขนขา​ของ​นาง​หัก​งอ​ผิดรูป​ โลหิต​ไหล​ทะลัก​ออก​มาจาก​ร่างกาย​ เพียง​พริบตาเดียว​ นาง​ก็​นอน​จมอยู่​ใน​กอง​เลือด​ของ​ตนเอง​แล้ว​

“บัดซบ​…”

ได้ยิน​เสียงคำราม​ดัง​ออก​มาจาก​ชั้น​ที่​เจ็ด​ของ​หอ​สุรา​เซียน​เมามาย​

นายทหาร​ฉีเจียง​ยื่น​ศีรษะ​ออก​มาจาก​กรอบ​หน้าต่าง​ พร้อมกัน​นั้น​ก็​ระเบิด​เสียงคำราม​ว่า​ “นาง​น่าจะ​ยัง​ไม่ตาย​ เอา​ตัว​กลับ​ขึ้น​มาให้​ข้า​ เฮอะ​ ต่อให้​นาง​ตาย​แล้ว​ นาง​ก็​หนี​ข้า​ไม่พ้น​หรอก​”

หลิน​เป่ยเฉิน​และ​นักพรต​หญิง​ชิน​หัน​มองหน้า​กัน​

หลิน​เป่ยเฉิน​เดิน​ไป​ปัด​ผม​ออกจาก​ใบหน้า​ของ​เด็กสาว​ที่​กระโดด​ลง​มาจาก​หอ​สุรา​ชั้น​เจ็ด​ เผย​ให้​เห็น​ถึงใบหน้า​สวยงาม​เกิน​กว่า​เด็กสาว​ปกติ​ทั่วไป​

เป็นไปตาม​คาด​

นาง​คือ​เด็กสาว​คนเดียว​กับ​ก่อนหน้านี้​ที่​ถูก​บังคับ​จับตัว​มานั่นเอง​

บัดนี้​ เด็กสาว​ใกล้​หมดสติ​เต็มที​ นาง​พยายาม​ลืมตา​จ้องมอง​ไป​ที่​หลิน​เป่ยเฉิน​ โลหิต​ไหล​ทะลัก​ออกจาก​ปาก​และ​จมูก​ ราวกับว่า​ต้องการ​จะพูด​อะไร​บางอย่าง​ แต่​ไม่สามารถ​พูด​ออกมา​ได้​

แต่​ถึงกระนั้น​ หลิน​เป่ยเฉิน​ก็​ยัง​สามารถ​มองเห็น​ความรู้สึก​โล่งใจ​ใน​แววตา​ของ​นาง​ได้​อย่าง​ชัดเจน​

หลิน​เป่ยเฉิน​จับมือ​ที่​เย็นเยียบ​ของ​นาง​เอาไว้​

เขา​ถ่ายทอด​พลัง​ปราณ​ของ​ตนเอง​เข้าสู่​ร่างกาย​ของ​เด็กสาว​

ในไม่ช้า​ โลหิต​ของ​นาง​ก็​หยุด​ไหล​

กระดูก​ที่​แตกหัก​ได้รับ​การ​สมาน​ตัว​

เพียง​ไม่กี่​ลมหายใจ​เท่านั้น​ บาดแผล​ที่​ปรากฏ​บน​ร่างกาย​ก็​สลาย​หาย​ไป​ไม่เหลือ​แม้แต่​รอย​แผลเป็น​สัก​รอย​เดียว​ ราวกับว่า​นาง​ไม่เคย​ได้รับบาดเจ็บ​มาก่อน​

สำหรับ​เด็กสาว​ที่​บาดเจ็บ​จาก​การ​ตกลง​มาจาก​ที่สูง​เช่นนี้​ ย่อม​ไม่ใช่เรื่อง​ยากลำบาก​สำหรับ​การรักษา​

ยัง​ไม่ต้อง​เอ่ย​ถึงว่า​หลิน​เป่ยเฉิน​เป็น​ผู้​มีพลัง​อยู่​ใน​ขั้น​จอม​เทพ​ศักดิ์สิทธิ์​ เขา​ย่อม​ต้อง​รักษา​นาง​ได้​อยู่แล้ว​

ดวงตา​ที่​พร่ามัว​ของ​เด็กสาว​กลับมา​มองเห็น​ได้​เด่นชัด​มากขึ้น​

นาง​ลุกขึ้น​นั่ง​ด้วย​ความ​ตกตะลึง​และ​งุนงง​ ก่อน​จะก้ม​มอง​สอง​มือ​และ​ร่างกาย​ของ​ตนเอง​ด้วย​ความ​เหลือเชื่อ​

ชุด​กระโปรง​สีขาว​ของ​นาง​ยัง​แปดเปื้อน​ด้วย​คราบเลือด​

แต่​นาง​ไม่ได้​รู้สึก​เจ็บปวด​อีกแล้ว​

เหลือ​แต่เพียง​อาการ​วิงเวียน​ศีรษะ​เพราะ​สูญเสีย​เลือด​ไป​จำนวนมาก​นั่นเอง​

“กิน​นี่​สิ”

หลิน​เป่ยเฉิน​ยื่น​โอสถ​บำรุง​โลหิต​ให้​แก่​เด็กสาว​

นาง​ลังเล​เล็กน้อย​ แต่​ก็​รับ​ไป​กลืน​ลงคอ​ในที่สุด​ กระแส​พลัง​ร้อน​อุ่น​ไหลเวียน​ไป​ทั่ว​ร่างกาย​ อาการ​วิงเวียน​ศีรษะ​หาย​ไป​ เด็กสาว​เงยหน้า​ถามว่า​ “นะ​… นาย​ท่าน​ช่วย​ข้าน้อย​ไว้​หรือ​เจ้าคะ​?”

นาง​จำหลิน​เป่ยเฉิน​ได้ดี​

บริเวณ​หน้า​ประตู​ด่าน​ตรวจ​คนเข้าเมือง​ หลิน​เป่ยเฉิน​ยืน​แฝงตัว​อยู่​ใน​กลุ่มคน​

แต่​ด้วย​ความ​ที่​เขา​หล่อเหลา​มาก​ เมื่อ​เด็กสาว​ได้​พบเห็น​แล้ว​ครั้งหนึ่ง​ ก็​จะไม่มีทาง​ลืมเลือน​ใบหน้า​ของ​เขา​ได้​เด็ดขาด​

คิดไม่ถึง​จริง ๆ​ ว่า​จะได้มา​พบกัน​อีกครั้ง​ใน​สถานการณ์​เช่นนี้​

หลิน​เป่ยเฉิน​ไม่ตอบคำถาม​

เพราะ​บัดนี้​ นายทหาร​ใน​ชุด​เกราะ​สีแดง​กลุ่ม​หนึ่ง​กรู​ออก​มาจาก​ประตู​ของ​หอ​สุรา​เซียน​เมามาย​ และ​กำลัง​เดิน​ตรง​มาหา​พวกเขา​แล้ว​

ผู้​ที่​เดิน​นำมา​หน้า​สุด​เป็น​นายทหาร​ร่าง​สูงใหญ่​กิริยา​วาจา​ก้าวร้าว​ดุดัน​ เมื่อ​ดวงตา​กวาด​มอง​ไป​ที่​เด็กสาว​ชุด​ขาว​ เขา​ก็​ระเบิด​เสียงหัวเราะ​ออกมา​ดัง​เฮอะ​ฮะ

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด