เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此]บทที่ 1795 คำถามชวนสงสัย

Now you are reading เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此] Chapter บทที่ 1795 คำถามชวนสงสัย at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

ตอนที่​ 1,795 คำถาม​ชวน​สงสัย​

ไฉจูต้าซือ​ต้องการ​จะทรมาน​เหยื่อ​ให้​สะใจ

เขา​มีอุปกรณ์​เล่นแร่แปรธาตุ​อยู่​ใน​มือ​มากมาย​สำหรับ​ใช้ทรมาน​เหยื่อ​

ห​ลิง​เฉิน​ขยับ​เข้ามา​ยืน​ขวางหน้า​อย่าง​ไม่หวาดกลัว​

“มด​ปลวก​ต่ำต้อย​รนหาที่​ตาย​”

เด็กสาว​จ้องมอง​ไฉจูต้าซือ​ด้วย​แววตา​แข็งกร้าว​และ​กล่าว​น้ำเสียง​ราบเรียบ​ “ข้า​จะให้​ทางเลือก​กับ​เจ้าสอง​ทาง​ จงคุกเข่า​แล้ว​ยอมรับ​ความผิด​ซะ หรือ​มิเช่นนั้น​ เจ้าจะต้อง​พบ​กับ​ความตาย​อย่าง​น่าอนาถ​”

เมื่อ​พูด​มาถึงตรงนี้​ อะไร​บางอย่าง​ก็​ปรากฏ​อยู่​ใน​มือ​ของ​นาง​อย่าง​ช้า ๆ

ลำแสง​สีเงิน​สาด​ประกาย​วิบวับ​

แล้ว​ค้อน​ด้าม​หนึ่ง​ก็​ปรากฏ​ขึ้น​ใน​มือ​ของ​ห​ลิง​เฉิน​

นับ​เป็น​ค้อน​ที่​มีความสวยงาม​และ​น่าเกรงขาม​ยิ่งนัก​

ไฉจูต้าซือ​หยุดชะงัก​โดยทันที​ สีหน้า​ของ​เขา​แปร​เปลี่ยนไป​

“ท่า​น.​..”

ชาย​ชรา​จ้องมอง​ห​ลิง​เฉิน​ด้วย​ความ​เหลือเชื่อ​ ร่างกาย​สั่นเทา​เล็กน้อย​ แม้แต่​เสียงพูด​ที่​สั่นเครือ​ก็​ยัง​แปร​เปลี่ยนไป​ “สุดยอด​อาวุธ​เล่นแร่แปรธาตุ​ชิ้น​นี้​มาอยู่​ใน​มือ​ของ​ท่าน​ได้​อย่างไร​? หรือว่า​… ท่าน​คือ​องค์​หญิง​ไข่มุก​ขาว​?”

ลักษณะ​ของ​ค้อน​ด้าม​นี้​อาจจะ​ไม่ได้​แตกต่าง​จาก​อาวุธ​เล่นแร่แปรธาตุ​ชิ้น​อื่น​สัก​เท่าไหร่​ แต่​ในความเป็นจริง​นั้น​ นี่​คือ​หนึ่ง​ใน​สุดยอด​อาวุธ​ของ​กลุ่ม​ผู้​แปรธาตุ​ เรียก​ได้​ว่า​เป็น​สัญลักษณ์​ประจำตัว​ของ​ผู้​ที่​ฝึก​วิชา​ตาม​สายเลือด​ผู้​แปรธาตุ​ก็​ว่า​ได้​

นับ​เป็นหนึ่ง​ใน​อาวุธ​ที่​หา​ยาก​ที่สุด​ใน​เส้นทาง​ดาราจักร​

“จะคุกเข่า​หรือไม่​?”

สีหน้า​ของ​ห​ลิง​เฉิน​ยังคง​ราบเรียบ​ไร้อารมณ์​ขณะ​ถามด้วย​น้ำเสียง​แข็งกร้าว​

“คือ​ว่า​…”

กล้ามเนื้อ​บน​ใบหน้า​ไฉจูต้าซือ​กระตุก​ระริก​ หัวใจ​ของ​เขา​เต็มไปด้วย​ความ​ตื่นตระหนก​

หลิน​เป่ยเฉิน​เบิก​ตาโต​ด้วย​ความ​เหลือเชื่อ​เช่นกัน​

เขา​ตกตะลึง​ใน​อำนาจ​ของ​ห​ลิง​เฉิน​อย่าง​แท้จริง​

นอกจาก​มีสถานะ​เป็น​องค์​หญิง​แห่ง​ราชวงศ์​เกิง​จิน​แล้ว​ ยาม​มีค้อน​คว่ำ​นภา​อยู่​ใน​มือ​ นาง​ก็​ยัง​ได้รับ​ความเคารพ​จาก​ผู้​ที่​ฝึก​วิชา​ตาม​สายเลือด​ผู้​แปรธาตุ​อีกด้วย​

แม้อีก​ฝ่าย​จะมีขอบเขต​พลัง​อยู่​ใน​ขั้น​จอม​เทพ​จัก​รา​ก็ตาม​

หลังจาก​ลังเล​อยู่​อึด​ใจใหญ่​ ในที่สุด​ ไฉจูต้าซือ​ก็​ค่อย ๆ​ คุกเข่า​ลง​อย่าง​แช่มช้า ภายใต้​การ​จ้องมอง​อย่าง​ตกตะลึง​ของ​คณะ​อาจารย์​จาก​สำนัก​เจิ้งฉีและ​กลุ่ม​ชายฉกรรจ์​จาก​สำนัก​เงาแดง​

“ผู้​ต่ำต้อย​ไม่ทราบ​เลย​ว่า​องค์​หญิง​อยู่​ที่นี่​ นับว่า​ผู้​ต่ำต้อย​ล่วงเกิน​องค์​หญิง​แล้ว​”

ไฉจูต้าซือ​ก้มหน้า​แทบ​ติด​พื้นดิน​ ใบหน้า​ของ​เขา​บิดเบี้ยว​ด้วย​ความ​ตื่นกลัว​ แต่​ใน​ใจยัง​คงเหลือ​ความหวัง​สุดท้าย​ขณะ​กล่าวว่า​ “โบราณ​เคย​กล่าว​เอาไว้​ผู้​ไม่รู้​ย่อม​ไม่ผิด​ องค์​หญิง​ได้​โปรด​ให้อภัย​ผู้​ต่ำต้อย​ด้วย​ ผู้​ต่ำต้อย​จะรีบ​แก้ไข​ตนเอง​…”

“ฮ่า ๆๆ…”

พลัน​ หลิน​เป่ยเฉิน​ระเบิด​เสียงหัวเราะ​ขัดจังหวะ​ด้วย​ความตลกขบขัน​ “เมื่อ​สักครู่​ เจ้ายัง​อยาก​ทรมาน​ข้า​อยู่เลย​ไม่ใช่หรือ​? บัดนี้​ทำไม​มาคุกเข่า​เสียแล้ว​? เจ้าไม่อยาก​ฆ่าข้า​แล้ว​หรือไง​? มาเลย​ มาฆ่าข้า​เลย​สิ”

นี่​คือ​การยั่วยุ​

หลิน​เป่ยเฉิน​ยิ้มเยาะ​อย่าง​ชั่วร้าย​

ไฉจูต้าซือ​ได้​แต่​ทน​เก็บ​ความโกรธแค้น​เอาไว้​ใน​ใจ แต่​ไม่กล้า​พูด​คำ​ใด​ออกมา​

ผู้ใด​จะไป​คิด​เลย​ว่า​เหตุการณ์​จะเป็น​เช่นนี้​ไป​ได้​

คิดไม่ถึง​เลย​ว่า​ดินแดน​ที่อยู่​ห่างไกล​ศูนย์กลาง​อำนาจ​อย่าง​อาณาจักร​ซือเว่ย​ กลับ​มีความ​ข้อง​เกี่ยวกับ​ตระกูล​ผู้​แปรธาตุ​ระดับสูง​เช่นนี้​

ไฉจูต้าซือ​ไม่เข้าใจ​เลย​จริง ๆ​ ว่า​องค์​หญิง​ไข่มุก​ขาว​ที่​เพียบ​พร้อมทั้ง​เส้นสาย​และ​ทรัพยากร​ ทำไม​ถึงเลือก​มาซ่อนตัว​อยู่​ที่นี่​ และ​ทำให้​เขา​ต้อง​ขายหน้า​เช่นนี้​

ไฉจูต้าซือ​นึก​ย้อนกลับ​ไป​สู่จุดเริ่มต้น​ เขา​ไม่ควร​มาตามหา​หลิน​เป่ยเฉิน​ที่​คฤหาสน์​หลัง​นี้​เลย​จริง ๆ​

ถ้าไม่ได้มา​ที่นี่​ เรื่องราว​เหล่านี้​ก็​คง​ไม่เกิดขึ้น​

“เจ้าชั่วช้า​เกินไป​ แต่​ข้า​จะเห็นแก่​ที่​พวกเรา​มีสายเลือด​ผู้​แปรธาตุ​เหมือนกัน​”

ห​ลิง​เฉิน​กล่าว​ด้วย​น้ำเสียง​ราบเรียบ​ต่อไป​ “จงเลือก​วิธี​ตาย​ของ​เจ้าซะ”

บัดนี้​ ใน​หัวใจ​ของ​เด็กสาว​มีความคิด​เพียง​อย่าง​เดียว​ ว่า​เมื่อ​เจ้ากล้า​มาล่วงเกิน​พี่​หลิน​ เจ้าก็​ไม่สมควร​มีชีวิต​อยู่​อีกต่อไป​!

“องค์​หญิง​ให้อภัย​ผู้​ต่ำต้อย​ด้วย​เถอะ​ ผู้​ต่ำต้อย​ไม่ได้​มีเจตนา​จริง ๆ​ ขอรับ​”

ไฉจูต้าซือ​รีบ​ประสานมือ​ก้ม​ศีรษะ​ขอร้อง​อ้อนวอน​ “ผู้​ต่ำต้อย​สำนึกผิด​แล้ว​”

ไม่ใช่เขา​ไม่คิดถึง​การระเบิด​พลัง​โจมตี​ออก​ไป​

แต่​ไฉจูต้าซือ​ไม่มีความกล้า​มาก​พอ​

เพราะ​เมื่อ​เทียบ​กับ​ตระกูล​ของ​องค์​หญิง​ไข่มุก​ขาว​แล้ว​ ตัว​เขา​เพียงลำพัง​ก็​เปรียบเสมือน​เม็ดฝุ่น​เม็ด​หนึ่ง​เท่านั้น​

องค์​หญิง​ไข่มุก​ขาว​มีขุม​กำลัง​ที่​คอย​หนุนหลัง​น่ากลัว​มากเกินไป​ และ​แต่ละ​ขุม​กำลัง​นั้น​ล้วน​ยิ่งใหญ่​เกิน​กว่า​ที่​ไฉจูต้าซือ​จะยอม​เป็น​ศัตรู​ได้​

หาก​ล่วงเกิน​นาง​ เขา​ก็​ไม่มีทาง​หลบหนี​ได้​สำเร็จ​

ไม่มีผู้ใด​สามารถ​หลบหนี​การ​ตามล่า​จาก​ตระกูล​ของ​องค์​หญิง​ไข่มุก​ขาว​ได้​อย่าง​แน่นอน​

“ข้า​ไม่ยอมรับ​คำแก้ตัว​ของ​เจ้า”

ห​ลิง​เฉิน​กล่าว​ด้วย​สีหน้า​ไร้อารมณ์​ ก่อน​ขึ้นเสียง​ด้วย​ความ​ดุดัน​ “เศษสวะ​อย่าง​เจ้าสมควร​ตาย​ไป​นาน​แล้ว​ ยิ่ง​เจ้ากล้า​มาล่วงเกิน​พี่​หลิน​ เจ้าก็​สมควร​ตาย​เป็น​พัน​ครั้ง​… แต่​หาก​พี่​หลิน​ให้อภัย​เจ้า นั่น​ก็​เป็น​อีก​เรื่อง​หนึ่ง​…”

ห​ลิง​เฉิน​ย่อม​รู้ใจ​คนรัก​ของ​ตนเอง​มาก​ที่สุด​

นาง​จะมอบ​โอกาส​ให้​เขา​ได้​แสดง​ความยุติธรรม​ออกมา​

ไฉจูต้าซือ​สลัด​ศักดิ์ศรี​ของ​ตนเอง​ทิ้ง​ไป​ทั้งหมด​ ก่อน​จะรีบ​หัน​ไปหา​หลิน​เป่ยเฉิน​และ​ก้มหัว​คำนับ​ด้วย​ความอ่อนน้อม​ “ท่าน​ราชครู​หลิน​ ได้​โปรด​ให้อภัย​ข้าน้อย​ด้วย​ ข้าน้อย​ไม่รู้​ว่า​ท่าน​มีสถานะ​สูงส่งถึงเพียงนี้​ ข้าน้อย​สมควร​ตาย​จริง ๆ​…”

ระหว่าง​ที่​พูด​มาถึงตรงนี้​ ไฉจูต้าซือ​ก็​ยก​มือขึ้น​ตบหน้า​ตนเอง​อย่าง​แรง​และ​เพียง​พริบตาเดียว​ ใบหน้า​ของ​ชาย​ชรา​ก็​เต็มไปด้วย​รอย​ฝ่ามือ​แดงก่ำ​ ไฉจูต้าซือ​ยังคง​ขอร้อง​อ้อนวอน​ต่อไป​อย่าง​น่าเวทนา​ว่า​ “ท่าน​ราชครู​ได้​โปรด​ให้อภัย​ข้าน้อย​ด้วย​ ตราบใดที่​ท่าน​ไว้ชีวิต​ข้าน้อย​ ข้าน้อย​ก็​พร้อม​ทำ​ทุกอย่าง​”

ความ​ตกตะลึง​ยัง​ปรากฏ​อยู่​บน​ใบหน้า​ของ​หลิน​เป่ยเฉิน​

อันที่จริง​ เขา​ยังคง​ตกตะลึง​ใน​ความ​สูงส่งของ​ห​ลิง​เฉิน​อยู่​ไม่เสื่อมคลาย​

ก่อนหน้านี้​ เขา​ประเมิน​สถานะ​ของ​ราชวงศ์​เกิง​จิน​ต่ำ​เกินไป​

ใน​อดีต​ เฟิงเสี่ยว​ไป๋​และ​คนอื่น​ ๆ ก็​เคย​ทำให้​หลิน​เป่ยเฉิน​เห็น​แล้ว​ว่า​พวกเขา​เคารพ​หลิน​เฉิน​และ​เสด็จ​ลุง​ของ​นาง​มาก​เพียงใด​ แต่​ตอนนั้น​หลิน​เป่ยเฉิน​ยัง​ไม่ได้​ฉุกใจ​คิดถึง​สิ่งใด​ จนกระทั่ง​ขณะนี้​ แม้แต่​ยอด​ฝีมือ​ระดับ​จอม​เทพ​จัก​รา​ผู้​หยิ่งยโส​อย่าง​ไฉจูต้าซือ​ ก็​ยัง​ต้อง​ยอม​คุกเข่า​ขอร้อง​อ้อนวอน​ราวกับ​เป็น​สุนัข​ข้าง​ถนน​ตัว​หนึ่ง​…

นี่​คือ​ความ​น่าเกรงขาม​ที่อยู่​นอกเหนือ​จินตนาการ​ของ​หลิน​เป่ยเฉิน​

ดังนั้น​ คำถาม​ชวน​สงสัย​จึงเกิดขึ้น​

เหตุ​ไฉน​หลิน​ซินเฉิง​และ​พวก​มนุษย์​ทะเลทราย​ถึงได้​กล้า​จับตัว​ห​ลิง​เฉิน​และ​องค์​ชาย​ห​ลิง​เอาไว้​เช่นนั้น​?

มนุษย์​ทะเลทราย​เป็น​เผ่าพันธุ์​โบราณ​ของ​เส้นทาง​ดาราจักร​

ดังนั้น​ คำถาม​ที่​ชวน​สงสัย​จึงเกิดขึ้น​อีก​หนึ่ง​ข้อ​

เหตุ​ไฉน​พวกเขา​ถึงอยาก​ประกาศสงคราม​กับ​ราชวงศ์​เกิง​จิน​ด้วย​?

“เจ้าต้อง​ปลดปล่อย​ผู้คน​ของ​ข้า​ก่อน​”

หลิน​เป่ยเฉิน​ออกคำสั่ง​

ไฉจูต้าซือ​ไม่กล้า​เจรจา​ต่อรอง​ จากนั้น​เขา​ก็​รีบ​ดึง​เส้นด้าย​แห่ง​โชคชะตา​ของ​ตนเอง​กลับคืน​มาทั้งหมด​

นายทหาร​ใน​กองทัพ​เซียน​กระบี่​ที่​เคย​อยู่​ภายใต้การควบคุม​ของ​เขา​กลับคืน​สู่ปกติ​อีกครั้ง​

อาการ​บาดเจ็บ​ของ​สุย​หลิว​กวง​ฟื้น​ตัวอย่าง​รวดเร็ว​ แม้แต่​ดวงตา​ก็​งอก​คืน​กลับมา​ใหม่​

“แล้ว​นี่​ล่ะ​?”

หลิน​เป่ยเฉิน​ชี้มือ​ไป​ที่​อา​กวง​พร้อมกับ​ถามว่า​ “เจ้าจะจัดการ​กับ​สหาย​ผู้​นี้​ของ​ข้า​อย่างไร​ ทำไม​มัน​ถึงยัง​ไม่ฟื้นตัว​กลับมา​อีก​?”

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด