หลินเป่ ยเฉินจ้องมองพลางกล่าวว่า “ข้านึกว่าหลังจากที่เจ้า กาเนิดใหม่แล้ว ความคิดอันชั่วร ้ายทั้งหมดจะถูกลบเลือนไป แต่แม้จะ ผ่านไปหลายหมื่นปี สุดท้ายเจ้าก็กาเนิดใหม่ได้สาเร็จ แต่ความคิดชั่ว ร ้ายเหล่านั้นก็ไม่ได้เลือนหายไป…”

“ขะ…ข้าเป็ นผู้ใดหรือ?”

องค์ชายเจี้ยนอวี่เงยหน้าขึ้นมาจ้องมองไปที่หลินเป่ยเฉิน

เขาร่าร ้องอย่างเสียสติ “บอกข้ามาเดี๋ยวนี้!”

หลินเป่ ยเฉินนิ่งเงียบไปอึดใจใหญ่เพราะกาลังหลอมรวมความ ทรงจ าใหม่ในสมอง

“เจ้าก็คือข้า ข้าก็คือเจ้า พวกเราคือองค์จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ พวกเราคือองค์มหาราชศักดิ์สิทธิ์ แต่พวกเราไม่เหมือนกัน…เจ้าเป็ น ร่างกาเนิดใหม่ของจิตใจฝ่ ายชั่วร ้าย ส่วนข้าเป็ นร่างกาเนิดใหม่ของ จิตใจฝ่ายดี”

หลินเป่ยเฉินให้ค าตอบ

องค์ชายเจี้ยนอวี่หยุดชะงัก

หลังจากนั้น เขาก็ยกมือตบศีรษะตนเอง คล้ายกับเริ่มมีความทรง จาเพิ่มเติมผุดขึ้นมา

องค์มหาราชศักดิ์สิทธิ์ฆ่าตัวตาย เช่นเดียวกับองค์จักรพรรดิ ศักดิ์สิทธิ์

จิตวิญญาณแห่งความชั่วร ้ายหลอมรวมกันออกมาเป็ นจิต วิญญาณใหม่ซึ่งก็คือ องค์ชายเจี้ยนอวี่

ส่วนจิตวิญญาณแห่งความดีของทั้งสองคนก็หลอมรวมกัน ออกมาเป็ นจิตวิญญาณใหม่ ซึ่งในภายหลังก็ไปกาเนิดเป็ นหลินเป่ ย เฉิน

การต่อสู้จบลงนานแล้ว

พ่ายแพ้…

องค์ชายเจี้ยนอวี่ก้มศีรษะ

เขาต้องเป็ นผู้พ่ายแพ้เสมอ

องค์ชายเจี้ยนอวี่ได้แต่ยิ้มออกมาอย่างโศกเศร ้า

ก่อนที่รอยยิ้มนั้นจะแปรเปลี่ยนเป็ นรอยยิ้มแห่งความชั่วร ้าย

“แล้วอย่างไร? ข้ายังไม่ตายเสียหน่อย…เพราะฉะนั้น ข้ายังมี โอกาส…”

เสียงพูดยังไม่ทันจบประโยคดี

ร่างขององค์ชายเจี้ยนอวี่ก็เริ่มกลายเป็ นภาพพร่าเลือน ไม่ต่าง จากน้าแข็งที่กาลังหลอมละลาย

“เจ้า…เจ้าก าลังท าอะไร!?”

องค์ชายเจี้ยนอวี่เงยหน้าขึ้นมากล่าวด้วยความตื่นตระหนก “หากข้าตาย เจ้าก็ต้องตายด้วย…อย่าบอกนะว่าเจ้ายินดีตายไป พร ้อมกับข้า?”

หลินเป่ ยเฉินยังคงมีสีหน้าเยือกเย็น ท่าทีไม่ทุกข์ไม่ร ้อน ขณะ กล่าวว่า “เจ้ากับข้าสมควรหายไปจากโลกนี้นานแล้ว ปล่อยให้คนรุ่น หลังได้ดูแลโลกเหล่านี้แทนพวกเราเถอะ”

หลังจากกล่าวคานี้ ร่างของหลินเป่ยเฉินก็เริ่มกลายเป็ นภาพอัน เลือนรางเช่นกัน…

เขาหันไปมองที่เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิง

แววตาของหญิงสาวทอประกายวาววับราวกับคมกระบี่

ทว่านัยน์ตาคู่นั้นก็มีความตื่นกลัวอยู่ด้วยเช่นกัน

“ข้าขอโทษ”

“เหอะ เจ้าคนขี้ขลาด เจ้าจะหลบหนีไปอย่างนี้หรือ?”

“นี่ไม่ใช่การหลบหนี แต่เป็ นการสร ้างทุกอย่างขึ้นมาใหม่ ต่างหาก”

“ในเมื่อไม่มีเจ้าแล้ว เจ้าจะสร ้างทุกอย่างขึ้นมาใหม่ได้อย่างไร?”

“ข้าไม่อยู่ แต่เขายังอยู่”

ระหว่างที่พูดคุยกันอยู่นี้ ร่างของหลินเป่ ยเฉินกับองค์ชายเจี้ย นอวี่ก็เริ่มพร่ามัวขึ้นเรื่อย ๆ

บรรดายอดฝีมือจากทั้งสามโลกต่างตกอยู่ในความตื่นตระหนก

หลังจากนั้น ร่างของบุรุษหนุ่มทั้งสองคนก็ลอยขึ้นไปในอากาศ และรวมร่างกันกลายเป็ นกระบี่ยักษ์สีขาวดาเล่มหนึ่ง ซึ่งกระบี่ยักษ์ เล่มนั้นก็ลอยตรงเข้าไปหาเตาหลอมศักดิ์สิทธิ์

กระบี่ยักษ์สั่นสะเทือนเล็กน้อย ราวกับกาลังเกิดการต่อต้านใน ตัวเอง

ในตอนนั้นเอง…

วูบ!

ลาแสงสายหนึ่งพุ่งขึ้นมาจากแผ่นดินตงเต้า

แล้วลาแสงนั้นก็พุ่งเข้าไปหาเตาหลอมศักดิ์สิทธิ์ซึ่งให้กาเนิด เปลวไฟอมตะ

หลังจากนั้น เปลวไฟอมตะก็พุ่งออกมาเผาไหม้กระบี่ยักษ์สีขาว ด า

พลังในการเผาไหม้ครั้งนี้ทาให้มวลอากาศปั่นป่วนอย่างรุนแรง

กระบี่ยักษ์สีขาวดาถูกดูดเข้าไปสู่วังวนแห่งการก าเนิดใหม่

ตัวกระบี่ถูกดูดเข้าสู่เตาหลอมศักดิ์สิทธิ์ทีละนิด ๆ

ตู้ม!

แล้วมวลพลังก็ระเบิดออกมาอย่างหนักหน่วง

นี่เป็ นการระเบิดที่ทาให้เส้นทางดาราจักรสั่นสะเทือนเลือนลั่น

ไม่เพียงเท่านั้น พลังเหล่านี้ทะลุเข้าไปยังประตูเชื่อมภพภูมิจาก แดนมัชฌิมอีกด้วย

พลังในครั้งนี้ทาลายล้างกฎเกณฑ์ของทุกสรรพสิ่ง

บรรดายอดฝีมือรู ้สึกได้อย่างชัดเจนว่ายุคสมัยใหม่ได้มาถึงแล้ว

การก าเนิดใหม่ได้เสร็จสมบูรณ์แล้ว

ทุกคนยืนนิ่ง ไม่มีผู้ใดคาดคิดว่าผลลัพธ ์จะออกมาเป็ นเช่นนี้

มีแต่เพียงนักรบระดับสูงเท่านั้นถึงจะเข้าใจว่า ท่านผู้นาสูงสุดทั้ง สองคนของพวกเขาต่างก็เสียสละชีวิตของตนเองเพื่อทาให้ทั้งสาม โลกได้อยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข

องค์มหาราชและองค์จักรพรรดิ์ศักดิ์สิทธิ์ยอมสละชีวิตของ ตนเอง

เพื่อรวมร่างกัน

การฝึ กฝนฝี มือหลายหมื่นปี ของพวกเขาถูกหลอมรวมกัน เพื่อให้เกิดเหตุการณ์ในวันนี้

และพวกเขาก็ท าส าเร็จแล้ว

แต่ทุกอย่างจบลงแล้วใช่หรือไม่?

ทันใดนั้น เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงก็ส่งเสียงอุทานออกมา

เพราะหลังจากเกิดการระเบิดขนาดใหญ่ ตรงตาแหน่งที่หลินเป่ย เฉินกับองค์ชายเจี้ยนอวี่รวมร่างกันและสลายหายไปเมื่อสักครู่นี้ ได้มี ร่างกายาในชุดสีขาวค่อย ๆ เดินออกมาอย่างเชื่องช ้า

ใบหน้าหล่อเหลาสมบูรณ์แบบ

หากไม่ใช่หลินเป่ยเฉินแล้วยังจะเป็ นผู้ใดได้อีก?

“เป็ นเช่นนี้เองสินะ…”

ชายหนุ่มก้มหน้ามองมือของตนเอง

สิ่งที่เรียกว่าโทรศัพท์มือถือแท้ที่จริงแล้วก็คือ การตกผลึกมวล พลังขององค์จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์และองค์มหาราชศักดิ์สิทธิ์ด้วยเหตุ นี้ เขาจึงสามารถฝึกวิชาต่าง ๆ ได้อย่างง่ายดายมาโดยตลอด

และเหตุผลที่องค์ชายเจี้ยนอวี่มีความแข็งแกร่งมากขึ้นนั้น ก็ เพราะว่าวิญญาณของพวกเขามีความเชื่อมโยงกัน

เดิมที หลินเป่ ยเฉินกับองค์ชายเจี้ยนอวี่ถือเป็ นดวงวิญญาณ เดียวกัน

เมื่อคนหนึ่งสามารถเลื่อนขั้นพลังได้สาเร็จ อีกคนหนึ่งก็จะ สามารถเลื่อนขั้นพลังได้เช่นกัน

ด้วยเหตุนี้เอง องค์ชายเจี้ยนอวี่จึงมีฝีมือเก่งกาจขึ้นมาในเวลา อันรวดเร็วอย่างน่าตกใจ

แต่เพื่อกาจัดความปรารถนาทั้งหมด องค์จักรพรรดิและองค์ มหาราชได้ตัดสินใจฆ่าตัวตาย แล้วท าไมพวกเขาถึงยังก าเนิดใหม่ ขึ้นมาได้อีก?

อีกอย่าง ความทรงจาที่เกี่ยวข้องกับโลกมนุษย์ในสมองของหลิน เป่ยเฉินคืออะไร?

เขายื่นมือออกมาข้างหน้า

กระบี่สีขาวดาเล่มหนึ่งค่อย ๆ ปรากฏออกมา

มันปรากฏออกมาจากกลางอากาศ

กระบี่ที่หลอมรวมพลังแห่งการกาเนิดใหม่

กระบี่อมตะ

แล้วข้อมูลต่าง ๆ ก็หวนคืนกลับมาในภวังค์ของชายหนุ่ม

เป็ นข้อมูลจ านวนมาก

และเป็ นข้อมูลที่เปิดเผยความลับเกี่ยวกับดินแดนทั้งสามภพภูมิ

ขณะเดียวกันนี้ ในภวังค์ของหลินเป่ ยเฉิน เขามองเห็นได้อย่าง ชัดเจนว่าในดินแดนมัชฌิม ป้ ายศิลาที่องค์จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ได้เข้า ไปสร ้างเอาไว้ได้ถล่มลงมาแล้ว พลังที่ไม่ควรมีอยู่ในดินแดนมัชฌิมก็ ถูกสลายหายไปจนหมด และเงาร่างของคนผู้หนึ่งที่นั่งอยู่บนดาว เคราะห์ร ้างดวงหนึ่งก็ค่อย ๆ ยิ้มออกมา ก่อนที่เงาร่างนั้นจะเลือน หายไปในอากาศ

ปรากฏว่าองค์จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ที่เขาเคยพบเจอในแดน มัชฌิม เป็ นเพียงร่างแยกเท่านั้น

ไม่ต้องสงสัยอีกแล้วว่าเพราะเหตุใดในวันนั้น องค์จักรพรรดิ ศักดิ์สิทธิ์ถึงบอกว่ารอคอยหลินเป่ยเฉินมานานแล้ว

ในตอนนั้น ร่างแยกขององค์จักรพรรดิคงรู ้ทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว สินะ

“ท่านพ่อ ท่านเป็ นอะไรหรือไม่?”

หลินรั่วซูผู้เป็ นบุตรสาวรีบตะโกนถามเสียงดัง “ท่านยังไม่ตายอีก หรือ?”

หลินเป่ยเฉินพูดอะไรไม่ออก

เขารีบเก็บกระบี่อมตะ

ก่อนจะหันไปมอง

แล้วก็ได้เห็นสีหน้าที่สับสนของเทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิง…นางไม่ มีเวลาที่จะถามคาถามหรือเปิ ดโปงแผนการชั่วร ้ายใด ๆ ต่อองค์ จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ทั้งสิ้น ทุกสิ่งทุกอย่างจบลงเพียงประโยคเดียวของ องค์จักรพรรดิเท่านั้นคือ “ข้าขอโทษ”

สีหน้าของนางมีความสงบมากขึ้นแล้วและนางถึงกับยิ้มให้แก่ ชายหนุ่มด้วยซ้า

เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงพลันรู ้สึกตัวว่าไม่ควรยิ้มให้เขา จึง เปลี่ยนเป็ นยกนิ้วกลางให้แทน

หลินเป่ยเฉินหัวเราะออกมาด้วยความชอบใจ

ในภวังค์ของเขายังเห็นสิ่งต่าง ๆ อีกมากมาย

เขาได้เห็นชิงเล่ยที่นั่งอยู่ในหุบเหวอเวจี เห็นเฉียนเจินที่อยู่ใน ดินแดนปีศาจ เห็นเฉียนเหมยที่อยู่ในกรมสืบสวน เเห็นเยว่หงเซียงที่ กาลังนอนยิ้มอยู่ในสภาพปางตาย เห็นเยว่เว่ยหยางที่อยู่นอกเขต แดนต่อสู้ และยังได้เห็นการมาถึงของไป๋ ชินอวิ๋น มี่หรู่หยาน พี่หญิง เหยียนอิง ฮันลั่วเซวี่ย นักบวชเซียงเหยียน เหยียนหรู่อี้ หลี่อี้เทียน…

สุดท้าย เขายังได้เห็นบรรดามิตรสหายที่ตายไปแล้วได้กาเนิด ใหม่ขึ้นมาเช่นกัน

“กระบี่อมตะ”

ชายหนุ่มนากระบี่สีขาวดาออกมาถืออีกครั้งและฟันใส่เตาหลอม ศักดิ์สิทธิ์ที่กาลังหลอมรวมพลังแห่งการกาเนิดใหม่

การระเบิดเกิดขึ้นอีกครั้ง

แล้วเงาร่างของผู้คนจานวนมากก็ปรากฏขึ้นในอากาศ

ไม่ว่าจะเป็ นนักพรตหญิงชิน หลิงเฉิน ฮันซางเซียง มู่หรงเทียน เจ้าอ้วน หลิงอู๋ หลิงฉือ หลิงไท่ซวี หลิงจุนเซวียน ชินเหลียนซู…

“ในเมื่อเราได้เป็ นผู้ดูแลการกาเนิดใหม่ เราก็ต้องสร ้างฮาเร็มให้ ตัวเองสิวะ…เอ๊ย ไม่ใช่ เราก็ต้องชุบชีวิตสหายของเรากลับคืนมาให้ หมด”

หลินเป่ยเฉินยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์

เขาใช ้พลังของกระบี่อมตะในการชุบชีวิตคนตายทั้งหมดกลับคืน มา

‘อุตส่าห์เสียเลือดเสียเหงื่อเพื่อผดุงคุณธรรมถึงขนาดนี้…ขอเห็น แก่ตัวสักหน่อยจะเป็ นอะไรไป’

ชายหนุ่มบอกกับตนเองในใจ

อีกอย่าง นี่เป็ นแผนการของเขามาตั้งแต่แรกแล้ว

หากเขาไม่มั่นใจว่าการชุบชีวิตคนตายจะสาเร็จด้วยดี แล้วเขา จะยอมเสียสละชีวิตของผู้คนจานวนมากในอาณาจักรเล่ยฉื่อ อาณาจักรเกิงจินและอาณาจักรเทียนอวี่ได้อย่างไร?

การชุบชีวิตทุกคนเองก็เป็ นแผนการของนักพรตหญิงชินมา ตั้งแต่แรกแล้วเช่นกัน

แต่ถึงนี่จะเป็ นการใช ้อานาจเพื่อหาประโยชน์ส่วนตน หลินเป่ ย เฉินก็ไม่สนใจหรอก

เพราะตอนนี้ เขาเป็ นถึงผู้ควบคุมอานาจในสามโลกเชียวนะ

เอาจริง ๆ นี่ไม่ได้เรียกว่าการใช ้อานาจเพื่อหาผลประโยชน์ส่วน ตนสักหน่อย

แต่เรียกว่าเป็ นการเสริมสร ้างความแข็งแกร่งให้แก่ตนเอง ต่างหาก

เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร ้อย หลินเป่ ยเฉินก็ถือกระบี่อมตะในมือ ด้วยความผ่อนคลายและอยากจะเก๊กหล่อต่อหน้าทุกคนขึ้นมาอย่าง ช่วยไม่ได้

เขากวาดสายตามองผู้คนโดยรอบ ระเบิดเสียงหัวเราะอย่างผู้ชนะ ก่อนคารามว่า “ทุกคน…เซียนกระบี่มาแล้ว!”

-จบ-