บทที่ 183 โมโห

“ว้าว หล่อจัง!”

“เขาคือนายน้อยคนที่หกที่มีชื่อเสียงของตระกูลซือคนนั้นใช่ไหม?”

“ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงชอบมีคนให้ผลไม้เขา แค่มองไปที่ใบหน้าและรูปลักษณ์ที่สมบูรณ์แบบนั้น แม้แต่ข้าก็อดไม่ได้ที่จะสนใจเขา!”

“งั้นหรือ? ทำไมข้ากลับคิดว่าเขาไม่ได้หล่ออะไรมากมายเท่าข่าวลือเลย ข้าหมายความว่าเขาไม่ได้หล่อมากไปกว่านายน้อยเซี่ย ของสถาบันเราเลย”

“ฮึ่ม! อย่าพูดถึงชื่อไอ้เสือผู้หญิงคนนั้นให้ข้าได้ยินจะได้ไหม! คนสารเลวแบบนั้นเจ้าเอามาเทียบกับนายน้อยซือได้อย่างไร?”

…

นักศึกษาหญิงกลุ่มหนึ่งที่ผ่านไปมาเริ่มถกเถียงกันเองอย่างหน้ามืดตามั่วเกี่ยวกับ ซือคุน

“เฮอะ! ผู้หญิงพวกนี้ไร้สมองจริง ๆ !” ซูอัน พูดขึ้นอย่างดูถูก

ซือคุน เดินเข้ามาพร้อมกับคนกลุ่มหนึ่งซึ่งส่วนใหญ่เป็นใบหน้าที่ไม่คุ้นตาเลยสำหรับ ซูอัน แต่บางคนก็เป็นคนที่เขารู้จัก เช่น หยวนเหวินตง และ เย่เฉินเหลียง

หยวนเหวินตง ผู้ที่มักจะทำท่าราวกับว่าเขาเป็นเจ้าของโลกทั้งใบหรืออะไรประมาณนั้น แต่ตอนนี้เขากลับทิ้งความเย่อหยิ่งของตัวเองไปทั้งหมด เดินตามหลัง ซือคุน ต้อย ๆ ด้วยรอยยิ้มประจบประแจงบนใบหน้า

เย่เฉินเหลียง ยิ่งแย่ลงไปกว่า สีหน้าของเขาตอนนี้สอพลอจนแทบจะมีตัวหนังสือเขียนอยู่บนหน้าผากว่า ‘ปลิ้นปล้อน!’

โลกนี้มันช่างไม่ต่างอะไรกับละครน้ำเน่าหลังข่าวจริง ๆ

ซูอัน อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมาเมื่อเห็นภาพแบบนี้

ฉู่ฮวนเจา มองไปที่ ซือคุน ก่อนที่จะบ่นเบา ๆ “โธ่…ข้าอุตส่าห์นึกว่าเขาจะหล่อเหลา เหมือนเทพบุตรจากสวรรค์ ที่แท้เขาก็ดูไม่แตกต่างจากพี่เขยของข้าเลย”

ใบหน้าของ ซูอัน มืดลง นี่นางชมหรือดูถูกข้ากันแน่?

ซือคุน เดินเข้ามาหาพวกเขาด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร ซึ่งทำให้ ฉู่ชูเหยียน ขมวดคิ้วอย่างแดกดัน นางกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ ซือคุน กลับรีบแทรกขึ้นว่า “มันเป็นเรื่องหนึ่งที่ แม่นางฉู่จะพูดว่าไม่เหมาะหากท่านจะพบกับ ‘ชายอื่น’ แต่ตอนนี้พวกเราเจอกันที่หน้าสถาบันแถมนับจากนี้ข้ายังเป็นสหายร่วมชั้นเรียนของท่านด้วย ดังนั้นนับจากนี้ข้าคงไม่ใช้แค่ ‘ผู้ชายอื่น’ สำหรับท่านอีกแล้ว ใช่ไหม?”

ท่าทีที่สุภาพของ ซือคุน ทำให้ ฉู่ชูเหยียน ไม่เหลือเหตุผลที่จะปฏิเสธเขา นางพยักหน้าเล็กน้อยแล้วตอบกลับ “ใช่ ข้าเข้าใจ”

เมื่อมองไปที่นางฟ้าชุดขาวที่อยู่ตรงหน้าเขา ซือคุน อดไม่ได้ที่จะรู้สึกทึ่งอยู่ในใจ มีสาวงามนับไม่ถ้วนยอมอุทิศตนให้กับเขาด้วยความเต็มใจ บางคนถึงกับมาจากภูมิหลังที่โดดเด่น แต่ก็ไม่มีใครเทียบฉู่ชูเหยียนได้ในด้านรูปลักษณ์ที่มีเสน่ห์และลักษณะนิสัยท่าทีที่สูงส่งหาใครเทียบไม่ได้ ของนางทำให้นางดูสวยบริสุทธิ์ราวกับเทพธิดาจากสวรรค์

“ข้าต้องครอบครองนางให้ได้!”

ความปรารถนาของซือคุนเพิ่มมากขึ้นในทุกช่วงเวลาที่ผ่านไป เขาเผยรอยยิ้มที่ไร้ที่ติที่สามารถหลอมละลายหัวใจของนักศึกษาหญิงรอบตัวและพูดว่า “คุณหนูใหญ่ฉู่ ท่านรู้รึเปล่าว่านี่ไม่ใช่การพบกันครั้งแรกของเรา?”

“โอ้?” ฉู่ชูเหยียน รู้สึกประหลาดใจที่ได้ยินอย่างนั้น “ขออภัยด้วยแต่ข้าจำไม่ได้ว่าจริง ๆ ว่าเคยเจอท่านที่ไหน”

“เมื่อประมาณเจ็ดปีที่แล้ว ในเมืองหลวง ในเวลานั้นเป็นตอนที่ท่านกำลังเดินอยู่บนสะพานข้ามสระน้ำในระหว่างการชุมนุมเหล่าอัจฉริยะที่สถาบันในเมืองหลวง ไม่ว่าข้าจะเรียบเรียงคำพูด เช่นไรมันก็ไม่สามารถอธิบายได้ว่าข้าหลงใหลท่านมากแค่ไหนในเวลานั้น แต่น่าเสียดายที่ท่านจากไปแล้วตอนที่ข้ารีบไปถึงสะพานนั่น ความเสียใจในครั้งนั้นยังคงตราตรึงอยู่ในใจของข้ามาโดยตลอด ข้าพยายามค้นหาที่อยู่ของท่านมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา แต่ก็ไม่เป็นผล แต่ดูเหมือนว่าในที่สุดสวรรค์ก็เมตตาข้า ที่ดลบันดาลให้ในวันนี้ข้าได้มาพบกับท่านอีกครั้ง”

“ว้าว! ข้าไม่เคยคิดเลยว่านายน้อยซือจะเป็นคนที่ทุ่มเทได้ขนาดนี้!”

“หากเขาพูดคำนั้นกับข้า ข้าคงหมดสติเพราะความสุขที่เอ่อล้นแน่ ๆ”

“ใช่~ ก่อนหน้านี้ข้าคิดว่าพวกผู้ชายหน้าตาดีล้วนแล้วแต่เจ้าชู้กันทั้งนั้นเหมือนกับไอ้สารเลว เซี่ยซิว! แต่ใครจะไปคิดว่าบนโลกใบนี้ยังมีผู้ชายที่หล่อเหลาแถมยังซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกของตัวเองหลงเหลืออยู่!”

…

ในทางกลับกันเปลวเพลิงแห่งความโกรธาลุกโชนขึ้นในจิตใจของ ซูอัน อย่างบ้าคลั่ง!

ซือคุน หยอดคำหวานใส่ภรรยาของเขาเหมือนไม่เห็นว่าเขายืนหัวโด่อยู่ตรงนี้แม้แต่น้อย! ไม่ต้องสงสัยเลยว่าไม่มีมนุษย์คนใดในโลกที่สามารถทนต่อสิ่งนี้ได้

ซูอัน เดินไปขวางหน้า ฉู่ชูเหยียน และพูดเสียงดังว่า “น้องชาย ชิทคุน (ซูอันเรียกชื่อฝั่งตรงข้ามทับภาษาอังกฤษเลยว่า Shit Kun) ข้าว่าคำพูดของเจ้ามันไม่ค่อยปกติสักเท่าไหร่นะ?”

“ชิทคุน?” ใบหน้าของ ซือคุน มืดลงทันทีด้วยความโกรธ “เจ้าเรียกใครว่าชิทคุน? ข้าชื่อ ซือคุน!”

ท่านยั่วยุ ซือคุน สำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +315!

“ก็ได้ ๆ น้องชิทคุน” ซูอัน ยักไหล่ให้ ซือคุน ด้วยสีหน้าไม่ใส่ใจ “จากสิ่งที่ข้าเพิ่งได้ยินจากเจ้า เจ้าบอกว่าหลังจากที่ได้เห็นนางเมื่อหลายปีก่อน เจ้าจึงตัดสินใจที่จะตามหานางเรื่อยมา ถูกต้องไหม? ถ้าเป็นแบบนั้นเจ้าพูดได้ยังไงว่าการพบกันครั้งนี้เป็นเรื่องของโชคชะตา?”

“เจ้าเป็นใครกัน? ทำไมข้าต้องตอบคำถามเจ้าด้วย!” ซือคุน ถามกลับด้วยสีหน้าเย็นชา

แน่นอนว่า ซือคุน รู้อยู่แล้วว่าคนตรงหน้าเขาคือ ซูอัน แต่ด้วยจุดยืนของเขา วิธีที่ดีที่สุด ในการจัดการกับ ซูอัน ก็คือการเพิกเฉยต่อตัวตนของฝั่งตรงข้าม

“เอ๊? เจ้าไม่รู้จริง ๆ เหรอว่าข้าเป็นใคร? อ่า ไม่เป็นไร ๆ งั้นข้าคิดว่าข้าคงจำเป็นต้องแนะนำตัวเองอย่างเป็นทางการซะแล้ว” เมื่อพูดจบประโยค ซูอัน เอื้อมมือไปจับมือ ฉู่ชูเหยียน “ข้าเป็นสามีของเทพธิดาที่เจ้าใฝ่ฝันทั้งยามดวงอาทิตย์ขึ้นและลับขอบฟ้า เจ้าใช้เวลาเพ้อฝันเกี่ยวกับนาง แต่ข้าคือผู้ที่ไม่จำเป็นต้องพึ่งพาจินตนาการเช่นเจ้า เราสองคนใช้เตียงร่วมกัน นั่นเพียงพอสำหรับการแนะนำตัวของข้ารึเปล่า?”

การที่จู่ ๆ ซูอัน เอื้อมมือมากุมมือของนางไว้มันทำให้ร่างกายของ ฉู่ชูเหยียน สั่นสะท้านเพราะนางไม่เคยถูกชายใดแตะเนื้อต้องตัวมาก่อน ในใจของนางอยากสลัดมือของผู้ชายคนนี้ออก ใจจะขาด แต่หญิงสาวก็รู้ว่าการทำเช่นนั้นจะเป็นการทำให้ ซูอัน อับอายต่อหน้าฝูงชนที่อยู่ทั่วบริเวณนี้เป็นอย่างมาก

นอกจากนี้จุดประสงค์ของนางในการแต่งงานกับ ซูอัน คือเพื่อหลีกเลี่ยงแผนการของราชวงศ์และราชันฉีในการดึงตระกูลฉู่เข้าฝ่ายของตนโดยผ่านวิธีการสมรสระหว่างตระกูล หากนางแสดงท่าทีว่านางและ ซูอัน ไม่ได้สนิทสนมกันในช่วงเวลานี้ ความพยายามทั้งหมดของนางคงสูญเปล่า

เมื่อคำนึงถึงเรื่องนี้ นางจึงทำได้เพียงปล่อยให้ ซูอัน กุมมือตนไว้อย่างเงียบ ๆ ซึ่งดูเหมือนว่า ซูอัน จะคิดเรื่องนี้ไว้แล้วเช่นกัน และนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงกล้าที่จะกระทำมันอย่างอุกอาจเช่นนี้

แต่ ฉู่ชูเหยียน ไม่ได้คาดคิดว่าคำพูดของ ซูอัน จะลามปาม ลามกได้มากขนาดนี้ มันทำให้ หูของนางแดงขึ้นมาด้วยความกระดากอายสวนทางกับบุคลิกที่เย็นชาของนางในตอนนี้อย่างยิ่ง

เขากล้าเอาเปรียบข้าเพราะเขารู้ว่าข้าจะไม่หักหน้าเขาใช่ไหม?

เมื่อเห็นว่า ซูอัน จับมือของ ฉู่ชูเหยียนอย่างสนิทสนม บรรดาผู้คนที่อยู่โดยรอบก็เกิดความโกลาหลครั้งใหญ่ ถึงแม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่า ฉู่ชูเหยียน และ ซูอัน แต่งงานกัน แต่พวกเขาปลอบตัวเองโดยคิดว่า ฉู่ชูเหยียน คงมีจุดประสงค์อื่นถึงแต่งงานกับขยะผู้นี้ซึ่งมันไม่น่าจะเป็นไปได้ที่นางจะปล่อยให้ ไอ้ขยะแบบนี้ ล่วงเกินนาง

จนตอนนี้ คำพูดของ ซูอัน มันได้ทำลายจินตนาการและความหวังของพวกเขาลงอย่างแหลกเละและที่เลวร้ายไปกว่านั้น คุณหนูใหญ่ฉู่ กลับมีสีหน้าขวยเขินเสียจนใบหน้าที่ขาวผ่อง แดงระเรื่อไปทั้งหน้าแถมนางไม่ปฏิเสธอีกต่างหาก

ซูอัน ไอ้ตัวบัดซบเอ๊ย!

แค่คิดว่าร่างของสาวงามอันดับหนึ่งแห่งเมืองจันทร์กระจ่างต้องตกอยู่ใต้ร่างของไอ้ตัวขยะอย่าง ซูอัน… ผู้คนนับไม่ถ้วนพลันรู้สึกริษยาทันที

ท่านยั่วยุ เกาเหริ่น สำเร็จได้รับคะแนนความโกรธแค้น +444!

ท่านยั่วยุ เหอปู้อวี้ สำเร็จได้รับคะแนนความโกรธแค้น +444!

ท่านยั่วยุ อู้เจินเจี่ยน สำเร็จได้รับคะแนนความโกรธแค้น +444!

…

เมื่อเห็นว่าคะแนนความโกรธแค้นหลั่งไหลเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย ชายหนุ่มก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มร่าออกมา เช่นเดียวกับนิยายที่เขาเคยอ่านเมื่อชีวิตก่อน มันง่ายจริง ๆ ที่จะสร้างความโกรธเคืองให้กับใครก็ตามตราบเท่าที่ความงามมีส่วนเกี่ยวข้อง!

ดูเหมือนว่านับจากนี้ข้าต้องมุ่งเน้นไปในทิศทางนี้ให้หนักกว่าเดิมซะแล้ว!

ซือคุน จ้องเขม็งไปที่มือที่กำแน่นระหว่างทั้งสอง ซึ่งมันทำให้แก้มของเขาเริ่มกระตุกไม่หยุด ต้องรู้ว่าเขามองว่า ฉู่ชูเหยียน เป็นสมบัติส่วนตัวของเขามาโดยตลอด แต่ตอนนี้นางกลับถูกผู้ชายอื่นจับต้องได้! ต่อให้เป็นเพียงมือของนาง มันก็มากเกินพอที่จะทำให้เขาเดือดดาล

ท่านยั่วยุ ซือคุน สำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +520!

“ซูอัน จากที่ข้ารู้ เจ้ากับ คุณหนูใหญ่ฉู่ นอนแยกกันคนละห้อง นางไม่อนุญาตให้เจ้าเข้าไปในห้องของนางด้วยซ้ำ นับประสาอะไรกับการใช้เตียงเดียวกัน น่าขำจริง ๆ ที่ข้าได้ยินคำพูดแบบนี้ออกมาจากปากของเจ้า” ซือคุน เอ่ยขึ้นเสียงดังเพื่อให้คนอื่น ๆ รับรู้ด้วย