เซียนหมอหญิงแม่ลูกอ่อน 213 เจ้าเป็นฝ่ายเกี้ยวพาสำเร็จแล้วทิ้งขว้างหรือ

Now you are reading เซียนหมอหญิงแม่ลูกอ่อน Chapter 213 เจ้าเป็นฝ่ายเกี้ยวพาสำเร็จแล้วทิ้งขว้างหรือ at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

เยี่ยนเสี่ยวเป่าที่แต่เดิมคิดว่าท่านพ่อหายไปอีกแล้ว เขาอยากร้องไห้จริงๆ ก็ในเมื่อก่อนหน้านี้ท่านพ่อบอกไว้ว่ารอให้ท่านแม่เสร็จธุระแล้วจะมาอุ้มเขา ผลคือ… ท่านพ่อรูปงามเกือบจะหายไปอีกแล้ว!

“อ้ะเนะเนะ! อ้ะเนะเนะ…”

เยี่ยนเสี่ยวเป่าที่จะร้องไห้เมื่อครู่นี้เปลี่ยนสีหน้ายิ้มร่า เขาส่งเสียงร้องไปทางท่านพ่อรูปงามของเขาไม่หยุด เพื่อเร่งให้ท่านพ่อของเขารีบมาอุ้มเขาได้แล้ว! ส่วนเรื่องอื่นๆ เขาไม่สนใจหรอก

เด็กน้อยจึงไม่รู้ว่าท่านแม่ของเขากำลัง ‘เหม่อลอย’ ไม่ได้สนใจปฏิกิริยาของเขา และยิ่งไม่ได้ยินเสียง ‘เนะๆๆ’ ของเขาแม้แต่น้อย เพราะว่าตั้งแต่จังหวะที่เยี่ยนอวี๋กระโดดออกมาจากกลางอากาศ นางก็ถูกกู้หยวนซูดึงดูด ‘ความสนใจ’ ไปทันที ในความทรงจำของนางมีภาพมากมายผุดขึ้นมา มันช่างชัดเจนและต่อเนื่อง! นี่เป็นสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ทว่าเยี่ยนอวี๋รู้ว่าทั้งหมดนี้คือความทรงจำของแม่นางน้อยเยี่ยนจื่ออวี๋ เป็นความทรงจำของชาติปางก่อนที่ถูกสตรีชุดขาวตรงหน้าคนนี้เรียกคืนมา!

“ที่แท้นางก็คือกู้หยวนซู” เยี่ยนอวี๋จัดเรียงภาพความทรงจำที่ไหลทะลักเข้ามาในอนุสติอย่างไม่ขาดสายจึงรู้ว่าสตรีตรงหน้าคนนี้คือกู้หยวนซูจริงๆ และก็คือเหนียงเหนียงคนนั้นจริงๆ ด้วย

ที่แท้แล้ว เมื่อเยี่ยนจื่ออวี๋รู้ว่าพี่ชายทั้งสองท่านของนางถูกตัดสินให้แขวนคอตาย นางเคยขอร้องให้ท่านลุงกู้หยวนหมิงช่วยนาง นางอยากช่วยพี่ชายสองท่านของนาง และด้วยเหตุนี้นางยอมแลกด้วยเคล็ดวิชาลับของชางอู๋!

ที่แท้เคล็ดวิชาลับชางอู๋คือหนึ่งในสินเดิมของเยี่ยนจื่ออวี๋

ที่แท้ถึงแม้สำนักคุนอู๋จะทำลายสำนักชางอู๋ไปก็ไม่เคยได้เคล็ดวิชาลับชางอู๋ เพราะเคล็ดวิชาลับนั่นอยู่ที่เยี่ยนจื่ออวี๋ และอันที่จริงตัวนางเองก็ไม่รู้

“…”

ในภาพความทรงจำที่คลี่คลายออกเรื่อยๆ เยี่ยนอวี๋ได้ยินชัดเจนว่าแม่นางน้อยขอร้องกู้หยวนหมิงอย่างไร เหตุที่นางไม่ได้ไปหากู้หยวนเหิงก็คงเป็นเพราะสิ้นหวังในตัวเขาเป็นอย่างมาก

ส่วนกู้หยวนหมิง สำหรับแม่นางน้อยแล้วเขาเป็นเพียงคนเดียวที่อาจจะช่วยนางได้ ท้ายที่สุดก็ถือได้ว่านางทำสำเร็จแล้วล่ะ เพราะว่ากู้หยวนหมิงช่วยนางไว้จริงๆ เขาเป็นคนพานางเข้าไปในวังหลัง ในเมื่อกู้หยวนหมิงไม่มีสิทธิ์ห้ามปรามเรื่องนี้อยู่แล้ว แต่แล้วกู้หยวนซูผู้แอบซ่อนจิตมารเอาไว้ นางย่อมไม่ช่วยเหลือแม่นางน้อยผู้ไร้หนทางด้วยความบริสุทธิ์ใจ เยี่ยนอวี๋จึง ‘เห็น’ ภาพในความทรงจำ ครั้นแม่นางน้อยวิ่งไปที่ประตูเมืองแล้วเห็นศพในสภาพน่าเศร้าสองศพ…

ชั่วขณะนั้นเอง… เยี่ยนอวี๋รู้สึกถึงความเจ็บปวดรวดร้าว! แม่นางน้อยที่ถูกต้อนจนมุมซ้ำแล้วซ้ำเล่า ถูกแก่งแย่งชิงดีซ้ำแล้วซ้ำเล่าและถูกหลอกลวงซ้ำแล้วซ้ำเล่า… ทำให้เยี่ยนอวี๋เจ็บปวดใจจนนางหายใจติดขัด!

ทว่าก็เป็นเพราะสถานการณ์ที่บีบบังคับเช่นนี้ แม่นางน้อยผู้ไม่มีอะไรเลยจึงคลุ้มคลั่ง นางกรีดร้องโหยหวนหน้าประตูเมืองจนสวรรค์ต้องสั่นคลอน!

สวรรค์สั่นคลอนจริงๆ…

ที่แท้เคล็ดวิชาลับชางอู๋อันอยู่ในจิตวิญญาณของแม่นางน้อย

นางคือหงส์!

นางคืออู๋ถง!

นางคือผู้กล้าที่ถึงแม้จะถูกยึดพลังไป แต่ยังคงสามารถปลุกพลังวิญญาณให้ตื่นได้ในสถานการณ์เช่นนี้

ดังนั้น… นางจึงได้กลับมาเกิดใหม่ อีกทั้งก่อนที่นางจะกลับมาเกิดใหม่ นางยังทำลายเมืองหลวงจนสูญสิ้น! นางปล่อยเพลิงของหงส์เพลิงแท้ออกมา ทำให้เมืองหลวงลุกไหม้เจ็ดวันเจ็ดคืน

ทว่าไฟที่ลุกโชนเจ็ดวันเจ็ดคืนนี้ก็ใช้พลังจิตวิญญาณของเยี่ยนจื่ออวี๋มากเกินไป ดังนั้นถึงแม้นางจะเกิดใหม่ก็ตาม ท้ายที่สุดก็พ่ายแพ้แก่จิตวิญญาณที่อ่อนแอเกินไป นางจึงมิอาจมีลมหายใจอยู่ต่อไปได้

แน่นอนว่าก็เป็นเพราะจิตวิญญาณของเยี่ยนจื่ออวี๋อ่อนแอเกินไป เยี่ยนอวี๋จึงได้มาจุติ

ความจริงถูกเปิดเผย

ความจริงอันขมขื่น

ความจริงที่นองเลือด

เยี่ยนอวี๋ยังไม่ทันได้หลุดจากสามโลกอีกครั้งเพื่อ ‘ดู’ ความจริง บัดนี้เพราะการมาของกู้หยวนซู ความทรงจำทั้งหมดก็หลั่งไหลเข้าไปในอนุสติของนางทันที มันช่างชัดเจนและโหดร้ายนัก เยี่ยนอวี๋สัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดและความสิ้นหวังทั้งหมดบนร่างกายชาติที่แล้วของตนจาก ‘ความทรงจำ’ ที่หลั่งไหลมาไม่หยุดเหล่านี้

กู้หยวนเหิง กู้หยวนซู สำนักชางอู๋ จักรพรรดิหยวนคัง อาจจะมีผู้มีอำนาจคนอื่นอีกมากมายเป็นผู้ก่อโศกนาฏกรรมเยี่ยนจื่ออวี๋ โศกนาฏกรรมของตระกูลเยี่ยนแห่งสำนักชางอู๋ รวมทั้งโศกนาฏกรรมของทั้งสำนักชางอู๋

เยี่ยนอวี๋จำเป็นต้องสูดหายใจเข้าลึกเพื่อสงบสติอารมณ์ลง

ทว่าไม่ว่านาง ‘เห็น’ ไปมากแค่ไหน สีหน้านางยังคงเหมือนเดิม นางมองสายตาของกู้หยวนซูแน่นิ่ง ไม่มีแม้กระทั่งแววอาฆาตปรากฏให้เห็น มีเพียงความเงียบดุจน้ำนิ่งเท่านั้น

ไม่มีผู้ใดรู้ว่านางกำลังคิดอะไร ทว่านางเองก็ไม่รู้ว่าในขณะที่นาง ‘มอง’ กู้หยวนซูอยู่นั้น ก็มีใครอีกคนหนึ่งกำลังจ้องนางเขม็งเช่นกัน!

แน่นอนว่าสำหรับเยี่ยนอวี๋ในยามนี้แล้ว อาจจะเป็นเพราะมีสายตาหลายคู่จับจ้องมองนางอยู่ นางจึงไม่รู้ตัวว่าต้าซือมิ่งก็กำลังมองนางอยู่เช่นกัน

ต้าซือมิ่งที่ปรากฏตัวอย่างสง่างามกลางอากาศ เขาไม่คิดเลยว่าเขาจะไม่ถูกมองแม้เพียงเสี้ยวสายตาหรือกระทั่งหางตาของเยี่ยนอวี๋ ทว่าต้าซือมิ่งก็ไม่ได้สนใจนัก เพราะเขาเองก็กำลังตกตะลึง “เจ้าเองหรือ…”

ต้าซือมิ่งที่ไม่เคยคิดว่ามารดาเด็กน้อยมีหน้าตาอย่างไร เขาก็ไม่คิดเลยว่าสตรีนางนี้จะมีหน้าตาเหมือนปฐมราชินีหยวนชูเช่นนี้ อีกทั้งความเหมือนกันนี้ยังเหมือนกันตั้งแต่ภายในจนถึงภายนอก ทั้งรูปร่างหน้าตา การแต่งตัว จนถึงลมปราณและท่าทาง!

นี่มัน… คนคนเดียวกันชัดๆ

มิน่าเล่านางจึงได้รับมรดกตำหนักไท่ชางอย่างง่ายดาย

มิน่าเล่านางจึงสามารถทำให้กระบี่ไท่ชางยอมรับใช้นาง

มิน่าเล่ามังกรโบราณจึงยอมให้นางทำตามอำเภอใจ

มิน่าเล่าผนึกโบราณที่อยู่ใต้น้ำ นางจึงพลิกได้ง่ายๆ

ที่แท้นางก็คือนางผู้เป็นปฐมราชินีหยวนชูแห่งตำหนักไท่ชาง เทพีสร้างโลกแห่งสวรรค์เก้าชั้นฟ้า ผู้ปกครองสี่สมุทรแปดพิภพ

ที่แท้ก็คือนาง

ไม่คิดเลยว่าจะเป็นนาง

ต้าซือมิ่งหรงที่รู้สึกมหัศจรรย์ใจมากนัก เขาก็มองเยี่ยนอวี๋อย่างตั้งใจ เขารู้สึกชื่นชมนางจากใจ ตัวจริงนางงดงามกว่าภาพฉายจากหินสามมิติมากนัก ที่สำคัญคือนางยังเป็นมารดาของบุตรตนด้วย

เขาและนางมีอะไรกันจริงๆ หรือ เหตุใดเขาจึงจำไม่ได้เลย หรือว่าปฐมราชินีหยวนชูท่านนี้กระทำเรื่องมิงามต่อเขา

หรือว่า…

“!” เมื่อคิดว่าตนอาจเป็นคนที่ถูกกระทำแล้วทิ้ง ต้าซือมิ่งผู้มีมาดสง่าดั่งท่านเซียนและมีหน้าตาสูงส่งดุจเทพก็ค่อยๆ แข็งเกร็ง

สิ่งนี้ยิ่งทำให้ต้าซือมิ่ง ‘พยายาม’ ขุดความทรงจำมากขึ้น เขาคิดว่าเขาต้องจำให้ได้! เขาต้องรู้ว่าเขาและมารดาของเด็กน้อยเกิดอะไรขึ้นกันแน่!

ดังนั้น…

ศึกสงครามที่แต่เดิมจะเริ่มขึ้นพลันหยุดชะงักลง เพราะการปรากฏตัวของลูกพี่ทั้งสองท่าน จากนั้นพวกเขาก็งงงวยเมื่อพบว่าลูกพี่ของตนกำลังเหม่อลอย?

“คุณหนูใหญ่?” เม่ยเอ๋อร์เรียกเบาๆ นางสัมผัสถึงกลิ่นอายพลังสังหารจางๆ ภายใต้สีหน้าสงบนิ่งของคุณหนูใหญ่ของตน

สิ่งนี้ทำให้เม่ยเอ๋อร์ที่มีสัมผัสไวต่อพลังสังหารหัวใจสั่นสะท้าน และทำให้นางรู้สึกตื่นเต้นเช่นกัน! ในที่สุดก็เปิดศึกฆ่าไม่ยั้งได้แล้วใช่หรือไม่

เม่ยเอ๋อร์มองคุณหนูใหญ่ของตนอย่างตั้งตารอ…

“กูไหน่ไน?” อินหลิวเฟิงคิดว่าเยี่ยนอวี๋สนใจกู้หยวนซู เขาจึงกล่าวแนะนำนางว่า “สาวงามที่เจ้ามอง โอ้ ไม่สิ เซ่าซือมิ่งคนนั้น นางก็คือกู้หยวนซู พี่คนโตของชุนซิ่นจวิน”

น่าเสียดายที่ไม่ว่าเม่ยเอ๋อร์จะเรียก หรืออินหลิวเฟิงจะพูดอย่างไรก็ไม่สามารถทำให้เยี่ยนอวี๋ตื่นจากภวังค์ได้ นางยังคงจมอยู่ในภาพความทรงจำเหล่านั้น ไม่อาจถอนตัวได้ ความพะวงถึงดึงรั้งให้นางไปสัมผัสทุกสิ่งด้วยตนเอง ทำให้นางไม่สามารถหลุดจากภาพความทรงจำได้ แม้นางจะได้ยินเสียงคนข้างกายก็ไม่สามารถถอนตัวออกมาได้

แน่นอนว่า หากนางยินยอม นางย่อมบังคับตนเองให้หลุดออกมาได้ ทว่านางไม่อยากทำเช่นนั้น นางรู้ว่าความพะวงถึงที่ทำให้นางได้เห็นและสัมผัสอย่างตั้งใจนั้น คือความพะวงถึงของร่างกายร่างนี้ คือความพะวงถึงของเยี่ยนจื่ออวี๋ในชาติก่อน

นางยอมคล้อยตามความพะวงถึงเช่นนี้ และเต็มใจที่จะไปสัมผัสความเจ็บปวดและความสิ้นหวัง หากเป็นไปได้ นางอยากไปลูบแม่นางน้อยที่กำลังกรีดร้องและระเบิดอารมณ์แผดเผาทุกสิ่งอย่างต่อเนื่องอยู่หน้าประตูเมืองตี้ชิว นางอยากโอบกอดและปลอบประโลมแม่นางน้อย บอกนางว่า “ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องกลัว อย่าสิ้นหวัง อย่าร้องไห้เลย ข้ามาแล้ว ให้ข้าช่วยเจ้าเถิด…”

เสียดายที่ถึงแม้เยี่ยนอวี๋จะสามารถหลุดออกจากสามโลกอีกครั้งเพื่อไปอยู่ข้างกายเยี่ยนจื่ออวี๋ตามที่ต้องการ ทว่านางก็ทำได้เพียงอยู่ในร่างกายของแม่นางน้อย คอยรับรู้ทุกสิ่ง ไม่สามารถโอบกอดหรือปลอบประโลมเด็กน้อยคนนี้ได้เลย

“กรี๊ด…”

เยี่ยนอวี๋ได้แต่มองเยี่ยนจื่ออวี๋ที่กำลังแผดเผาตนเองจนมอดไหม้เป็นเถ้าถ่าน นางรับรู้ถึงความเจ็บปวดจากการถูกฉีกและแผดเผาทีละน้อยตั้งแต่วิญญาณจนถึงร่างกาย

แม่นางน้อยเอ๋ย…

เยี่ยนอวี๋ได้แต่ทอดถอนใจ

และในขณะที่เยี่ยนอวี๋ตกอยู่ในภวังค์อยู่นานแสนนานนั้น เด็กน้อยเยี่ยนเสี่ยวเป่าที่เป็นห่วงเป็นใยก็ลูบหน้าของนาง “อ้ะเนะเนะ! อ้ะเนะเนะ? อ้ะเนะเนะ…” ท่านแม่ ท่านแม่! เป็นอะไรไปหรือขอรับ อึ้งในความงามของท่านพ่อรูปงามหรือขอรับ…

น่าเสียดายที่ท่านแม่ของเขายังไม่ได้มองท่านพ่อรูปงามแม้เพียงหางตาเลย นางเอาแต่มอง ‘สาวงามกู้’ ตรงหน้า ทว่ากู้หยวนซูที่ถูกนางมองกลับรู้สึกถึงความผิดปกติแล้ว

กู้หยวนซูมั่นใจว่าสตรีที่งดงามจนทำให้นางอิจฉาตรงหน้าคนนี้กำลังมองนาง ส่วนเหตุผลก็น่าจะเป็นเพราะนางรู้ตัวตนที่แท้จริงของนางแล้ว และกำลังคิดว่านางเป็นศัตรูหัวใจ? ในเมื่อต้าซือมิ่งเอาแต่มองสตรีที่อุ้มเด็กไว้ มิหนำซ้ำยังเหม่อมมองอยู่เช่นนั้น… สตรีคนนี้ต้องยั่วยวนต้าซือมิ่งไปแล้วแน่ๆ!

Comments

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *