ตอนที่ 458 ใครบังอาจรังแกเหล่าขุนเขาและท้องทะเลของข้า!

พลังนี้ผลักนางออกจากทะเลสาบสือซ่าไห่โดยไม่รู้ตัว ทำให้จิ่วอิงที่ตามหลังนางกลับได้เข้าไปก่อน…

เยี่ยนเสี่ยวเป่าร้อนรน “อิงอิง! รอเป่า!”

“พวกเจ้าเข้าไปไม่ได้แล้ว” ก่วงมู่เทียนอ๋องที่ดวงตาดวงที่สามยังคงมีเลือดไหลอยู่นั้น พลังรอบกายยังคงพลุ่งพล่านราวกับไม่ถูกกระทบใดๆ

ในขณะเดียวกัน…

ฟิ้ว!

ฟ้าว!…

เหล่าทวยเทพเมืองต้าจ้างฟูที่ปรากฏตัวไม่หยุดก็ล้อมสองแม่ลูกเยี่ยนอวี่ไว้แล้ว พวกเขาที่เห็นว่าต้าซือมิ่งหายตัวไปก็คิดว่าบัดนี้เป็นโอกาสที่ดีที่สุดในการจะจับโจรสองแม่ลูกคู่นี้! อย่างน้อยตี้ฉางอานก็คิดเช่นนั้น เขาจึงพาเทพข้างกายเข้าล้อมสองแม่ลูกเยี่ยนอวี๋แล้ว

แต่ตี้เซินไม่ได้เข้าใกล้ นางรู้จักความสามารถของเยี่ยนอวี๋ดีที่สุด นางจึงยังรอและคอยดูอยู่ที่เดิม “ด้วยพลังของก่วงมู่เทียนอ๋อง อย่างน้อยก็สามารถขวางนังโจรนี่ไว้ได้ เมื่อเหล่าเทพสวรรค์และกองทัพสุริยเทพของเสด็จแม่มาถึง นังโจรคนนี้ต้องไม่รอดแน่นอน ถึงครานั้น…”

ตี้เซินที่มีแผนการในใจดีก็รออยู่ข้างหลังอย่างอดทน นางไม่ได้ไปร่วมวงด้วย ทว่าสิ่งที่นางไม่รู้คือเสด็จแม่ของนางไม่ได้เพียงวางแผนล้อมสังหารที่นางรู้เพียงเท่านี้

ซีเหอในขณะนี้ยังขอให้ไท่ซ่างเหล่าจวินช่วยเหลือ “เหล่าจวินโปรดไปยังทะเลสาบสือซ่าไห่เพื่อกำจัดซีหวังมู่ที่ฟื้นคืนชีพให้สิ้นซาก! อย่าปล่อยให้นางมีโอกาสกลับมายังตำหนักสวรรค์ได้”

“ฟื้นคืนชีพแล้วหรือ” ไท่ซ่างเหล่าจวินขมวดคิ้วเป็นปม เขาดูเป็นผู้อาวุโสที่มีเมตตา ภาพลักษณ์ในสายตาของเหล่าทวยเทพ เขาเป็นคนใจดีและสูงส่งมาโดยตลอดจริงๆ

“ใช่แล้ว!” ซีเหอกลัวว่าไท่ซ่างเหล่าจวินจะไม่ให้ความช่วยเหลือ นางจึงเอ่ยถึงอดีตอีกครั้ง “ท่านรู้ดีว่าซีหวังมู่โบราณตัวนี้ดื้อรั้นที่สุด ปักใจเชื่อว่าเทียนตี้เป็นผู้สังหารปฐมราชินี แต่ท่านก็รู้ดีว่าฝ่าบาทไม่มีทางสังหารปฐมราชินี แต่ซีหวังมู่ไม่คิดเช่นนั้น มันลอบสังหารฝ่าบาทนับครั้งไม่ถ้วน! คำพูดใดๆ ที่ไม่เข้าหูมัน จะถูกมันฉีกทึ้ง! สามหมื่นปีก่อน มันนำทัพขุนเขาและท้องทะเลบุกสวรรค์! หากมันกลับมาอีกครั้ง เกรงว่าประวัติศาสตร์จะซ้ำรอย…”

“ในเมื่อตายไปแล้วจะฟื้นคืนชีพได้อย่างไร” ขณะที่ไท่ซ่างเหล่าจวินพึมพำ เขาก็นับนิ้วทำนาย พบว่าบรรพบุรุษซีหวังมู่แสนโหดเหี้ยมหรือเพชฌฆาตผู้อำมหิตที่ไร้ซึ่งพลังชีวิตไปนานแล้ว บัดนี้ฟื้นคืนชีพแล้วจริงๆ

หลังจากที่ปฐมราชินีตายจากไป ซีหวังมู่ผู้ไร้ซึ่งคนดูแลก็ประกาศกร้าวว่าจะชำระล้างสรวงสรรค์ สุดท้ายเพราะเทียนโฮ่วสร้างเรื่องว่าปฐมราชินีหยวนชูไปทะเลสาบสือซ่าไห่แล้ว มันจึงยอมพาอสูรดุร้ายเหล่านั้นออกจากตำหนักสวรรค์

บัดนี้…

“ฟื้นคืนชีพจริงๆ ด้วย” ไท่ซ่างเหล่าจวินสัมผัสได้ว่าซีหวังมู่กำลังฟื้นตัวจริงๆ แม้แต่กลิ่นอายอำมหิตในสวรรค์เก้าชั้นฟ้าก็รุนแรงขึ้น เขาไม่อยากเห็นเหตุการณ์เช่นสามหมื่นปีก่อนอีกครั้ง

ดังนั้นถึงแม้เขาจะรู้ว่าสุดท้ายแล้วซีหวังมู่จะตายที่ทะเลสาบสือซ่าไห่เพราะข่าวปลอมที่เทียนโฮ่วสร้างขึ้น เขาก็ไม่ได้เปิดโปงมาโดยตลอด เพราะสรวงสวรรค์ต้องการความสันติและสงบสุข

เทียนโฮ่วอ่านความคิดของไท่ซ่างเหล่าจวินออก บัดนี้นางโขกศีรษะลงพื้นแล้ว “ซีเหอขอร้องท่าน เทียนจุนไม่ยอมลงมือ บัดนี้มีเพียงท่านสามารถหยุดยั้งทุกสิ่งได้ ท่านรู้ดีว่าฝ่าบาทจะไม่คัดค้าน หากพวกมันกลับมาอีกครั้ง เกรงว่าครานี้ฝ่าบาทอาจสิ้นใจ”

“เอาเถิด” ไท่ซ่างเหล่าจวินถอนหายใจยาว “ตาแก่อย่างข้าจะไปเอง”

ตุบ!

ซีเหอโขกศีรษะลงพื้นขอบคุณจากใจจริง “สวรรค์เก้าชั้นฟ้าขอบคุณท่านที่ช่วยเหลือ!”

ไท่ซ่างเหล่าจวินหายตัวไป ราวกับไม่เคยปรากฏกายที่นี่มาก่อน

แต่ซีเหอรู้ว่าในเมื่อไท่ซ่างเหล่าจวินตกลงว่าจะยื่นมือเข้ามาช่วยแล้ว เช่นนั้นซีหวังมู่ที่เพิ่งฟื้นคืนชีพต้องตายสถานเดียว! ส่วนเหล่าขุนเขาและท้องทะเลที่เหลือ…

ฝันไปเถอะว่าจะได้กลับมา! ซีเหอพึมพำในใจ ไม่มีผู้ใดรู้ดีไปกว่านางว่าเหล่าขุนเขาและท้องทะเลในบัดนี้เป็นอย่างไร นางเชื่อว่าแม้เทียนตี้จะส่งตัวเหวินเทียนอ๋อง ผูถีเทียนอ๋องและจิ้งเทียนอ๋องไปแล้วก็เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้

…

ในขณะเดียวกัน ขณะที่ซีเหอคุกเข่าขอร้องไท่ซ่างเหล่าจวิน เยี่ยนอวี๋ก็กำลังเกลี้ยกล่อมก่วงมู่เทียนอ๋อง “เห็นแก่พลังวิเศษของเทพก่วงมู่ที่เจ้าสืบทอด ออกไปซะ ข้าจะไม่ทำอะไรเจ้า”

“ฮึ!” ก่วงมู่เทียนอ๋องแค่นเสียงหัวเราะเย็นชา “ปากดีนัก! วันนี้ข้าจะดูว่าเจ้ามีความสามารถเช่นที่พูดจริงๆ หรือไม่”

“อ้ะเนะ!” เยี่ยนเสี่ยวเป่าโมโหมาก “แม่! พ่อ! อิงอิง!” ท่านแม่ยังไม่รีบตามพ่อและอิงอิงอีก พวกเขาจะหายไปแล้วนะ! จัดการคนชั่วพวกนี้เร็วเข้า

เยี่ยนอวี๋เข้าใจ ‘การละประโยค’ ของเด็กน้อย รอบกายแผ่ซ่านแสงหลากสีศักดิ์สิทธิ์ออกมา แต่ในขณะเดียวกันนั้นเอง…

“ตาย!”

อู๋เฮ่าเทียนที่จู่ๆ เปล่งเสียงขึ้นมาก็สังเวยเจดีย์องค์หนึ่งไปทางเยี่ยนอวี๋

ชู่!

เจดีย์ขยายใหญ่ตามเสียง มันบดขยี้ไปทางสองแม่ลูกเยี่ยนอวี๋ ตัวเจดีย์มีสายฟ้าสีม่วงอันลึกลับระเบิดไม่หยุด พายุฝนฟ้าคะนองคำรามไปทั่วท้องฟ้า

เยี่ยนอวี๋เองก็ตกใจกับพลังนี้ เพราะนางจำได้ว่านี่เป็นพลังของลูกน้องเก่าของนาง มันบริสุทธิ์มาก! บ่งบอกได้ว่าไม่ใช่พลังของทายาทรุ่นหลังของลูกน้องเก่านาง หรือพูดได้ว่า…

“เทพอัสนี!”

เยี่ยนอวี๋จ้องเจดีย์องค์นั้นเขม็ง

อู๋เฮ่าเทียนหัวเราะ “สายตาไม่เลวนี่! นี่คือเจดีย์อัสนีบาตของเมืองต้าจ้างฟูของข้า ซึ่งผนึกพลังเทพอัสนี หนึ่งในเหล่าขุนเขาและท้องทะเลไว้ เจ้ารอถูกสายฟ้าฟาดเป็นเศษซากเสียเถอะ! ข้าจะทำให้เจ้ารู้ว่าไม่ใช่ทุกคนที่เจ้าจะหาเรื่องได้! อย่างเช่น…”

อู๋เฮ่าเทียนที่พูดไม่หยุด คำว่า ‘องค์หญิงเจ็ด’ อีกสามคำที่เหลือยังไม่ทันพูดออกมา เขาก็พูดไม่ออกแล้ว เพราะว่าเยี่ยนอวี๋ยกมือขึ้นมาพร้อมเอ่ยกับเจดีย์อัสนีบาตว่า “มา”

วิ้ง!

เจดีย์อัสนีบาสั่นไหว มันหยุดปล่อยสายฟ้าในทันที แม้แต่สายฟ้าสีม่วงที่กำลังจะฟาดโดนสองแม่ลูกก็หยุดชะงักลง

เพราะว่าพลังจิตที่เยี่ยนอวี๋ปล่อยใส่เจดีย์อัสนีบาตคือพลังจิตหยวนชูอันสูงส่ง และพลังจิตเช่นนี้เองเพียงพอที่ทำให้พลังทั้งหมดของเหล่าขุนเขาและท้องทะเล ‘สั่นสะท้าน’ พวกมันตื่นเต้นดีใจจนสั่นสะท้าน!

“นังปีศาจ! เจ้าทำอะไรลงไป!” อู๋เฮ่าเทียนที่ตกใจเพราะรู้สึกได้ว่าเจดีย์หลุดจากการควบคุม เขาโมโหตวาดขึ้นว่า “เจ้าเสกคาถามารอะไรลงไป เจดีย์สวรรค์! ยังไม่รีบผ่านังโจรคนนี้อีก!”

ทันทีที่คำพูดนี้ดังขึ้น…

ตู้ม!

เจดีย์สวรรค์ที่จู่ๆ ระเบิดขึ้นก็ ‘กลืนกิน’ อู๋เฮ่าเทียนกลับทันที ทำเอาอู๋เฮ่าเทียนรีบป้องกันหลบหลีก พยายามหลีกการกลืนกินกลับของมัน ทว่าเจดีย์อัสนีบาตที่อาละวาดไปทั่วด้วยพลังที่บ้าคลั่งกว่าเมื่อครู่นี้ก็ทำให้อู๋เฮ่าเทียน ผู้ติดตามตัวยงขององค์หญิงเจ็ดระเบิดเป็นเศษซาก

ไม่เพียงเท่านี้…

ครืน!

สายฟ้าสีม่วงที่กระจายตัวอย่างบ้าคลั่งยังกลืนกินเหล่าทวยเทพทั้งหมดของเมืองต้าจ้างฟู รวมถึงก่วงมู่เทียนอ๋องแบบเดียวกัน

“บัดซบ! อู๋เฮ่าเทียนเป็นเพื่อนหรือศัตรูกันแน่!” ตี้เซินที่คอยดูอยู่ไกลๆ อยากจะอาเจียนเป็นเลือด หากไม่ใช่เพราะอู๋เฮ่าเทียนตายไปก่อน นางคงคิดว่าอู๋เฮ่าเทียนเป็นศัตรูแล้ว

“องค์หญิงเจ็ด ทำอย่างไรดีพ่ะย่ะค่ะ” เทพพิทักษ์ที่เห็นสถานการณ์ไม่ดีก็แสดงสีหน้าย่ำแย่ “หากปล่อยให้โจรกลุ่มนี้เข้าไปในทะเลสาบสือซ่าไห่ คงจะจับตัวพวกเขาได้ยากแล้ว”

“ห้ามนางเข้าไปเด็ดขาด! กว่านางจะแยกกับจักรพรรดิอสูรได้ ตอนนี้เป็นโอกาสจับนางที่ดีที่สุด อีกทั้งมีนางและลูกของนางอยู่ในมือ ไม่ต้องกลัวว่าจักรพรรดิอสูรจะไม่ยอมแพ้” ตี้เซินรู้ดีว่านี่คือโอกาสทอง

ความจริงก็เหมือนจะเป็นเช่นนั้น ถึงอย่างไรแม้แต่เหล่าทวยเทพที่เยี่ยนอวี๋เอาชนะไม่ได้ เมื่อข้างกายเยี่ยนอวี๋ยังมีต้าซือมิ่งก็ยิ่งสู้ไม่ได้

ทว่าตี้เซินในบัดนี้ไม่คิดว่าจะไม่มีเทพสักองค์สู้เยี่ยนอวี๋ได้! ดังนั้นนางจึงออกคำสั่งว่า “รีบเร่งหมู่เทพสวรรค์และกองทัพสุริยเทพมา เหตุใดจึงยังไม่ถึงกัน!”

“เกรงว่าเป็นเพราะมิติที่นี่บิดเบือนพ่ะย่ะค่ะ” เทพสวรรค์พิทักษ์ที่อยู่ข้างกายตี้เซินรู้ดีว่าสถานการณ์รอบทะเลสาบสือซ่าไห่ไม่เสถียรอย่างยิ่ง ไม่รู้ว่ากองหนุนจะมาทันเวลาหรือไม่

ความเป็นจริงคือ… มาทัน!

เมื่อเยี่ยนอวี๋เก็บเจดีย์อัสนีบาต หมู่เทพสวรรค์ที่ออกเดินทางก่อนก็มาถึงแล้ว พวกเขาเป็นกลุ่มเทพสงครามที่น่ากลัวราวกับผีสาง

“องค์หญิงเจ็ด” จู้หรง เทพอัคนีผู้เป็นหัวหน้าของหมู่เทพสวรรค์สวมชุดเกราะสีแดงทั้งร่าง

ตี้เซินรีบขานตอบว่า “ไม่ต้องมากพิธี รีบจับโจรแม่ลูกคู่นั้นซะ!”

“พ่ะย่ะค่ะ!” จู้หรงรีบเหินไปกลางอากาศ พลังสงครามทรงพลังดั่งแม่น้ำเชี่ยวกราก

แต่เยี่ยนอวี๋กลับไม่สนใจความเคลื่อนไหวนี้ นางเพิ่งกุมเจดีย์อัสนีบาตไว้ในมือ “เสี่ยวเหลย”

วิ้ง!

เจดีย์อัสนีบาตส่งเสียงไม่หยุด ราวกับกำลังขานตอบเยี่ยนอวี๋

ในเมืองต้าจ้างฟู ในสถานที่มืดมิดตลอดกาลมีแสงสายฟ้าจางๆ กำลังกะพริบไหว

ทันใดนั้นเอง…

ครืน!

เสียงคำรามแห่งเทพอัสนีบาตดังขึ้นจากในสถานที่มืดมิดตลอดกาลในเมืองต้าจ้างฟู น่าเสียดายไม่มีผู้ใดได้ยินเสียงอัน ‘อ่อนแรง’ ของมัน แต่เยี่ยนอวี๋ได้ยินเสียงแผ่วเบานั้น นางจึงมองไปทางเมืองต้าจ้างฟูแล้ว

แต่แทบจะในเวลาเดียวกันนั้น… ซีหวังมู่ที่อยู่ส่วนลึกของทะเลสาบสือซ่าไห่ก็ราวกับถูกกระตุ้น! มันร้องคำรามอย่างเหี้ยมโหดอีกครั้ง

วี้ดดด…

เสียงหวีดร้องอันดุร้าย เสียงแหลมที่ดังกร้าวประหนึ่งหินทองคำ ครานี้เยี่ยนอวี๋ได้ยินแล้ว นั่นมันซีซี…

“ซีซี!”