ตอนที่ 487 มาจากไหนก็จงไสหัวกลับไปที่นั่น!

เยี่ยนอวี๋เรียกใช้พลังระดับสร้างโลก ทั่วทั้งอาณาจักรสุริยันจันทราพลันหายวับกลายเป็นความว่างเปล่า เพียงพริบตาเดียวเท่านั้น…เพียงพริบตาเดียวเท่านั้นจริงๆ!

“!”

ซั่วเย่ว์ไม่ทันได้กะพริบตาด้วยซ้ำ เขาก็หายไปแล้ว ไม่ใช่การสลายไป แต่คือหายไป หายไปกลางอากาศแบบนั้น

พูดได้ว่าขณะที่เยี่ยนอวี๋เริ่มลงมือ ตระกูลสุริยันจันทราทั้งตระกูล รวมถึงดวงอาทิตย์ขนาดยักษ์ สถานที่ที่พวกเขาอยู่และทุกสิ่งที่พวกเขาหล่อหลอมขึ้นมาก็ถูกลบล้างหายไป

ภาพเช่นนี้…

“!!!”

เทพที่เห็นกับตาตนเองต่างพากันหยุดหายใจ

สะ! สะ!! สวรรค์!!!

เหล่าเทพที่ไม่เคยได้ประจักษ์ถึงพลังของเยี่ยนอวี๋แทบจะสลบไปในทันที เห็นได้ชัดว่าบางคนรับไม่ไหวกับเหตุการณ์ชวนตื่นเต้นเช่นนี้ได้ ทว่าสำหรับซีหวังหมู่และเทพอัสนีแล้ว นี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร มิหนำซ้ำพวกเขายังรู้สึกว่านายท่านเมตตาต่ออีกฝ่ายมากแล้ว ด้วยความผิดที่ตระกูลสุริยันจันทราก่อ พวกเขาไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะกลับคืนสู่ความเวิ้งว้าง หวนสู่ต้นกำเนิดด้วยซ้ำ

“ข้าว่านะ ควรตกนรกชั้นสิบแปดรับโทษทัณฑ์ทุกประเภทก่อนแล้วเกิดใหม่เป็นสัตว์เดรัจฉานจนแก่นเทพสูญสิ้น มิอาจเกิดใหม่ได้อีก!” ซีหวังหมู่พึมพำ นางคิดว่าต้องทำเช่นนี้จึงจะหายแค้นได้!

“อย่างไรก็ต้องถูกสายฟ้าของข้าฟาดจนตาย!” เทพอัสนีเองก็คิดว่าปล่อยให้สุนัขพันธุ์ทางเหล่านี้ตายไปเช่นนี้สบายพวกเขาแล้วจริงๆ เหมือนกับปล่อยให้พวกเขากลับคืนสู่รากเหง้าอย่างนั้น!

แต่เยี่ยนอวี๋รู้ว่านี่คือ ‘จุดหมายปลายทาง’ ที่ดีที่สุดสำหรับตระกูลเทพสุริยันจันทราแล้ว มาจากดวงอาทิตย์และดวงจันทราก็ต้องกลับคืนสู่ดวงอาทิตย์และดวงจันทรา และยังสามารถส่องสว่างให้จักรวาลต่อไปได้ด้วย

“ไม่มีแล้วหรือ” เยี่ยนเสี่ยวเป่าไม่เข้าใจ “เผ็ดๆ ร้อนๆ ไม่มีแล้ว? คนเลว ไม่มีแล้ว?” เหตุใดข้าจึงไม่เข้าใจเล่า

“ไม่มีแล้ว ถูกท่านแม่เจ้าทำโทษแล้ว” ต้าซือมิ่งที่อุ้มเด็กน้อยอธิบาย

“อือ…” เยี่ยนเสี่ยวเป่ายังคงกุมศีรษะไว้อย่างไม่เข้าใจ “ไม่เข้าใจ”

ต้าซือมิ่งที่รวบตัวเด็กน้อยไว้เบาๆ พูดได้เพียงว่า “นั่นเป็นเพราะเจ้าเบิกตาได้ไม่กว้างพอ”

“อย่างนี้หรือ” เยี่ยนเสี่ยวเป่าคิดว่าเป็นความจริง เขาจึงเบิกดวงตาคู่โตสีดำของตนให้กว้างขึ้นกว่าเดิม! อยากจะดูให้ชัดว่าดวงอาทิตย์ขนาดยักษ์ที่ร้อนแรงและพวกคนเลวนั่นหายไปไหนแล้ว

จากนั้นเด็กน้อยก็เห็นบางอย่างเข้าจริงๆ…เขาเห็นดวงอาทิตย์ร้อนแรงและเหล่าคนเลวกลายเป็นเปลวเพลิงและดวงดาว กลับไปสู่ความมืดมิดจากทุกทิศทางแล้ว เขาจึงร้อง ว้าว ไม่หยุด “สวย! แม่เก่งๆ”

“นายน้อยเห็นแล้วหรือ” ซีหวังหมู่มองเด็กน้อยอย่างประหลาดใจ แววตาเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ ถึงอย่างไรมันก็รู้ดีว่า พลังนี้ของนายท่านคือพลังระดับสร้างโลก และมีเพียงนายท่านเท่านั้นที่สามารถลงโทษตระกูลๆ หนึ่งได้ ทำให้พวกเขากลับไปสู่ที่ที่ตนจากมา หายไปราวกับไม่เคยมีมาก่อน

“เห็นแล้ว!” เมื่อเยี่ยนเสี่ยวเป่าตอบอย่างจริงจังเสร็จ เขาก็ดูต่อ “สวยย”

ต้าซือมิ่งลูบขนอ่อนบนศีรษะของเด็กน้อย รู้สึกปลื้มใจไม่น้อย

วิธีการสอนลูกเช่นนี้ทำให้เยี่ยนอวี๋ที่เรียกคืนพลังยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย ทว่าภาพตรงหน้านางพลันดับวูบ ต้าซือมิ่งโอบนางเข้ามาไว้ในอ้อมอก เห็นได้ว่าเขาสังเกตเห็นความผิดปกติของภรรยาตั้งแต่เมื่อครู่แล้ว

ขณะนี้เอง…ซีเหอที่ยังอยู่ในกระจกวิเศษเฮ่าเทียนก็ถือว่าได้สมปรารถนาแล้ว พี่ชายที่นางต้องการกำจัดทิ้งกลายเป็นความว่างเปล่า ตระกูลมารดาทั้งตระกูลของนางก็กลับคืนสู่ดวงตะวัน ดวงจันทร์และดวงดาว เหลือเพียงความว่างเปล่าเช่นกัน

ตระกูลสุริยันจันทราทั้งตระกูลในบัดนี้เหลือเพียงซีเหอและทหารแสนนายที่ฉางซีนำทัพไป พวกเขาถูกมัดไว้กับหางของซีหวังหมู่และเทพอัสนี เพราะว่าถูกพลังของทั้งสองปกคลุมเอาไว้ พลังเขาเยี่ยนอวี๋จึงไม่ได้ทำให้พวกเขากลายเป็นความว่างเปล่า

แน่นอนว่า การที่เยี่ยนอวี๋เก็บพวกเขาไว้ก็ย่อมมีจุดประสงค์ของนาง พวกเขาจะต้องกลายเป็นพยาน หลังจากเยี่ยนอวี๋กลับคืนตำหนักสวรรค์ พวกเขาจะต้องเป็น ‘พยาน’ ในการพิจารณาคดีของซีเหอ ห้ามขาดไปแม้แต่คนเดียว

“เจ้าเหี้ยมโหดนัก!” ซีเหอกัดฟันพูดทีละคำออกมาอย่างเยือกเย็น “หยวนชู ในเมื่อเจ้าไม่เมตตา ก็อย่าหาว่าข้าไร้คุณธรรม ตำหนักสวรรค์น่ะ! ข้าไม่ให้เจ้ากลับมาเด็ดขาด!”

เยี่ยนอวี๋ยิ้ม นางเดินออกมาจากอ้อมกอดของต้าซือมิ่งไปตรงหน้ากระจกวิเศษเฮ่าเทียนพลางมองซีเหอที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งด้วยแววตาเยือกเย็นและสง่าสุขุม “อย่าได้กังวล จุดจบของเจ้าจะต้องอนาถยิ่งกว่าตระกูลของเจ้าร้อยเท่า รอข้าก่อนเถอะ”

เยี่ยนอวี๋ที่ประชิดเข้าใกล้เช่นนี้…ในสายตาของซีเหอ ใบหน้านางงดงามไร้ที่ติ ท่วงท่าสง่างามสมเกียรติ รูปร่างเพรียวบางสมส่วน ท่าทีดูแคลนและสงบนิ่งเหมือนเมื่อก่อนไม่แปรเปลี่ยนไปแม้เพียงน้อย!

ปฐมราชินีหยวนชู ผู้เกิดมาเพื่ออยู่บนจุดสูงสุดของจักรวาล! เมื่อปรากฏกายก็ยังเป็นศูนย์กลางแห่งจักรวาล! ทุกวาจาคือแบบอย่างอันศักดิ์สิทธิ์!

…

หยวนชู นางยังคงเป็นนาง

ซีเหอ นางก็ยังคงเป็นนาง

มีชั่วขณะหนึ่งที่ความมั่นใจของซีเหอแทบจะแหลกสลายเพราะคำพูด ท่าที และท่วงท่าของเยี่ยนอวี๋! แม้สุดท้ายซีเหอจะสงบอารมณ์ลงได้ แต่ถึงอย่างไรความมั่นใจของนางก็ถูกกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง

“หึ”

เยี่ยนอวี๋กลับยิ้มมุมปาก

“ไม่!”

ซีเหอระเบิดพลังจิตตานุภาพที่แข็งแกร่งที่สุดออกมา พยายามถอนตัวออกจากกระจกวิเศษเฮ่าเทียน นางไม่อยากเห็นสตรีคนนี้อีก! นางกลัวว่าหากยังมองเช่นนี้ต่อไป นางจะไม่สามารถต้านทานอะไรได้เลย

ซีเหอรู้ดี…

ปัง!

ซีเหอที่ในที่สุดก็ถอนตัวออกจากกระจกเฮ่าเทียนได้และอาเจียนเป็นเลือดยกใหญ่ ทำเอาหลิงเย่ว์ตกใจหน้าซีดเผือด นางรีบป้อนยารักษาหัวใจให้ซีเหอทันที

ทว่าซีเหอกลับอาเจียนเป็นเลือดไม่หยุด ตบะของนางพลันดิ่งลง! ทำเอาหลิงเย่ว์ตกใจจนทำอะไรไม่ถูก โชคดีที่ซีเหอสงบอารมณ์ลงได้อย่างรวดเร็ว นางรีบกลืนยารักษาหัวใจลงไป อาการจึงดีขึ้น

หลิงเย่ว์กลับยังคงเป็นห่วงมาก “เหนียงเหนียง”

ซีเหอไม่ได้พูดอะไร นางรักษาตัวอยู่ที่เดิม ทั้งร่างกลับคืนสู่ความสงบ หลิงเย่ว์จึงค่อยวางใจลงเล็กน้อย แต่นางยังคงไปขอร้องยุวเทพของตำหนักเทียนจุนให้เชิญหยวนสื่อเทียนจุนออกมารักษาซีเหอ

แต่หยวนสื่อเทียนจุนจะออกมาหรือ…ย่อมไม่

เขาในบัดนี้ยังคงนั่งขัดสมาธิจำศีลอย่างไร้ซึ่งอารมณ์ไหวหวั่น โลกภายนอกก็มิอาจสร้างอิทธิพลต่อเขาได้

หยวนสื่อเทียนจุนที่เป็นเช่นนี้ อันที่จริงเยี่ยนอวี๋รับรู้ได้ผ่านทางกระจกวิเศษเฮ่าเทียนแล้ว ดังนั้นก่อนที่กระจกวิเศษเฮ่าเทียนจะสลายหายไป นางก็มอบคำพูดสองคำให้เทียนจุนว่า “เจ้าโง่”

เมื่อสิ้นเสียงนาง…

เพล้ง!

กระจกวิเศษเฮ่าเทียนแตกกระจาย