ตอนที่ 524 ว่าที่ภรรยาอีกคนหนึ่ง

ใช้ได้นี่! เยี่ยนอวี๋กอดเด็กน้อยในอ้อมอกแน่น มองต้าซือมิ่งหัวทองอย่างสงบนิ่ง “เช่นนั้นคือผู้ใด”

“เจ้า”

‘ต้าซือมิ่ง’ หัวทองอมยิ้ม คำตอบของเขาทำให้เยี่ยนอวี๋อึ้ง

เดี๋ยวสิ เจ้าหัวทองนี่จำนางไม่ได้มิใช่หรือ

เยี่ยนอวี๋ “…”

นางเริ่มสงสัยว่าสิ่งที่ตนเองคาดเดาถูกต้องหรือไม่ หรือว่าสามีของนางถูกร่างพลังชิงร่างไปจริงๆ แล้ว

นางถามลองเชิงด้วยสัญชาติญาณในทันทีว่า “ข้าคือว่าที่ภรรยาหรือ”

“ไม่ ไม่ถูก” เยี่ยนเสี่ยวเป่าคัดค้าน “ภรรยา เมียต่างหาก พ่อผิด”

จิ่วอิงขบขัน “เสี่ยวเป่า เจ้ารู้ความแตกต่างระหว่างว่าที่ภรรยาและภรรยาด้วยหรือ”

“รู้” เยี่ยนเสี่ยวเป่ายืนยัน “พ่อบอกว่าภรรยาก็คือ คือนอนด้วยกันแล้ว นอน ด้วยกันได้ ส่วนว่าซี่ ถี่ ที้ โอ๊ย ก็คือยังไม่ได้นอน”

เยี่ยนเสี่ยวเป่าที่พูดอย่างไรก็พูดคำว่า ‘ว่าที่’ ไม่ชัดบอกว่าตนเองรู้ดีทุกอย่าง ท่านพ่อรูปงามของเขาบอกเขาหมดแล้ว

จิ่วอิงหัวเราะเปล่งเสียงประหลาด “แม่นแล้ว”

เซ่าเฮ่าและคนอื่นๆ ก็หัวเราะ ส่วน ‘ต้าซือมิ่ง’ หัวทองก็กำลังมองเยี่ยนอวี๋อย่างเงียบๆ เยี่ยนอวี๋เกือบจะคิดว่าไม่มีร่างพลังอะไรนั่นแล้ว เขาถูกหลอมผสานไปแล้ว

ทว่านางก็ฉุกคิดได้ว่า อ๋อ ร่างพรหมจารี

ร่างพลังสีทองร่างนี้คงพบว่า ‘ตนเอง’ ยังอยู่ในร่างพรหมจารี ในความเป็นจริงแล้วเยี่ยนอวี๋ก็คิดไม่ผิดจริงๆ

ด้วยตรรกะของต้าซือมิ่ง ร่างพรหมจารียังไม่ถูกทำลายเท่ากับยังไม่ได้แต่งงาน

ส่วนเด็กน้อย…

‘ต้าซือมิ่ง’ หัวทองที่มองไปยังเด็กน้อยด้วยสัญชาติญาณ เขาก็ขมวดคิ้ว มีข้อสงสัยเช่นเดียวกับต้าซือมิ่ง เด็กมาจากไหน หากไม่ใช่เพราะเด็กน้อยหน้าตาดี เกรงว่าพ่อร่างพรหมจารีนั่นคงไม่กล้ายอมรับเขา

…

“ใช่แล้ว สิงเทียนเป็นอย่างไรบ้าง เหตุใดก่อนหน้านี้จึงไม่ปรากฏตัวเลย” เยี่ยนอวี๋เปลี่ยนเรื่อง ยังคงสรุปว่า ‘ต้าซือมิ่ง’ คนนี้ไม่ปกติ มีร่างพลังอยู่จริงๆ ไม่ต้องคิดให้มาก

“ตามที่เขาเล่า ก่อนที่เทียนตี้จะมีราชโองการให้กลับมา เขาอยู่ในรอยแตกแยกบนภูเขาปู้โจวซานมาโดยตลอด อีกทั้งเหมือนกับว่าเขาเองก็กังวลว่าตนเองจะเป็นอะไรไป หลังจากที่เลิกประชุมยามเช้าก็ขอร้องให้เทียนตี้ตรวจสอบจิตเหนือสำนึกของเขา เหมือนกับป่วยทางจิต” ซีหวังหมู่กล่าว

“ถูกหลอมรวม” ‘ต้าซือมิ่ง’ หัวทองเอ่ยขึ้นอีกครั้ง ทุกคนชะงักงัน เยี่ยนอวี๋จับประเด็นได้ และสุดท้ายก็เข้าใจความหมายที่ชายคนนี้พูดเมื่อครู่ว่านางไปแอนแอตแลนไม่ได้ “หากพวกมันไปจะถูกกัดกร่อนและหลอมรวม แล้วหากข้าไปเล่า”

คำพูดนี้… พวกเซ่าเฮ่ายังไม่เข้าใจ ‘ต้าซือมิ่ง’ หัวทองก็เผยสีหน้าชื่นชมออกมาจากใจ “สตรี เจ้าฉลาดมาก”

“เอาประเด็นสำคัญ” เยี่ยนอวี๋พูดทันที นางรู้ว่าคำถามนี้สำคัญมาก

ต้าซือมิ่งหัวทองก็ตอบอย่างตรงไปตรงมาว่า “เจ้าคือต้นกำเนิดของจักรวาลแห่งนี้ หากเจ้าไปโดยพลการ จะทำให้เกิดความขัดแย้งระหว่างสองจักรวาล ด้วยสถานการณ์ในยามนี้ สถานที่ที่เจ้าอยู่ถูกกัดกิน มันจะค่อยๆ พังทลาย เจ้าเอง… ก็จะตาย”

“นายท่าน!” ซีหวังหมู่ร้อนรนขึ้นมาทันที

เยี่ยนอวี๋กลับสงบนิ่ง “ต้องลบล้างผลเช่นนี้อย่างไร”

“ปลดผนึกข้า” ‘ต้าซือมิ่ง’ หัวทองกล่าว

ซีหวังหมู่กะพริบตา ไม่ค่อยเข้าใจในครานี้ แต่มันก็ไม่ร้อนรนมากแล้ว ถึงอย่างไรก็ดูเหมือนว่าจวินโฮ่วมีวิธี

เยี่ยนอวี๋นางก็ถามต่อไปว่า “เจ้าพาข้าไปแล้วจะไม่เป็นอะไรหรือ”

“ข้ากำเนิดจากสองมหาจักรวาล ย่อมสามารถไปได้ทุกที่” ‘ต้าซือมิ่ง’ หัวทองกล่าว

เยี่ยนอวี๋เชื่อและในที่สุดก็เข้าใจว่ามาจากนอก ‘สามโลก’ คืออะไร ชายคนนี้เต็มไปด้วยปริศนา อีกทั้งก่อนที่เขายังไม่ได้ผสานรวมร่างพลังที่ ‘หายไป’ เขายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้นกับตนเอง

น่าสนใจ… น่าสนใจกว่าที่นางคาดคิดไว้

“สตรี”

“หืม”

“ปลดผนึก”

“ไม่”

‘ต้าซือมิ่ง’ หัวทองเม้มปากอีกครั้ง มองสตรีที่อุ้มเด็กตรงหน้าด้วยสายตาเย็นชา เขารู้ว่านางเชื่อสิ่งที่ตนเองพูด แต่นางยังคงไม่ปลดผนึกให้

“ข้าบอกแล้ว หากเจ้าเชื่อฟัง ข้าจะปลดผนึกให้ในอีกสามวันข้างหน้า” เยี่ยนอวี๋กล่าวอย่างยึดมั่นในหลักการ

‘ต้าซือมิ่ง’ หัวทองเงียบ ไม่มองนางอีก เยี่ยนอวี๋เดาว่าเขาคงกำลังโมโห ถึงอย่างไรสามีคนนี้ของนาง เวลาที่โมโหก็มักจะโมโหเงียบ

…

เวลาสามวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในระหว่างนี้เยี่ยนอวี๋เสกคาถาหลับลึกให้ท่านพ่อเจ้าน้ำตา พี่ใหญ่และพี่รองและยังส่งศาสตร์เวทย์พื้นฐานส่วนหนึ่งเข้าไปในความฝัน เพื่อให้พวกเขาผสานพลังเข้าไปในความฝัน มายายิ่งใหญ่ เช่นนี้จะช่วยให้สามพ่อลูกตระกูลเยี่ยนเข้าใจเวทย์มนต์คาถาทุกประเภทได้อย่างรวดเร็ว อีกทั้งจะทำให้พวกเขารู้สึกถึงความสมดุลราวกับว่าตนเองเกิดในแดนสวรรค์ เปลี่ยนแปลงโดยธรรมชาติ ดังนั้นเมื่อสามพ่อลูกตระกูลเยี่ยนตื่นขึ้นมา พวกเขาก็จะมีตบะระดับเทพเป็นอย่างน้อย และยังเป็นประเภทที่ศึกษาจนเชี่ยวชาญเข้าใจทะลุปรุโปร่ง สามารถควบคุมได้อย่างสมบูรณ์ เพียงแต่ว่าจะรู้สึกมึนงงเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกปรับตัวไม่ได้หรือรับไม่ไหว เพราะว่าพวกเขาได้ประสบทุกสิ่งในความฝันแล้ว

“นายท่านปรีชา” ซีหวังหมู่ชื่นชม

เยี่ยนอวี๋ลูบศีรษะของซีซีพลางถามว่า “จวินโฮ่วของพวกเจ้าล่ะ”

“ยังคงเงียบไม่พูดไม่จา แต่ก็ทำอาหารให้นายน้อยแล้ว” ซีหวังหมู่กล่าว

ใบหน้าเยี่ยนอวี๋เต็มไปด้วยรอยยิ้ม “ไม่ว่าจะเป็นเขาในร่างไหน ก็จะทำดีกับเสี่ยวเป่าด้วยสัญชาติญาณ”

“และยังอยู่ในโอวาท” ซีหวังหมู่ถามต่อว่า “แต่ว่าจวินโฮ่วสมองเสื่อมไปแล้วจริงๆ หรือ ข้ารู้สึกเหมือนกับว่าเขาจะลืมหลายอย่างไป”

“อืม” เยี่ยนอวี๋ไม่ได้อธิบาย กลับได้ยินเสียงกรีดร้องของเด็กน้อย

“นายน้อย?” ซีหวังหมู่รีบหายตัวไปทันที

เยี่ยนอวี๋กลับไม่ร้อนรน ทันใดนั้นเสียงหัวเราะเริงร่าของเด็กน้อยก็ดังตามขึ้นมา ซึ่งก็พิสูจน์แล้วว่านางไม่จำเป็นต้องเป็นกังวลจริงๆ

เด็กน้อยในครานี้ เขาตื่นเต้นดีใจกรีดร้องไม่หยุดเพราะถูกท่านพ่อของเขาโยนเขาขึ้นไปบนฟ้าแล้วรับไว้

ซีหวังหมู่ “…”

ก็ได้ มันคิดมากไปเอง ทว่าเยี่ยนอวี๋ยังคงเดินมาอุ้มเด็กน้อย “บอกแล้วไม่ใช่หรือว่าไม่ให้พ่ออุ้ม ท่านพ่อเจ้ายังไม่หายดีเลย”

‘ต้าซือมิ่ง’ ผมสีทองที่ลุกขึ้น เขาก็พูดเพียงสี่คำ “สตรี ปลดผนึก” ครบสามวันแล้ว แต่เยี่ยนอวี๋ นางยังคงไม่ปลดให้ในยามนี้ ทว่า… ‘ต้าซือมิ่ง’ ที่สีหน้าพลันเปลี่ยน จู่ๆ ก็หายตัวไป

“พ่อ?” เยี่ยนเสี่ยวเป่าร้องเรียกทันที เพราะว่าเขาสัมผัสได้ว่าท่านพ่อของเขาหนีไปแล้ว?

นี่มัน…

“นายท่าน?” ซีหวังหมู่งงงัน

เยี่ยนอวี๋เองก็หน้าเปลี่ยนสี “ตามไป”