ตอนที่ 676 ราชาตัวจริงโจมตี ค้อนจิ๋วปิดฉาก

เคร้ง

กระบี่ไท่ชางที่ปรากฏขึ้นพร้อมเสียงหั่นลงไปที่มือของไท่เฮ่าทันที

ไท่เฮ่าที่ตกใจรีบชักมือกลับ

ซู่

กระบี่ไท่ชางผ่ากลางอากาศลงมา ทำให้พื้นดินแข็งถูกผ่าจนแตกเป็นเสี่ยงๆ ไท่เฮ่ารู้สึกว่านี่เกือบจะเป็นจุดจบของมือของเขา ทว่า… ไท่เฮ่าที่ชักมือกลับมาก็ตะโกนขึ้นพร้อมกันว่า “ลูกศรห้าธาตุ”

ทันใดนั้นเอง…

ค่ายกลที่เป็นตัวแทนของความไร้ที่สิ้นสุด น้ำแข็งลี้ลับไร้ประมาณ ธรณีโสมม เปลวเพลิงไท่หยวน และนิรันดรที่สร้างขึ้นโดยไท่เฮ่า เจ้าแม่หนี่ว์วา เซวียหยวน เทพกสิกรรมและจวนซวี ผสานกันเป็นลูกศรระดับผู้สร้างโดยเทพบรรพกาลทั้งห้าพุ่งเข้าใส่เยี่ยนอวี๋ทันที

เห็นได้ชัดว่าลูกศรลูกนี้ถึงจะเป็นการรวมตัวของพลังเทพทั้งหน้าที่แข็งแกร่งที่สุด ก่อนหน้านี้พวกเขายังไม่ได้ใช้พลังทั้งหมดที่มี พวกเขารู้จักเยี่ยนอวี๋เช่นเดียวกับที่เยี่ยนอวี๋รู้จักพวกเขา พวกเขารู้ว่าเยี่ยนอวี๋ต้องคิดว่าค่ายกลของพวกเขาต้องรุนแรงมากที่สุดในครั้งแรก ทว่า…

ครานี้กลับไม่เป็นเช่นนั้น

ชิ้ว

ลูกศรที่ทรงพลังลูกนี้เล็งกลิ่นอายทั้งหมดของเยี่ยนอวี๋ไว้ในครานี้ เตรียมจะยิงและฆ่านางในคราวเดียว

ไท่เฮ่าที่รวบรวมพลังลูกธนูสุดท้ายสำเร็จ ตาของเขายังแดง (เพราะความแสบ) น้ำเสียงแฝงความรู้สึกผิด “ขอโทษ”

“ลาก่อน” เจ้าแม่หนี่ว์วาเองก็ทอดถอนใจ นางรู้ดีว่าแม้เยี่ยนอวี๋จะแข็งแกร่งมาก แต่ถึงอย่างไรนางก็ไม่ได้มาที่นี่ด้วยร่างจริง เป็นเพียงพลังวิญญาณส่วนหนึ่งเท่านั้น ดังนั้น… ลูกธนูลูกนี้ของพวกเขาต้องพรากชีวิตนางไปได้แน่นอน

วิญญาณที่หลงเหลือ พวกเขาค่อยไปกำจัดก็ได้ แม้นี่จะไม่ใช่เจตนาเดิมของพวกเขา เจตนาเดิมของพวกเขาคือต้องการสังหารเจ้าแซ่หรงคนนี้ แต่บัดนี้จับพลัดจับผลูมาเป็นเช่นนี้ พูดได้เพียงว่า… ชะตากำหนดชีวิต

น่าเสียดาย…

เคร้ง

หลังจากที่ลูกธนูที่เป็นตัวแทนของการรวมพลังขั้นสุดท้ายของเทพทั้งห้ายิงโดนวิญญาณของเยี่ยนอวี๋ นอกจากมันจะไม่ได้ยิงพลังวิญญาณของนางสลาย มันยังระเบิดกลายเป็นเสียงใสบริสุทธิ์ดังกังวานในช่วงจังหวะที่ยิงโดน ไท่เฮ่าขมวดคิ้วมองเยี่ยนอวี๋ที่จู่ๆ แผ่ซ่านแสงแห่งดวงดาวออกมาทันที จากนั้น…

เขาและเทพที่เหลือทั้งสี่เห็นอย่างชัดเจนว่า นอกจากปฐมราชินีไม่ถูกยิงแล้ว นางยังใช้แขนทั้งสองข้างบังลูกธนูของพวกเขาไว้

“…”

แสงดาวประหนึ่งหิ่งห้อย แสงสีม่วงงดงามอันเจิดจรัส และแสงต้นกำเนิดชีวิตสีเหลืองอ่อน ผสานตัวเป็นเกราะป้องกันที่แข็งแกร่งที่สุดบนแขนทั้งสองข้างของปฐมราชินีเยี่ยนแล้ว

นี่มัน… พลังของมหาจักรวาลทั้งสาม

เยี่ยนอวี๋ ราชาแห่งจักรวาลที่แท้จริง

ทำให้ลูกศรห้าธาตุที่เทพทั้งห้าผสานพลังแตกสลายเป็นเศษซาก

เยี่ยนอวี๋เช่นนี้… แข็งแกร่งกว่าที่ไท่เฮ่าพวกเขาคาดคิดไว้มาก แม้พวกเขาจะรู้ว่า ปฐมราชินีเยี่ยนไม่ใช่ปฐมราชินีเยี่ยนในอดีตแล้ว นางอาจจะแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิม แต่ยามนี้ เมื่อพวกเขาได้เห็นความยิ่งใหญ่ของนางด้วยตนเองก็ยังคงรู้สึกหวาดผวาอย่างยิ่ง ทั้งยังได้เปิดโลกใหม่อีกครา

เท่าที่พวกเขาทราบแม้นางจะแข็งแกร่งเพียงใด ท้ายที่สุดก็แค่เสมอกับพวกเขา ถึงอย่างไรพวกเขาก็ไม่ใช่พวกเขาในอดีตแล้ว สุดท้าย…

พวกเขาคิดผิดมหันต์ ทว่าในขณะเดียวกันนั้นเอง

ซู่

ในขณะที่เยี่ยนอวี๋บดลูกธนูของเทพทั้งห้าแหลกละเอียด หางงูของเจ้าแม่หนี่ว์วาก็เปิดฝาโลงศพโลงหนึ่ง จากนั้นเทพทั้งห้าก็พบว่า พลังในโลงศพหายไปแล้ว

เพียงเท่านี้ก็เพียงพอที่จะบอกว่าพลังศักดิ์สิทธิ์ของเจ้าแซ่หรงคนนั้นที่ถูกพวกเขาผนึกไว้ถูก ‘ขโมย’ ไปต่อหน้าต่อตาพวกเขา

ความรู้สึกเช่นนี้ทำให้จักรพรรดิเปลวเพลิงระเบิดทันที “เขายังไม่ไปแน่นอน อยู่ในโลงศพอีกโลง ระเบิดเขาซะ”

จักรพรรดิเปลวเพลิงที่ยังพูดไม่จบก็ระเบิดเปลวเพลิงไท่หยวนของเขาออกมาแผดเผาต้าซือมิ่ง ทว่า…

“ไสหัวไปซะ”

เยี่ยนอวี่กระทืบเท้าทีหนึ่ง เปลวเพลิงไท่หยวนดับทันที

ไท่เฮ่าเห็นดังนี้ก็สังเวยกระบี่ชิงหยวนสีเขียวบริสุทธิ์เล่มหนึ่งออกมาพุ่งใส่หัวใจของเยี่ยนอวี๋ “คนที่ควรไสหัวไปคือเจ้า”

ในขณะเดียวกัน เจ้าแม่หนี่ว์วาให้ความร่วมมือกับไท่เฮ่าพี่ชายฝาแฝดของนางเป็นอย่างดี นางสะบัดหางไปยังโลงศพอีกโลงหนึ่งแล้ว

ต้าซือมิ่งในครานี้ผสานพลังถึงช่วงเวลาสำคัญที่สุด เขาลืมตาทั้งคู่ขึ้นเตรียมจะโจมตี ทว่า… ยังคงไม่ต้องใช้เขา

ซู่

เยี่ยนอวี๋สะบัดแขนเสื้อทีหนึ่งสะบัดกระบี่ชิงหยวนของไท่เฮ่ากระเด็นทันที “ไม่เจียมตัว”

ไม่เพียงเท่านี้…

แทบจะในเวลาเดียวกัน

ชิ้ว

กระบี่ไท่ชางแทงลงไปที่หางของเจ้าแม่หนี่ว์วาแล้ว ทว่าจวนซวีผู้กล้าหาญและมีไหวพริบดีที่สุดกลับใช้พลังจิตควบคุมอักษรศักดิ์สิทธิ์บิดเบี้ยวนั่น “ลงมา ทำลาย”

อักษรบิดเบี้ยวอันสวยงามที่ลอยอยู่บนอากาศเพียงลำพังมาตลอดเข้าทำลายโลงศพของต้าซือมิ่งในครานี้ทันที

พลังทำลายล้างแห่งความมืดที่แผ่ซ่านออกมา อีกเพียงพริบตาก็จะทำลายล้างทุกอย่างแล้ว…

แต่แล้ว แม้เยี่ยนอวี๋จะใช้พลังจิตช้ากว่าจวนซวี แต่ตบะของนางแข็งแกร่งกว่า ดังนั้นแม้นางจะตะโกนขึ้นว่า ‘เปลี่ยน’ ในจังหวะที่อักษรบิดเบี้ยวมีความเคลื่อนไหว

ชู่

กระบี่ไท่ชางละทิ้งเจ้าแม่หนี่ว์วาอย่างรวดเร็วในจังหวะที่สำคัญที่สุด มันแทงเข้าไปที่อักษรบิดเบี้ยวที่อีกเพียงเล็กน้อยก็จะจมหายเข้าไปในโลงศพ อักษรบิดเบี้ยวสูญสลายในทันที

หางขนาดยักษ์ของเจ้าแม่หนี่ว์วาในครานี้ซัดใส่โลงศพของต้าซือมิ่งอย่างรุนแรง

เพียะ

เสียงซัดโลงศพดังสนั่นราวกับท้องฟ้าระเบิด

น่าเสียดาย…

ซู่

อักษรศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดบนโลงศพเริ่มเปิดใช้งานพร้อมกัน มันบดขยี้พลังทั้งหมดที่เจ้าแม่หนี่ว์วาซัดมาทันที

“ให้ตายเถอะ”

หางงูขนาดยักษ์ของเจ้าแม่หนี่ว์วาที่ยังไม่สลายไปพยายามรวบรวมพลังที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าและซัดใส่อีกครั้ง มันพยายามขับไล่พลังของอักษรศักดิ์สิทธิ์เหล่านั้น เพื่อไล่เจ้าแซ่หรงที่อยู่ข้างในออกมา เฆี่ยนให้ตาย เฆี่ยนให้สูญเสียดวงจิต

น่าเสียดาย…

“หมิ่นประมาทราชา”

เยี่ยนอวี๋เองก็ระเบิดพลังขั้นสูงสุดออกมาในครานี้

ตูม

ซู่

พลังระเบิดระดับสร้างโลกที่กวาดซัดออกมาราวกับเมื่อครั้นผานกู่เบิกฟ้า มันไล่บี้ไปทางเทพทั้งห้า เตรียมจะซัดพวกเขาทั้งหมด

ในขณะเดียวกัน

“ธรณีโสมม จงไป”

จักรพรรดิเซวียนหยวนใช้พลังดั้งเดิมของตนเองปกป้องเจ้าแม่หนี่ว์วาไว้ ส่วนตนเองก็เปลือยเปล่าภายใต้การโจมตีของเยี่ยนอวี๋ เพราะว่าเขาต้องการให้เจ้าแม่หนี่ว์วาสังหารเจ้าแซ่หรงนั่นในช่วงเวลาที่สำคัญที่สุด เขาต่างหากคือหายนะที่แท้จริง

เขาทำสำเร็จแล้ว เขาปกป้องเจ้าแม่หนี่ว์วาไว้แล้ว

เขาทำให้เจ้าแม่หนี่ว์วาไม่ถูกครอบงำโดยพลังของเยี่ยนอวี๋ตั้งแต่แรก นางจึงตวัดหางใส่โลงศพที่ต้าซือมิ่งอยู่อีกครั้ง

น่าเสียดาย…

“อ้ะเนะ”

เยี่ยนเสี่ยวเป่ามาแล้ว