บทที่ 517 หลี่เป่าซานคนเจ้าเล่ห์!

หวังเซี่ยงจวินเป็นคนที่เก็บเรื่องราวไว้ในใจไม่ได้ ตั้งแต่ได้เจอเฉินชาง เขาก็จิตใจกระวนกระวายอยู่ไม่เป็นสุขทั้งวัน ผมร่วงจากหัวไปหลายเส้นแล้ว!

เรื่องนี้ทำให้หัวหน้าแผนกหวังที่รักผมยิ่งชีพเริ่มเริ่มหวาดกลัวทันที!

พอคิดไปคิดมา หวังเซี่ยงจวินก็ตัดสินใจจะคุยกับหลี่หน้าดำดีๆ สักครั้ง นายไม่ยอมใช่ไหม งั้นวันนี้ฉันจะใช้กลยุทธ์ทุกข์กาย[1]!

ใช้ความรู้สึกซื้อใจคนอื่น ใช้เหตุผลทำให้คนอื่นเข้าใจ อย่างไรเสีย ถ้ามีวิธีการไหนที่จะจับตัวเฉินชางไปได้ ก็ต้องลองให้หมด!

ตอนที่เพิ่งส่งเวรตอนบ่าย เห็นว่าไม่มีการผ่าตัดอะไรแล้ว หวังเซี่ยงจวินก็เรียกรถไปที่โรงพยาบาลอันดับสอง

เมื่อได้เห็นแผนกฉุกเฉินที่ ‘โกโรโกโส’ แบบนี้ หวังเซี่ยงจวินก็อดรังเกียจนิดหน่อยไม่ได้ บ่อน้ำเล็กๆ นี่รั้งตัวเฉินชางไว้ได้ยังไงกัน

เจ้าหลี่หน้าดำใช้อุบายอะไรกันแน่

หวังเซี่ยงจวินที่มาที่นี่หลายครั้งก็ชำนาญทางแล้ว ตอนนี้เป็นเวลาเก้านาฬิกา ไม่ได้งานยุ่งเท่าไหร่นัก

เพียงแต่ว่า…

ตอนที่เดินผ่านห้องทำงานแพทย์ จู่ๆ เขาก็เห็นว่าข้างกายเฉินชางมีหญิงสาวคนหนึ่งยืนอยู่ เธอกำลังก้มหน้า กำลังใช้สีหน้าดุร้ายตำหนิเฉินชาง!

ตอนนี้หวังเซี่ยงจวินตะลึงงันแล้ว

นี่มันเรื่องอะไรกัน

เสี่ยวเฉินเก่งขนาดนี้ยังมีใครกล้าตำหนิอีกเหรอ

แต่สีหน้าของเสี่ยวเฉินกลับเต็มไปด้วยการประจบสอพลอ…

ต่ำต้อย!

ถุย!

หวังเซี่ยงจวินอดถ่มน้ำลายไม่ได้ แพทย์ผู้ยิ่งใหญ่ยึดใต้หล้าเป็นปณิธาน ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ไปได้

แต่ตอนนี้เอง หวังเซี่ยงจวินเข้าใจกระจ่างแจ้งขึ้นมาในฉับพลันแล้ว อย่าบอกนะว่า…

พอนึกเชื่อมโยงไปถึงซย่าเกาเฟิงที่น่าภาคภูมิใจ นึกถึงเมิ่งซี…นึกถึงเฉียนเลี่ยงผู้น่าสงสาร นึกถึงเถามี่ที่ไม่ได้รับความเป็นธรรม เขาก็เข้าใจกระจ่างทันที!

จู่ๆ เขาก็เข้าใจแล้ว!

ใช่แล้ว!

ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง นึกถึงตอนที่หวังเซี่ยงจวินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปเฉินชางกับฉินเยว่ จากนั้นก็หันตัวเดินจากไป!

ยังดีที่โรงพยาบาลอันดับสองอยู่ห่างจากโรงพยาบาลตงต้าไม่ไกล หวังเซี่ยงจวินใช้เวลาไปกลับแค่สิบนาที

ตอนที่กลับมาถึงโรงพยาบาลตงต้า เขามองตึกใหญ่แผนกฉุกเฉินสูงสี่ชั้นของตัวเองแล้วอดทอดถอนใจไม่ได้

ในความสมบูรณ์ยังมีจุดบกพร่อง!

ตึกที่ดีขนาดนี้ ทำไมขาดเฉินชางไปได้ล่ะ

พอคิดได้แบบนี้ เขาก็วิ่งไปห้องทำงานของเฉียนเลี่ยงที่ตึกธุรการ

เฉียนเลี่ยงที่กำลังดูคลิปผ่าตัดรู้สึกว่าจู่ๆ ประตูก็ถูกผลักออก ตกใจจนตัวสั่นทันที รีบปิดหน้าจอโทรศัพท์แล้ว!

พอเขาเงยหน้ามองก็พบว่าเป็นหวังเซี่ยงจวิน!

เฉียนเลี่ยงถอนหายใจเฮือกหนึ่ง แล้วบอกว่า “เหล่าหวัง ทีหลังได้เคาะประตูก่อนค่อยเข้ามาได้ไหม”

หวังเซี่ยงจวินถลึงตาจ้อง “ทำไมล่ะ เป็นผู้อำนวยการโรงพยาบาลแล้วเก่งนักหรือไง ยังเป็นรองอยู่เลย!”

เฉียนเลี่ยงถอนหายใจด้วยความจนใจ “คิดซะว่าฉันไม่ได้พูดก็แล้วกัน มีเรื่องอะไร”

หวังเซี่ยงจวินเห็นเฉียนเลี่ยงมีท่าทางกินปูนร้อนท้องก็อดสงสัยไม่ได้ “นายกำลังดูอะไร”

เฉียนเลี่ยงส่ายหน้า “ไม่มีอะไร!”

หวังเซี่ยงจวินทำสีหน้าสงสัย “ฉันไม่เชื่อ รีบเอามาดู ไม่งั้นระวังฉันไปรายงานเรื่องนายที่คณะกรรมการมณฑล พรุ่งนี้ฉันต้องไปตรวจสุขภาพให้หัวหน้าด้วย”

พอได้ยินคำพูดของหวังเซี่ยงจวิน เฉียนเลี่ยงก็เริ่มจนใจทันที เจ้าหมอนี่ไร้เหตุผลจริงๆ

ผู้อำนวยการโรงพยาบาลที่บริหารดูแลยากับอุปกรณ์ทางการแพทย์ ไม่รู้ว่าถูกเขารายงานไปตั้งกี่รอบแล้ว ตอนนี้พากันระแวงจนไม่กล้าทำอะไรแล้ว มีคนมาร้องไห้กับเขาและโวยวายว่าจะลาออกไม่ใช่แค่ครั้งเดียว

เขารู้ว่าหวังเซี่ยงจวินล้อเล่น แต่…ใครจะไปรู้ว่าในหัวสมองของเขาใส่อะไรไว้บ้าง ถ้าไปรายงานหัวหน้าขึ้นมาจริงๆ ว่าเขา เฉียนเลี่ยง นำโทรศัพท์มาดูคลิปอะไรก็ไม่รู้ในเวลาทำงาน แล้วเขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน

เฉียนเลี่ยงกลอกตามองบน เปิดคลิปในโทรศัพท์มือถือแล้วยื่นให้ “คลิปผ่าตัดของเสี่ยวเฉินเมื่อวานนี้ ฉันยังดูไม่จบเลย เดี๋ยวค่อยดูใหม่!”

หวังเซี่ยงจวินหรี่ตายิ้มมีเลศนัย “นายกำลังแอบขโมยวิชาเหรอ”

เฉียนเลี่ยงหน้าแดงทันที โมโหจนขึ้นจมูก “นายอย่าพูดจาเหลวไหล อย่างฉันต้องแอบขโมยวิชาด้วยเหรอ ฉัน…ถ้าฉันอยากเรียน แค่โทรเรียกเฉินชางมาอยู่ตรงนี้ก็สิ้นเรื่องแล้ว! ตอนนั้นที่เขาสอบ ก็ฉันนี่แหละที่คุมสอบด้วยตัวเอง!”

หวังเซี่ยงจวินทำเสียงฮึดฮัด รับโทรศัพท์มาแล้วจ้องเฉียนเลี่ยง “เอาเลยๆๆ โทรศัพท์ให้ฉันสิ โทรเรียกเสี่ยวเฉินมาที่นี่”

เฉียนเลี่ยงทำอะไรไม่ถูกแล้ว!

ไอ้เวรนี่ ช่วยเล่นตามกติกาหน่อยได้ไหม

อย่าตบหน้ากันแบบนี้สิ

เฉียนเลี่ยงโมโหจนอยากแย่งโทรศัพท์คืนและไล่หวังเซี่ยงจวินออกไป

เขาโทรเรียกเฉินชางมาไม่ได้ ทั้งยังเกรงใจที่จะเรียกมา หลังจากได้เห็นคลิปวิดีโอของเฉินชางเมื่อวานนี้ เฉียนเลี่ยงคิดทบทวนอยู่นาน พบว่าการผ่าตัดของเฉินชางมีจุดที่น่านำมาใช้ได้เยอะจริงๆ

ยังไม่ต้องพูดถึงอย่างอื่น แค่เรื่องใช้มือห้ามเลือด เฉียนเลี่ยงก็ดูไปแล้วหลายสิบรอบ รู้สึกสะท้อนใจทุกครั้งที่ดู

เก่งเกินไปแล้ว!

ไอ้หลี่หน้าดำมีคุณธรรม หรือความสามารถอะไรกัน

ถึงมีหมอแบบนี้อยู่ใต้บังคับบัญชา

หวังเซี่ยงจวินก็ไม่ได้สนใจว่าเฉียนเลี่ยงจะคิดอย่างไร บอกไปตรงๆ ว่า “เหล่าเฉียน นายอยากรู้ไหมว่าเพราะอะไร”

เฉียนเลี่ยงแสร้งทำใจเย็น “เพราะอะไร”

หวังเซี่ยงจวินได้ยินแล้วไม่สบอารมณ์ “ถ้านายยังมัววางฟอร์มอีกฉันจะไปแล้วนะ! คุยกันดีๆ ไม่ได้หรือไง”

เฉียนเลี่ยงกระแอม พอแล้วๆ ไม่คุ้มจะไปเถียงกับคนเบาปัญญาแบบนี้

“นายพูดถึงเสี่ยวเฉิน?”

หวังเซี่ยงจวินพยักหน้า ร่างกายท่อนบนหมอบอยู่บนโต๊ะ ตากำลังจ้องเฉียนเลี่ยง “นายไม่อยากรู้เหรอว่าทำไมเสี่ยวเฉินถึงอยู่ที่แผนกฉุกเฉิน ทำไมถึงไปอยู่ที่โรงพยาบาลอันดับสอง ทำไมถึงไม่เลือกนายเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาแต่ไปเลือกเมิ่งซี”

มีคำถามมาเป็นชุด ทำให้เฉียนเลี่ยงขมวดคิ้วทันที “จะเป็นเพราะอะไรไปได้ล่ะ บังเอิญละมั้ง เสี่ยวเฉินอยากเรียนที่แผนกศัลยกรรมหัวใจ”

“ผิดแล้ว!” หวังเซี่ยงจวินยิ้มอย่างมีลับลมคมใน

เฉียนเลี่ยงมองหวังเซี่ยงจวินด้วยความอยากรู้อยากเห็น “แล้วเพราะอะไร”

หวังเซี่ยงจวินพยักหน้าเงียบๆ แล้วเริ่มหรี่ตายิ้ม “หนึ่งในสามสิบหกกลยุทธ์…กลยุทธ์สาวงาม[2]!”

เฉียนเลี่ยงตะลึงทันที มองหวังเซี่ยงจวินแล้วคิดว่าคนเบาปัญญากลายเป็นเทพไปแล้ว เขายังปรับตัวไม่ทัน!

“เหล่าหวัง บอกมาให้ละเอียด!”

หวังเซี่ยงจวินพยักหน้า “เหล่าเฉียน ฉันจะให้นายดูรูป!”

พอพูดจบ หวังเซี่ยงจวินก็นำโทรศัพท์ Huawei mate 20 ที่ลูกชายไม่ใช้ออกมาเปิดรูปแล้วชี้ให้เฉียนเลี่ยงดู

พอเฉียนเลี่ยงเห็นชายหญิงคู่หนึ่งที่อยู่ในภาพ ก็อึ้งนิดหน่อย!

เหมือนกับว่า…ในสมองปะติดปะต่อข้อมูลได้แล้ว!

เหล่าเฉียนก็เข้าใจกระจ่างในฉับพลันเช่นกัน!

หวังเซี่ยงจวินกล่าวด้วยสีหน้ามีลับลมคมใน “จากที่ฉันเดา เจ้าหลี่หน้าดำนี่ต้องใช้กลยุทธ์สาวงามแน่นอน! แล้วก็!…

…เหล่าเฉียน ทำไมเสี่ยวเฉินไม่มาลงเรียนกับนาย เพราะดึงดันจะไปเรียนแผนกศัลยกรรมหัวใจให้ได้งั้นเหรอ ไม่ใช่แน่นอน!

…นายลองคิดดูสิ แผนกศัลยกรรมหัวใจมีซย่าเกาเฟิง โรงพยาบาลอันดับสองยังมีเถามี่ ทำไมเขาถึงไม่ไปเรียน แต่ดึงดันจะไปเรียนกับเมิ่งซีที่มีประสบการณ์น้อย!”

เห็นหวังเซี่ยงจวินพูดเป็นชุด พูดจนเฉียนเลี่ยงอ้าปากค้าง!

หวังเซี่ยงจวินพ่นเสียงทางจมูก “ฉันลองคิดไปคิดมา ในที่สุดก็เข้าใจแล้ว เจ้าหลี่หน้าดำก็เจ้าเล่ห์แบบนี้แหละ ใช้อาวุธจริงสู้ไม่ได้ ก็เลยเริ่มใช้กลยุทธ์สาวงามแล้ว”

แต่หวังเซี่ยงจวินโมโหก็ส่วนโมโห เขาไม่มีทางเลือก แผนกฉุกเฉินของพวกเขาทั้งหมดล้วนเป็นชายชาตรีที่สูงเมตรกว่า น้ำหนักห้าสิบกิโลกรัมขึ้นไป จะไปหาสาวน้อยที่งดงามดุจบุปผาดุจหยกได้ที่ไหนกัน!

น่าเป็นห่วงเขาจริงๆ!

พอนึกถึงตรงนี้ หวังเซี่ยงจวินก็พลันตระหนักได้ “เหล่าเฉียน ตอนรับคนเข้าทำงานปีหน้า พวกเราต้องรับพยาบาลสาวที่สวยๆ หน่อยดีไหม…แบบนี้ถึงจะดึงดูดคนเก่งและรักษาคนมีพรสวรรค์ไว้ได้ ได้ผลแน่นอน!”

เฉียนเลี่ยงทำท่าครุ่นคิด เหมือน…จะเป็นวิธีการที่ดีเหมือนกัน!

[1] กลยุทธ์ทุกข์กาย 苦肉计 เป็นกลยุทธ์ยามพ่ายจากเรื่องสามก๊ก มีหลักการคือทำร้ายตัวเองให้บาดเจ็บเพื่อให้ศัตรูหลงเชื่อ

[2] กลยุทธ์สาวงาม 美人计 เป็นกลยุทธ์ยามพ่ายจากเรื่องสามก๊ก มีหลักการคือกำจัดศัตรูที่เข้มแข็ง โดยโจมตีที่จุดอ่อน