เฉินชางพัฒนาขึ้นเล็กน้อย
ถึงอย่างไรตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ตนก็นับว่าก้าวสู่แผนก
ศัลยกรรมทางเดินอาหารอย่างเป็นทางการแล้ว
แม้แต่ด้านการผ่าตัดก็เชี่ยวชาญการผ่าตัดลดขนาดกระเพาะ
ที่สมบูรณ์แบบแล้ว
และมีทักษะการวินิจฉัยโรคทางเดินอาหารระดับสมบูรณ์
หลังจากนี้ผมไม่ต้องกลัวว่าคำถามที่ยัยฉินขี้ประจบถาม
จะยากเกินไปจนส่งการบ้านไม่ได้อีกต่อไปแล้ว
so easy!
เฉินชางมองความคืบหน้าภารกิจเปลี่ยนอาชีพของตน
[วินิจฉัยคนไข้แผนกศัลยกรรมทั่วไปห้าสิบราย: 35/50]
[ซัพพอร์ต/เข้าร่วมการผ่าตัดแผนกศัลยกรรมทั่วไปห้าสิบเคส:
40/50][พบเจอโรคในแผนกศัลยกรรมทั่วไป 50 โรค: 20/50]
ตอนนี้จู่ๆ เฉินชางก็ค้นพบว่าความจริงภารกิจนี้ยากมาก ข้อ
ที่หนึ่งและสองยังพอได้ ข้อที่สาม พบเจอโรคห้าสิบโรค ถือว่ายาก
จริงๆ
ถึงอย่างไรก็มีโรควนเวียนอยู่เพียงเท่านั้น อยากเจอห้าสิบโรค
ถือว่ายากมากจริงๆ
ไม่งั้น…วันหลังไปเดินเล่นที่แผนกศัลยกรรมทั่วไปสักหน่อยดี
ไหม
คิดถึงตรงนี้ เฉินชางรู้สึกว่าเป็นเรื่องที่ดี
ตอนที่งานไม่ยุ่ง เฉินชางฟุบหลับไปบนโต๊ะโดยไม่รู้ตัว ตื่น
มาอีกทีไม่รู้ว่าใครเอาเสื้อมาห่มให้ตน ในใจพลันรู้สึกอุ่นวาบขึ้นมา
เขาเริ่มทำงานตั้งแต่เจ็ดแปดโมง และแผนกฉุกเฉินก็เริ่มเข้าสู่
ช่วงพีคในช่วงเช้าด้วย
คนที่ทำงานในช่วงเวลานี้เยอะมาก ประเภทของโรคในช่วง
เวลานี้ส่วนใหญ่เป็นบาดแผลภายนอก ต้องพันแผลและเย็บแผล ซึ่ง
จุดนี้ไม่ต่างกันโรงพยาบาลอันดับสองแห่งมณฑลมากนักในห้องหัตถการของเฉินชาง มีเด็กสามคนยืนร้องไห้อยู่หน้า
ประตู เด็กทั้งสามล้วนมาฉีดยา
พ่อแม่ต่างปลอบใจลูกอย่างปวดใจ กว่าจะทำให้หยุดร้องได้ไม่
ใช่เรื่องง่ายเลย
ความจริงเวลาที่เด็กๆ อยู่ด้วยกัน สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือร้องไห้
พร้อมกันหมด ถ้าร้องไห้คนหนึ่ง ก็จะเหมือนโรคติดต่อให้คนอื่นๆ
เริ่มร้องด้วย
และทั้งสามครอบครัวนี้ยังรู้จักกัน มาจากชุมชนเดียวกัน ทั้ง
ชุมชนมีเด็กที่อายุไล่เลี่ยกันอยู่แค่นี้ จึงมักจะเล่นด้วยกัน!
จะว่าไปเด็กทั้งสามก็ซุกซน เช้าตรู่ตอนออกจากบ้านเจอสุนัข
ตัวหนึ่ง เด็กทั้งสามคนจึงแกล้งสุนัขอยู่ตรงนั้น!
เด็กคนหนึ่งดึงหาง คนหนึ่งดึงหู ส่วนอีกคนขี่หลังเสียเลย
สุนัขตัวนั้นจึงขึ้งโกรธขึ้นมาทันที สุนัขเป็นสัตว์ที่ฆ่าได้ หยาม
ไม่ได้
จึงแว้งกัดไปคนละที!
กัดเสร็จก็วิ่งเลย!ส่วนเด็กทั้งสามคนตกใจกับการโดนกัดอย่างกะทันหัน
ตอนแรกยังไม่ได้ร้องไห้ แต่พอเห็นแม่มาก็ปล่อยโฮทันที
ถึงอย่างไรก็เป็นช่วงหมดฤดูหนาวเข้าฤดูใบไม้ผลิ เสื้อผ้าที่เด็ก
ๆ ใส่หนา แต่ตรงน่องก็ยังมีรอยกัด ดูเหมือนถลอกแต่ก็เหมือนจะไม่
ถลอก
แต่ผู้ปกครองร้อนใจขึ้นมา!
พวกเขาไม่มีกะจิตกะใจไปทำงาน รีบพาลูกมารับวัคซีนป้องกัน
โรคพิษสุนัขบ้าที่แผนกฉุกเฉิน
แม้บอกว่าฉีดภายในยี่สิบสี่ชั่วโมงก็พอ แต่…คนเป็นพ่อเป็น
แม่ล้วนอยากให้รีบฉีด กลัวว่าช้าไปจะเกิดปัญหาขึ้น
“โอ๋ ไม่ร้องนะ ฉีดเข็มเดียวก็หายแล้ว ไม่ต้องกลัว!”
“ใช่ อดทนหน่อยนะ”
“ฉีดยาไม่เจ็บเลย แป๊บเดียวก็หายแล้ว”
พ่อแม่ของเด็กทั้งสามคนต่างปลอบใจ
ความจริง เหตุผลที่เด็กๆ ร้องไห้คืออะไร พ่อแม่ของเด็กก็ยัง
ไม่รู้เลย แต่มีความเป็นไปได้สูงมากที่จะร้องไห้เพราะโดนพ่อแม่ด่าไม่อย่างนั้นแผลตรงน่องจะเจ็บแค่ไหนเชียว!
พวกเขาจึงรีบปลอบใจ “โอ๋ๆ แม่ไม่ว่าหนูแล้ว หยุดร้องเดี๋ยวนี้
เลย ถ้าไม่หยุดแม่จะโกรธแล้วนะ!”
ตามคาด วิธีนี้ใช้ได้ผลจริงๆ เด็กทั้งสามหยุดร้องทันที
ทว่าพอคิดได้ว่าเดี๋ยวจะต้องฉีดยา ทั้งสามก็เริ่มร้องไห้ขึ้น
มาอีกครั้ง
ในสายตาของเด็กๆ การฉีดยาถือว่าเป็นฝันร้ายเสมอมา
ความจริงในแผนกฉุกเฉิน พยาบาลจะเป็นคนฉีดยา เพียงแต่
ช่วงเช้าพวกเธอยุ่งอยู่กับการจ่ายยาและปฏิบัติงานต่างๆ ตามคำสั่ง
ของหมอ เฉินชางจึงทำแทน
ตอนที่ถึงคิวเด็กๆ ฉีดยา เด็กทั้งสามคนเริ่มร้องไห้ขึ้นมาอีกครั้ง
ใครก็ไม่ยอมเป็นคนแรก!
และคิวต่อจากเด็กๆ ชายหนุ่มคนหนึ่งก็มาฉีดยา แต่เป็นการ
ฉีดสารปรับการเจริญเติบโตของเซลล์ประสาทและสมอง
ชายหนุ่มโดนลมมาทั้งคืน ตื่นมาตอนเช้าหน้าเป็นอัมพาต
ตอนนี้รักษาโดยการฉีดฮอร์โมน หมอบอกว่าฉีดสารปรับการเจริญเติบโตของเซลล์ประสาทและสมองจะหายไวกว่า จึง
มาฉีดยาที่แผนกฉุกเฉินก่อนไปทำงาน เห็นเด็กสามคนเสียงดัง
ไม่หยุด ชายหนุ่มร้อนใจขึ้นมา ขืนเป็นแบบนี้ต่อไป เขาต้องไปทำงาน
สายแน่!
ชายหนุ่มจึงพูดอย่างเหลืออด “พี่ๆ ครับ ให้ผมฉีดก่อนไหมครับ
พวกคุณปลอบเด็กๆ อีกสักหน่อย ผมรีบไปทำงานครับ!”
เห็นชายหนุ่มก็มาฉีดยาเหมือนกัน บรรดาแม่ๆ จึงตื่นตัวขึ้นมา
“ได้ค่ะๆ คุณฉีดก่อนเลย!”
ชายหนุ่มเองก็กล่าวขอบคุณพร้อมรอยยิ้ม
จากนั้นเขาก็มองเด็กๆ พร้อมเอ่ย “ฉีดยาไม่เจ็บเลยนะ เดี๋ยวดู
อานะครับ ไม่เจ็บจริงๆ!”
เฉินชางมองสารปรับการเจริญเติบโตของเซลล์ประสาทและ
สมองแวบหนึ่ง แล้วมองชายหนุ่มอย่างลังเล เข็มนี้…เหมือนจะเจ็บ
อยู่บ้างนะครับ
เป็นความจริงที่ว่า ถึงอย่างไรสารปรับการเจริญเติบโตของ
เซลล์ประสาทและสมองก็มีผลต่อประสาท เจ็บมากจริงๆ และเจ็บนานมากด้วย…
เฉินชางมองชายหนุ่มที่ท่าทางฮึกเหิม แล้วอดมองคุณแม่ยัง
สาวทั้งสามคนนั้นอย่างสงสารไม่ได้ เขารู้สึกว่าเหตุการณ์หลังจากนี้
รับมือยากแน่
คุณแม่ยังสาวทั้งสามเองก็ปลอบใจลูกๆ “ใช่ค่ะ เด็กดี ไม่เจ็บ
จริงๆ เชื่อฟังแม่นะคะ ดูคุณอาคนนี้สิ เขาก็มาฉีดยาเหมือนกัน! ไม่
เชื่อพวกหนูก็ลองดูเขา ลูกผู้ชาย เขาไม่ร้องไห้ตอนฉีดยานะคะ”
ชายหนุ่มพลันพูดกับเด็กๆ “ใช่ครับ ดูอานะ ไม่เจ็บจริงๆ!”
หลังจากเฉินชางผสมยาเสร็จ ก็ฉีดเข้าตรงบั้นท้ายของ
ชายหนุ่ม
ทันใดนั้น!
เสียงโอดครวญดังขึ้นระลอกหนึ่ง “โอ๊ย เจ็บๆๆ! ซี้ด! หมอทำไม
มันเจ็บขนาดนี้ครับ!”
เห็นได้ชัดว่าชายหนุ่มไม่ได้เตรียมใจมา เขาประเมินฤทธิ์ของ
ยาต่ำไปเสียงร้องโอดครวญทำให้เด็กทั้งสามหยุดร้องไปจริงๆ ต่างมอง
คุณอาที่ ‘เข้มแข็ง’ คนนี้อย่างงุนงง
แม้แต่คุณแม่ยังสาวทั้งสามยังตะลึง!
ไม่เหมือนที่คิดเอาไว้
ไอ้หมอนี่จงใจหรือเปล่า
ยานี้…ยังฉีดไวเกินไปไม่ได้อีกด้วย ดังนั้น ชายหนุ่มเริ่มกรีดร้อง
ขึ้นมา เขาอยากอดทนไว้ แต่ใบหน้าที่บิดเบี้ยวยิ่งแสดงให้เห็นอย่าง
ชัดเจนว่าอะไรที่เรียกว่าความเจ็บปวด!
ในที่สุดเฉินชางก็ฉีดเสร็จ!
ชายหนุ่มเจ็บกว่าเดิม!
“โอ๊ย…เจ็บมาก หมอ ทำไมถึงเจ็บขนาดนี้!”
เด็กทั้งสามคนเห็นแบบนี้ก็ร้องไห้ขึ้นมาทันที ลุกขึ้นวิ่งออกไป!
คุณแม่ยังสาวทั้งสามยิ่งอึ้งงัน มองชายหนุ่มด้วยใบหน้า
เดือดดาลเต็มประดา!
ชายหนุ่มเองก็ทำหน้าไร้เดียงสา ถูบั้นท้ายอย่างจนปัญญา
พร้อมพูดว่า “เจ็บมากจริงๆ นะครับ!”บรรดาคุณแม่มองชายหนุ่มอย่างเดือดดาลแวบหนึ่งก่อนจะรีบ
ลุกขึ้นไปอุ้มลูกกลับมา
เฉินชางถอนหายใจอย่างจนปัญญา
ชายหนุ่มหันมองเฉินชางแวบหนึ่ง พูดอย่างน้อยอกน้อยใจ
“ผมเจ็บจริงๆ นะครับ!”
เฉินชางพยักหน้า “อืม ผมรู้ครับ!”
ทว่า สายตาที่แม่ทั้งสามคนมองชายหนุ่มเมื่อครู่นี้ ถึงขั้นฆ่าเขา
ได้อย่างแน่นอน…
ชายหนุ่มเองก็อดตามออกไปไม่ได้ “พี่สาว พี่สาว…ผมไม่ได้
แกล้งนะครับ เจ็บจริงๆ พวกคุณอย่าโกรธผมนะครับ”
ตอนนี้เห็นได้ชัดว่าพี่สาวทั้งสามคนไม่มีเวลาสนใจเขา พวก
เธอกำลังรีบวิ่งไปตามลูกๆ ที่ห้องโถง
ตอนนี้เด็กๆ วิ่งไวมาก ร้องไห้ไม่หยุด พลางร้องพลางวิ่ง
“ช่วยด้วย…”
เฉินชางเห็นแบบนี้อดถอนหายใจไม่ได้ “บาปจริงๆ…”