ทุกคนที่เข้าผ่าตัดตะลึงกับภาพตรงหน้า!
รวมถึงวิสัญญีแพทย์โจวเฮ่อก็เป็นเช่นนี้ด้วย
หลังจากสร้างทางเดินอาหารใหม่แล้ว หลอดอาหารในตอนนี้
ไม่ได้มีผลกระทบมากนัก มิหนำซ้ำ การผ่าตัดเว้นว่างแถบกล้ามเนื้อ
ลำไส้ใหญ่ยังรักษาคุณสมบัติบีบตัวและยืดหดของลำไส้ สิ่งนี้ถึงกับ
เป็นเรื่องดีต่อทางเดินอาหารด้วยซ้ำ
และที่สำ คัญที่สุดก็คือกระเพาะอาหาร หลังจากผ่าตัดลด
ขนาดแล้ว เพราะเย็บเชื่อมตามแนวขวางกับลำไส้เล็กส่วนกลาง จึง
ไม่ทำให้กระเพาะที่เดิมเหลืออยู่ไม่มากเกิดอาการแทรกซ้อนจากแรง
ตึงในขณะที่ต่อกระเพาะกับลำไส้เล็กส่วนกลางจนเกิดปัญหาอย่าง
รูรั่วจากการเย็บเชื่อมได้อย่างอัศจรรย์!
บนพื้นผิวที่เชื่อมต่อกันนี้ เฉินชางเชื่อมชั้นเยื่อเมือกมาถึงชั้น
เนื้อเยื่อเกี่ยวพันและชั้นเนื้อเยื่อจนหมด เขาเย็บเชื่อมต่อได้สนิทและแน่นหนามากจริงๆ หลังจากคนไข้ฟื้นตัวแล้วไม่กระทบกับ
การทำงานของระบบทางเดินอาหารอย่างแน่นอน
และตอนนี้กระเพาะและลำไส้ที่เหลืออยู่ก็กลายเป็นเนื้อเยื่อ
‘กระเพาะเทียม’ มิหนำซ้ำ การตัดหลอดอาหารส่วนบนทิ้งก็ดึง
กระเพาะให้สูงขึ้น จึงโค้งไปตามสรีระร่างกาย สำ หรับการผ่าตัดแล้ว
เรื่องนี้ถือเป็นหนึ่งในจุดที่มหัศจรรย์ที่สุด
และบวกกับการรักษาลำไส้ใหญ่…
ตอนนี้ต่อให้ทางเดินอาหารทั้งหมดหดสั้นลงไปบ้าง แต่แบบนี้
ก็ยังรักษาการทำงานของทางเดินอาหารได้อยู่ นี่ถือเป็นเรื่องที่ยาก
ที่สุด
จะดึงเอาเนื้อเยื่อทางเดินอาหารที่มีประสิทธิภาพอยู่
มาวางแผนสร้างทางเดินอาหารใหม่ได้อย่างไรก็เป็นเรื่องที่ยากมาก
เรื่องหนึ่งอยู่แล้ว
และการผ่าตัดของเฉินชางในวันนี้ก็คือทดลองการค้นพบครั้ง
ใหม่!
นี่ก็คือจุดที่น่ากลัวของเฉินชาง!ใครจะคิดได้
ตอนนี้เหอจื้อเชียนอดมองเฉินชางไม่ได้ “หมอเฉิน…นี่คุณ
ออกแบบทุกอย่างนี้…ตั้งแต่ก่อนผ่าตัดเลยหรือ ทำไมก่อนหน้านี้
ไม่บอกล่ะ”
จางฉาไห่ก็มองเฉินชางแบบเดียวกันนี้
เฉินชางยิ้มเขิน “หัวหน้าเหอ ก่อนผ่าตัดเป็นแค่การคาดเดา
แต่จะสำ เร็จหรือไม่ยังพูดยากครับ
อีกอย่าง…
ตอนนั้นถ้าผมบอกว่าต้องการสร้างทางเดินอาหารใหม่ ฟื้นฟู
การทำงานของทางเดินอาหารจะทำให้คุณรู้สึกต่อต้านไหมครับ”
ประโยคเดียวทำให้เหอจื้อเชียนอดส่ายหน้ายิ้มไม่ได้ ถึงกับ
หมดคำพูดเล็กน้อย
ไอ้หนุ่มนี่ไม่ได้เก่งแต่เรื่องเรียน ที่สำ คัญที่สุดยังรู้จักใช้ชีวิต
ด้วย
หมอก็แบบนี้ ไม่ใช่แค่ต้องผ่าตัดให้เป็น สิ่งสำ คัญที่สุดยังต้อง
รู้จักสื่อสารกับผู้ป่วยด้วยอย่างที่คนเฒ่าคนแก่พูดเป็นประจำ รักษาชั่วครั้งคราว
ช่วยเหลือเป็นประจำ ปลอบประโลมเสมอไป
พวกหัวหน้ามองเฉินชาง ต่างรู้สึก ‘เลื่อมใส’ เป็นอย่างยิ่ง
เลื่อมใสจริงๆ!
ถ้าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเป็นสมาชิกสภาวิทยาศาสตร์สักคน
พวกเขาคงไม่รู้สึกประหลาดใจอะไร คนที่คิดแผนการผ่าตัดแบบนี้
และทำสำ เร็จได้ พวกเขาได้แต่ชื่นชม!
กุญแจสำ คัญยังเป็นกรอบความคิด!
กรอบความคิดในการวินิจฉัยโรคสำ คัญมาก แนวคิดโดยรวม
แผนการผ่าตัดที่เริ่มคิดจากภาพรวม ไม่ได้ยึดติดกับหลอดอาหาร
กระเพาะ ลำไส้เล็ก…
แต่ประกอบภาพทางเดินอาหารทั้งหมด พรสวรรค์และ
กรอบความคิดแบบนี้ทำได้ยากมากจริงๆ
เหอจื้อเชียนอดถอนใจไม่ได้ “วันนี้ได้เปิดหูเปิดตาแล้ว!
การผ่าตัดครั้งนี้ผมต้องกลับไปดูหลายสิบรอบ คืนนี้คงต้อง
อดนอนเสียแล้ว”การผ่าตัดจบลง มาถึงช่วงเก็บงาน
เฉินชางย่อมเกรงใจไม่กล้าเรียกใช้หัวหน้าเหล่านี้ ในขณะที่
กำลังจะลงมือเอง พวกหัวหน้าที่อยู่ฝั่งหนึ่งก็รีบโบกไม้โบกมือ
“หมอเฉิน พักหน่อย ผ่าตัดมาสี่ห้าชั่วโมงแล้ว เหนื่อยแย่เลย!”
“ต่อไปพวกเราทำเอง จะเอาแต่ยืนไม่ทำอะไรทั้งคืนไม่ได้หรอก
ใช่ไหม”
“ใช่ๆๆ! พูดอะไรมาก็จะไม่ให้คุณทำ”
เฉินชางจนใจ ได้แต่ถอยหลังไปสองสามก้าว มองหัวหน้า
เหล่านี้แล้วอดยิ้มไม่ได้
ตอนนี้จู่ๆ เฉินชางก็พบว่ามีคนอยู่ข้างๆ พอหันไปมองแล้วก็อึ้ง
ไปทันที
เห็นเพียงว่าเจ้าหม่าเซอะซะมายืนอยู่ข้างตนตอนไหนก็ไม่รู้
“คุณยิ้มอะไรครับหัวหน้าหม่า” เฉินชางสงสัย
หม่าเยว่ฮุยหัวเราะแหะๆ “ปลื้มใจน่ะ!”
ประโยคเดียวทำเอาพวกหัวหน้าชะงักมีดที่อยู่ในมือ ทุกคน
หันมามองหม่าเยว่ฮุยหม่าเยว่ฮุยพลันหน้าเปลี่ยนสี ยิ้มเจื่อนๆ “ผมบอกว่าเห็น
ศักยภาพเสี่ยวเฉินเพิ่มสูงขึ้นแล้ว คนเป็นหัวหน้ารู้สึกปลื้มใจ”
ทุกคนผ่าตัดต่อ เมินเขาไปเลย
พอผ่าตัดเสร็จก็เป็นเวลาเที่ยงคืนสิบนาทีแล้ว
การผ่าตัดที่ดำเนินมาตั้งแต่หนึ่งทุ่มยี่สิบจนถึงเที่ยงคืนสิบนาที
เสร็จสิ้นสมบูรณ์!
ทุกคนต่างเบิกบานใจ
คืนนี้คนที่ตักตวงได้มากที่สุดย่อมเป็นเหอจื้อเชียน บอก
ตามตรง การผ่าตัดในคืนนี้เปิดโลกทัศน์เขาจริงๆ ชั่วเวลานั้นเฉิน
ชางได้เปิดประตูบานใหม่ให้เขา
ในตอนนี้เหอจื้อเชียนเข้าใจถ่องแท้!
เขาเหมือนถูกเฉินชางทำลายพันธนาการ บรรลุได้ทันที
ดีใจจริงๆ
ความรู้สึกนี้ทำให้เหอจื้อเชียนหวนนึกซ้ำ ไปซ้ำ มา เขาถึงกับ
รู้สึกวาดหวังอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนตอนนี้เหอจื้อเชียนอดมองเฉินชางไม่ได้ เขาพูดออกมาว่า “พูด
ตามตรง วันนี้หมอเฉินมาสอนพวกเราครั้งหนึ่งเลย เรียกคุณว่า
อาจารย์เฉินไม่ใช่เรื่องไม่ควรสักนิด!”
ทุกคนพากันพยักหน้าหัวเราะแหะๆ ไม่ได้รู้สึกเก้อเขินอะไร
ถึงอย่างไรที่เหอจื้อเชียนพูดก็เป็นความจริง
เฉินชางยิ้มให้ “ที่จริงวันนี้ผมมือขึ้นนิดหน่อย สภาพเลยดี
เป็นพิเศษครับ กับการผ่าตัดสร้างทางเดินอาหารแล้วยังหนทางอีก
ยาวไกล”
เหอจื้อเชียนพยักหน้า “มาพยายามเรียนรู้ไปด้วยกัน!”
เฉินชางพยักหน้า
ทุกคนลุกขึ้นเดินไปอ่างล้างมือ
“หมอเฉิน ต่อไปมีเวลาว่างเวียนมาแผนกศัลยกรรมทั่วไป
บ่อยๆ สิ พวกเรามาวิจัยด้วยกัน”
“ใช่ หมอเฉิน ผมได้ยินว่าคุณก็ผ่าตัดทรวงอกเก่ง ทุกคน
มาเรียนรู้พัฒนาไปด้วยกันเถอะ”เฉินชางพยักหน้ายิ้ม “แน่นอนครับ! ผมก็มาเพื่อฝึกงาน ถ้าได้
เรียนอะไรเพิ่มสักหน่อยจะดีที่สุดครับ”
พอทุกคนได้ยินเขาก็หัวเราะเย้าแหย่ทันที
“คุณมาเทรนพวกผมต่างหาก ไม่ได้มาเรียนรู้งานจากพวกเรา
หรอก”
“ฮ่าๆๆ…”
“จริงด้วย ตอนนี้ผมสบายใจแล้ว รอตอนผมเจ็ดแปดสิบ
ถ้าร่างกายไม่ไหวจนต้องผ่าตัดแล้ว ถ้าได้เจอหมอเฉินเป็นคนผ่า
ต้องเป็นเกียรติแน่ๆ!”
พอเห็นว่าแต่ละคนแทบจะอวยเฉินชางจนลอยแล้ว!
จู่ๆ เหล่าหม่าก็เริ่มจ้องมองด้วยสีหน้าดุร้าย
แบบนี้ไม่ได้สิ
เฉินชางมาฝึกงานสามเดือนก็ถูกแผนกศัลยกรรมหัวใจแย่งไป
แล้วเดือนหนึ่ง นี่…เห็นสายตาของแผนกศัลยกรรมทรวงอกกับ
ศัลยกรรมทั่วไปแล้ว เหล่าหม่าชักสงสัยว่าจะมีใครแย่งตัวเฉินชางไป
อีกพอล้างมือเก็บของแล้ว ทุกคนไม่ได้ไปไหน แต่ไปคัดลอกคลิป
ผ่าตัดทันที
ขนาดเฉินชางยังทำเช่นนี้ด้วย ถึงอย่างไรการผ่าตัดในวันนี้มีค่า
ควรศึกษา
ต่อให้เฉินชางเองยังต้องทบทวนข้อด้อย ซึมซับแก่นสำ คัญ
จากนั้นจึงเข็นผู้ป่วยออกไปด้านนอก
ตอนนี้เอง!
นอกห้องผ่าตัดตอนเที่ยงคืนกว่าอบอุ่นและครึกครื้นกว่าวัน
ธรรมดามาก
ผู้เสียหายทั้งยี่สิบกว่าคนรอให้การผ่าตัดเชอเจ๋อฮว่าครั้งนี้จบ
ลง
พวกเขาไม่รู้เรื่องความเสี่ยงในการผ่าตัด ในความคิดของ
พวกเขา การผ่าตัดที่ร้ายแรงขนาดนี้ต้องเสี่ยงมากแน่ๆ
เด็กหญิงคนหนึ่งจับชายเสื้อไว้แน่นด้วยมือทั้งสองข้าง ฝ่ามือที่
กำลูกอมไว้หลายเม็ดเหงื่อออกหมดแล้วอุณหภูมิร่างกาย 36.5 องศากับเหงื่อที่ไหลซึมชายเสื้อจึงทำให้
ลูกอมละลาย
เธอรอพ่ออกมา รอให้พวกอาหมอออกมาอย