ชีวิตมักจะสอนให้พวกเรารู้จักรู้เดียงสา
เฉินชางจำ ได้ว่าตอนฝึกงาน อาจารย์คนหนึ่งเคยพูดไว้ว่า
คนเราใช้ชีวิตอยู่ไม่เป็นดังใจทั้งนั้น ตอนที่มืดแปดด้านจะรู้สึกว่าทำ
อะไรก็ผิดไปหมด ตอนที่มีทางเปิดกว้างก็จะรู้สึกว่าถนนทุกสายมุ่ง
สู่กรุงโรมได้
ตอนนั้นเขายังไม่เข้าใจประโยคนี้ดีนัก แต่ชีวิตในห้องฉุกเฉิน
สี่ปีทำให้เขาตระหนักถึงประโยคนี้ได้ลึกซึ้งขึ้นเรื่อยๆ
เด็กหญิงก้มหน้างุดเหมือนนกกระจอกเทศที่อยากมุดหัวลงไป
ในทราย
เธอน้ำตาร่วงเผาะๆ “ถ้าหนูไม่ได้ป่วย พ่อก็คงไม่เป็นแบบนี้
เพราะหนูไม่เป็นเด็กดี…”
ภรรยาของเชอเจ๋อฮว่ายืนอยู่ด้านหลังกุมหน้าร้องไห้จนเสียง
แหบแห้งหยางเจี๋ยกอดเด็กหญิงไว้ ปลอบใจอยู่ตลอด
“ลูกไม่ผิด ลูกป่วยจะโทษลูกได้ยังไง”
“ไม่เป็นไรๆ ไม่ร้องไห้ อาหมอเฉินชางซื้อลูกอมมาให้หนูแน่ะ
เสี่ยวเคอเอาลูกอมมาสิ” เฉินชางมองเสี่ยวเคอ เธอจึงรีบพยักหน้าวิ่ง
ไป
สัญญาณชีพปกติหมด เมื่อครู่นี้อัตราการสูบฉีดเลือดหัวใจต่ำ
ส่งผลให้เลือดไปเลี้ยงสมองไม่เพียงพอจากโรคหัวใจเพียงชั่วคราว
จึงสลบไป
เสี่ยวเคอยัดลูกอมถุงหนึ่งใส่แขนเด็กหญิง “ไม่ต้องร้องแล้วค่ะ
หนูไม่ผิดนะ!”
บางครั้งเฉินชางก็ไม่อยากไปประเมินคำว่ารู้เดียงสามากนัก
เด็กหลายคนรู้เดียงสาจนน่าปวดใจ
พอเห็นเด็กหญิงมองลูกอมอย่างเฉยชา เฉินชางก็ถอนหายใจ
เขาลุกไปซักอาการป่วยของเด็กหญิง ทำความเข้าใจอาการ
โดยละเอียด
หญิงวัยกลางคนร้องไห้อยู่ตลอดค่าใช้จ่ายของเชอเจ๋อฮว่ามีคนรับผิดชอบ แต่ไม่มีใครบอกว่า
จะมีคนรับผิดชอบค่าใช้จ่ายของลูกสาวด้วย
เฉินชางเป็นแพทย์ฝึกงาน เขาไม่ได้มีอำนาจมากขนาดนั้น
ถ้าอยู่ที่โรงพยาบาลอันดับสอง เขาเลือกใช้เงินจากมูลนิธิเวชบำบัด
วิกฤตได้เลย
แต่ตอนนี้เขาทำอะไรไม่ได้
ขณะที่ดูภาพอัลตราซาวน์หัวใจ เฉินชางนั่งใคร่ครวญบนเก้าอี้
อยู่นาน
เสี่ยวเคอเดินเข้ามาในห้องทำงาน มองเฉินชางแล้วพูดว่า
“หมอเฉิน น้องผู้หญิงไม่อยากอยู่ด้านใน จะออกไปให้ได้ค่ะ…”
เฉินชางพยักหน้า “ให้น้องออกมาเถอะครับ แต่อย่าวิ่งไปวิ่ง
มานะ”
อาการของเด็กหญิงไม่ใช่การกำเริบเฉียบพลัน แต่เป็น
อาการป่วยที่เรื้อรังมานาน
จะขออนุมัติจากโรงพยาบาลดีไหม
เฉินชางเริ่มลังเลผ่านไปสิบกว่านาที เฉินชางมีไอเดียอยู่สองสามอย่าง
ทางเลือกแรกก็คือถามหัวหน้าหม่าเยว่ฮุยเพื่อใช้ทุนวิจัยของ
แผนกมาจัดการ
อีกทางเลือกหนึ่งก็คือใช้เทคนิค x-pri
ทำได้ทั้งสองทางเลือก!
แต่เขาทนใช้ x-pri ไม่ได้ เพราะเฉินชางยังไม่เคยใช้เทคนิคนี้
ย่อมรู้สึกไม่มั่นใจ
ทว่า…
จู่ๆ เฉินชางก็นึกถึงเรื่องหนึ่ง
ตนยังมีภารกิจวิจัยที่ยังทำไม่เสร็จอยู่อย่างหนึ่ง!
[ติ๊ง! กระตุ้นภารกิจ ภารกิจวิจัย ตีพิมพ์บทความคลินิกที่มีดัชนี
IF สูงถึงหนึ่งร้อยคะแนน รางวัลที่คุณจะได้หลังภารกิจสำ เร็จ:
ใช้เครื่องมือรักษาไฮเทคชนิดหนึ่งได้อย่างแม่นยำ!]
เฉินชางเห็นแล้วเริ่มครุ่นคิด
เขาคิดว่าเทคนิค x-pri ก็เป็นเครื่องมือที่ดี แต่เขาไม่อยากอุทิศ
รางวัลนี้ให้ x-pri อยู่ดี!ถ้าเป็นแบบนี้…
ที่จริงยังมีอีกทางเลือกหนึ่ง
นั่นก็คือหินจำ ลอง!
เฉินชางจำ ลองสถานการณ์ตามอาการผู้ป่วย แล้วใช้ปืน x-pri
ทดลองดูเรื่อยๆ จากนั้นก็จะใช้ได้คล่องในที่สุด
พอเปรียบเทียบข้อดีข้อเสีย เฉินชางก็มีไอเดียอยู่ในหัว
เขาคิดว่าตนควรทำภารกิจนี้ให้สำ เร็จล่วงหน้าได้…
แต่ไม่ใช่เพราะจะใช้รางวัลนี้เพื่อให้ใช้ x-pri ได้อย่างแม่นยำ
ตอนนี้เฉินชางยังมีหินจำ ลองอยู่ก้อนหนึ่ง เพียงพอที่จะฝึก
ใช้ปืน x-pri แถมยังมีหัวใจสัตว์อยู่มากขนาดนั้น ไม่จำ เป็นต้องเปลือง
ทักษะที่มีประโยชน์มหาศาลแบบนี้ไป
ไม่นานนักเฉินชางก็จัดระเบียบความคิดเรียบร้อย ทั้งยังคิดหา
วิธีว่าจะผ่าตัดให้เด็กหญิงตัวน้อยอย่างไรได้แล้วด้วย
เขาตัดสินใจตีพิมพ์บทความ!
ทำวิจัย!ใช้ทุนวิจัยของเหล่าหม่าผ่าตัดให้เด็กหญิง เขาจะตรวจอาการ
อย่างละเอียดแล้วเขียนบทความสองสามเล่ม ทำภารกิจวิจัยให้เสร็จ
สิ้นไปด้วยเลย
หลังจากตัดสินใจได้แล้วเฉินชางก็ล้วงเอาโทรศัพท์ออกมาโทร
หาเหล่าหม่า
“หัวหน้าหม่า ผมเฉินชางนะครับ”
“มีอะไรรีบพูดมา!” ตอนนี้หม่าเยว่ฮุยกำลังอยู่ในที่เกิดเหตุ
รถชน พอพูดกับเฉินชางแล้วก็ตะโกนบอกพยาบาลที่อยู่อีกด้านหนึ่ง
ว่า “อะดรีนาลีน…”
เฉินชางได้ยินแล้วผงะไปทันที “ผมอยากใช้เงินทุนวิจัยของคุณ
ผ่าตัดขยายลิ้นหัวใจไมทรัลให้เด็กผู้หญิงคนหนึ่ง แต่ผมจะเป็น
ที่ปรึกษาบทความวิจัยให้คุณ…”
“พูดมากจริงๆ เลย พอแล้ว ใช้ไปเถอะ!” เหล่าหม่าพูดคำเดียว
แล้วก็วางสายไป
งานกู้ชีพแนวหน้าเร่งด่วนจะมาชักช้าไม่ได้ ที่เฉินชางขอใช้ทุน
เหล่าหม่ายังไม่ทันคิดก็รับปากไปเลยส่วนเพิ่มชื่อของตนหรือไม่ เขาไม่สนใจ
เขาเชื่อในความสามารถของเฉินชาง แต่เชื่อในมโนธรรมของ
เฉินชางยิ่งกว่า
แค่สิ่งนี้ก็เพียงพอแล้ว!
พอเฉินชางได้รับความเห็นชอบจากเหล่าหม่า ก็เรียกภรรยากับ
ลูกสาวของเชอเจ๋อฮว่ามาที่แผนก แล้วจึงหยิบกระดาษแผ่นหนึ่ง
มาเริ่มอธิบาย
“คืออย่างนี้ครับ ผมเรียกพวกคุณมาเพราะอยากแจ้งข่าวดี
พวกคุณ
ผมคุยกับโรงพยาบาลเลยได้รู้ว่าโรงพยาบาลเรา
มีโครงการวิจัยฉุกเฉินอยู่ และหลังจากพวกเราตรวจสอบแล้ว เคส
ของลูกสาวคุณเข้าเงื่อนไขเคสตัวอย่างของพวกเราครับ
แบบนี้แล้วค่ารักษาและผ่าตัดของน้องโรงพยาบาลจะเป็นฝ่าย
รับผิดชอบ แต่ต้องทำตามแผนการของพวกเรา ตรวจร่างกายต่างๆ
ให้เรียบร้อย…สถานการณ์ก็จะเป็นแบบนี้ครับ ผมแจ้งคุณไว้ก่อน พรุ่งนี้ผม
จะเอาหนังสือแจ้งความยินยอมที่เกี่ยวข้องมาให้ ถ้าพวกคุณตกลง
พอเซ็นชื่อแล้วทางเราจะผ่าตัดให้เร็วที่สุดครับ”
พอได้ยินคำของเฉินชาง หญิงคนนี้ก็อึ้งไปเลย!
เธอรู้เยอะขนาดนั้นเสียที่ไหน แต่ว่า…เธอไม่ได้โง่ เธอรู้ว่านี่
จะต้องเป็นโอกาสผ่าตัดฟรีที่เฉินชางไปชิงมาให้แน่
เธอตัวสั่นเล็กน้อย พยักหน้าไวๆ
จะว่าไปตอนนี้มีทางเลือกอื่นด้วยหรือ
แต่เด็กหญิงกลับพูดอย่างร้อนใจว่า “เหมือนกับหนูทดลองไหม
คะ”
เฉินชางยิ้มให้ “ไม่เหมือนหนูทดลองครับ อาเป็นคนผ่าตัดให้
หนู ไม่ต้องกลัวนะ จะรักษาหนูให้หายให้ได้!”
เฉินชางมองเด็กหญิงตัวน้อยแล้วเอ่ยปลอบ
พอได้ยินคำพูดของเฉินชาง เด็กหญิงก็พยักหน้า แต่ยัง
ถามด้วยความกังวล “ไม่ต้องเสียเงินจริงๆ ใช่ไหมคะ”เฉินชางพยักหน้า “ไม่ต้องครับ อีกอย่าง หนูกำลังทำคุณูปการ
ให้กับประเทศเรา การผ่าตัดของหนูจะได้เขียนเป็นบทความวิจัยแล้ว
ตีพิมพ์ไปทั่วโลก! จะได้ช่วยเด็กที่มีอาการแบบเดียวกับหนู”
เด็กๆ มีความฝันอยากเป็นฮีโร่ทั้งนั้น
จะเป็นชายหรือหญิงก็ไม่เกี่ยง
เด็กหญิงได้ยินคำของเฉินชางแล้วตาเบิกกว้างทันที นี่เป็นโลก
ที่เธอไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน มีหลายอย่างที่ยังไม่เข้าใจ
แต่พอได้ยินว่าตนไม่ใช่ตัววุ่นวาย ทั้งยังช่วยคนได้มากยิ่งขึ้น
ด้วย เธอจึงดีใจมาก ถึงกับรู้สึกภูมิใจในตัวเองและรู้สึกว่าตน
ประสบความสำ เร็จ
“หนูตกลงค่ะ!” เด็กหญิงพูดขึ้นทันที!