เป็นหัวกิลด์ของกิลด์ระดับสูงสุดในต่างโลก ผมผู้อ่อนแอที่สุด แต่ด้วยรักอันหนักหน่วงของสมาชิกในกิลด์ แม้อยากออกก็ออกไม่ได้ 10 หัวหน้ากิลด์ผู้ไม่ตระหนักว่าตัวเองเปล่งประกายเพียงใด
หลังจากที่โครจากไป สมาชิกก็คุยกัน
“ทำไมหัวหน้าของเราถึงไม่รู้สึกตัวเลย?”
“นั่นเป็นหนึ่งในเสน่ห์ของคุณโคร…”
“อัลมาจัง ทำไมตอนนั้นคุณดูเคร่งขรึมขนาดนี้?”
“อ่า เพราะคุโระคุงใจดีกับราเฟีย ทั้งๆ ที่ไม่ค่อยสนใจพากเราไง!”
“พี่จ๋า…”
“มาสเตอร์…”
“เฮ้ ยูมะจัง อัลลีจัง มันก็เป็นแค่การแยกจากโครจังชั่วคราวเท่านั้น ดังนั้นอย่าทำหน้าเศร้าแบบนั้น ดูสิ พี่สาวอบคุกกี้ไว้แล้ว เราไปชิมกันเถอะ”
ฮึ่ม
“มาสเตอร์โกรธฉัน…”
“เขาไม่ต้องการฉันแล้ว…”
“มันเป็นความผิดของคุณที่เกิดเรื่องนี้ ฮอรัส…”
“หา? มันเป็นเพราะนิสัยหัวร้อนง่ายของนายนั้นแหละที่เป็นต้นเหตุ กัลก้า…”
“กัลก้า ฮอรัส ถ้าพวกนายยังจะทะเลาะกันอีก คราวนี้พวกนายสู่ขิดแน่”
“ชิ…”
“อืม……”
ลูลูชิลาหัวเสียกับการทะเลาะกันของกัลก้าและฮอรัส เธอถอนหายใจและมองไปยังประตูที่โครจากไป
(เขาช่างซื่อจริงๆ ทั้งๆที่เก่งกาจแต่ก็ไม่เคยโอ้อวด ไม่สิ พยายามปกปิดไว้ด้วยซ้ำ พวกเรานั้นมีข้อตกลงร่วมกันว่าจะไม่แตะต้องหน้ากากนั้น แต่ทำไมเขาถึงไม่อยากแสดงหน้าตาจริงๆใครเราเห็นกันนะ? ไม่ว่าภายใต้หน้ากากนั้นจะมีหน้าตาแบบไหนก็ช่าง เพราะเขาคือความหวังและแสงสว่างเพียงหนึ่งเดียวของเรา
วันนั้นเราถูกทิ้ง ทอดทิ้ง ถูกทรยศ ถูกขาย… เขาคือผู้เดียวที่เอื้อมมือมาหาเราที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง เพราะฉะนั้น พวกเรา…)
นี่คือเรื่องราวของโคร ตัวเอกที่คิดว่าตนเองน่าเกลียด และสมาชิกกิลด์ที่ชื่นชอบเขาจนถึงขั้นบูชา
Comments