เป็นหัวกิลด์ของกิลด์ระดับสูงสุดในต่างโลก ผมผู้อ่อนแอที่สุด แต่ด้วยรักอันหนักหน่วงของสมาชิกในกิลด์ แม้อยากออกก็ออกไม่ได้ 16 เทศกาลซัคคิวบัสเป็นยังไงกันนะ?
“จากนี้เดินเที่ยวอย่างอิสระกันเถอะ”
เมื่อเรามาถึงลานกว้างใหญ่ เราก็ตัดสินใจสำรวจตามอัธยาศัยตามคำแนะนำของลูลู่
แน่นอนว่าผมอยากจะถอยห่างจากเหล่าสาวสวยหนุ่มหล่อกลุ่มนี้ และอยู่คนเดียว…
“~~♪”
“หืม?”
“~♪”
“หื้ม?”
“โครจัง~~♪”
“อะไรเนี่ย?”
โรเฟียเกาะอยู่ที่แขนของผม
“โรเฟีย?”
“มีอะไรเหรอโครจัง”
“ทำไมคุณถึงมากอดแขนฉัน”
“อืม”
“อืม?”
“เพราะเป็นพี่สาวของโครจังไงล่า~”
แม้ว่าเธอจะพูดด้วยรอยยิ้มกว้างขนาดนี้ก็ตาม ผมกับโรเฟียไม่มีความสัมพันธ์กันทางสายเลือด ดังนั้นผมจึงไม่คิดว่านั่นคือเหตุผล
“เคลื่อนไหวได้ตามใจชอบใช่ไหม?”
“ใช่”
“ผมอยากจะไปคนเดียว”
“โครจัง จำได้ไหม?”
“เอ๊ะ ผมโดนเมิน อะไรนะ?”
“เธอบอกว่าจะทำทุกอย่างตามที่ฉันบอก”
“ไม่ ผมจำไม่ได้”
“คุณจำได้ ใช่ไหม…?”
“มะกี้ผมโกหกคับ ผมจำได้แล้ว”
เมื่อเธอเข้าใกล้ด้วยรอยยิ้มกว้างและรัศมีอันมืดมน ผมจึงตอบสนองไปตามสัญชาตญาณทันที
“ฉันจะใช้สิทธิ์นั้นไปเดทกับโครจังคนเดียว!”
“ช่างเสียของอะไรแบบนี้”
มันใช้ดีกว่านี้ได้ไม่ใช่เหรอ? ผมว่ามันไม่น่าจะเป็นเรื่องดีที่จะเดทกับคนหน้าขี้เหร่แบบผม แต่ผมตัดสินใจทำตามคำขอของเธอเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหา
ขณะเรากำลังคุยกันว่าจะไปร้านค้าที่ไหนบ้าง
“เอิ่ม…”
“เอ่อ คุณคือ”
สิ่งที่ปรากฏคือซัคคิวบัสที่ดูอ่อนแอ เธอเป็นผู้ยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งให้ผม
เธอจะทำตัวโง่ๆ อีกรอบผมก็ไม่ว่าหรอกนะ แต่ถ้าแสดงออกอย่างโจ่งแจ้งแบบนี้ มันก็ชัดเกินไปนะ
“นี่…”
ครั้งนี้เธอพยายามให้เครื่องดิ่มกับเขาแต่
“————เทนจิน”
ก่อนที่มันจะไปถึงมือของผม มันก็ถูกตัดด้วยดาบที่โรเฟียเรียกออกมา
[เทนจิน]
ดาบที่ปรากฏในตำนานของญี่ปุ่น กล่าวกันว่ามีพลังทำลายล้างสูงจนว่ากันว่าสามารถแยกมหาสมุทรออกเป็นสองส่วนได้ด้วยการฟาดเพียงครั้งเดียว เช่นเดียวกับดาบของผม อ่านตามคาตาคานะดูเท่กว่า
หากนับดาบเล่มนี้แล้ว โรเฟียยังมีดาบ Futsu-no-mitama และ Kamuy-no-kusanagi ซึ่งเป็นดาบทั้งสามที่เทพเจ้าเก่าแก่เคยเป็นเจ้าของ แน่นอนว่ามาจากฝีมือผมเอง
“ฮี้..”
ซัคคิวบัสที่ดูอ่อนแอกรีดร้องเมื่อจู่ๆ เครื่องดื่มในมือของเธอถูกฟัน
“เฮ้ เธอกำลังคิดจะทำอะไรแปลกๆ ใช่ไหม?”
โรเฟียชี้ดาบของเธอไปที่คอของซัคคิวบัสที่ดูอ่อนแอด้วยใบหน้าเคร่งขรึม
“โรเฟีย โรเฟีย เราอยู่ในที่สาธารณะ ดังนั้นอย่าชักดาบออกมาโดยไม่จำเป็น”
“เธอกำลังคิดบ้าอะไรอยู่ล่ะ? คุณวางแผนจะทำอะไรกับโครจังล่ะ? เฮ้ แม้ว่าโครจังจะเป็นคนใจดี แต่ก็มีทั้งสิ่งที่ควรทำและไม่ควรทำ ว่าไหม? เธออยากทำอะไรกับโครจัง แล้วเธอคิจะทำอะไรต่อไป ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับโครจัง ฉันจะไม่ยกโทษให้เธอแน่ๆ โครจังน่ะ โครจัง…”
โรเฟียไม่ฟังผมเลย
ช่วยไม่ได้นะ ผมคงต้องใช้ไม้ตาย…
“ผมชอบโรเฟียนะ”
“ถ้าโครจัง————ใช่♪ ฉันก็รักคุณเหมือนกัน♪”
ท่าทีเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมืออย่างรวดเร็ว มีแต่สมาชิกกิลด์นี้เท่านั้นแหละที่มีความสุขเมื่อมีคนบอกว่าชอบพวกเขา กิลด์นี้มันแปลกๆ
“ผมจะฟังคุณ ดังนั้นโรเฟีย ลดดาบของคุณแล้วใจเย็นนะ”
“เข้าใจแล้ว~~♪”
แล้วทำไมถึงมากอดที่แขนผมล่ะ?
“คุณเป็นคนส่งเอกสารนี้ให้ผมก่อนหน้านี้ใช่ไหม?”
“ออ อืม”
“น่าจะเล็งผมที่เป็นผู้ชายสินะ?”
“น่ะ นั่นมัน———”
“ผมรู้ว่ามันน่าสงสัยตั้งแต่ตอนที่คุณส่งกระดาษนี้ให้ผม ผมก็รู้สึกถึงพลังเวทย์มนตร์เล็กน้อยจากกระดาษ ดังนั้นผมจึงคิดว่ามันเป็นกลอุบายบางอย่าง…”
ก่อนที่ผมจะพูดจบ ซัคคิวบัสอีกตนก็เข้ามาโจมตีผมโดยใช้เคียวในมือของเธอ ด้วยใบหน้าที่ดูชั่วร้าย
“————เทนจิน”
เคียวที่เหวี่ยงลงมามาไม่ถึงเรา และถูกตัดไปครึ่งหนึ่งด้วยดาบของโรเฟีย
“อะไร…!?”
ซัคคิวบัสต้องตกใจเมื่อเคียวถูกผ่าครึ่ง
“บ้าเอ๊ย…เป็นแค่ผู้ชายแท้ๆ…”
“คงไม่เป็นไรถ้าจะเจ็บตัวสักหน่อย!”
คราวนี้ ซัคคิวบิสองตนมาจากด้านหลังและเหวี่ยงเคียวที่สูงกว่าตัวเข้าใส่ผม
“————แบล็คซอร์ด”
ผมหลบการโจมตีราวกับเป็นภาพสโลโมชั่น โดยเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยและเหวี่ยงดาบไปที่เคียว
“อะไร…!?”
“อะไรกัน…!?”
ดาบของผมฟันเคียวออกเป็นสองท่อนได้อย่างง่ายดาย
“นี่คือเทศกาลซัคคิวบัสเหรอ?”
เทศกาลซัคคิวบัสหมายถึงการถูกซัคคิวบิรายล้อมและโจมตีหรือ? ไม่เห็นสนุกเลยสักนิด
ซัคคิวบิเริ่มมารวมตัวกันรอบๆ ผมและโรเฟีย มองผ่านๆ มีอย่างน้อย 20 ตน
“หืม เกิดอะไรขึ้น?”
“แจ๋ว เอาเลย!!”
นักท่องเที่ยวดูสงบ เพราะคิดว่ามันเป็นการแสดงบางอย่าง แม้ว่าซัคคิวบิจะถือเคียวที่น่าสะพรึงกลัวก็ตาม ผมเดาว่าพวกเขาอธิบายล่วงหน้าว่าสิ่งนี้สามารถเกิดขึ้นได้
ดูเหมือนว่าเป้าหมายจะอยู่ที่เรา…หรือที่ผู้ชายอย่างผม
“…ฉันไม่สามารถยกโทษให้กับใครก็ตามที่มายุ่งกับโครจังได้ ฉันจะจริงจังสักหน่อย”
น้ำเสียงของโรเฟียเปลี่ยนไป
เมื่อเธอเข้าสู่การต่อสู้ ภาพลักษณ์ที่ดูสบายๆ ของเธอจะเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิงและเธอก็จะเข้าสู่สภาวะที่เยือกเย็น ผมเรียกมันว่าโหมดนักดาบ
“เข้าไปพร้อมกันเลย!!”
“ลุย!”
ผมตัดเคียวของซัคคิวบัสที่โจมตีออกเป็นสองท่อน ฟาดไปที่ท้องของซัคคิวบัสจนหมดสติ หรือทำให้หมดสภาพโดยไม่ฆ่า
อย่างไรก็ตาม เขาถูกรบกวนโดยซัคคิวบัสที่คอยป้องกันและนักท่องเที่ยวที่อยู่ตรงหน้าเขา กว่าจะสังเกตเห็นว่าซัคคิวบัสกำลังเปิดใช้งานเวทมนตร์ก็สายไปแล้ว
“———สุ่มย้าย”
ซัคคิวบัสถือไม้เท้าร่ายมนต์จากระยะไกล
บางอย่างที่ดูเหมือนวงเวทย์ปรากฏขึ้นที่เท้าของโรเฟียและฉัน
“เวทย์เคลื่อนย้าย…”
เวทมนตร์การเคลื่อนย้ายระยะไกลมักเป็นคาถาที่ช่วยให้คุณสามารถเคลื่อนที่ไปยังตำแหน่งเฉพาะได้ แต่ที่คุณเพิ่งร่ายไปนั้นเป็นแบบสุ่ม ผมไม่รู้ว่าจะย้ายไปที่ไหน
คงเป็นทางเลือกสุดท้าย
กฎทองคือเมื่อคุณเข้าไปในวงกลมเวทย์มนตร์แล้ว คุณจะไม่สามารถออกไปได้ คุณไม่สามารถหลบหนีได้ แต่สามารถยื่นบางส่วนออกของร่างกายออกไปได้
“เฮ้”
“เอ๊ะ……”
ผมจับมือของซัคคิวบัสที่ดูอ่อนแอและดึงเธอเข้าสู่วงกลมเวทย์มนตร์ จากนั้นผมก็ถูกห่อหุ้มด้วยแสงที่สุกใส
Comments