“อ่า บ้าจริง มีแต่มอนสเตอร์พวกนี้เหรอเนี่ย?”

 

　กูล สไลม์ กูล สไลม์… มีแต่มอนสเตอร์ที่กินไม่ได้ทั้งนั้น

 

“เฮ้ เกิดอะไรขึ้นกับเขาวงกตหนองน้ำที่ถูกทิ้งร้าง มันง่ายกว่าที่คิดนะ”

 

　แพนดี้บ่นในขณะที่กำลังตัดสไลม์

 

　แม้จะบาดเจ็บบ้าง แต่เขาจำได้ว่า [nightmare] นั้นมีเครื่องมือวิเศษที่สามารถฟื้นฟูการบาดเจ็บร้ายแรงให้กลับสู่สภาพเดิมได้

 

“ถ้าฉันไปถึงโกลด์ก่อนฉันก็ชนะ”

 

“โอ้ว..โอ้ว…”

 

“ไปให้พ้น”

 

　แกว่งดาบใหญ่และเตะกูลออกไป เขาก้าวไปข้างหน้าโดยทิ้งรอยขีดข่วนไว้บนผนังตามเส้นทางที่เขาเดินผ่าน

 

“ฉันไม่เคยผ่านที่นี่มาก่อน”

 

　เขามาถึงพื้นที่ที่กว้างพอให้คนสามคนเดินเรียงหน้าไปพร้อมๆ กันได้

 

“นี่คือโกลด์หรอ…?”

 

　บนถนนไม่มีทางแยก และข้างหน้าเป็นทางตัน

 

　กี๊ด…กี๊ด..

 

“อะ-อะไร!?”

 

　ด้วยเสียงที่ดังกึกก้อง วงเวทย์ก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา จากนั้นมีบางอย่างออกมาจากวงเวทย์

 

　มันมีหูเหมือนสุนัข และมีดวงตาที่แหลมคมที่ทำให้รู้สึกหวาดกลัวยามถูกจ้องมอง ฟันซ้อนโผล่ออกมา กรงเล็บแหลมคมขนาดใหญ่ทั้งขาหน้าและขาหลัง ลักษณะสำคัญที่สุดคือมีสามหัว

　–มันคือเซอร์เบอรัส

 

“นี่คือสัตว์ประหลาดจากเขาวงกตหนองน้ำที่ถูกทิ้งร้าง…”

 

　มันอยู่ในระดับที่แตกต่างจากมอนสเตอร์ที่เขาเคยเอาชนะมาจนถึงตอนนี้

　

　เซอร์เบอรัสหายใจเข้าและคำราม

 

“อึก ดังมาก!!”

 

　เขาปิดหู แต่ลมกระโชกแรงพัดเขาออกไปและชนเข้ากับกำแพง

 

　เซอร์เบอรัสไม่รอให้เขาฟื้นตัว

　　　

 มันพุ่งเข้าใส่แพนดี้ ชนเขาเข้ากับกำแพง

 

“คัก!!”

 

　แพนดี้ถูกตรึงไว้ระหว่างเซอร์เบอรัสกับผนัง รู้สึกว่าอวัยวะภายในของเขาบดจนแหลก

 

“บ้าเอ๊ย…!!”

 

　คว้าดาบใหญ่แล้วแทง แต่มันหลบได้อย่างง่ายดาย

 

“ฮ่า ฮ่า..”

 

　ฉันยังไหว…ไม่มีเวลามาพักแล้ว

 

“หยุดแล้วรับการโจมตีของฉัน แพนดี้ ชายผู้จะแข็งแกร่งที่สุดซะ!”

 

　การโจมตีสุดกำลังของแพนดี้

　จนถึงตอนนี้ เขาสามารถเอาชนะมอนสเตอร์ที่พบได้อย่างง่ายดาย

 

　อย่างไรก็ตาม ดาบใหญ่ที่เขาเหวี่ยงนั้นถูกปากและเขี้ยวที่อ้ากว้างของเซอร์เบอรัสจับไว้…

 

 แครก..

 

“ฮะ?”

 

　เสียงอะไรบางอย่างถูกบดขยี้

　เมื่อเขามองดูก็พบว่าดาบใหญ่อันน่าภาคภูมิใจของเขาหักแล้ว…

 

　ขณะที่เขาตกตะลึง เขาก็รู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงที่แขนซ้าย

 

　กร๊อบ ฉูด

 

　เสียงเนื้อถูกกลืนกินพร้อมกับเลือดที่กระเด็นออกมาจากแขนซ้าย

　แค่ฟังก็บอกได้เลยว่าแขนของเขาอยู่ในสภาพแย่มาก

 

“อ๊ากกกก  ไม่ ไม่ ไม่ ไม่!

 

　แม้ว่าเขาจะพยายามดิ้นรน แต่มันก็ไม่ปล่อยเขา

　มันต่างจากตอนโดนสไลม์จับ

　เมื่อปากของมันหลุดออกไป แขนของเขาก็หายไป

　

“ตายซะ ไอ้โง่!”

　

“กรร?”

 

　ราวกับจะยืนหยัดเป็นครั้งสุดท้าย แม้ว่าแขนซ้ายของเขาจะถูกกินไป แต่เขาคว้าดาบยาวที่หักด้วยมือขวาที่ว่างแล้วแทงมันเข้าไปในลูกตาข้างหนึ่ง

 

　ปากของเซอร์เบอรัสปล่อยแขนซ้ายที่ถูกกัดหายไป

 

“ไอ้เหี้- ไอ้บ้า…อย่ามาดูถูกกันนะ”

 

　แพนดี้คิดจะโจมตีต่อไปโดยไม่สนใจกับแขนซ้ายที่หายไป

 

　โจมตีซ้ำตอนที่มันบาดเจ็บ…

 

“กรร กรร…”

 

　—–เอ๊ะ?

 

　มีเสียงร้องมาจากด้านหลัง เซอร์เบอรัสอยู่ตรงหน้า แล้วเสียงขู่เสียงที่สองล่ะ

 

　เมื่อเขาหันกลับไปอย่างหวาดๆ เขาก็เห็นสิ่งที่มีรูปร่างหน้าตาแบบเดียวกับเซอร์เบอรัส…

 

　ไม่สิ  มันไม่ใช่.

 

　มีสองหัว มีขนสีดำ นี่คือออร์ธรอส ซึ่งว่ากันว่าเป็นพี่ชายของเซอร์เบอรัส

 

　———— มันมีสองตัว

 

　เขาสูญเสียแขนซ้ายและร่างกายของเขาก็ขาดรุ่งริ่ง สิ่งที่เขาทำได้คือโจมตีใส่ดวงตามันได้ครั้งหนึ่ง

 

“อ๊าาา…อ๊าาา…”

 

　ความสิ้นหวังท่วมท้นตัวเขา

 

　เรี่ยวแรงของเขาหดหายและสุดท้ายก็คุกเข่าลง เขาไม่มีพลังงานเหลือพอที่จะถือดาบใหญ่แล้ว

 

“…ย หยุดเถอะ ได้โปรด..?

 

　เขาไม่รู้ว่ามันจะเข้าใจภาษานั้นได้หรือไม่ แต่เขาก็พยายามขอความเมตตาจากสัตว์ประหลาดอย่างเต็มที่

 

　ขณะที่มันขยับไปทีละก้าว ดวงตาของมันก็จับจ้องไปที่แพนดี้อย่างไม่คลาดสายตา

 

“กรร…”

 

“กรรรร…”

 

　เซอร์เบอรัสอยู่ข้างหน้า ออร์ธรอสอยู่ข้างหลัง สิ่งที่ติดอยู่ระหว่างพวกมันคือมนุษย์ที่ถูกทารุณกรรมและสูญเสียแขนซ้ายไป

 

“…ฮ เฮ้?”

 

“ก๊าซซ!!”

 

“โฮกก!!”

 

“อ๊าาา  หยุด หยุด หยุดนะ!

 

　เซอร์เบอรัสและออร์ธรอสโจมตีอย่างรุนแรง

 

　แพนดี้ไม่มีความสามารถที่จะต่อสู้ได้อีกแล้ว

　เขาคุกเข่าลงเหมือนกำลังก้มกราบ วางหัวลงกับพื้น และเตรียมที่จะถูกกิน

 

　อ่า มันจบแล้ว ฉันกำลังจะตาย–

 

　ปัง

 

　กระสุนนัดหนึ่ง

 

“ล-ลูลูชิล่า…!”

 

　เขาเงยหน้าขึ้น ใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตาและเลือด

 

　ผู้ช่วยให้รอดสะท้อนอยู่ในดวงตาของเขา นั่นคือสมาชิกของ [nightmare] ที่กำลังมองเขาด้วยสายตาเย็นชา

 

“โฮก! กรร!!”

 

　แม้ว่ากระสุนจะเจาะศีรษะของมัน แต่เซอร์เบอรัสก็ดูไม่สะทกสะท้าน

　ออร์ธรอสก็เบนสายตาไปที่ลูลูชิล่าและคนอื่นๆ ด้วย

 

“———ไกลป์เนียร์”

 

“—โบอา”

 

“——กุงเนียร์”

 

　โซ่ของเฟลรัดขาของเซอร์เบอรัสและ ออร์ธรอสไว้ไม่ให้เคลื่อนไหว

 

　ลูกไฟของอลิชาเผาใบหน้าของแต่ละตัวเพื่อรบกวนและทำให้มันสูญเสียการมองเห็น

　

　จากนั้น เซอร์เบอรัสและออร์ธรอสก็ถูกโจมตีครั้งสุดท้ายด้วยหอกของอัลมาเรีย

　

　การโจมตีผสานกันอย่างยอดเยี่ยม

　สามารถพูดได้ว่ามันเป็นการฆ่าทันที

 

　เซอร์เบอรัสและออร์ธรอสที่พ่ายแพ้ก็สลายกลายเป็นอนุภาคและหายไป

 

　แพนดี้อยู่ในอาการงุนงง แต่แล้วเขาก็เริ่มรู้สึกตัว

 

“ฮ-รักษาเร็วเข้า! แขนซ้ายของฉันหายไป! ใช้แหวนนั่นซะ!!”

 

“…เราควรทำยังไงดีลูลู่ซามะ?”

 

“เอาล่ะ คุณมาถึงโกลด์แล้ว ดังนั้นฉันจะรักษาคุณในภายหลัง”

 

　ที่นี่คือโกลด์ เขาเป็นคนแรกที่มาถึง

 

　ปากของแพนดี้ยกยิ้มขึ้น

 

“ฉันมาถึงเร็วที่สุด!  จำไว้ให้ดีนะเมื่อกลับไปแล้ว!!”

 

“นี่เป็นรอบสามของพวกเราแล้วมั้งนะ?”

 

“… หือ?”

 

　…รอบที่สาม?

 

　ลูลูชิล่าพูดต่อในขณะที่แพนดี้ทำหน้าโง่เขลา

 

“ใน เขาวงกตที่ถูกทิ้งร้าง ถ้าเอาชนะเซอร์เบอรัสและออร์ธรอสได้ วงกลมเวทมนตร์ก็ปรากฏขึ้นเพื่อให้คุณออกไปข้างนอกได้ จากนั้น เมื่อวงกลมเวทมนตร์ถูกเปิดใช้งาน เซอร์เบอรัสและออร์ธรอส จะฟื้นคืนชีพขึ้นมาอีกครั้ง กระบวนการนี้จะเกิดซ้ำๆ”

 

“อืม เราทำแบบนี้ไปคนละ3รอบแล้ว”

 

“อ่า ฉันคิดว่ามันเป็นรอบที่สี่ของฉัน!”

 

“ฉันก็น่าอยู่ในรอบที่สี่เช่นกัน”

 

“ยังไงก็ตาม ทุกคนถึงเป้าหมายเร็วกว่าคุณ พวกเราแค่ทำรอบ เพราะมีเวลาเหลือ”

 

　ทั้งสี่คนก็หัวเราะ

 

　…นั่นหมายความว่าฉันอ่อนแอเหรอ? ไม่มันไม่ใช่. ฉัน…ฉัน…

 

“ฉันจะต้องกลายเป็นผู้แข็งแกร่งที่สุด!”

 

　ไม่รู้ว่าเขาเอากำลังมาจากไหน แม้ว่าเขาจะบาดเจ็บหนักเจียนตายแล้วก็ตาม

 

　เขาจับดาบใหญ่ที่หักแล้วเหวี่ยงมันไปทางลูลูชิล่า

 

“ช่างไร้เดียงสา”

 

“เอ๊ะ”

 

　เขามั่นใจว่าเหวี่ยงมันลงเต็มแรงอย่างแน่นอน

　อย่างไรก็ตาม ดาบใหญ่สามารถหยุดได้ด้วยสองนิ้วของลูลูชิล่าอย่างง่ายดายโดยไม่สร้างความเสียหายใดๆ ให้กับเธอ

 

“น่าผิดหวัง”

 

“อะ อะไรกัน……?”

 

　เลือดไหลออกมาจากท้องของแพนดี้..มันร้อนและเจ็บปวด

　เขาค่อยๆ ทรุดตัวลง

 

　ปืนมาอยู่ในมือของลูลูชิล่า

 

“ฉันจะเลี่ยงจุดสำคัญ เพราะงั้นคุณไม่ถึงตายหรอก”

 

“อุ…อึก”

 

　เลือดไหลออกมาจากแขนซ้ายและท้องของเขา.. หากเป็นเช่นนี้ต่อไป เขาคงตายเนื่องจากการเสียเลือด

 

　ลูลูชิล่าพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชากับแพนดี้ที่ใกล้ตาย

 

“———ผู้แข็งแกร่งที่สุดนั้นยิ่งใหญ่จริงหรือ?”