เป็นหัวกิลด์ของกิลด์ระดับสูงสุดในต่างโลก ผมผู้อ่อนแอที่สุด แต่ด้วยรักอันหนักหน่วงของสมาชิกในกิลด์ แม้อยากออกก็ออกไม่ได้ 37 บางสิ่งที่เหมือนตัวเอก
ผมบอกลาเซริส และมุ่งหน้ากลับไปที่คฤหาสน์
“–หยุดเถอะ ได้โปรด!”
เสียงเร่งด่วนของหญิงสาวดังมาจากซอยด้านหลัง เมื่อผมไปที่นั่น ผมเห็นชายสองคนกำลังต้อนหญิงสาวอยู่
“ฮิฮิ แกหนีไม่พ้นหรอก เจ้าสัตว์ร้าย แกคือไฮไลท์ของงานนี้…”
“ฉ-ฉันไม่อยากถูกขาย…!”
“อย่างที่บอก ตราบใดที่แกมีปลอกคอนั้น เราจะรู้ว่าแกอยู่ที่ไหน”
“บ้าเอ๊ย…”
หญิงสาวที่มีสีหน้าเคร่งเครียด
ผมสีเงินของเธอยาวถึงเข่า และดวงตาของเธอเป็นสีม่วงเข้ม
เธอดูผอมอาจเป็นเพราะเธอขาดสารอาหาร
เสื้อผ้านั้นทำมาจากผ้าสกปรกที่ปกคลุมเพียงร่างกายของเธอเท่านั้น… บางทีเธออาจต้องการซ่อนศีรษะของเธอ ดังนั้นเธอจึงคลุมมันไว้ด้วยผ้า
เธอน่าจะเป็นทาสเพราะสวมปลอกคอเหล็ก
จากนั้นชายสองคนก็สังเกตเห็นการมีอยู่ของผม
“เอ่อ หน้ากากนั่น…เขาเป็นผู้นำของ [nightmare] ไม่ใช่เหรอ? ”
“โอ๊ย พวกเราควรทำยังไงดี…?”
“แต่ฉันไม่เคยเห็นผู้ชายคนนี้ต่อสู้มากนัก ดังนั้นฉันคิดว่าเขาควรจะอ่อนแอสินะ…?”
“คงงั้น ร่วงไปซะ… อุปส์!?”
“อ่อนแอจริงนะ”
ผมชิงปล่อยหมัดที่ท้องเขาก่อนในขณะที่เขากำลังพูด ผมไม่จำเป็นต้องทำตามรูปแบบเดิมๆ นี่นะ
ชายคนนั้นล้มลงกับพื้นและกุมท้องของเขาไว้
“แก!! ไอ้ขี้ขลาด!?”
ใช้มือตีหลังคอ อีกคนก็ล้มลงอย่างง่ายดาย
“ข ขอบคุณมาก ๆ?”
“เธอสงสัยอะไรเหรอ”
“ฉันแปลกใจที่คุณเก่งขนาดนี้…”
“อย่างน้อยผมก็ยังเป็นหัวหน้ากิลด์นะ แล้วคุณยังเป็นทาสงั้นเหรอ?”
“ใช่แล้ว… ฉันหนีจากการประมูลทาส…”
“ผมสงสัยว่าคนเหล่านี้จะเกี่ยวข้องกับการค้าทาส”
“อาจจะ…”
ถ้าจะขาย ก็เอาเงินผมไปได้เลยครับ
สาวหูสัตว์ชื่อยูยู่
ร่างกายของเธอก็ค่อนข้างสกปรก ผมจะรู้สึกไม่ดีถ้าปล่อยไว้แบบนี้ ดังนั้นผมคิดว่าควรจะพาเธอกลับไปที่คฤหาสน์
ขณะที่ผมกำลังเดินไปตามถนน กลิ่นหอมๆ ก็จั๊กจี้จมูกผม
“กลิ่นหอมจังเลย…”
“.นั่นสินะ”
กลิ่นหอมๆ ของพายแอปเปิ้ล
พายแอปเปิ้ลที่ห่อด้วยแป้งเพสตรี้ทรงโดมนั้นเรียงกันเป็นแถวห่อด้วยกระดาษ
ยูยู่มองดูพายแอปเปิ้ลด้วยดวงตาเป็นประกาย
“อยากกินไหม?”
“เอ่อ ไม่…!”
โครกก~~.
เธอส่ายหัว แต่ท้องของเธอก็ซื่อสัตย์
“พายแอปเปิ้ลสองอัน”
“ทั้งหมด 400 เยน ค่ะ”
“ครับ”
ผมจ่ายเงินและรับพายแอปเปิ้ล
“ฟุดฟิด?”
เมื่อผมมอบพายแอปเปิ้ลให้ยูยู่ เธอดูมีความสุข แต่ก็สูดดมสักครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าไม่เป็นอันตราย หลังจากนั้นเธอก็ตาโตหลังชิม
“~~~~!”
ไม่จำเป็นต้องถามเพราะเธอยิ้ม แต่ผมคิดว่าจะถามเผื่อไว้
“อร่อยไหม?”
“ใช่ มันอร่อย♪”
“ดีแล้ว”
ผมลองกัดบ้าง
แป้งพายกรุบกรอบที่ทำจากเนยปริมาณมาก ความหวานของแอปเปิ้ลเข้ากันได้ดีกับความเปรี้ยวเล็กน้อยทำให้มีรสชาติอร่อย
“แฮก แฮก !”
ยังไงก็ตาม สาวน้อยคนนี้ดูจะอยากกินอีก เธอคงจะหิวมากแน่ๆ
“ผมไม่หิว ผมจะแบ่งให้ครึ่งหนึ่ง”
“จ จะดีเหรอ? ของอร่อยแบบนี้!”
“พายแอปเปิ้ลคงจะมีความสุขกว่านี้ถ้ายูยู่กินมันให้ผม”
“ข ขอบคุณมาก ๆ”
ผมกินพายแอปเปิ้ลครึ่งชิ้น เมื่อผมมอบมันไปครึ่งหนึ่ง มันก็กลายเป็นชิ้นเดียวกันอีกครั้ง
“ผมได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับเรื่องนี้…”
“กินไปคุยไปก็แล้วกัน”
ผมต้องถามว่ามันเกิดอะไรขึ้น
“ครั้งต่อไปให้ฉันอาบน้ำให้เธอเอง”
ที่คฤหาสน์.
หลังจากใช้แหวนเพื่อรักษาบาดแผลบนร่างกายของยูยู่ เธอก็ขอให้เฟลดูแลต่อ
ผมทำลายปลอกคอเรียบร้อยแล้ว จะไม่มีผู้ไล่ตาม
เฟลจูงมือยูยู่แล้วไปเข้าห้องน้ำ
“พอกลับมา ก็ได้ยินว่าคุณพาผู้หญิงกลับมาด้วย”
“ก็ผมพาเธอกลับมาจริงๆ นี่นะ”
ผมช่วยเธอในตรอกด้านหลัง ลองคิดๆดูแล้ว ผมอาจจะได้ทำสิ่งที่เหมือนฮีโร่เป็นครั้งแรกหลังจากที่มาถึงต่างโลก
“ยูยู่ อ่า..”
กัลก้า กระซิบเล็กน้อย
ลองคิดดูแล้ว กัลก้ามักจะมองยูยู่ราวกับว่าเขากังวลอะไรบางอย่างเกี่ยวกับเธอ
“มีอะไรหรือเปล่ากัลก้า มีอะไรกวนใจคุณหรือเปล่า?”
“…หัวหน้า หูและหางเหล่านั้นเป็นสัตว์ร้ายที่เหมือนหมาป่าเหมือนข้า… ผมสีเงินของเธอเป็นสัญลักษณ์ของราชวงศ์แห่งอาณาจักรสัตว์ร้าย พูดอีกอย่างนึง คือ เด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นสมาชิกของราชวงศ์ .. โดยเฉพาะเธอมีศักยภาพที่จะเป็นเจ้าหญิงถ้ามีการแต่งงาน
“หืม? ประเทศสัตว์ร้ายจะไม่โกรธเหรอถ้าพวกเขารู้ว่าเจ้าหญิงตกเป็นทาส?”
“อาจจะ…”
ตอนนี้ผมคิดดูแล้ว โซอิซซังก็กำลังประสบปัญหาในแดนสัตว์ร้ายเช่นกัน… เป็นไปได้ไหมว่าเพราะเจ้าหญิงหายตัวไป?
“หลังจากยูยู่ออกมาจากห้องน้ำ คงต้องถามอะไรอีกหลายอย่างเลย”
Comments