เฟลเป่าผมให้ยูยู่ ตอนนี้ผมของเธอก็ดูฟูฟ่องแล้ว ด้วยรูปลักษณ์ที่สวยงามในปัจจุบันของเธอ จึงไม่แปลกที่เธอจะถูกเรียกว่าเจ้าหญิง

“ยูยู่คือเจ้าหญิงแห่งแดนสัตว์ร้ายใช่หรือเปล่า?”

“ใช่แล้ว”

　เอ่อ..เธอตอบตามตรงเลยแฮะ..

“ทำไมคุณถึงหนีออกจากประเทศ? ถ้าไม่ออกหนีมาก็คงไม่ตกเป็นทาส”

“พ่อของฉันกำลังมองหาผู้สืบทอดอยู่…ดังนั้นเขาจึงเสนอการแต่งงานแบบคลุมถุงชนให้ฉันมากมาย ฉันไม่ชอบสิ่งนั้นจึงหนีออกจากบ้าน”

“เขาก็เป็นพ่อที่ดีไม่ใช่เหรอ?”

“ก็จริงที่พ่อของฉันเป็นคนดี แต่… ฉันอยากจะตัดสินใจว่าจะแต่งงานกับใครด้วยตัวเอง”

“อา…”

　เธออยากแต่งงานกับคนที่เข้ากันได้กับเธออย่างแน่นอน

　ยูยู่มองมาที่ผม อาจเป็นเพียงจินตนาการของผมที่แก้มของเธอแดงเล็กน้อย

　 ผมรู้สึกได้ถึงสายตาจ้องมองไปที่แผ่นหลังของผม นี่คือแรงกดดันของผู้หญิงสินะ

“เอ่อ โครซัง ฉันมีเรื่องอยากจะขอร้องคุณ!”

“คุณต้องการอะไร?”

　ผมสามารถคาดเดาได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป แต่ขอแสร้งทำเป็นว่าไม่รู้ละกัน

“ปัจจุบัน อาณาจักรสัตว์ร้ายแบ่งออกเป็นสี่ฝ่าย”

“งั้นรึ”

“ตัวแทนจากเหนือ ใต้ ตะวันออก และตะวันตกต่างก็เป็นผู้สมัครเป็นคู่หมั้นที่แข็งแกร่งและอีกหนึ่งสัปดาห์ต่อมาจะมีการประลองระหว่างพวกเขา ท่านพ่อบอกว่าผู้ชนะการแข่งขันจะได้รับสิทธิ์หมั้นกับฉัน ฉันเลยอยากจะขอร้องว่า…”

　ยูยู่ไอเล็กน้อย หายใจเข้าแล้วพูด

“ฉันอยากให้โครซังและคนอื่นๆ ชนะการแข่งขันและหยุดเรื่องหมั้นของฉันให้ที!”