เป็นหัวกิลด์ของกิลด์ระดับสูงสุดในต่างโลก ผมผู้อ่อนแอที่สุด แต่ด้วยรักอันหนักหน่วงของสมาชิกในกิลด์ แม้อยากออกก็ออกไม่ได้ 45 โคร ปะทะ กัลก้า
ผมกับกัลก้าถูกประกาศเรียกและลงไปที่สนามประลอง
“ให้พวกเจ้าสู้กันเอง น่าสนใจดีไหมล่ะ”
ราชาพูดอย่างอารมณ์ดีและยิ้มแย้ม
ผมควรทำอย่างไรดี?
มีทางเลือกไม่กี่ทาง
1.แพ้อย่างอลังการ
2. แพ้หลังจากสู้อย่างจริงจัง
3. ยอมแพ้ทันที
ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด ผมไม่มีทางเลือกอื่น ยังไงก็ต้องแพ้
กัลก้านั้นแข็งแกร่งกว่าผมในแง่ของความสามารถ ดังนั้นผมอยากให้เขาก้าวไปสู่การต่อสู้หลัก
“เฮ้ กัลก้า”
“หัวหน้า ไม่ต้องห่วง ชั้นจะทุ่มเต็มที่แน่นอน”
ดวงตาของกัลก้าส่องแสงอย่างรวดเร็ว
อ่า ว่าแล้ว… เหมือนเคย
หลังจากสัญญาณเริ่มการแข่งขัน กัลก้าก็โจมตีทันที
ตุบ!
เสียงดังก้อง
“อย่างที่คิดเลย หัวหน้า ชั้นไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคุณจะสามารถหยุดการโจมตีที่เล็งไปที่จุดสำคัญได้อย่างง่ายดายโดยไม่ลังเล…”
“ก็… มันก็เกือบไปแล้วล่ะนะ ถ้าผมถูกฆ่าตั้งแต่แรก ผมจะไม่มีหน้าเป็นผู้นำแล้ว”
เขาคลายการ์ดออกแล้วยิ้มอย่างขมขื่น
แขนที่ผมใช้ป้องกันนั้นชาและเจ็บปวด การโจมตีแค่ครั้งเดียวก็มีพลังน่ากลัวขนาดนี้แล้ว
“เอาล่ะ ต่อกันดีกว่า!!”
ความเร็วเพิ่มขึ้นอย่างกะทันหัน
การโจมตีแต่ละครั้งหนักและแม่นยำ การโจมตีต่อเนื่องทั้งหมดมุ่งเป้าไปที่จุดสำคัญของร่างกายมนุษย์
ผมหลบและป้องกันตัวเองได้ แต่ผมรู้สึกเหมือนจะโดนโจมตีหากลดการป้องกันลงแม้แต่นิดเดียว
แต่ผมเข้าใจ.
กัลก้าแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิม
แต่ยังไม่ดีพอที่จะทำให้ผมแพ้
“เฮ้!”
“โอเค!”
เขาต่อยหมัดขวาออกมาจากด้านล่างแล้วใส่เข้าใส่ลิ้นปี่ ปกติแล้วผมควรจะโน้มตัวไปข้างหน้าและทรุดตัวลงจากจุดนั้น แต่มันไม่ได้บาดเจ็ยขนาดนั้น มันเป็นความเสียหายเล็กน้อยเท่านั้น
“…ไม่ได้ผลหรอก”
“ไม่จริง!”
ฮุกซ้ายตามมา
ผมหลบเขาอย่างหวุดหวิดและคว้าตัวเขาขณะที่กำลังจะดึงแขนกลับ จากนั้นก็ทิ้งน้ำหนักทั้งหมดตัวไว้บนแขนของกัลก้า แล้วลากเขาลงไปที่พื้น
“อ๊าก!”
คงจะเจ็บนิดหน่อยเพราะบิดแล้วกระแทกพื้น
อย่างไรก็ตามกัลก้าจะไม่ยอมให้มันจบลงง่ายๆ
ผมรู้สึกตกตะลึง และการมองเห็นของผมก็สั่น ผมโดนต่อยหน้า.. ผมดีใจที่หน้ากากไม่พัง
“อ๊าาา!!”
“ว๊ากก!!”
การต่อสู้รุนแรงมากจนทุกคนรอบตัวแทบกลั้นหายใจ
อย่างไรก็ตาม ความแตกต่างในด้านพละกำลังและความแข็งแกร่งทางกายภาพนั้นชัดเจน
ผมเป็นคนทรุดลงไปก่อน
หมัดของผมเจ็บจนชา
เขาฉวยโอกาสนี้เพื่อพักหายใจ
“หัวหน้า แขนหัวหน้าจะไม่ไหวแล้วนะ จะสู้ต่อไปไหม…!”
ผมได้ยินเสียงน่าขยะแขยงเหมือนจักรที่ฝืด
แม้ว่าผมพยายามจะสู้กลับแต่ผมขยับไม่ได้…
“บ้าเอ๊ย…ยอมแพ้ ยอมแพ้”
“ผู้ชนะ กัลก้า!”
เมื่อกรรมการพูดอย่างนั้น ความตึงเครียดก็คลายลง ผมล้มลง คว้ามือที่เหยียดออกของกัลก้าและช่วยให้ผมลุกขึ้น
“ผมแพ้อีกแล้ว คุณแข็งแกร่งเกินไป มาเป็นหัวหน้าแทนผมเถอะ”
“ไม่ หัวหน้าก็คือคุณ แม้ว่าชั้นจะแพ้ คุณก็ยังเป็นหัวหน้าของชั้น”
บางครั้งผู้ชายสามคนก็สู้กันอย่างจริงจัง โดยผู้แพ้จะต้องทำความสะอาดห้องน้ำ ในเวลานั้นมันเป็นการต่อสู้ที่จริงจังเหมือนกับการแข่งขันในปัจจุบัน
“เฮ้ มนุษย์นั่นก็ไม่เลวเลยนี่นา”
“อา ความแข็งแกร่งแบบนั้น…”
พวกมนุษย์สัตว์ที่ผมคิดว่าจะไม่ให้ความสนใจการต่อสู้ของเรา ต่างพากันชมเชยอย่างไม่คาดคิด
ท้ายที่สุดแล้ว ทุกคนต่างถูกดึงดูดด้วยการแข่งขันที่ดี
“ฮืม แม้ว่าเราจะมีแมตช์ที่ดี แต่ก็ไม่ได้เปลี่ยนความจริงที่ว่าหนึ่งในนั้นแพ้ น่าเสียดาย”
ผมโกรธราชาที่ยิ้มเยาะผมมาก แต่ผมจะอดทนไว้ก่อนจนกว่าจะจบการแข่งขัน
◆◇
ในเวลานั้น–
“ช่วยได้เยอะเลย ทุกคน”
เซริสพูดขณะที่เธอสะบัดเลือดบนดาบเล่มหนึ่งของเธอ
สมาชิกที่เหลือของ [nightmare] ที่ไม่ได้ไปดินแดนมนุษย์สัตว์กำลังมุ่งหน้าไปสู่ภารกิจความยากสูงกับเซริสและคนอื่นๆ…[nightmare] และ [กุหลาบ]. เมื่อกิลด์ที่ปกติจะแข่งขันกันเพื่อชิงอันดับที่หนึ่งและสองร่วมมือกัน ก็ไม่มีใครต้านได้
“ฉันก็อยากไปที่นั่นกับคุโระคุงเหมือนกัน!”
“ยูมะก็อยากไปทำภารกิจกับพี่จ๋าด้วย”
“เอาล่ะทุกคน ใจเย็นๆ นะ~”
หลังจากนั้นไม่นาน ในขณะที่ทุกคนกำลังสนทนากันแบบสบายๆ ลูลูชิลาก็เดินเข้ามาหาเซริส และพูดกับเธอ
“คุณก็น่าจะปราบมันด้วยตัวเองได้นี่นา ใช่ไหม?”
“ไม่หรอก ต้องขอบคุณพวกคุณ ฉันจึงสามารถเอาชนะได้อย่างราบรื่น อย่างที่คาดไว้ สมกับเป็น[nightmare]”
“…คุณต้องการแค่นี้ใช่ไหม? จุดประสงค์ที่แท้จริงของคุณคือการให้เราช่วยเหลือคุณตามคำขอของคุณจริงๆเหรอ?”
“สีหน้าของคุณดูไม่พอใจนะ คุณคิดว่าฉันกำลังวางแผนทำอะไรร้ายๆ อยู่งั้นเหรอ?”
“คุณพูดออกมาเองนะ ใช่ นั่นคือสิ่งที่ฉันคิด”
เซริสแลกเปลี่ยนรอยยิ้มอ่อนโยนกับลูลูชิลาที่กำลังมองเธออย่างสงสัย
“ในอัตรานี้ ฉันคิดว่าน่าจะจัดการภารกิจได้อีกสักสองอย่าง ไปกันเลยดีกว่า”
Comments