เป็นหัวกิลด์ของกิลด์ระดับสูงสุดในต่างโลก ผมผู้อ่อนแอที่สุด แต่ด้วยรักอันหนักหน่วงของสมาชิกในกิลด์ แม้อยากออกก็ออกไม่ได้ 45.5 ตอนพิเศษ โครและเซริส ลูกศิษย์และอาจารย์
———ผมจะมีชีวิตที่ไม่มีวันถูกรังแก
แม้ว่าผมจะคิดอย่างนั้น แต่การรวบรวมเพื่อนเป็นเรื่องยากจริงๆ
หลายๆ คนตัดสินใจว่าพวกเขาต้องการเข้าร่วมกิลด์ไหนสักกิลด์ก่อนที่พวกเขาจะเป็นนักผจญภัย และคนส่วนใหญ่ที่ผมติดต่อไปนั้นก็มักมีสังกัดแล้ว ในกรณีที่เลวร้ายที่สุด ผมจะโดนเข้าใจผิดคิดว่าไปลวนลามผู้หญิงของคนอื่นและถูกทุบตี
ดังนั้น…สถานการณ์ปัจจุบันยังคงไม่เปลี่ยนแปลง
ในระหว่างวัน ผมทำคำขอเสร็จสิ้น และในตอนเย็น บางครั้งผมก็ได้รับมอบหมายให้ช่วยนักผจญภัยของกิลด์ระบายความคับข้องใจ…นั่นคือวันหนึ่ง
“พวกนายกำลังทำอะไรอยู่?”
ในซอยด้านหลัง.
ขณะที่ผมถูกทุบตีจนทนไม่ไหว เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งก็ดังขึ้น
เธอมีผมสีบลอนด์ตัดเป็นทรง wolf-cut และดวงตาที่ดูเหนื่อยหน่าย
สวมชุดเกราะและมีดาบบนสะโพกของเธอ
คนๆ นี้น่าจะเป็นนักผจญภัยที่อยู่ในกิลด์อะไรสักอย่าง…
“โอ้? เธอเป็นใคร?”
“โอ้ เธอน่ารักดีนี่นา”
หญิงสาวสวยคนหนึ่งได้ปรากฏตัวขึ้นและการทุบตีผมก็หยุดลง
ชายสองคนเข้าไปหาเธอด้วยรอยยิ้มหยาบคายบนใบหน้า
“เฮ้ เธอ ไปกินอาหารเย็นกับฉันหลังจากนี้ดีกว่า…”
เพี๊ยะ!
ผู้หญิงผมแดงตบชายคนหนึ่ง
“อะ?”
“มันสกปรก ฉันเกลียดนักผจญภัยที่รังแกผู้อ่อนแอ”
“ฮะ?”
เส้นเลือดปรากฏบนหน้าผากของชายที่ถูกตบ
“…แค่สวยนิดหน่อยก็ปากดีแล้ว!”
ด้วยความโกรธ ชายคนนั้นจึงชักดาบออกมา
“–โอ้!”
ดาบถูกเหวี่ยงลงมาอย่างรวดเร็ว
ผู้หญิงคนนั้นประเมินชายคนนั้นอย่างใจเย็น เธอเตะขาของเขาออกเพื่อป้องกันไม่ให้เขาเคลื่อนไหว และกระแทกร่างของเธอเข้าที่สีข้างของเขา
ชายคนนั้นถูกกระแทกเข้ากับผนัง หมดสติ และล้มลงกับพื้น
“แก!”
ชายอีกคนหนึ่งที่เห็นสหายของเขาพ่ายแพ้ก็พยายามโจมตีผู้หญิงคนนั้นด้วย
ดาบที่เหวี่ยงอย่างแรงจนสุดแรง ไม่สามารถโจมตีผู้หญิงคนนั้นได้
“รับไปซะ!!”
แขนของเขาถูกคว้าไว้และเขาก็ถูกดึงเหวี่ยงไปในทิศทางตรงกันข้าม
ใบหน้าของชายคนนั้นหันไปด้านข้าง
“คิดว่าไง? เธอสามารถเอาชนะเขาได้แบบนี้โดยไม่ต้องใช้ดาบเลย เห็นไหม?”
ผู้หญิงคนนั้นพูดกับผมด้วยรอยยิ้ม
“จำไว้ให้ดี แล้วก็หยุดรังแกคนที่อ่อนแอได้แล้ว”
ปล่อยแขนที่บิดไว้ของชายคนนั้นแล้วปล่อยเขาไป
เขาอุ้มเพื่อนๆ ไว้บนหลังแล้วรีบออกไป
อ้าว จบแล้วเหรอ? ผมต้องขอบคุณ…
“ขอบคุณ……”
“ก็ดี เธอชื่ออะไร”
“ชื่อของผมคือ โคร”
“โครเหรอ? ฉันชื่อเซริส เธอถูกพวกมันทำร้ายอยู่เสมอเหรอ?”
“ก็บ่อยๆ คิดว่างั้นนะ…”
“ฮึ่ม……”
เซริสซังมีสีหน้าลำบากใจในคำตอบของผม
หลังจากเงียบไปไม่กี่วินาที
“ทำไมไม่มาบ้านฉันก่อนล่ะ”
“เอ๊ะ……”
มันเป็นแบบนี้ได้ยังไง?
◆◆
“……ขออนุญาต”
ผมมาถึงคฤหาสน์ที่เซริสซังอาศัยอยู่
ตอนที่ผมถูกพาไปที่ห้องนั่งเล่น มีผู้หญิงสองคนที่ไว้ผมเปียซึ่งดูเหมือนเพื่อนร่วมห้องของเธอ
เขามองผมด้วยดวงตาเบิกกว้างและราวกับว่าพวกเธอประหลาดใจ
“เซริสซัง! เขาคือสมาชิกใหม่ของกิลด์เหรอ?”
“ผู้ชาย!? คุณหมายความว่าไง เซริสซามะ!”
“เซียร่า ลูเอลล่า ใจเย็นๆ”
เด็กผู้หญิงที่ชื่อเซียร่าและลูเอลล่าดูคล้ายกันมาก ดังนั้นพวกเธออาจเป็นพี่น้องกันหรือฝาแฝดก็ได้
“เด็กคนนี้ชื่อโคร ฉันเจอว่าเขาถูกนักผจญภัยทำร้าย”
“เข้าใจแล้ว คุณก็ช่วยเขาและพาเขามาที่นี่”
“เขาดูเหมือนน้องแมวจรถูกทิ้ง ฟุดฟิด…อืม กลิ่นก็คล้ายๆ…”
“คุณวางแผนจะทำอะไรกับเขาล่ะ ถ้าเขาไม่ใช่สมาชิกใหม่…”
“ลูกศิษย์หรืออะไรแบบนั้นเหรอ?”
“ลูกศิษย์…อืม เข้าท่า เขาน่ารักดี รู้สึกเหมือนมีน้องชายเลย”
“หา?”
ผมตามเรื่องที่สามสาวนี่พูดไม่ทันจริงๆ
สิ่งต่างๆ กำลังคืบหน้าด้วยตัวเอง
“โคร เธอต้องเป็นเด็กฝึกงานของฉันตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป มาเริ่มการฝึกพิเศษของเธอพรุ่งนี้กันเถอะ”
“ฮะ…”
หลังจากรับประทานอาหารและอาบน้ำในคืนนั้น การฝึกพิเศษก็เริ่มขึ้นในเช้าวันรุ่งขึ้น
“เฮ้อ…”
ผมระงับความเหนื่อยล้าและถอนหายใจ
แสงแดดจ้าและการฝึกหนักทำให้ใบหน้าของเขาดูเคร่งขรึม
“เป็นอะไรไป โคร? เรายังแค่อุ่นเครื่องเอง”
จากการฝึกกล้ามเนื้อไปจนถึงการแกว่งดาบไม้ 300 ครั้ง ไปจนถึงการวิ่ง…
นี่ยังคงเป็นการออกกำลังกายอุ่นเครื่อง
“เราจะไม่ให้อาหารและไม่ให้เธอนอนหลับด้วย หากเธอไม่สามารถผ่านการฝึกพิเศษได้”
เซริสซังหัวเราะอย่างมีความสุข
อาจารย์คนนี้… เขาเป็นปีศาจเกินไปแล้ว!!!
Comments