เป็นหัวกิลด์ของกิลด์ระดับสูงสุดในต่างโลก ผมผู้อ่อนแอที่สุด แต่ด้วยรักอันหนักหน่วงของสมาชิกในกิลด์ แม้อยากออกก็ออกไม่ได้ 52 เฮ้ เฮ้! เขาตายแล้ว
ตอนเที่ยงผมเดินไปรอบๆ แผงขายอาหารเพื่อหาอาหาร
ตามที่คาดไว้ แผงขายอาหารแห่งนี้บริหารงานโดยรีสอร์ตหรู มีหลายชนิด ไก่ทอด อาหารทะเลเสียบไม้ ของว่าง และขนมหวาน…น่าอร่อยไปหมดเลย
“ตอนนี้ลองคิดดูแล้ว ลูลู่กับโรเฟียไปไหนแล้ว?”
ผมไม่เห็นเธอเลย สงสัยจังว่าจะนำอาหารออกไปที่อื่นได้หรือไม่
อาหารข้างทางทั้งหมดฟรี ดังนั้นควรรับประทานให้มากที่สุด
“เฮ้พวกเธอ มาสนุกกับพวกเราดีกว่า”
“เอ๊ะ พวกพี่ชาย จะทำอะไร?”
เสียงอันคุ้นเคย น่าจะเป็นเสียงของโรเฟียดังมาจากที่ไกลออกไปเล็กน้อย
เมื่อผมมองไปในเงามืด ก็เห็นชายสี่คนล้อมรอบลูลู่และโรเฟีย ราวกับว่าพวกเขาพยายามกันไม่ให้พวกเธอหนีไป
ผมย้อมสีน้ำตาลหรือสีบลอนด์ ผิวสีแทน ชุดว่ายน้ำที่มีลวดลายฉูดฉาด ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังเล่นสนก
“แค่เดี๋ยวเดียว โอเคไหม?”
“ถ้าอยากเล่น คุณควรไปถามพนักงาน”
“ไม่ ไม่ ฉันตกหลุมรักพวกคเธอตั้งแต่แรกเห็น”
พวกขึ้หลีนั่นโชคร้ายเสียจริงที่เจอสาวๆสองคนนั่น สงสัยคงมีเรื่องสนุกๆ ดูขณะกำลังกินน้ำแข็งไสไปด้วยแน่ๆ
“อา โครจัง~!”
ผมโดนเจอตัวซะแล้วแฮะ
ในขณะนั้น ลูลู่และโรเฟียก็เข้ามากอดผมไว้ในอ้อมแขน ผมสัมผัสได้ถึงความสดชื่นและความนุ่มนวลของผิวทั้งสองด้าน ยิ่งไปกว่านั้น เนื่องจากวันนี้เธอสวมชุดว่ายน้ำ ความรู้สึกก็เพิ่มขึ้นเป็นสิบเท่า
…ผมเจอปัญหาใหญ่แล้ว ทำไมคนน่าเกลียดแบบผมถึงต้องมาเจอปัญหาแบบพวกเพียบพร้อมแบบนี้ด้วยล่ะเนี่ย
พวกขี้หลีก็ตกใจกับการปรากฏตัวอย่างกะทันหันของผมและตัวแข็งทื่อ ผมควรพูดอะไรสักอย่างไหม?
“เอ่อ…พวกคุณกำลังทำอะไรอยู่?”
“พวกเราควรพูดคำนั้นมากกว่า ! นายกำลังทำอะไรอยู่! เรากำลังเล่นกับพวกเธอ!!”
“ถ้าคุณแค่ล้อเล่น… ผมขอโทษด้วย แต่พวกเขาเป็นเพื่อนของผม”
“ฮ่า! ทำไมนายถึงโผล่ออกมาและจะพาพวกเธอไปล่ะ? เป็นแฟนกันเหรอ! การหลอกลวงแบบนั้นใช้ไม่ได้กับเรา!”
ผมยังไม่ทันได้พูดอะไร แต่พวกเขาไม่คิดว่าผมว่าจะเป็นแฟนของทั้งสองคนนี่ตั้งแต่แรกแล้ว
“มันไม่แปลกเหรอที่ผู้ชายคนนี้เป็นเพื่อนของพวกเธอ? ผู้ชายแปลกๆที่สวมชุดว่ายน้ำและหน้ากาก”
“บางทีเขาอาจจะจ้างผู้หญิงด้วยเงิน?”
“ใช่แล้ว ไม่มีทางที่ผู้หญิงสวยๆ จะอยากเข้าหาผู้ชายแปลกๆ แบบนี้”
พวกขึ้หลีหัวเราะอย่างหยาบคาย
ผมคิดว่ามันเป็นเรื่องจริงนิดหน่อย ผมไม่ได้จ้างพวกเธอด้วยเงิน แต่ผมก็ยอมรับว่าบางคนพูดถูก
ถึงยังไง ผมก็ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้นำ
ผมเหลือบมองสีหน้าของคนสองคนที่อยู่ทางซ้ายและขวาของผม
“…”
“เฮ้…”
ลูลู่มีสีหน้านิ่งๆ ส่วนโรเฟียมีรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ อย่างไรก็ตาม แสงก็หายไปจากดวงตาทั้งสองข้างของพวกเธอ
เมื่อความกระหายเลือดเพิ่มมากขึ้น ผมก็เหงื่อออกและพยายามจะออกไปจากที่นี่
ทางเลือกเดียวคือปล่อยให้พวกพี่ชายขี้หลีโดนจัดหนัก
“ฟูโก้!?”
ลูลู่เตะชายขี้หลีคนหนึ่งที่ขาหนีบอย่างสุดกำลัง บางทีพลังอาจแรงเกินไป และเขาก็หมดสติไปโดยสิ้นเชิง และคนสองคนที่อยู่รอบตัวเขาก็อ้าปากค้างเช่นกัน
ผมรีบมองไปที่บริเวณหว่างขาทันที การโจมตีเป้าทำให้ผมรู้สึกกลัวอยู่เสมอ
“แก! –Enchant ! โอ๊ย! ? ”
เขากำลังร่ายอะไรบางอย่าง แต่มันก็ไม่ได้ผลจริงๆ และเมื่อโรเฟียชกเขา เขาก็กลอกตาขาวออกแล้วล้มลง
คนที่สองก็หยุดเคลื่อนไหวเช่นกัน เหลืออีกหนึ่งคน
“คุณทั้งคู่ทำเกินไปหน่อยนะ คุณควรเลิกนิสัยมือไวแบบนี้”
“เพราะพวกเขาล้อเลียนโครจัง! พี่สาวจะไม่ยกโทษให้แน่”
“ผมถูกบอกแบบนั้นบ่อยๆ จนชินแล้ว”
“อย่าชินนะ! พี่ใหญ่จะบดขยี้ทุกคนที่พูดจาแย่ๆ เกี่ยวกับโครจัง”
ลูลู่เงียบขณะที่โรเฟียโกรธ จำนวนคนมุงดูเพิ่มขึ้น
คนหนึ่งที่เหลือพูดด้วยความกลัว
“พ พวกนายเป็นใครกันแน่?!”
“เราคือ [Nightmare] ”
เมื่อผมพูดอย่างนั้น ใบหน้าของชายคนนั้นก็เปลี่ยนไป และเขาก็ล้มลงกับพื้น
“ฉันขอโทษ! ฉันจะไม่ยุ่งกับพวกคุณอีกแล้ว! โปรดยกโทษให้ฉันด้วย!”
เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้โง่ขนาดนั้น ถ้าคุณฉลาดขนาดนั้น คุณก็ไม่ควรหลีผู้หญิงไปทั่วนะ ว่าแต่ กิลด์ของผมมีชื่อเสียงขนาดไหน? มันมีชื่อเสียงในทางไม่ดีเหรอ?
“เฮ้ คุณลูกค้า! กรุณาหยุดใช้ความรุนแรง!!”
พนักงานคนหนึ่งวิ่งเข้ามา อาจเป็นเพื่อตอบสนองต่อความวุ่นวาย หลังจากนั้นผมได้อธิบายสถานการณ์และถูกปล่อยตัวทันที
จำไว้นะทุกคน อย่าได้พยายามมาจีบสมาชิก [Nightmare] จะดีกว่า
“โครซามะ อยากกินอะไรไหม? อันนี้ไหม หรืออันนี้ดี?…”
เฟลเดินไปรอบๆ แผงขายของ มือของเธอเต็มไปด้วยอาหารแล้ว
ขณะที่ผมกำลังจะกลับไปยังสถานที่นัดพบ มีชายคนหนึ่งร้องเรียก
“เฟลไม่ใช่เหรอนั่น?”
“ใช่แล้ว อ่า ไม่เจอกันสักพักแล้วนะ เคานต์บัลด์เทล”
เขามีผมหงอกและมีรูปร่างอ้วน เนื่องจากเป็นชุดว่ายน้ำ เขาเลยไม่สวมเสื้อและมีขนหน้าอกเต็มไปหมด
แม้ว่าเขาจะเป็นชายวัยกลางคน แต่จากการตกแต่งก็เห็นได้ชัดว่าเขาร่ำรวย ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีผู้หญิงสวย ๆ มากมายอยู่รอบตัวเขา
“ฉันกังวลเมื่อได้ยินว่าบาคัตต์ซามะถูกลงโทษ แต่ดูเหมือนเธอจะสบายดี การที่เธออยู่ที่นี่หมายความว่าเธอทำงานให้กับขุนนางบางคน ใช่ ดี ดีแล้ว”
ชายชราที่อยู่ตรงหน้าผมเป็นคนรู้จักของราชวงศ์ที่เฟลเคยรับใช้ เธอมีความทรงจำอันขมขื่นของการถูกล่วงละเมิดทางเพศ
เฟลคงจะเบื่อและกังวลเกินกว่าจะพูด เธอจึงยิ้มและพยายามสรุปเรื่องให้เสร็จเร็วๆ
“ขอบคุณสำหรับความเป็นห่วง แค่นี้ใช่ไหม งั้นฉันขอตัว”
“ฮ่าฮ่า อย่ารีบร้อนสิ ทำไมไม่เลิกทำงานให้กับขุนนางผู้น่าสงสารแบบนั้นแล้วมาทำงานให้ฉันล่ะ”
…นี่คือจุดประสงค์เหรอ?
เฟลถอนหายใจในใจ พยายามไม่ให้ใครสังเกตเห็น
นั่นคือตอนที่ผมกำลังคิดว่าจะจัดการกับมันอย่างไร
“อ๋อ เฟล อยู่นี่เอง”
เสียงนั้นดังไปถึงหูทั้งสองคน
“โครซามะ…!”
เจ้านายคนปัจจุบันที่เธออยากพบ เฟลอดไม่ได้ที่จะยิ้มกว้างถึงหู
โครเข้ามาใกล้ สงสัยว่าเขาจะเจอพวกขี้หลีอีกครั้งหรือไม่
“ทุกคนพร้อมแล้ว รีบกลับไปกินข้าวกันเถอะ”
“โคร-ซามะ? ฮ่าๆ เธอรับใช้คนที่ดูกระจอกขนาดนี่เลยเหรอ คุณก็ตกต่ำลงเหมือนกันนะ เฟล”
“กระจอก? คุณหมายถึงผมเหรอ?”
“อ๋อ มันเกี่ยวกับคุณนะเด็กน้อย ขุนนางบางคนไม่รู้เรื่องนี้ แต่คุณควรทิ้งเธอเสียตอนนี้ เพราะเธอจะไม่ยอมให้คุณทำหรอก”
“ไม่ ผมไม่ได้คิดจะทำอะไรลามกแบบนั้น”
“อย่าโกหก ไม่มีทางที่ผู้ชายที่มีเงินจะไม่คิดเรื่องนั้น หรือคุณจะถูกทิ้งถ้าไม่ทำตามที่เธอต้องการ?”
ในขณะนั้น อุณหภูมิร่างกายของเฟลก็ลดลงกะทันหัน … เจตนาฆ่า.
นักท่องเที่ยวทุกคนรอบตัวผมมองดูเขาด้วยความสงสารและพูดว่า “เฮ้ เขาตายแล้ว” บางคนเห็นเหตุการณ์พวกขี้หลีก่อนหน้านี้
อย่างไรก็ตาม คราวนี้โครเริ่มลงมือก่อน
โครกอดเฟลไว้ที่หน้าอกแล้วพูด
“เฟลเป็นเพื่อนของผม ดังนั้นผมจะไม่ทำอย่างนั้น อีกอย่างนะ ตาแก่ ถ้าคุณแค่อยากเรื่องนั้น คุณก็ควรดูสังขารตัวเองด้วยนะ”
(เอ๊ะ โครซามะ…หือ!?)
ดวงตาของเฟลเบิกกว้าง ราวกับว่าเธอประหลาดใจอย่างแท้จริง และเธอเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าของโคร
โครสวมหน้ากาก แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอสามารถบอกได้ว่าเขามีสายตาที่เฉียบคม
“โอเค เราขอตัวก่อน”
โครคว้ากระเป๋าใบหนึ่งของเขาโดยไม่ตรวจสอบ คว้ามือขวาของเฟล และเริ่มเดินออกไปจากที่นี่
(แย่จัง… ผมหิวแล้ว นี่คือการลงโทษเหรอที่ต้องเจอแต่พวกขี้หลี!)
(อา โครซามะ… ถึงท่านไม่ชอบโดดเด่น ท่านก็ยังช่วยฉัน…)
ด้วยความบังเอิญ ความเข้าใจผิดจึงเกิดขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
“เฮ้ คุณจำใบหน้าของเขาได้ไหม”
“มันชัดเจน เพราะเขาสวมหน้ากาก”
ดูเหมือนเลือดจะพุ่งไปที่ศีรษะล้านของเขาในขณะที่เขาสั่งชายหนุ่มที่ดูเหมือนพ่อบ้าน
“แม่ง! บังอาจทำให้ข้าต้องอับอาย! ที่นี่คือออร์เฟน รีสอร์ต ข้าจะตอบแทนให้สาสม และ เฟล ข้าต้องเอาตัวเจ้ามาให้ได้…”
Comments