เป็นหัวกิลด์ของกิลด์ระดับสูงสุดในต่างโลก ผมผู้อ่อนแอที่สุด แต่ด้วยรักอันหนักหน่วงของสมาชิกในกิลด์ แม้อยากออกก็ออกไม่ได้ 68 All-out War~ใครกันแน่คือปีศาจตัวจริง 3
เธอกับอิบลิสจ้องมองกันไม่กี่วินาที
“–เพลิง”
ในขณะนั้น ลูกศรเพลิงจำนวนหนึ่งยิงออกมาจากปลายไม้เท้าวิเศษของอลิชา และยิงทะลุร่างของสัตว์ประหลาดบนท้องฟ้า
“ก๊าาาา!”
“อ๊าาา!!”
เสียงที่รุนแรงดังมาจากด้านบน
“อืม ก่อนอื่นเราต้องกำจัดแขกไม่ได้รับเชิญก่อน”
มอนสเตอร์หลายสิบตัวที่ถูกลูกธนูเพลิงแทงทะลุตกลงมาทีละตัว และมอนสเตอร์ที่เหลือไม่กี่ตัวก็หนีไป
“เอาเถอะ ตามสบาย ท้ายที่สุด ยังไงซะข้าก็ช่วยพวกแมลงตัวเล็กๆ ไม่ได้อยู่แล้ว”
อิบลิสยังคงมีรอยยิ้มอันอ่อนโยนบนใบหน้าของเขา
ดูเหมือนว่ามันจะยังอยู่ในการควบคุมของเขา เขาคงยังคงซ่อนบางสิ่งที่น่ากลัวไว้
อลิชาและยูมะรูมะไม่ยอมลดความระมัดระวังลง เตรียมอาวุธของพวกเธอและเตรียมพร้อมสำหรับการโจมตีครั้งต่อไปของอิบลิส
ในทางกลับกัน นักผจญภัยที่กำลังต่อสู้เมื่อเห็นเวทมนตร์อันมหัศจรรย์ของอลิชาก็โห่ร้องด้วยความชื่นชม
“ว้าว จัดการสัตว์ประหลาดมากมายในพริบตาเดียว!”
“ช่างสมกับเป็นท่านจอมเวทย์! เธอสามารถยิงธนูเพลิงได้มากมายขนาดนั้นด้วยการร่ายมนต์เพียงครู่เดียว…”
“…หืม อัลลีไม่มีความสุขเลยที่ได้รับคำชมจากคนอื่นที่ไม่ใช่คนในกิลด์”
“อัลลีจังทำงานหนัก ดังนั้นยูมะก็จะทำให้ดีที่สุดเช่นกัน!”
ยูมะรูมะกระตือรือร้นที่จะย่นระยะระหว่างเธอกับอิบลิสอย่างรวดเร็ว
“นี่น่าจะพอแล้ว…ข้าต้องยอมเสียไปสักหนึ่งส่วน”
พลังเวทย์มนตร์จำนวนมหาศาลรวมตัวกันอยู่ในฝ่ามือของอิบลิส จากนั้นเขาก็ยิงมันใส่ยูมะรูมะซึ่งเข้ามาในระยะประมาณหนึ่งช่วงตัว
“ฮึ! ฮึ่ม!!”
ยูมารุมะก้าวเท้าข้างหนึ่งเพื่อทรงตัวให้มั่นคงแล้วเหวี่ยงขวาน หลังจากนั้นทันที การโจมตีของอิบลิสก็ถูกกวาดล้างไปอย่างไร้ร่องรอยในพริบตาเดียว
“ฮ่าฮ่า น่าทึ่งมาก! น่าทึ่งมาก! ข้ามีความสุขที่ได้ต่อสู้กับคนที่มีพรสวรรค์เช่นนี้”
ตามที่คาดไว้ อิบลิสแสดงความสงบด้วยรอยยิ้มอันอ่อนโยน ดูเหมือนเขาจะอารมณ์ดี ปรบมือและดูมีความสุข
“อืม คนคนนี้รับมือยาก อัลลีรำคาญคนแบบนี้”
“ยูมะก็ไม่ชอบคนคนนี้เหมือนกัน…”
“โอ้ พวกเจ้าสองคนเกลียดข้า ข้าว่าพวกเจ้าคงเกลียดข้าเพราะข้าเป็นปีศาจ… แต่ยังไงซะถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป เราจะต้องสนุกกันต่ออยู่ดี ดังนั้นเรามาทำอะไรให้มัน”เหมาะสม”สักหน่อยดีกว่า “
“อืม พระอาทิตย์ยังไม่ตก อัลลีจะจัดการคุณใน 10 นาที”
“ยูมะกับคนอื่นๆ จะเอาชนะพวกเขาอย่างเหมาะสมเพื่อคำชมของพี่จ๋า”
“นั่นเป็นสิ่งที่ดี แต่…ไม่ใช่ทุกคนที่จัดการกับปีศาจได้ง่ายเหมือนพวกเจ้า ตัวประกันก็คือคนที่รีสอร์ตแห่งนี้”
อิบลิสยิ้มอย่างน่าสงสัย
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ อลิชาและยูมะรูมะก็กำอาวุธของตนไว้แน่น
“ตอนนี้…พวกเจ้าจะต้องต่อสู้ในขณะที่ปกป้องตัวประกัน ข้าจะรอดูว่าพวกเจ้าจะไปได้ไกลแค่ไหน”
แคร้ง แคร้ง แคร้ง แคร้ง! !
โซ่ของเฟลและดาบของอีฟรีตปะทะกันด้วยความเร็วที่ไม่มีใครหยุดยั้งได้
แม้ว่าพวกเขาจะโจมตีด้วยความเร็วสูงขนาดนั้น แต่จุดศูนย์ถ่วงของพวกมันก็ไม่เปลี่ยน และกล่าวได้ว่าหากมีช่องว่างชั่วขณะ การต่อสู้จะถูกตัดสิน
นักผจญภัยที่มาช่วยผมก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากเฝ้าดูและฟัง ยืนตะลึงในขณะที่เสียงโลหะแหลมสูงดังก้อง
“ฮิฮิ…ข้าไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเจ้าจะสามารถตามความเร็วดาบของข้าได้ทัน…”
“แน่นอน นี่เป็นแค่เรื่องตลก… ไม่ มันน่าขยะแขยงที่ต้องเล่นกับแก มันนับว่าเป็นการอุ่นเครื่องไม่ได้ด้วยซ้ำ”
“ฮี่ฮี่ พูดจาโหดร้ายจังนะ”
อีฟรีตบิดสีหน้าอย่างสนุกสนาน ขณะที่ เฟลก็ยังคงมีสีหน้านิ่งเฉย
“——ไฟเยอร์(เพลิงทมิฬ)”
โครช่วยโจมตีระหว่างที่เฟลงโจมตี อย่างไรก็ตาม พวกมันทั้งหมดถูกเบี่ยงเบนไปอย่างเรียบร้อยต่อหน้าอีฟรีต มันเหมือนกับว่ากำแพงที่มองไม่เห็นกำลังขยับการโจมตีของเขา
“ฮิฮิ หน้ากาก เมื่อเทียบกันแล้ว เจ้าอ่อนแอเกินไป”
“ไม่หรอก การป้องนั้นมันขี้โกง”
ตอนนี้ผมไม่รู้ว่ากำแพงล่องหนทำงานอย่างไร แต่… มันเจ้าเล่ห์น่าดู
“ฮิฮิ กำแพงนี้สามารถพังได้ง่ายถ้าเจ้ามีความแข็งแกร่งในระดับหนึ่ง นั่นหมายความว่าเจ้าไม่แข็งแกร่ง เจ้าอ่อนแอพอๆ กับพวกปลาซิวปลาสร้อยที่ยืนอยู่รอบๆ… ฮิฮิ…”
ขณะที่อีฟรีตกำลังพูด โครก็เข้าประชิดและเหวี่ยงดาบไปที่หน้าของอีฟรีต แต่กลับถูกหยุดด้วยมือของอีฟรีตที่งอกขึ้นมาใหม่อย่างรวดเร็ว
“อ๊ะ? ฮิฮิ เจ้ารับไม่ได้กับคำพูดของข้างั้นเหรอ?”
“…”
…อืม ผมไม่รู้ ทำไมเขาถึงดูมีปัญหาในการป้องกันการโจมตีของเฟล แต่กลับบล็อกการโจมตีระยะไกลของผมได้ด้วยกำแพง…?
โครกำลังปวดหัว จึงไม่ได้ยินคำพูดยั่วยุของอีฟรีต
“อ๊ากกก!”
“ไม่นะ! ช่วยด้วย!!”
ขณะที่โครและคนอื่นๆ กำลังติดพันกับพวกปีศาจ ที่ออร์เฟนรีสอร์ตก็ตกอยู่ในภาวะตื่นตระหนกเนื่องจากการส่งเสียงโวยวายและได้รับบาดเจ็บของแขก สิ่งที่เคยเป็นสถานที่พักผ่อนในสถานที่ห่างไกลที่คุณสามารถผ่อนคลายได้อย่างเต็มที่กลับกลายเป็นนรกที่ไม่มีทางหนีรอด
“ฮิฮิ…อา ข้าได้ยินเสียงกรีดร้องของมนุษย์ที่อ่อนแอ มีกี่คนที่ต้องตายไปในขณะที่พวกเจ้าไม่สามารถเอาชนะข้าได้แบบนี้… ฮิฮิ ข้ารอที่จะได้นับไม่ไหวแล้ว”
“คุณเป็นปีศาจที่มีนิสัยแย่มาก…หมายความว่ายังไง โครซามะ?”
ทันใดนั้น โครมาก็ยืนอยู่ตรงหน้าเฟล ซึ่งต่อสู้อยู่ในแนวหน้ามาระยะหนึ่งแล้ว
โครเหวี่ยงดาบลง หันหลังให้เฟลแล้วพูดว่า
“เฟลไปที่อื่นและไปลดจำนวนพวกปีศาจซะ”
“โครซามะ…”
สิ่งต่าง ๆ สามารถเคลียร์ได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้นหากคนอย่างเฟลที่สามารถโจมตีได้ในวงกว้างไปที่อื่น โครคิดเช่นนั้น
และการที่โครต่อสู้กับอีฟรีตไม่ใช่การซื้อเวลาหรือหยุดเขา…
“ผมจะเอาชนะผู้ชายคนนี้ นั่นเป็นเหตุผลที่ผมให้เธอไปช่วยคนอื่น”
“เจ้าจะมาเป็นคู่ต่อสู้ของข้าเหรอ? ฮิฮิ คนอย่างเจ้าที่การโจมตีเข้าไม่ถึงตัวข้าแบบนี้เนี่ยนะ? เจ้าอยากจะตายขนาดนั้นจริงๆเหรอ… ฮิฮิ”
“เป็นเรื่องจริงที่ผมอ่อนแอ และผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดคือคนอื่นที่ไม่ใช่ผม แต่… ผมเป็นคนที่จะเอาชนะ คุณ”
ประโยคของเขาเป็นคำพูดที่ดูไม่น่าภาคภูมิใจ
อย่างไรก็ตาม ดวงตาของเขาดูจริงจังอย่างแน่นอน
“ผมไม่คิดว่ามันจะมีอะไรอื่นนอกจากความอับอายที่ต้องพ่ายแพ้โดยคนที่คุณเคยดูถูก แต่… ผมคิดว่าคุณคงไม่กลัวจนหนีไปหรอกนะ ใช่ไหม?”
“หือ ว่าไงนะ…? ก็ได้ เจ้า…ข้าจะฆ่าเจ้า ข้าจะฉีกเจ้าเป็นชิ้นๆ… ฮิฮิ”
Comments