เป็นหัวกิลด์ของกิลด์ระดับสูงสุดในต่างโลก ผมผู้อ่อนแอที่สุด แต่ด้วยรักอันหนักหน่วงของสมาชิกในกิลด์ แม้อยากออกก็ออกไม่ได้ 71 ผู้กลืนกิน เฟนริล
“เฟรู! เฟรู!!”
“…”
โซ่ของเฟลและแขนอันหนาทึบของบัลด์เทล ปะทะกันอย่างรุนแรง การต่อสู้ที่ทั้งสองฝ่ายไม่ถอย
บัลด์เทลพูดขณะหัวเราะ
“เฟรู! ทำไมเธอไม่ยอมแพ้ล่ะ เธอก็รู้เหมือนกัน! เธอเอาชนะฉันไม่ได้หรอก! สถานการณ์ปัจจุบันของออร์เฟนรีสอร์ตซึ่งถูกปีศาจโจมตียังคงไม่เปลี่ยนแปลง! เพื่อนของเธอก็ทำหน้าที่ของพวกเขาเช่นกัน แต่สุดท้ายแล้วก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรเลย!สภาพที่เป็นอยู่ยังคงเหมือนเดิมพวกนักผจญภัยแบบเธอช่างไร้ความสามารถ!!”
เฟลยิ้มให้บัลด์เทล
“ไร้ความสามารถที่จะรักษาสถานการณ์ที่เป็นอยู่งั้นเหรอ… อิอิ คุณกำลังพูดอะไรที่น่าสนใจมาก คุณคงไม่รู้ว่าเราเป็นผู้ ชนะ โดยการรักษา สถานะที่เป็นอยู่ ”
“อ๊า? เธอมีแผนอะไรอีกแล้วเหรอ?”
“น่าจะได้เวลาแล้วนะ”
จู่ๆ เฟลก็คลายโซ่ที่มัดบัลด์เทลไว้และพาเขาออกไปในอีกมิติหนึ่งชั่วคราว
“ฮ่า ในที่สุดเธอก็รู้สึกอยากจะยอมแพ้และกลายเป็นทาส—เกโฮ!?”
บัลด์เทลที่ร้องออกมา เฟลเตะเขาที่ต้นขา จากนั้นวางเท้าบนต้นขาตรงข้ามแล้วเตะในลักษณะเดียวกัน
บัลด์เทลเด้งกลับหลายครั้งบนพื้นและกลิ้งไปมา
ตามที่คาดไว้ แม้ว่าบาดแผลจะงอกขึ้นมาใหม่ได้ แต่ก็ยังคงเจ็บปวดและต้องใช้เวลาพอสมควรกว่าจะกลับมายืนได้อีกครั้ง
ในขณะเดียวกัน เฟลก็หยิบโซ่ออกมาอีกครั้งและรวมพลังเวทย์มนตร์ลงไป
“เอาล่ะ ถึงเวลาแห่งความสนุกสนานแล้ว”
และตอนนี้สวดมนต์ราวกับว่าเธอพร้อมแล้ว
“———ไกลป์เนียร์ ลิล”
“!?”
ทันใดนั้นก็มีการสั่นสะเทือนเกิดขึ้น นอกจากนี้ ยังมีความรู้สึกกดดัน… แม้แต่บัลด์เทลก็ดูเหมือนจะรู้สึกแปลกๆ
“น-นะ นะ นะ นี่มันอะไร…?”
พอเงยหน้าขึ้นไปก็พบ ว่า มัน อยู่ตรงนั้น
สิ่งที่ยิ่งใหญ่มากจนแม้แต่บัลด์เทลที่กลายร่างเป็นปีศาจก็ต้องเงยหน้าขึ้นมองนั้นถูกสร้างขึ้นด้วยโซ่
–ภาพนี้เสร็จสมบูรณ์แล้ว
“ใช่แล้ว มันคือเฟนริล อย่างที่คุณเห็น มันประกอบด้วยโซ่ แต่ก็มีความรู้สึกเป็นของตัวเองด้วย รู้ไหม?”
“กรรรร!”
เฟนริลตัวใหญ่มองลงไปที่บัลด์เทล
“ฉันเรียกเธอว่าลิลเพราะว่าชื่อของเราคล้ายกัน ลิลจะเริ่ม’ให้ความรัก’คุณนับจากนี้ไป ถ้าคุณไม่ว่าอะไร ทำไมลองไม่เรียกเธอด้วยชื่อของเธอล่ะ?”
“อ่า เธอน่ารักใช่ไหมล่ะ? บุคคลที่สร้างใหม่ได้คนนี้จะเป็นเพื่อนเล่นให้เธอ และฉันจะปล่อยให้เธอจัดการล่ะนะ…”
“สร้างใหม่…แปลว่าคุณจะรับ’ความรัก’ได้นานๆ ไม่ดีเหรอ?”
“ฮะ?”
บัลด์เทลเอียงศีรษะไม่เข้าใจว่าเธอหมายถึงอะไร แต่ในที่สุดเขาก็ตระหนักได้ และเลือดก็ค่อยๆ ไหลออกจากร่างกายของเขา
“มะ ไม่จริง…”
“ใช่ อย่างที่คุณเดาไว้————Bandit”
ขณะที่เฟลกำหมัด โซ่ก็พันรอบร่างของ บัลด์เทลทำให้มันนิ่ง นี่เป็นเทคนิคที่เฟลเคยแสดงให้เห็นเมื่อตอนที่เธออยู่ในประเทศซัคคิวบัส
บัลด์เทลพยายามต่อต้าน แต่ดูเหมือนเป็นไปไม่ได้ที่จะหลุดพ้น
เฟล พูดว่า.
“คนผู้นั้นบอกว่ามันจะเจ็บปวดมากกว่าถ้าฉันโดนใส่ร้าย แต่ถ้าจะแสดงให้ฉันเห็นนรกที่แท้จริง เขาต้องทำร้ายฉันให้มากกว่านี้นะ…เนอะ♪”
ใบหน้าของบัลด์เทลซีดลง
“หึ ฉันละเกลียดมันจริงๆ แกมันบ้าไปแล้ว! ตอนนั้นมันก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน! มีเพียงคนบ้าเท่านั้นที่จะตัดส่วนสำคัญของเจ้านายออกไปได้! ยิ่งกว่าปีศาจเสียอีก…”
“อืม…เมด ไม่นะ สำหรับคนที่ปฏิบัติต่อผู้หญิงเหมือนวัตถุที่สนองความต้องการทางเพศของเขาและบังคับให้พวกเขาทำเรื่องลามกทุกคืน…คุณกำลังพูดถึงคนนิสัยไม่ดีคนนั้นสินะ…”
บัลด์เทลหมดคำพูดเมื่อเฟลจ้องมองเขาด้วยดวงตาที่เยือกเย็น
“เอาล่ะ แค่นี้ก่อน ฉันไม่มีเวลาเล่นกับคุณ ลิล กินได้เลย”
“กรรรร! ! ”
“หือ หยุดนะ?———อ๊ากก!?”
ปากของเฟนริลที่ประกอบด้วยโช่ตรวนได้กัดกินส่วนบนของบัลด์เทล เขาที่เหลืออยู่แค่เอวลงไปก็ล้มลงกับพื้นอย่างเงียบ ๆ
ความเจ็บปวดที่เขาไม่เคยพบมาก่อน
เขาถุกกินทุกอย่างตั้งแต่เอวขึ้นไป
เนื้อถูกฉีกออก
เจ็บมาก เจ็บมากจนร้องไม่ออก เขาทนความเจ็บปวดจนแทบหายใจไม่ออก…
หลังจากนั้นไม่นาน ร่างกายของ บัลด์เทลเริ่มงอกใหม่และกลับมาเป็นปกติ
“อะ ฮ๋าฮ่า ฉันสร้างใหม่ได้…”
“ลิล”
ถูกกินทันที
สร้างใหม่
โดนกินอีกแล้ว..
สร้างใหม่
ร่างกายของเขาถูกล่ามไว้ด้วยโซ่ และเขาแทบจะต้านทานไม่ไหว และทุกครั้งที่เฟลออกคำสั่ง เฟนริลจะกินบัลด์เทลและฉีกเนื้อของเขาออก
วนไปใน แต่ละครั้ง กิน สร้างใหม่ กิน สร้างใหม่ กิน สร้างใหม่…
แม้ว่าร่างกายจะฟื้นตัว แต่วิญญาณก็พังทลายลง
หลังจากทำซ้ำประมาณ 15 ครั้ง บัลด์เทลก็ดูเหมือนจะถึงขีดจำกัดแล้ว…
“ดูเหมือนคุณจะหายดีแล้ว เอาล่ะ งั้น…”
“อย่ารักษา อย่ารักษา อย่ารักษา อย่ารักษา อย่ารักษา อย่ารักษา อย่ารักษา อย่ารักษา อย่ารักษา อย่ารักษา อย่ารักษา อย่ารักษา อย่ารักษา อย่ารักษา อย่ารักษา อย่ารักษา อย่ารักษา อย่ารักษา อย่ารักษา อย่ารักษา อย่ารักษาน๊าาาา”
เขาหมอบอยู่บนพื้น กุมหัวของเขาและดูหวาดกลัวด้วยน้ำตา
“หืม? คุณอยู่ยงคงกระพันตราบเท่าที่คุณสามารถงอกใหม่ได้ไม่ใช่หรือ?”
“ฮ่า ฮึก ฮึก ฮี๊..”
ดูเหมือนว่าเขากลัวเกินกว่าจะพูดออกเป็นคำได้
มนุษย์พังทลายลงได้ง่ายเมื่อสิ่งที่พวกเขาภาคภูมิใจถูกทำลาย
“ลิ——”
“ฮี้-!! โปรดยกโทษให้ฉันด้วย!! ยกโทษให้ฉัน ยกโทษให้ฉันด้วย! ได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วย…”
“คุณคิดว่าคุณมีสิทธิ์พูดแบบนั้นเหรอ? แม้ว่าฉันจะขอร้องให้หยุด คุณก็ยังตะคอก ลิดรอนสิทธิของฉัน และบังคับทำร้ายผู้หญิงคนหนึ่ง …คุณกลายเป็นปีศาจมากเกินไปจนฉันหมดหนทางจะช่วยแล้ว , แม้ว่าคุณจะรอด แต่คุณก็เป็นปีศาจ ดังนั้น คุณจะถูกกักขังอยู่ใต้ดินไปตลอดชีวิต เอาล่ะ เรามาเข้าสู่ตอนจบกันดีกว่า”
เฟลเพิ่มพลังเวทย์มนตร์ให้กับ เฟนริลซึ่งทำจากโซ่
“ม มันจะจบแล้วเหรอ? การเอาชนะฉันที่สร้างใหม่ได้ ยังไงกัน…”
“อ่า เกี่ยวกับเรื่องนั้น… ฉันคิดว่าหากไม่มีส่วน ที่จะ งอกใหม่ได้ อีก มันก็ จะ ไม่ สามารถ งอกใหม่ได้ อีกต่อไป”
เฟลยิ้ม..
“ลิล กรุณากินให้เรียบร้อย”
“———”
ก่อนที่บัลด์เทลจะได้ส่งเสียง เขาก็ถูกกลืนลงไปจนนิ้วเท้า
เสียงแหบพร่าดังก้องขึ้น
ลำตัวของบัลด์เทลที่ถูกพ่นออกมาคือ… มันเกือบจะเหมือนกับเนื้อสับ กองเลือดเริ่มใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ดูเหมือนจะไม่มีทีท่าว่าจะฟื้นขึ้นมาเลย…
“ฟู่ เมื่อฉันใช้ลิล ฉันจะสูญเสียพลังเวทย์มนตร์ไปมาก คงต้องปรับปรุงเวลาการเตรียมการและเวลาการใช้งานอีกสักหน่อย…ฉันจะต้องปรับเปลี่ยนก่อนการต่อสู้ระหว่างกิลด์”
เมื่อเฟลหันความสนใจไปที่บัลด์เทล สายตาของเธอก็สบกับสิ่งที่ดูเหมือนดวงตา
ราวกับว่าร่างกายของเขาถึงขีดจำกัด มันก็กลายแตกสลายกลายเป็นอนุภาคและหายไป
“…ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าชีวิตของฉันจะถูกทำลายโดยคนแบบนี้”
อย่างไรก็ตาม การได้พบกับโครซามะคือสิ่งที่โชคดีที่สุดในชีวิตของฉัน
และฉันชื่นชมบูชาโครซามะ และความรู้สึกที่ฉันมีก็มากกว่านั้นอีก—
ฉันได้ยินเสียงฝีเท้าจากด้านหลัง
เฟลหันมา
ปีศาจงั้นรึ…
“นี่คือจุดจบของการแก้แค้นของเฟลใช่ไหม?”
“…ลูลู่ซามะ!”
คนที่ปรากฏตัวคือลูลูชิล่า
“การอพยพที่นั่นเสร็จสิ้นแล้ว และปีศาจส่วนใหญ่ก็ถูกกำจัดออกไปแล้ว ฉันจึงมาตรวจสอบสถานการณ์…ตามคาดเลยนะ เฟล”
“ขอบคุณสำหรับคำชม.”
“ถึงกระนั้น มันก็จบลงอย่างรวดเร็วจนน่าประหลาดใจเลย การแก้แค้นเนี่ย”
“แต่ยังมีเป้าหมายที่ต้องการแก้แค้นจริงๆอีก”
คนที่เฟลต้องการแก้แค้นมากที่สุดคือ บาคัตต์
“อย่างไรก็ตาม คุณก็ค่อนข้างเป็นผู้ใหญ่แล้ว คุณเคยภายนอกดูยิ้มแย้ม แต่ลึกๆ แล้วคุณรู้สึกเป็นศัตรูอย่างเปิดเผย โดยเฉพาะต่อโคร”
“เรื่องนี้เป็นเรื่องที่น่าอาย แม้ว่าโครจะเป็นคนที่ยอดเยี่ยมมาก แต่ตอนนั้นฉันกลับไม่มีความเคารพเลย…ฉันต้องขอโทษอีกครั้งและใช้เวลาตามลำพังกับเขาเพื่อพูดคุยว่าฉันชื่นชมเขามากแค่ไหน ใช่แล้ว” . ฟุฟุฟุ ฟุฟุฟุ…”
“คุณก็เหมือนเดิมเลยนะ”
ลูลูชิลามองเฟลด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ขณะคิดถึงเรื่องเลวร้าย
“ลูลู่ซามะ ต่อจากสิ่งที่ฉันพูดไปก่อนหน้านี้”
“เห?”
“ฉันไม่สามารถล้างความอันเจ็บปวดจสกเหตุการณ์ในอดีตได้ และเนื่องจากไม่สามารถล้างมันออกไปได้ สิ่งที่ดีที่สุดคือการแก้แค้นและอย่างน้อยก็เพื่อกำจัดความสับสนในใจและโกหกตัวเอง …ก็นะ ถึงอดีตไม่อาจลบล้างได้ แต่ก็ทาสีใหม่ทับได้”
แล้วเฟลก็แสดงรอยยิ้มจากก้นบึ้งของหัวใจอย่างจริงใจ
“มายุติการต่อสู้นี้อย่างรวดเร็วและกลับสู่ชีวิตปกติที่มีความสุขของพวกเรากันเถอะ”
เฟลเริ่มเดินนำไปก่อน ลูลูชิล่ามองไปทางด้านหลังของเฟล ยิ้มและมองลงไป…
“…เป็นแบบนี้เสมอเลยนะ”
“ลูลู่ซามะ?”
“ไม่มีอะไรหรอก ไปสถานที่ต่อไปกันเถอะ”
◆◇
(ทางด้านอัลมาเรียและราเฟีย)
“หึ…ไม่หมดไม่สิ้น”
“จริงด้วย นอกจากนี้ ต่อให้กำจัดไปมากแค่ไหนเหมือนจะไมได้ผล ถ้าฉันแข็งแกร่งขึ้นอีกหน่อย ฉันจะจัดการเองให้หมดเลย”
อัลมาเรียและราเฟียคอยกำจัดเหล่าปีศาจที่ถูกเสียงกรีดร้องในพื้นที่นี้ดึงดูดมา
“หากสิ่งต่างๆ ยังคงดำเนินต่อไปเช่นนี้ วันหยุดฤดูร้อนอันมีค่าของเราจะกลายเป็นเหตุการณ์โง่ๆ เช่นการล่าปีศาจ”
“ราเฟียจัง ปากของคุณเริ่มจะไม่ดีแล้วนะ~ นี่เกือบจะถึงขีดจำกัดแล้ว”
ใบหน้าของราเฟียประดับด้วยรอยยิ้มขณะที่ อัลมาเรียดูไร้กังวล แต่กับเหมือนเธอจะอารมณ์ไม่ดี
“…แล้วนี่มันยังจะเข้ามาอีกเหรอ?”
เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าก็เห็นจุดสีดำ นั่นคือปีศาจเหลืออยู่ ราเฟียเปิดใช้งานต่างหูที่เธอสวม “เดนวะ”
“ฮอรัสซัง”
“เสียงนั่น ราเฟียใช่ไหม?”
“ใช่ ฉันคือราเฟีย คิดว่าการอพยพแขกในรีสอร์ตน่าจะเสร็จสิ้นแล้ว แต่ตอนนี้เราอยากจะกำจัดปีศาจที่อ่อนแอซึ่งมีจำนวนมากอย่างรวดเร็ว ดังนั้นเราจะเริ่มลงมือแล้ว”
『……』
ฮอรัสสัมผัสได้ว่าราเฟียอารมณ์ไม่ดีจริงๆ
“ฉันขอถามฮอรัสซังให้ขึ้นไปบนท้องฟ้าแล้วบอกฉันหน่อยได้ไหมว่ามอนสเตอร์มาจากไหน?”
“เข้าใจแล้ว”
“เฮ้ย ทำไมท่าทางของนายมันคนละอย่างกับตอนที่อยู่กับชั้นเลยล่ะ หา? ”
“หนวกหูน่ะ กัลก้า—”
“กรุณาอย่าเริ่มการต่อสู้ในเวลาเช่นนี้ โอเคไหม?”
“”………รับทราบ””
หายากที่ราเฟียจะเคร่งเครียดแบบนี้
“ยืนยันได้แล้ว. มองจากทางเข้ารีสอร์ต มีปีศาจมากมายมาจากทางเหนือ”
“งั้นฉันจะไปที่นั่นกับอัลมาจัง”
หลังจากพูดเช่นนั้นแล้ว ราเฟียก็ตัดการติดต่อไป
“ราเฟียจัง คุณทำอะไรต่อไป?”
“แน่นอน เราจะทำลายต้นตอของปีศาจและยุติการต่อสู้นี้”
Comments