“หมายความว่ายังไง พี่จ๋า ต ตาย เหรอ…”

    ยูมะรูมะถามอลิชาอีกครั้ง เสียงของเธอสั่น

　และแม้จะเผชิญหน้ากับสมาชิกคนอื่นๆ ที่ไม่ได้พูดอะไรผ่าน “เดนวะ”… อลิชาก็เปิดปากพูด

“…จุดอ่อนที่เขา(อิบลิส) พล่ามออกมา”

“…ถ้าเราต้องการกำจัดปีศาจระดับสูงสุดสามตัวเช่นพวกเขา เราต้องเอาชนะทั้งสามตัวพร้อมกัน”

    “อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าเพื่อนของเจ้ากำลังรั้งอีกสองตนที่เหลือไว้ อีฟรีต ผู้เป็นอมตะ และข้าหรือที่รู้จักกันในชื่อ อิบลิส ผู้มีพลังเวทย์มนตร์ไม่มีที่สิ้นสุด จิน ผู้ดูดซับการโจมตี… สำหรับพวกเจ้าที่มีร่างกายเดียวจะดิ้นรนทำสิ่งนี้ให้สำเร็จได้ยังไง?”

　อลิชาพูดต่อโดยนึกถึงคำพูดของอิบลิส ขณะที่มองลงไปข้างหน้า

  “เอาชนะทั้งสามตนไปพร้อมๆ กัน พูดง่ายๆ ก็คือไม่มีประโยชน์ที่จะเอาชนะปีศาจตัวใดตัวหนึ่ง จำเป็นต้องเอาชนะทั้งสามตนพร้อมกัน ในกรณีนี้ การใช้ ‘เดนวะ’ และเอาชนะพวกมันในเวลาเดียวกันจะน่าเชื่อถือกว่า ….แต่มาสเตอร์กลับบอกว่า ‘ ผมจะไม่ใช้ ‘เดนวะ’

“…พี่จ๋า ทำไมไม่ใช้ ‘เดนวะ’…?”

“ถ้าเขาใช้’เดนวะ’ เราจะเข้าใจสถานการณ์ของคเขาได้อย่างถ่องแท้ นอกจากนี้เรายังสามารถรู้ได้ว่าเขากำลังได้เปรียบหรือเสียเปรียบ… หากมาสเตอร์กำลังเสียเปรียบ หนึ่งในพวกเราก็จะไปหาเขาเพื่อช่วยอย่างแน่นอน มาสเตอร์รู้เรื่องนั้นดี เขาจึงตัด’เดนวะ’ไป มาสเตอร์เลือกที่จะตัด’เดนวะ’ด้วยตัวเอง ไม่ว่าเขาจะอยู่ในสถานะใดก็ตาม”

“…”

“และเมื่อมาสเตอร์เอาชนะได้ การต่อสู้ครั้งนี้ก็จะจบลง มาสเตอร์สู้เพราะเขาเชื่อในพรรคพวก ดังนั้นสิ่งที่พวกเราจะทำ…”

“หนูควรทำยังไงดี…?”

“สิ่งที่คุณต้องทำคือเอาชนะศัตรูต่อไปจนกว่ามาสเตอร์จะชนะ”

　อลิชาจับไม้เท้าของเธอและจ้องมองไปที่อิบลิสอย่างดุเดือด

“ดูเหมือนเจ้าจะมีความคิดดีๆแล้วสินะ แต่… ไม่มีประโยชน์ที่จะคิดเรื่องนี้ เป็นไปไม่ได้ที่จะชนะทั้งสามทางพร้อมกัน… แต่สิ่งที่เป็นตัวถ่วงมากที่สุดก็คือ”ผู้ชายคนนั้น” ที่พูดอย่างมั่นใจก่อนหน้านี้ . ข้าไม่คิดว่ามนุษย์คนนั้นจะรอดจากอีฟรีตที่เป็นอมตะได้หรอก อิอิ ”

　อิบลิสซึ่งลอยอยู่บนท้องฟ้ายกมุมปากขึ้น

　เขายังมีพลังทึ่เก็บซ่อนไว้อีกมาก และดูเหมือนจะไม่อยากแสดงออกมา

“มันลำบากที่เขาอยู่บนท้องฟ้า เพราะเวทมนตร์จะถูกหลบได้”

“…”

“ยูมะ ถอยออกไป ก่อนอื่นเลย ทำลายความสามารถในการบินของเขาด้วยเวทมนตร์ของอัลลี—“

“หนูไม่อยากให้พี่จ๋าตาย…”

“ย-ยูมะ!?”

　หนาวสั่นและขนลุก

　พื้นดินเริ่มสั่นสะเทือนในเวลาเดียวกันกับที่อลิชาสังเกตเห็นบางสิ่งที่แปลกเกี่ยวกับยูมะรูมะ

“พี่จ๋า เอาคืนมา…! ! ”

　อลิชารู้สึกถึงพลังเวทย์มนตร์จำนวนมหาศาลที่ไม่สามารถเทียบได้กับตอนที่อยู่ในประเทศซัคคิวบัส

　ตอนที่เธออยู่ในประเทศซัคคิวบัส เธอรู้สึกเหมือนกับว่าเวทมนตร์ของยูมะกำลังบ้าคลั่ง เธอจึงหยุดยูมะรูมะ

　แต่ตอนนี้… เธอกำลังพยายามทำอะไรบางอย่างด้วยพลังเวทย์มนตร์จำนวนมหาศาล

　อลิชาไม่ได้หยุดยูมะรูมะ แต่กลับเปลี่ยนใจที่จะสนับสนุนยูมะรูมะแทน

“อืม ยูมะ ทำทุกอย่างที่เธอต้องการ ฉันจะสนเับสนุน”

“ขอบคุณนะอัลลี”

　ยูมะรูมะก้าวไปข้างหน้า

　จากนั้นเธอก็เงยหน้าขึ้นมองอิบลิส

“สำหรับหนู… ตอนแรกพี่จ๋าไม่ได้ให้อาวุธกับหนูเพราะเขาคิดว่ามันอันตราย แต่หนูร้องขอมันเพราะหนูว่ามันจะช่วยคนอื่นๆได้ และพี่จ๋าก็สร้างอาวุธให้หนู ‘เคราอูนอส’ เล่มนี้”

　 ยูมารูมะกระชับด้ามจับไว้อย่างแน่นหนาและมั่นคง

“พี่จ๋าใจดี เท่ และหนูก็รักพี่จ๋า หนูจะอยู่กับเขาและคนอื่นๆ ตลอดไป เพราะแบบนั้นเคราอูนอส… โปรดมอบพลังของเธอแก่ยูมะ เพื่อปกป้องพี่จ๋าไม่ให้ตาย ช่วยตอบรับคำขอของยูมะที”

　พลังเวทย์มนตร์อันมหาศาลของยูมะรูมะไหลเข้าสู่เคราอูนอส

　ขวานขนาดใหญ่ที่ส่องแสงจางๆ ถูกยกขึ้น… ยูมะรูมะเหวี่ยงมันราวกับกำลังตัดผ่านอากาศ

　โครม!

　แม้ว่าเธอจะเพิ่งจะเริ่มเหวี่ยงขวาน แต่มันก็ส่งเสียงคำรามราวกับว่ามีของหนักมากตกลงไปกระแทกพื้น

　อย่างไรก็ตาม ไม่มีอะไรเกิดขึ้นรอบๆ ยูมะรูมะ

“ช่างเป็นพลังเวทย์มนตร์ที่มหาศาล ข้าก็อุตส่าห์ระวัง แต่… ฮึ ถ้าเจ้าจะเหวี่ยงขวานแบบนั้น มันก็จะโดนข้าได้ยังไง———อ๊ากกก!?”

　อิบลิสที่ดูผ่อนคลายก็เปล่งเสียงน่าสงสารที่ไม่เข้ากับเขาออกมา

“หือ? อะไรกัน?”

　อิบลิสก็รู้สึกตัวหลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง เขารู้สึกเหมือนถูกสายฟ้าฟาด

　เขาพยายามต่อสู้กลับด้วยพลังเวทย์มนตร์ทั้งหมดที่มี แต่…ร่างกายของเขาก็ชาและไม่สามารถรวมพลังเวทย์มนตร์ได้อย่างเหมาะสม

“เคราอูนอสเป็นเด็กดี เขาจะทำตามฟังคำขอของยูมะ โจมตีต่อเลย”

　ยูมะรูมะเริ่มก้าวเดินอย่างเงียบๆ… และเหวี่ยงขวานอีกครั้ง

“อ อึก!?”

　ครั้งนี้ ไม่เพียงแต่ร่างกายของอิบลิสจะรู้สึกชาเท่านั้น แต่ร่างกายของเขายังแข็งทื่อราวกับว่าเขาถูกพันธนาการ

　ความสามารถในการบินก็หยุดลงเช่นกัน

　เขาตกลงสู่พื้น

“น-นี่มันอะไรกัน…อ๊ากกกก!?”

　มือของเขาที่แตะพื้นถูกขวานใหญ่บดขยี้อย่างไร้ความปราณี

　เมื่อมองขึ้นไป เขาก็เห็นยูมะรูมะ

　เธอดูเป็นสาวน้อยน่ารัก

　แต่ดวงตาของเธอกลับเย็นชา มันเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า

“หนูไม่อยากให้พี่จ๋าตาย…แต่ถ้าคุณตาย พี่จ๋าก็จะรอด แล้ว…หนูต้องฆ่าคุณอีกกี่ครั้ง…ถึงจะตาย?”

　ขวานที่มีพลังเวทย์มนตร์มหาศาลถูกเหวี่ยงลงมาอย่างไร้ความปราณีอีกครั้ง