เป็นหัวกิลด์ของกิลด์ระดับสูงสุดในต่างโลก ผมผู้อ่อนแอที่สุด แต่ด้วยรักอันหนักหน่วงของสมาชิกในกิลด์ แม้อยากออกก็ออกไม่ได้ 78 เมื่อการต่อสู้ครั้งนี้จบลง…
“อัก! ? อ่ะ อ๊าก!”
เสียงกรีดร้องอันน่าสมเพชของปีศาจเล็ดลอดออกมาจาก’เดนวะ’…
อย่างไรก็ตาม มันแตกต่างจากพวกปลาซิวปลาสร้อยที่บินไปบินมา
ปีศาจชั้นสูง ชื่อของมันคืออิบลิส
ปีศาจที่น่าสะพรึงกลัวพร้อมพลังเวทย์มนตร์อันไม่มีที่สิ้นสุด
อย่างไรก็ตาม ปีศาจที่น่าสะพรึงกลัวนั้นกลับกลายเป็นกระสอบทรายข้างเดียวโดยสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้น
“อ๊าก อั่ก”
ถ้าไม่ปล่อยให้เขาได้ใช้พลังเวทย์มนตร์ที่ไร้ขีดจำกัดของเขา พลังของเขาก็จะสูญเปล่า
หากไม่สามารถต่อสู้กลับได้ ชะตากรรมของเขาก็จะเป็นเหมือนกับปีศาจที่เขามักจะฆ่า
“มันเลือนลางมาก แต่มันใช่การปกครองมนุษยชาติหรือเปล่านะ?”
อิบลิสควรจะสามารถบรรลุเป้าหมายนั้นได้
อย่างไรก็ตาม————เขาได้ฟื้นคืนชีพในฐานะปีศาจ และได้พบเจอกับคนชั่วร้ายมากมาย
“คุณบอกว่าเป้าหมายของคุณคือการปกครองมนุษยชาติ แต่… มันก็เป็นแค่เรื่องไร้สาระ ฉันไม่คิดว่ามันจะเป็นไปได้เลย”
ลูลูชิล่าพูดอย่างใจเย็น
“ใช่. ยูมะเอาจริงแล้ว”
“ฉันก็ว่าอย่างนั้นนะ ยูมะ…ลำดับที่ 1 ของ [Nightmare] ยูมะที่เอาจริงแข็งแกร่งกว่าฉัน”
“ใช่. อย่างไรก็ตาม เธอยังควบคุมเวทมนตร์ของเธอได้ไม่ดีนัก เวทมนตร์ของยูมะเลยอาจจะหลุดจากการควบคุม ฉันอยากให้คนอื่นติดตามเธอไปด้วย”
“ใช่ เฟลน่าจะเหมาะสมกับยูมะ เฟล คุณช่วยไปหายูมะหน่อยได้ไหม?”
“เข้าใจแล้ว”
” ดี เฟล ช่วยได้มากเลย”
อลิชาตัดการติดต่อของ’เดนวะ’
เฟลตัดการติดต่อจาก’เดนวะ’และรีบไปหายูมะรูมะและคนอื่นๆ
มีคนที่เชื่อมต่ออยู่ 6 คน รวมทั้งลูลูชิล่าด้วย
“ราเฟีย ทางนั้นเป็นยังไงบ้าง?”
『……』
“ราเฟีย?”
ราเฟียไม่ตอบ
ไม่ใช่เพราะเธออยู่ในภาวะวิกฤตใดๆ
ร่างหายของเธอก็ยังปกติดี ไม่มีอาการหายใจถี่ และยังมีไพ่ลับที่เธอยังไม่ได้ใช้…
แต่ราเฟียก็เงียบอยู่ราวกับว่าเธอกำลังกังวล
“…ฟู่”
เธอหายใจเข้าลึก ๆ และในที่สุดก็เปิดปากของเธอ
“พี่สาว อัลมาจัง กัลก้าซัง ฮอรัสซัง กรุณามาที่นี่หน่อย”
“หะ”
“อุหวา”
“โอ้ว โอ้ว…”
“เซอร์ไพรส์เลยนะนั่น”
เสียงตะโกนแห่งความประหลาดใจดังออกมาจากคนทั้งสี่ที่ถูกเรียกชื่อ
เพราะไม่เคยคิดเลยว่าราเฟียจะขอความช่วยเหลือ———
“ไม่ใช่ว่าฉันไม่สามารถจัดการมันได้ ฉันชนะได้ด้วยตัวเอง แต่… มันน่าจะใช้เวลา เรามาช่วยกันฆ่ามันกันในทันที นั่นน่าจะเร็วกว่า สิ่งสำคัญที่สุดของเราตอนนี้คือฆ่ามันไปเรื่อยๆ จนกว่าโครซังจะเอาชนะศัตรูได้…มาข่มศัตรูด้วยพลังที่ท่วมท้นกันเถอะ”
พวกเขาทั้งสี่พยักหน้าราวกับว่าพวกเขาพอใจกับคำพูดของราเฟีย
“สมแล้วที่เป็นน้องสาวของฉัน นั่นฉลาดสุดๆ เลย”
“ถ้าเป็นคำขอของราเฟีย เราต้องรีบไปทันที”
“ฮะ. ชั้นก็ไม่ค่อยพอใจกับพวกปลาซิวปลาสร้อยพวกนี้เหมือนกัน ชั้นหวังว่ามันจะเป็นคู่ต่อสู้ที่ดีนะ! ”
“ถ้าต้องรับมือกับการโจมตีของเราสี่คน ฉันคงได้แต่สงสารพวกปีศาจ”
แต่ละคนเหมือนถูกกระตุ้น
“งั้นลูลู่จังจะทำอะไร? ”
โรเฟียสังเกตเห็นว่าลูลูชิล่าเป็นคนเดียวที่ยังไม่ได้ถูกเรียกชื่อ
“ฉ… ฉันจะไปหาโคร”
『——』
“ใช่ ฉันรู้ แน่นอนว่าฉันจะไม่เข้าไปรบกวนเขา ฉันแค่ดูเขาต่อสู้เท่านั้น”
ก่อนที่ใครจะถาม ลุลชิล่าก็ตอบ
และไม่มีใครหยุดหรือพูดอะไรเกี่ยวกับคำตอบของเธอ
“เอาล่ะทุกคน ฝากด้วยนะ”
ลูลูชิล่าพูดคำเดียวและตัดการติดต่อจากทุกคน
“…ฮ่า ฉันก็หมดหนทางเหมือนกัน”
ลูลูชิล่าถอนหายใจเฮือกใหญ่
“คุณช่วยส่งโครกลับมาให้ฉันได้ไหม”
“แล้วก็นะ ฉันอยากรู้ว่าที่โครต้องการออกจากกิลด์ เขาจริงจังไหม ฉันอยากให้พวกคุณตรวจสอบด้วยตัวเองก่อน หลังจากนั้นฉันอยากให้พวกคุณตัดสินใจ ว่าอยากจะพิชิตใจโครหรือสู้กับฉัน?”
คำพูดที่เซริสพูด
“ขอบคุณที่ปกป้องผมมาจนถึงตอนนี้ คอยสนับสนุนผมในฐานะรองหัวหน้า และ… ที่อยู่เคียงข้างผมตั้งแต่ก่อนที่ผมจะก่อตั้งกิลด์”
“วันที่ผมกลับมา ผมอยากจะแข็งแกร่งพอที่จะทัดเทียมเธอได้ นั่นคือเหตุผลที่ผม…ผมจะออกจากกิลด์ ”
คำพูดที่เธอได้ยินชัดเจนจากโคร
มีเพียงลูลูชิล่าเท่านั้นที่ได้ยินคำพูดเหล่านั้น
“เมื่อศึกนี้จบลง… โครจะต้องจากเราไป ฉันจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้น…ไม่มีวัน”
ใจที่หนักอึ้งของลูลูชิล่าถูกเร่งด้วยคำพูดที่มีแต่เธอที่ได้ยิน
การต่อสู้กับปีศาจที่เลวร้ายที่สุดได้มาถึงช่วงสุดท้ายแล้ว
Comments