ตอนที่ 463 จ่ายค่าตอบแทนเท่าไรก็ได้ทั้งนั้น (5)

เฟิงหรูชิงกัดฟันแน่น แววตาจ้องเขม็งไปที่ยาวิเศษตรงหน้า

นางยังไม่หยุดมือ โคจรพลังส่งให้ยาวิเศษไม่ขาดสาย

ต้นอ่อนที่งอกขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด ส่ายลู่ไปตามลม

ไม่รู้ว่าเพราะน้ำเหงื่อ หรือเพราะใช้พลังมากกว่า สายตาเฟิงหรูชิงพร่าเลือน คล้ายโลกทั้งใบเริ่มไหววูบ

“ไม่ได้ข้าจะล้มไปไม่ได้!” เฟิงหรูชิงหยิกแขนตัวเอง ทำให้สมองที่เลือนรางค่อยๆ สงบขึ้น

เพื่อน่าหลานเยียน

เพื่อครอบครัวพร้อมหน้า…

ต่อให้นางสูญสิ้นพลังเฮือกสุดท้าย ก็ต้องฝืนทนต่อไปให้ได้!

เวลาเคลื่อนคล้อยผ่านไป

ยาวิเศษแตกก้านขึ้นมาก ทั้งเกิดเป็นดอกตูมแล้ว

ทว่าใบหน้าของเฟิงหรูชิงซีดขาวราวกระดาษ นางกัดปากแน่นอยู่ตลอดจนทำให้ปริแตกมีเลือดออก กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งไปทั้งโพรงปาก

โครม!

ในที่สุดเฟิงหรูชิงก็ทนต่อไปไม่ได้แล้ว

สำหรับผู้ฝึกยุทธ์ผู้หนึ่ง ทันทีที่ใช้พลังจนหมด ต่อให้มีความสามารถมากมายก็ไม่อาจใช้พลังออกมาได้ เป็นเสมือนคนไร้ค่า

ได้แต่รอให้พลังฟื้นฟูกลับมาถึงทำต่อไปได้

ทว่าในขณะที่เฟิงหรูชิงล้มลงนั้น ในสมองนางมีเพียงความคิดเดียวเท่านั้น

นางยังช่วยน่าหลานเยียนไม่ได้!

นั่นคือสตรีที่เฟิงเทียนอวี้เฝ้าคิดถึงและเจ็บปวดมานานแสนนาน

นั่นคือแม่…เพียงคนเดียวในชีวิตนี้ของนาง!

พวกนางมีความสัมพันธ์ทางสายเลือด ดังนั้นตอนที่นางไปตระกูลถัง น่าหลานเยียนถึงได้ดึงดันจะมาพบนางให้ได้

ดังนั้น…

น่าหลานเยียนถึงได้มองแวบเดียวก็จำนางได้

ร่างกายเฟิงหรูชิงกองอยู่บนพื้น น้ำตาไหลออกจากหางตา ผสมรวมกับน้ำเหงื่อไหลลงสู่พื้นดิน

“ท่านแม่!”

ในจิตวิญญาณของนาง มีเสียงร้อนรนของฝูเฉินดังขึ้น ช่วยปลุกสตินางอยู่บ้าง

เฟิงหรูชิงพยายามลุกขึ้น ร่างกายกลับไร้เรี่ยวแรง นอนอยู่บนพื้น สูญเสียพลังทั้งหมด

“ข้าไม่อาจ…”

ไม่อาจล้มไปแบบนี้

ยังมีน่าหลานเยียน รอให้นางช่วยอยู่!

หากกระทั่งนางยังยอมแพ้แล้ว จะมีใครช่วยน่าหลานเยียนเล่า

เฟิงหรูชิงกดมือลงที่พื้นแรงๆ ดึงพลังเสี้ยวสุดท้ายในจุดตานเถียนส่งเข้าไปในยาวิเศษ

พลังกระแสสุดท้ายนี้เสมือนน้ำทิพย์รดรินลงไป ดอกตูมที่ปิดสนิทอยู่ค่อยๆ ผลิออกเป็นกุหลาบแดงสดใส

ร่างกายเฟิงหรูชิงหมอบลง นอนแนบนิ่งบนพื้น

ในที่สุดยาวิเศษเม็ดแรกก็สำเร็จเสียที

แต่ยังมียาวิเศษระดับห้าตัวอื่นๆ อีก ไม่รู้ว่าถังจือจะหามาได้หรือไม่

สวบ!

เสี้ยวขณะที่เฟิงหรูชิงกำลังจะหมดสติไป คล้ายเห็นกระบี่ดำเล่มหนึ่งพุ่งเข้าหา แทงเข้าสู่หน้าอกนางหนักๆ

ความเจ็บปวดทำให้นางสั่นเทิ้มไปทั้งร่าง สติฟื้นคืนกลับมาแล้ว

กระบี่เล่มนั้นไม่ใช่ของที่ฝูเฉินกินเข้าไปได้ ผลคือถูกนางดึงเข้ามาแล้ว กระบี่ดำโบราณที่ไม่มีประโยชน์อันใด

ต่อมานางทิ้งกระบี่ดำไว้ในช่องว่าง ทำไมจู่ๆ กระบี่เล่มนี้ถึงทำร้ายนางกัน

เฟิงหรูชิงลืมตาขึ้น นางลูบอกตัวเอง พบว่าไม่มีอะไรที่หน้าอกทั้งนั้น กระทั่งรอยแผลยังไม่มี

แต่เมื่อครู่นางไม่ได้ดูผิดไปแน่ๆ

กระบี่ดำจู่โจมใส่นางจริงๆ !

ความเจ็บปวดเด่นชัด ไม่ใช่ภาพลวงตาอย่างแน่นอน!

เฟิงหรูชิงลนลาน รีบใช้จิตสำรวจทุกมุมในร่างกาย พลันพบว่าในจุดตานเถียนของตนมีกระบี่ดำเล่มนั้นสงบอยู่

ถูกต้องแล้ว กระบี่ดำมีขนาดแค่นิ้วหัวแม่มือเท่านั้น หยุดอยู่นิ่งๆ ในจุดตานเถียนของนาง

……………………….

ตอนที่ 464 จ่ายค่าตอบแทนเท่าไรก็ได้ทั้งนั้น (6)

เฟิงหรูชิงร้อนรน

เพราะนางกินผลไม้เขียวเข้าไป เส้นชีพจรเสียหาย ผลคือยังไม่ทันหาทางรักษา จุดตันเถียน…ก็ถูกทำร้ายแล้วหรือ

หรือว่าชั่วชีวิตนี้นางถูกกำหนดให้เป็นขยะไร้ค่าไปแล้ว

ไม่ทันรอให้เฟิงหรูชิงคิดหาวิธีดึงกระบี่ดำออกมา กระบี่เล่มนั้นค่อยๆ ปล่อยพลังแผ่พุ่ง

ผ่านไปสักครู่ พลังจากกระบี่เติมเต็มจุดตันเถียนอย่างรวดเร็ว

ความรู้สึกถึงพลังที่ฟื้นฟูขึ้นมาทำให้เฟิงหรูชิงสติแจ่มใส กระทั่งสายตายังชัดเจน

“เกิดอะไรขึ้น” เฟิงหรูชิงมุ่นคิ้ว

ตอนนั้นนางเห็นกระบี่ดำเป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ เพื่อทำสัญญา นางใช้ไฟเผาผลาญ ทั้งเคยแช่น้ำ ซ้ำยังให้ฝูเฉินกัดไปคำหนึ่งด้วย

ตอนนี้กระบี่เล่มนั้นยังมีรอยแหว่งอยู่เลย

กระทั่งใช่วิธีทำสัญญากับสัตว์วิเศษก็เคยลองใช้ดู

กระบี่ดำไม่ขยับเขยื้อนสักนิด ยังคงนิ่งสนิท

นอกจากตอนที่นางทะลวงระดับได้ กระบี่ดำจึงเคลื่อนไหวเล็กน้อย ยามปกติก็ไม่มีอะไรแปลกไป นางหลงคิดว่ากระบี่ดำเสียหายจนใช้ไม่ได้แล้ว ถึงได้ทิ้งมันไว้ในห้วงเวลา เตรียมให้เป็นขนมกินเล่นกับฝูเฉิน แต่ไม่รู้เพราะอะไร กระบี่ดำนี้วิ่งมาอยู่ในตันเถียน ซ้ำยังให้พลังกับนางด้วย

เฟิงหรูชิงจมดิ่งในความคิดสักพัก

หากบอกว่าสิ่งที่นางต่างไปจากทุกๆ วันก็คือ…ตันเถียนว่างเปล่าแล้ว…

เพราะว่าจุดตันเถียนว่างเปล่า ดังนั้นมันถึงเข้ามาในจุดตันเถียน!

ไม่ว่าอย่างไร ความเปลี่ยนแปลงกะทันหันนี้ก็ทำเฟิงหรูชิงยินดียิ่งนัก

เมื่อมีอาวุธอย่างกระบี่ดำ นางก็ไม่ต้องทิ้งความหวังทั้งหมดไว้กับถังจือแล้ว สามารถใช้กำลังตัวเองเพาะยาระดับห้าออกมาได้!

ต้องเร่งการเติบโตของยาวิเศษแล้วจะทำไม

นางต้องการถอนพิษเท่านั้น หาได้ใช้ประโยชน์อื่นอีก ต่อให้คุณภาพได้รับผลกระทบ แต่ก็ยังถอนพิษได้ดังเดิม!

เฟิงหรูชิงรีบปลูกตัวยาลงไป นางวางมือบนผืนดิน ถ่ายทอดพลังจากฝ่ามือสู่เมล็ดพันธุ์ไม่หยุดหย่อน ทำให้เมล็ดนั้นค่อยๆ แตกต้นอ่อน

“เอ๊ะ”

ครั้นเห็นยาเติบโต เฟิงหรูชิงพบถึงความแปลกประหลาด

พลังของนางบริสุทธิ์กว่าเดิมมาก

พลังบริสุทธิ์ไม่มีประโยชน์อะไรกับการต่อสู้

แต่สำหรับการเพาะเลี้ยงยาวิเศษแล้ว พลังบริสุทธิ์ช่วยลดระยะเวลาเติบโตของยาได้มาก ตามปกติพลังวิเศษมักจะปนเปื้อนบางอย่าง ดังนั้นทุกครั้งที่ยาวิเศษได้รับพลัง ต้องรอให้ยาวิเศษดูรับพลังไปก่อน จากนั้นค่อยกำจัดสิ่งปนเปื้อนออกไป ถึงรดน้ำได้

ด้วยเหตุนี้การเร่งให้เติบโต จึงลดคุณภาพของยาวิเศษลง

อย่างไรก็ตามยาวิเศษที่มีสิ่งปนเปื้อนเยอะมักมีจุดบกพร่องบ้าง

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงพลังที่ไม่บริสุทธิ์มากๆ ก็จะมีส่วนหนึ่งที่ยาวิเศษไม่อาจดูดซับไปได้ เท่ากับเสียของ!

การพบครั้งนี้ทำให้เฟิงหรูชิงดีใจแทบคลั่ง เมื่อเป้นเช่นนี้นางก็ประหยัดเวลาได้มาก มีทางช่วยน่าหลานเยียนแล้ว!

ยิ่งไปกว่านั้นทุกครั้งที่นางเสียพลังไปหนึ่งในสามส่วน กระบี่ดำก็จะเริ่มฟื้นฟูพลังให้นางมีพลังมาพอไปเพาะเลี้ยงยาวิเศษอีกด้วย!

นี่…เรียกว่าโชคในคราวเคราะห์สินะ!

…

ประตูเรือน

เฟิงเทียนอวี้นวดฝ่ามือด้วยความร้อนใจ ดวงตาเขาเต็มไปด้วยเส้นเลือด จ้องประตูตาเขม็งไม่กะพริบ

สองวันแล้ว

ชิงเอ๋อร์ไม่ได้ออกมาสองวันแล้ว เขาไม่กล้าไปรบกวนนางด้วย เกรงจะผลกระทบถึงการช่วยเหลือเยียนเอ๋อร์ แต่ว่าก่อนหน้าเยียนเอ๋อร์เข้าใกล้ความตายเป็นอย่างมาก นี่ผ่านไปสองวันแล้ว ไม่รู้ว่านางยังจะ…มีชีวิตอยู่หรือไม่

………………………………….