ตอนที่ 483 ความปวดใจของพวกเขา (5)

ใบหน้าของเฟิงเทียนอวี้อาบไปด้วยน้ำตา น้ำเสียงเศร้าโศกคร่ำครวญ แววตาเจ็บปวด

หรงเยียนเอื้อมมือสั่นเทา ลูบเบาๆ ที่ใบหน้าอันแสนขมขื่นของเฟิงหรูชิง นางกัดริมฝีปาก หันไปยัง

ฝูเฉิน แม้แต่ที่ฝูเฉินเรียกเฟิงหรูชิงเมื่อสักครู่นางก็ไม่ทันได้ฟัง

ตอนนี้นางคิดแค่อย่างเดียว คือต้องช่วยเฟิงหรูชิง จะไม่ยอมปล่อยให้นางไม่สามารถฝึกตบะได้!

“ทำไมถึงกลายเป็นเช่นนี้ มีทางไหนจะช่วยนางได้บ้าง”

ฝูเฉินชายตาขึ้นมองหรงเยียน “ท่านถูกพิษของดอกจื่อยวน ท่านแม่เพื่อที่จะช่วยชีวิตท่าน จึงกินยาต้องห้ามไป ทำให้ตัวเองบรรลุฌาณขั้นเสวียนอู่ ข้าบอกท่านแม่แล้ว ผลที่ตามมาของการกินยานั้นจะทำให้ลมปราณแตกซ่านได้ แต่ท่านแม่ก็ยังเลือกที่จะช่วยท่านโดยไม่ลังเล”

ฤทธิ์ยาต้องห้ามนั้นมีเวลาจำกัดของมัน สำหรับสมอจีนนั้นคือสามวันพอดี

สามวันให้หลัง ฌาณก็จะกลับมาตามเดิม ส่วนผลข้างเคียงนั้น…จะตามมาทันที!

สายตาของฝูเฉินมองไปทางเฟิงหรูชิง ดวงตาเต็มไปด้วยทั้งความรู้สึกผิดและเจ็บปวดใจ

ขออภัยด้วยท่านแม่ ข้ารู้ว่าท่านแม่ไม่อยากให้ฮองเฮารู้ว่าท่านเสียสละอะไรไป ท่านไม่อยากให้นางรู้สึกผิด

แต่ข้าทำไม่ได้!

ข้าไม่มีทางยอมให้ท่านเสียสละโดยไม่มีใครรู้ได้

ท่านทำเพื่อนางถึงเพียงนี้ อย่างนั้นข้าจะต้องบอกให้คนทั้งโลกได้รู้

และข้าจะ…ทำให้คนที่ทำท่านแม่เจ็บ เสียใจไปตลอดชีวิต!

สีหน้าของหรงเยียนซีดเผือด

นางไม่ได้ถามว่าทำไมเฟิงหรูชิงบรรลุฌานระดับเสวียนอู่แล้วมาช่วยชีวิตนาง

นางไม่เคยถามว่ายาต้องห้ามนั้นมาจากไหน

นางรู้แค่ว่า คือนางและถังอวี้ที่ทำร้ายชิงเอ๋อร์!

ถ้าไม่ใช่เพราะนางโดนวางยาพิษ ชิงเอ๋อร์ก็ไม่ต้องถูกทำร้ายให้ทุกข์ทรมานแบบนี้!

แต่ถ้าไม่ใช่เพราะถังอวี้ นางก็จะไม่โดนวางยาพิษ!

สมควรตาย!

ถังอวี้สมควรตาย!

ร่างกายของหรงเยียนสั่นเทา

เมื่อครู่นางยังดูสงบ ไม่ได้มีท่าทีของความเกลียดชังใดๆ

แต่ในตอนนี้ ดูคับแค้นใจอย่างที่ถังอวี้ไม่เคยเห็นมาก่อน ราวกับเพียงสายตาของนางก็สามารถทำให้ถังอวี้ถูกสูบลงไปในนรก

ในขณะนี้ สายตาของทุกคนจับจ้องมาที่ถังอวี้

ไม่ว่าจะเป็นผู้เฒ่าเหลยอวิ๋นหรือใครก็ตาม ดวงตาเหล่านั้นช่างดุเดือดเสียจนทำให้รู้สึกเหมือนมีเข็มแหลมทิ่มอยู่กลางหลัง

ยกเว้นหงส์ขาว!

ตั้งแต่รู้ว่าเฟิงหรูชิงนั้นไม่กลับไปเป็นเหมือนเดิมแล้ว หงส์ขาวมองนางด้วยความเงียบงัน ราวกับสติได้หลุดลอยไปไกล

ก่อนนี้ เพราะซู่อีและหนานเสียน หงส์ขาวจึงคอยปกป้องคุ้มครองนาง

แต่ตอนนี้ สายตาที่มันมองไปยังเฟิงหรูชิงนั้นเต็มไปด้วยความสงสาร

มันสงสารหญิงสาวแบบนี้นัก หญิงสาวผู้ไม่กลัวความเป็นความตาย ไม่กลัวที่จะกลายเป็นคนที่ไม่ไร้ความสามารถ

รู้ทั้งรู้ว่าถ้ากินยาต้องห้ามนั้นเข้าไปจะทำให้ลมปราณแตกซ่าน แต่เพื่อช่วยชีวิตญาติพี่น้อง นางจึงไม่ลังเลใจที่จะทำ

ไม่แปลกใจที่หนานเสียนจะชอบนาง หญิงสาวเช่นนี้ ถ้าไม่ได้มีลักษณะคล้ายกับตายไปแล้ว ก็ควรค่าที่คนจะหลงใหลนาง!

ต้องถามจวนเทียนเสิน จะมีสักกี่คนกันที่ตัดสินใจเช่นเดียวกับนาง

หากคนในตระกูลมู่มาขัดขวางหนานเสียนกับเฟิงหรูชิง หงส์ขาวอย่างมัน เป็นคนแรกที่จะไม่ยอม!

“ข้ารู้ว่าลมปราณแตกซ่านนั้นไม่มีทางรักษาได้ แม้แต่ดอกจื่อยวนก็ยากที่จะถอนพิษ ถึงแม้ข้าจะไม่รู้ว่านางทำไปได้อย่างไร แต่สาวน้อยผู้นี้…ควรค่าแก่การชื่นชม”

สายตาของหงส์ขาวค่อยๆ หันไปมองถังอวี้ ดวงตาของมันนั้นเต็มไปด้วยความโกรธแค้น

โชคดี!

โชคดีที่ในตอนแรกมันยังไม่ได้ลงมือฆ่าหญิงต่ำทรามคนนี้!

คนเช่นนี้ ไม่ควรตายอย่างง่ายดาย! นางสมควรชดใช้ความเจ็บปวดที่ทำไว้กับเฟิงหรูชิงและหรงเยียนเป็นร้อยเท่า!

………………………

ตอนที่ 484 ความปวดใจของพวกเขา (6)

“เทียนอวี้” น้ำเสียงเย็นยะเยือกของหรงเยียน เย็นจนถึงกระดูก “ชิงเอ๋อร์ทรมานมาก ฝ่าบาทพานางไปพักผ่อน เรื่องต่อจากนี้ หม่อมฉันจัดการเอง!”

“หากเป็นแต่ก่อน เฟิงเทียนอวี้คงไม่วางใจให้หรงเยียนอยู่ตรงนี้

แต่ว่าที่นี่มีหงส์ขาว!

ไม่รู้ทำไม สำหรับหงส์ขาวนั้น เฟิงเทียนอวี้รู้สึกวางใจ อาจเพราะหงส์ขาวและหนานเสียนรู้จักกัน

“ได้” เฟิงเทียนอวี้หยุดเดินแล้วพูดว่า “ไม่นานข้าก็กลับมา”

ฮองเฮา เขาและลูกสาว ก็ควรได้รับการปกป้องจากเขา!

มาทำร้ายคนของเขา เขาคนนี้ไม่มีทางปล่อยไว้แน่!

หรงเยียนเหยียบเข้าไปที่อกของถังอวี้

แรงเหยียบทำให้นางกระอักเลือด ดูเหมือนคนสติหลุด

ไม่ทันได้คาดคิด ถังอวี้เช็ดเลือดที่มุมปาก หัวเราะลั่นออกมา

นางหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง แฝงไปด้วยการเยาะเย้ย

“ฮ่าๆๆ สวรรค์มีตา สวรรค์มีตาจริงๆ ด้วย! เฟิงหรูชิงนั้นกระทำแต่สิ่งชั่วร้าย! ปล้นของไปจากผู้คน แม้แต่สวรรค์ยังไม่ปล่อยนางไว้ หลังจากที่นางลมปราณแตกซ่าน ก็จะใช้พลังวิเศษไม่ได้อีกแล้ว ฮ่าๆๆ!”

หรงเยียนสายตาดุดัน ใช้มือหิ้วถังอวี้ให้ลุกขึ้นมา

นางบีบคอถังอวี้แน่น เล็บแหลมทิ่มลงไปจนจมเนื้อ

“ลูกสาวของข้าจะต้องได้สิ่งที่ดีที่สุดในโลกใบนี้! นางไม่สามารถฝึกตบะได้ก็ไม่เห็นเป็นไร ต่อไปจะใช้พลังวิเศษไม่ได้แล้วจะทำไม แค่มีหรงเยียนคนนี้อยู่ ไม่มีใครหน้าไหนทำร้ายนางได้!”

“สิ่งที่นางต้องการ ข้าหามาให้นางได้หมด! คนที่นางไม่ชอบ ข้าช่วยนางกำจัดให้หมดสิ้น! นับจากวันนี้ไป ข้าจะเป็นมีดของนาง เป็นกระบี่ของนาง นางไม่จำเป็นจะต้องมีพลังใดๆ มีแค่แม่อย่างข้าก็เพียงพอแล้ว!”

ลูกสาวของนาง นางจะปกป้องเอง!

แม้ว่านางจะไม่มีพลัง ลมปราณแตกซ่าน แม่จะก็เป็นอาวุธให้นาง คอยปกป้องไปตลอดชีวิต!

ถังอวี้ไม่รู้ว่าเพราะแรงบีบหรือเพราะความริษยาจึงโกรธจนเลือดขึ้นหน้า!

เดิมทีนางต้องการให้หรงเยียนมาเป็นแม่ของนาง! ไม่เพียงแค่เพราะว่าหรงเยียนมียาวิเศษอยู่ในมือ แต่แม้นางจะสูญเสียความทรงจำก็ยังคงรักและหวงแหนลูกสาว

ดังนั้นก่อนที่จะนางจะได้พบกับเฟิงหรูชิง นางก็เกลียดเฟิงหรูชิงเข้ากระดูกดำ!

และตอนนี้ คำพูดของหรงเยียน ดั่งมีดที่กรีดเข้ามากลางใจนาง ทำให้นางริษยาจนใบหน้าบูดเบี้ยว

เพราะอะไร…ทำไมหรงเยียนจึงไม่ใช่แม่ของนาง!

หากว่านางคือลูกสาวของหรงเยียน ตอนนี้ ก็คงไม่เกิดเรื่องราวมากมายเช่นนี้

เมื่อได้เห็นว่าหรงเยียนจะบีบคอถังอวี้ให้ตาย ผู้เฒ่าเหลยอวิ๋นตื่นตระหนก “นายหญิง ใจเย็น ใจเย็นๆ ก่อน อย่าไปหลงอุบายของหญิงต่ำทรามนี่! ท่านอย่าฆ่านาง หากท่านฆ่านาง ท่านจะต้องเสียใจภายหลัง! ถึงตอนนั้นหากท่านยังรู้สึกยังลงมือไม่สาแก่ใจ แต่นางตายไปเสียก่อน ท่านจะไปลงที่ใครแทนล่ะ ศัตรูต้องเก็บไว้ค่อยๆ ทรมาน ท่านใจเย็นก่อนเถิด…”

สีหน้าของถังอวี้ซีดไปในทันตา

ความจริงที่นางจงใจกล่าวไปก่อนหน้านี้ก็เพื่อยั่วยุให้หรงเยียนฆ่านางทิ้ง

เพราะนางรู้ดี ว่าการมีชีวิตอยู่ต่อนั้น…ทรมานยิ่งกว่าตายเสียอีก!

“นายหญิง ผู้อาวุโสใหญ่พูดถูก” เฟิงอิงที่ไม่ได้พูดอะไรมาสักพัก หากไม่ได้รับคำสั่งจากผู้อาวุโสใหญ่ เขาไม่กล้าพูดสอดขึ้นมาตามอำเภอใจ แต่เวลานี้ เขาไม่สามารถทนต่อไปได้อีกแล้ว “ที่ผ่านมานางใช้ป้ายประกาศิตของท่านทำชั่วนับไม่ถ้วนในจวนเฟิงอวิ๋น ทรมานหงอวี้ แล้วยึดเรือนที่ท่านเตรียมไว้ให้คุณหนูใหญ่ไปอีก แถมยังเปลี่ยนชื่อเป็นเฟิงอวี้ย่วน ดังนั้น…การตายมันง่ายไปสำหรับนาง”

เขานึกว่าถังอวี้แค่เป็นคนเสแสร้ง ไม่นึกเลยว่าจะทำได้ถึงขั้นนี้

นายหญิงตอนนี้แคล้วคลาดปลอดภัยแล้ว แต่ว่าคุณหนูใหญ่แห่งจวนเฟิงอวิ๋นถูกนางทำร้ายจนลมปราณแตกซ่าน!

…………………….