ตอนที่ 1127 นักเลงพั้งก์คนหนึ่ง

……….

ตอนที่ 1127 นักเลงพั้งก์คนหนึ่ง

อากาศเริ่มเย็นลง และภายในสิ้นเดือนกันยายน การเตรียมการของหลินม่ายสำหรับร้านโร่วเจียโหมวก็พร้อมแล้ว

เพียงรอการสัมภาษณ์ระดับปริญญาโทจบ เธอก็พร้อมที่จะเปิดธุรกิจอย่างเป็นทางการ

เนื่องจากเธอสมัครไปหลายที่ หลินม่ายจึงใช้เวลาเกือบครึ่งเดือนในการสัมภาษณ์

ก่อนที่โร่วเจียโหมวของหลินม่ายจะเปิดตัวสู่ตลาด หลินม่ายได้เลียนแบบรูปแบบการโฆษณา “ปีใหม่ปีนี้ไม่มีของขวัญ” จากชีวิตก่อน และเปิดตัว “วันนี้กินอะไรเป็นอาหารเช้า ก็โร่วเจียโหมวแสนอร่อยยังไงล่ะ”

โฆษณาแอนิเมชั่นราคาถูกถ่ายทอดทั้งกลางวันและกลางคืน ทำให้โร่วเจียโหมวกระตุ้นความสนใจอย่างมากในหมู่ผู้บริโภคชาวยุโรปและอเมริกาก่อนที่จะออกสู่ตลาดด้วยซ้ำ

ในโฆษณา อาหารจีนที่คล้ายคลึงกับแฮมเบอร์เกอร์นี้ดูน่าอร่อยมาก

มีทั้งเนื้อหมู เนื้อวัว เนื้อแกะ และแม้กระทั่งเนื้อลา…

เดี๋ยวนะ เนื้อลามีรสชาติเป็นอย่างไร?

ในยุคนี้ ชาวมณฑลส่านซีเดินทางไปต่างประเทศน้อยมาก ดังนั้นของกินอย่างโร่วเจียโหมวจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเห็นในสหรัฐอเมริกา ขณะที่อาหารกวางตุ้งเป็นสิ่งที่เห็นได้ทั่วไป ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมผู้บริโภคจึงอยากรู้อยากเห็นมาก

หลังจากการโฆษณาหนึ่งเดือน ร้านโร่วเจียโหมวหลายร้อยสาขาก็เปิดตัวพร้อมกัน และมีลูกค้าจำนวนมากเข้ามาลองชิม

หลังจากชิมแล้ว ลูกค้าก็เปรียบเทียบโร่วเจียโหมวกับแฮมเบอร์เกอร์ในท้องถิ่นทันที

โร่วเจียโหมวจากประเทศจีนมีตัวขนมปังกรอบนอกนุ่มใน เนื้อหมักที่เป็นไส้มีสัมผัสนุ่มและรสชาติกลมกล่อม ซึ่งค่อนข้างแตกต่างจากแฮมเบอร์เกอร์สไตล์ตะวันตกทั่วไป ด้วยรสชาติและเนื้อสัมผัสอันเป็นเอกลักษณ์ มันจึงกลายเป็นเมนูโปรดปรานของหลาย ๆ คน

โร่วเจียโหมวได้รับความนิยมไปทั่วสหรัฐอเมริกาภายในเวลาไม่ถึงครึ่งเดือนนับตั้งแต่เปิดตัว

ในเวลานี้ หลินม่ายได้เข้าเรียนในวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงสองแห่ง รวมถึงสถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซตส์

หลินม่ายเลือก MIT โดยไม่ลังเล เนื่องจากมหาวิทยาลัยนี้โดดเด่นด้านวิทยาศาสตร์และวิศวกรรมศาสตร์

เมื่อเธอสมัครเข้าเรียนในระดับปริญญาโท เพื่อนร่วมชั้นสามสิบคนที่หลินม่ายสนับสนุนถามเธอว่า เธอสมัครเข้ามหาวิทยาลัยแห่งใด และหลินม่ายก็ตอบไปตามความจริง

นักเรียนส่วนใหญ่สมัครเข้ามหาวิทยาลัยเดียวกับที่หลินม่ายสมัคร และตั้งใจเรียนอย่างหนักเพื่อสอบให้ผ่าน

จึงมีเพื่อนร่วมชั้นจำนวน 5 คนที่ได้เข้าเรียนหลักสูตรปริญญาโทของ MIT ร่วมกับหลินม่าย

นอกจากนี้ยังมีผู้ที่ได้เข้าเรียนในมหาวิทยาลัยชื่อดังอย่างฮาร์วาร์ดและเยล

แน่นอนว่าครึ่งหนึ่งของนักเรียนได้เข้าเรียนในมหาวิทยาลัยทั่วไป มันเป็นไปไม่ได้ที่ทุกคนจะเก่งขนาดนั้น

จางชานได้เข้าเรียนที่ MIT และยังเป็นเพื่อนร่วมชั้นกับหลินม่าย

สถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซตส์อยู่ห่างจากนิวยอร์กห้าร้อยกิโลเมตร หลินม่ายไม่สามารถอาศัยอยู่ในบ้านที่นิวยอร์กได้อีกต่อไป

ฟางจั๋วหรานไม่ต้องการแยกจากหลินม่าย ดังนั้นเขาจึงขอให้ลุงฝูซื้อคฤหาสน์ใกล้กับสถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซตส์

ยกเว้นคนรับใช้สองสามคนที่อยู่ในนิวยอร์กเพื่อดูแลบ้าน คนอื่น ๆ ต่างย้ายไปอยู่ด้วยกัน หากมีเงิน การทำเช่นนี้ไม่ใช่เรื่องยาก

คุณปู่ฟางและคุณย่าฟางสงสารผักที่พวกเขาทำงานหนักเพื่อปลูกมัน พวกเขาจึงเก็บเกี่ยวผักทั้งหมดออกมาล้างแล้วนำไปที่บ้านใหม่

เพื่อไม่ให้งานหนักของคุณปู่ฟางและคุณย่าฟางต้องสูญเปล่า เมื่อพวกเขามาถึงบ้านหลังใหม่ ครอบครัวจึงกินผักของสามีภรรยาสูงอายุเป็นเวลาเกือบหนึ่งสัปดาห์ กระทั่งผักที่พวกเขานำมาหมดไป

ก่อนที่ผักจะหมด คุณปู่ฟางและคุณย่าฟางทำแปลงผักในบ้านใหม่และเริ่มปลูกผัก

อย่างไรก็ตามสวนของบ้านใหม่มีขนาดใหญ่มากเช่นกัน การทำแปลงผักจึงไม่ส่งผลกระทบใด ๆ

ฟางจั๋วหรานลาออกจากโรงพยาบาลเดิมที่เขาทำอยู่ และได้งานในโรงพยาบาลเอกชนใกล้บ้านใหม่

เขาสร้างชื่อให้กับตัวเองในโรงพยาบาลเดิมและเคยทำเคสผ่าตัดยาก ๆ หลายครั้ง เมื่อเขาหางานใหม่ เขาพบว่ามันง่ายดายกว่าก่อนหน้าที่เคยถูกปฏิบัติอย่างเย็นชา

ครอบครัวสงบสุขอย่างสมบูรณ์ และหลินม่ายได้ไปโรงเรียนราวครึ่งเดือนแล้ว

ก่อนหน้านี้หลินม่ายเคยสัญญากับเคอจื่อฉิงว่าเธอจะเปิดร้านหลู่ไช่หลังจากเปิดโรงงานเครื่องดื่ม

ปัจจุบันร้านโร่วเจียโหมวเหม่ยจือจือได้เปิดตัวแล้ว หากยังคงไม่เปิดร้านหลู่ไช่ เคอจื่อฉิงอาจเริ่มเป็นกังวล

แต่ตอนนี้เป็นเดือนพฤศจิกายน นิวยอร์กเข้าสู่ช่วงต้นฤดูหนาวและอากาศเย็นลง หลินม่ายจึงอยากเปิดร้านหม้อไฟมากกว่า

การกินหม้อไฟในช่วงหน้าหนาวเป็นความสุขอย่างหนึ่ง

เมื่อเห็นว่าเธอกำลังมีความทะเยอทะยาน ฟางจั๋วหรานจึงแนะนำให้เธอเปิดร้านอาหารขนาดใหญ่ในบริเวณที่มีผู้คนพลุกพล่านใกล้บ้าน ซึ่งไม่เพียงขายหม้อไฟเท่านั้น แต่ยังขายอาหารฉู่(1)ชนิดอื่น ๆ ด้วย

ส่วนร้านหลู่ไช่จะเปิดตัวตามแผนการที่วางไว้ ดังนั้นจึงไม่ต้องกังวล

หลินม่ายคิดอยู่พักหนึ่งแล้วจึงตกลง

เดิมทีเธอต้องการเปิดโรงแรมที่ขายทั้งหม้อไฟและซีรีส์อาหารฉู่

แต่ธุรกิจโรงแรมยากกว่าธุรกิจหลู่ไช่มาก ดังนั้นจึงควรเปิดร้านหลู่ไช่ก่อนเพื่อทดสอบดูทิศทาง แล้วดูว่าธุรกิจจะต่อยอดได้หรือไม่

หลังจากเตรียมการอย่างยุ่งวุ่นวายมาหนึ่งเดือน โรงแรมหยวนไหลของหลินม่ายก็เปิดทำการในที่สุด

ด้วยความที่เป็นโรงแรม หลินม่ายจึงไม่ได้ทำโฆษณา ธุรกิจจะดีหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับโชคชะตา

อย่างไรก็ตามในวันเปิดตัว หลินม่ายได้ให้ผู้จัดการโรงแรมจุดประทัดและเชิญการแสดงเชิดสิงโตมา ซึ่งทำให้งานค่อนข้างคึกคัก

ครอบครัวคุณปู่ฟางและครอบครัวเฉินเฟิงต่างก็มาให้กำลังใจ ทุกคนกินหม้อไฟอย่างมีความสุข ซึ่งได้เพลิดเพลินกับการแสดงและยังสะดวกสบาย!

โรงแรมหยวนไหลเพิ่งเปิดทำการได้สามวัน ก็มีกลุ่มอันธพาลมาเรียกเก็บเงินค่าคุ้มครอง

ในสหรัฐอเมริกา กลุ่มอันธพาลท้องถิ่นส่วนใหญ่ล้วนขายยาเสพติด เพราะสามารถทำเงินได้มากกว่า

คดีเล็ก ๆ เช่น การเก็บเงินค่าคุ้มครองหรือการทะเลาะวิวาทล้วนเป็นกลุ่มอันธพาลชาวต่างชาติ

ตัวอย่างเช่น กรณีที่เกี่ยวข้องกับการจ่ายเงินคุ้มครองภายในชุมชนชาวจีนมักเกี่ยวข้องกับกิจกรรมของแก๊งชาวจีน

แต่แก๊งชาวจีนเหล่านี้ไม่กล้าเก็บค่าคุ้มครองจากร้านค้าทั้งหมด

ตัวอย่างเช่น ไม่มีแก๊งไหนกล้าเก็บค่าคุ้มครองจากเครือร้านอาหารของหลินม่าย

ท้ายที่สุดหลินม่ายเป็นประธาน และยังเป็นผู้บริหารสูงสุดของบริษัทกุยตัน

บริษัทกุยตันเป็นบริษัทที่มีชื่อเสียงระดับโลก

สถานะของหลินม่ายโดดเด่นมากจนกลุ่มอันธพาลไม่กล้ายั่วยุเธอ สุดท้ายแล้วความมั่งคั่งก็สามารถครอบงำผู้คน และไม่มีใครกล้ามีปัญหากับคนรวย

ผู้จัดการโรงแรมหยวนไหลเดาว่า เด็กที่มาเก็บค่าคุ้มครองไม่รู้ว่าหลินม่ายเป็นเจ้าของโรงแรมหยวนไหล ดังนั้นจึงบอกพวกเขาไปโดยตรง

ชายคนหนึ่งที่มีเสื้อผ้าหน้าผมแปลกตาถามซ้ำแล้วซ้ำเล่า “หลินม่ายเป็นเจ้าของจริงเหรอ? หลินม่ายที่เป็นนักธุรกิจจากประเทศจีนน่ะเหรอ?”

หลังจากได้รับคำตอบยืนยันจากผู้จัดการครั้งแล้วครั้งเล่า นักเลงพั้งก์และเพื่อน ๆ ของเขาก็จากไป

ผู้จัดการคิดว่าหลังจากได้รับการยืนยันแล้ว พวกเขาคงไม่กล้ามาเก็บค่าคุ้มครองจากโรงแรมหยวนไหลอีก

โดยไม่คาดคิด ไม่กี่วันต่อมา นักเลงพั้งก์คนนั้นก็กลับมาอีก โดยนำเพื่อนสี่คนที่ดูเหมือนคนไม่เอาไหนมาด้วย

กลุ่มชายห้าคนเริ่มตะโกนสั่งอาหารทันทีที่มาถึง

วันนั้นเป็นวันหยุดของผู้จัดการ แต่หัวหน้าพนักงานจำนักเลงพั้งก์คนนั้นได้ดี

วันนั้นที่นักเลงพั้งก์และกลุ่มของเขามาเรียกเก็บเงินค่าคุ้มครองเป็นครั้งแรก หัวหน้าพนักงานก็อยู่ด้วยเช่นกัน

หัวหน้าพนักงานรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี โดยคิดว่าคนเหล่านี้มาโรงแรมเพื่อสร้างปัญหา

……………………………………………………………………………………………………………….

楚菜 อาหารฉู่ หมายถึงประเพณีการทำอาหารและอาหารของภูมิภาคฉู่ ซึ่งเป็นพื้นที่วัฒนธรรมและประวัติศาสตร์โบราณในประเทศจีน อาหารฉู่ขึ้นชื่อในเรื่องรสชาติที่จัดและเผ็ดร้อนอันเป็นเอกลักษณ์

สารจากผู้แปล

นักเลงนี่มีใครเป็นหัวหน้าล่ะเนี่ย เส้นใหญ่อยู่เหมือนกันนะถึงได้กล้ามายั่วยุหลินม่าย

ไหหม่า(海馬)

……….