แม่ปากร้ายยุค​ 80 865 วันส่งท้ายปีเก่าอันหดหู่

Now you are reading แม่ปากร้ายยุค​ 80 Chapter 865 วันส่งท้ายปีเก่าอันหดหู่ at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

ตอนที่​ 865 วัน​ส่งท้าย​ปี​เก่า​อัน​หดหู่​

หลังจากที่​ได้​พบ​กับ​ครอบครัว​ของ​เฉินเฟิง​แล้ว​ หลิน​ม่าย​ก็​เริ่ม​เตรียมการ​หลายอย่าง​สำหรับ​ปีใหม่​

เนื่องจาก​หลิน​ม่าย​ให้กำเนิด​หลานชาย​รุ่น​ที่สี่​ของ​ตระกูล​ฟาง ฟางเว่ยกั๋ว​ และ​บรรดา​พี่น้อง​ก็​เดินทาง​มาถึงเมืองหลวง​ใน​วันที่​ 28 ของ​เดือน​สิบสอง​ตาม​ปฏิทิน​จัทร​คติ​ พวกเขา​วางแผน​ที่จะ​ร่วม​เฉลิมฉลอง​เทศกาล​ปีใหม่​พร้อมกับ​คุณปู่​ฟางและ​คุณย่า​ฟางใน​เมืองหลวง​

เมื่อ​ทุกคน​ได้​เห็น​หลิน​ม่าย​ ต่าง​ก็​พูด​เป็น​เสียง​เดียวกัน​ว่า​เธอ​ดู​มีน้ำมีนวล​มากขึ้น​

คุณย่า​ฟางชี้ไป​ยัง​ฝูงชน​พลาง​กล่าว​ “ใคร​บอ​กว่า​ม่าย​จื่อ​ของ​ฉัน​อ้วน​ ไสหัวไป​จาก​บ้าน​นี้​เลย​นะ​!”

ทุกคน​นิ่งเงียบ​ในทันที​

โชคดี​ที่​หลิน​ม่าย​ซื้อ​เรือน​สี่ประสาน​หลัง​ใหญ่​ขนาด​สามวง​ แม้ผู้คน​นับ​สิบ​จะเข้ามา​ในเวลาเดียวกัน​ ก็​ยังมี​พื้นที่​กว้างขวาง​และ​สามารถ​อยู่​ร่วมกัน​ได้​โดย​ไม่อึดอัด​

การ​เตรียม​อาหาร​สำหรับ​ทุก​คนใน​ทุก​มื้อ​ไม่ใช่เรื่อง​ง่าย​ และ​ภารกิจ​สำคัญ​นี้​ก็​ตก​อยู่​ภายใต้​การ​ดูแล​ของ​หลิน​ม่าย​

น้า​ถูขอ​ลาพักร้อน​ไป​เมื่อ​หลาย​วันก่อน​ อาจ​ไม่กลับมา​ทำงาน​อีก​หลาย​วันหลัง​เทศกาล​ปีใหม่​

ฟางจั๋ว​หรา​น​ไม่ต่อ​งการ​ให้​หลิน​ม่าย​ทำงานหนัก​ ดังนั้น​เขา​จึงนัดแนะ​ให้​ทุกคน​ไป​รับประทาน​อาหาร​เที่ยง​ที่​ร้าน​เปา​ห่า​วชือ​ทุกวัน​ ส่วน​อาหารเย็น​พวกเขา​จะเดินทาง​ไป​รับประทาน​ที่​ภัตตาคาร​เก่าแก่​

ฟางจั๋วเยวี่ย​ไม่ได้​ชื่นชอบ​อาหาร​ภัตตาคาร​เก่าแก่​ เขา​ชื่นชอบ​อาหาร​รส​มือ​พี่สะใภ้​

แต่​เนื่องจาก​พี่สะใภ้​เพิ่ง​คลอดลูก​ เขา​จึงไม่อยาก​รบกวน​เธอ​ ดังนั้น​จึงทำได้​เพียง​ควบคุม​ความ​ตะกละ​ของ​ตัวเอง​เอาไว้​

หลิน​ม่าย​จงใจไม่พูดถึง​เถาจืออวิ๋น​ต่อหน้า​ฟางจั๋วเยวี่ย​ และ​ฟางจั๋วเยวี่ย​ก็​ไม่เคย​ถามถึงหล่อน​เช่นกัน​

หลิน​ม่าย​คิด​ว่า​ฟางจั๋วเยวี่ย​ก็​ไม่ต่าง​อะไร​จาก​เด็ก​ไม่รู้จัก​โต​

เมื่อ​เรา​รัก​ใคร​สัก​คน​ด้วย​สุด​หัวใจ​ หาก​ต้อง​ลืม​ก็​ไม่อาจ​ลืม​อย่าง​สนิทใจ​ได้​

ใน​วันที่​ 29 ของ​เดือน​สิบสอง​ตาม​ปฏิทิน​จัทร​คติ​ ท้องฟ้า​ไม่ค่อย​แจ่มใส และ​ดวงอาทิตย์​ก็​ไม่ค่อย​อบอุ่น​ แถมอุณหภูมิ​ยัง​ต่ำ​มาก​

หลิน​ม่าย​สวม​ผ้ากันเปื้อน​เพื่อ​เตรียม​ทำอาหาร​ทอด​

อาหาร​อย่าง​อื่น​สามารถ​หากิน​ได้​ตาม​ภัตตาคาร​ แต่​ของ​ทอด​ต่าง ๆ​ ที่​จำเป็น​สำหรับ​เทศกาล​ปีใหม่​ก็​ยังคง​ต้อง​ทำ​กิน​เอง​

เนื่องจาก​มีแขก​จำนวนมาก​ใน​บ้าน​หลัง​นี้​ ไม่ว่า​หลิน​ม่าย​เตรียม​ของ​ทอด​ไว้​นาน​สัก​เพียงใด​ก็​หมด​ได้​ภายใน​ระยะเวลา​อัน​สั้น​

ความเร็ว​ใน​การ​ทอด​ของ​เธอ​ไม่เท่ากับ​ความเร็ว​ใน​การ​กิน​ของ​ผู้อื่น​

ขณะ​หลิน​ม่าย​กำลัง​ง่วนอยู่กับ​การ​เตรียม​ของ​ทอด​ ทันใดนั้น​ก็​มีชาย​ผู้​หนึ่ง​มาเยือน​เธอ​โดย​ไม่คาดคิด​

แขก​ที่​ไม่ได้​รับเชิญ​เหล่านี้​ถูก​ส่งมาจาก​ผู้บังคับบัญชา​เพื่อ​แสดง​ความเคารพ​ต่อ​คุณปู่​ฟาง

ของขวัญ​และ​เงิน​ที่​พวกเขา​นำมา​อาจ​มีมูลค่า​ไม่มาก​นัก​ แต่​เจ้าหน้าที่​ส่วนใหญ่​ที่​เดินทาง​มาทำความเคารพ​ก็​ล้วน​อาวุโส​ และ​พวกเขา​ก็​เป็น​เจ้าหน้าที่​ระดับสูง​ที่​มัก​ปรากฏ​ใน​หน้า​ข่าว​

พวกเขา​มาพร้อมกับ​รถยนต์​หง​ฉีซึ่งสร้าง​ความฮือฮา​ไป​ทั้ง​ซอย​

ไม่ใช่ใครก็ได้​ที่จะ​ได้​ขับ​รถยนต์​ยี่ห้อ​หง​ฉี

เพื่อนบ้าน​ใน​ละแวก​นั้น​ไม่ได้​เห็น​ใบหน้า​ของ​ผู้มาเยือน​ จึงไม่รู้​ว่า​พวกเขา​ล้วน​เป็น​เจ้าหน้าที่​ระดับสูง​มักจะ​ปรากฏ​ใน​ทีวี​ และ​ชาวบ้าน​เหล่านั้น​ก็​ต่าง​อยากรู้อยากเห็น​

หลังจาก​เจ้าหน้าที่​อาวุโส​เหล่านั้น​จากไป​ ชาวบ้าน​ก็​ต่าง​เข้ามา​ถามครอบครัว​ของ​หลิน​ม่าย​ว่า​ผู้ใด​กัน​ที่มา​เยือน​บ้าน​ของ​เธอ​

หลิน​ม่าย​รู้อยู่​ใน​ใจว่า​คุณปู่​ฟางจะต้อง​เตือน​ผู้บังคับบัญชา​เหล่านั้น​เกี่ยวกับ​วิกฤติ​อาหาร​โลก​ใน​ปี​ 1986 และ​ขอให้​พวกเขา​จะเตรียมการ​ทุกอย่าง​ที่​เกี่ยวข้อง​ไว้​รับมือ​

อันที่จริง​คุณปู่​ฟางไม่ได้​ต้องการ​การ​ปฎิบัติ​ที่​ดู​ยิ่งใหญ่​เช่นนี้​ เขา​เพียง​ต้องการ​เป็น​คนธรรมดา​

ดังนั้น​เมื่อ​เพื่อนบ้าน​มาสอบถาม​ เขา​จึงสร้างเรื่อง​โกหก​เพื่อ​ขับไล่​พวกเขา​ไป​

แม้ว่า​คุณปู่​ฟางจะเกษียณ​มาด้วย​ตำแหน่ง​สูง แต่​ก็​ไม่ใช่เขา​เพียง​คนเดียว​ที่​มีตำแหน่ง​สูง

โดยทั่วไปแล้ว​ หน่วยงาน​จะไม่ส่งเจ้าหน้าที่​ระดับสูง​ไป​แสดง​ความเคารพ​ต่อ​ผู้​ที่​เกษียณ​ด้วย​ตำแหน่ง​สูง แต่​นี่​คือ​การแสดง​ความเคารพ​จาก​รัฐบาลท้องถิ่น​

คุณปู่​ฟางเอง​ก็​ต้อง​การแสดง​ความเคารพ​ให้​กับ​รัฐบาลท้องถิ่น​ แต่​เขา​ถูก​ห้าม​ให้​ทำ​เช่นนั้น​

ใน​ปี​นี้​เจ้าหน้าที่​ระดับสูง​จำนวนมาก​ถูก​ส่งมาเพื่อ​แสดง​ความเคารพ​ต่อ​คุณปู่​ฟาง ฟางเว่ยกั๋ว​จึงเอ่ย​ถามถึงสิ่งที่​เกิดขึ้น​ด้วย​ความสงสัย​

ในที่สุด​เขา​ก็​ล้มเลิก​ความคิด​ที่จะ​ใช้คุณปู่​ฟางเป็น​บันได​เพื่อ​ปีน​ขึ้นไป​สู่ชีวิต​แห่ง​ความสำเร็จ​ และ​ความสัมพันธ์​ระหว่าง​พ่อ​ลูก​ก็​ดีขึ้น​อย่าง​มาก​

คุณปู่​ฟางไม่อาจ​บอก​เหตุผล​ที่​แท้จริง​กับ​พวกเขา​ได้​ เพราะ​กลัว​ว่า​จะทำให้​ความโลภ​ใน​ใจของ​พวกเขา​ประทุ​ขึ้น​อีกครั้ง​

คุณปู่​ฟางไม่เพียง​จะไม่บอก​ความจริง​กับ​ฟางเว่ยกั๋ว​และ​คนอื่น​ ๆ เท่านั้น​ แต่​เขา​ยัง​ยกตัวอย่าง​ตระกูล​ซูเพื่อ​เตือน​ให้​ทุกคน​รู้​ว่า​อย่า​หลงผิด​ ไม่อย่างนั้น​จะต้อง​พบ​เจอ​ชะตากรรม​เดียวกัน​กับ​ตระกูล​ซู

เนื่องจาก​วัน​ปีใหม่​กำลังจะ​มาถึง การ​เอา​พวกเขา​ไป​เปรียบเทียบ​กับ​ตระกูล​ซูก็​คง​ไม่ใช่เรื่อง​ดี​นัก​ ดังนั้น​พี่น้อง​ทั้ง​สามคน​จึงไม่สนใจ​แต่​ค้นหา​ความจริง​อีกต่อไป​

วัน​ส่งท้าย​ปี​เก่า​กำลังจะ​มาถึงในไม่ช้า​

ใน​ยุค​นี้​ผู้คน​ไม่มีนิสัย​ชอบ​กิน​อาหาร​นอกบ้าน​ใน​วัน​ส่งท้าย​ปี​เก่า​

ใน​วัน​ส่งท้าย​ปี​เก่า​ ทุกคน​ต่าง​ง่วนอยู่กับ​การจัดเตรียม​อาหารเย็น​เพื่อ​เลี้ยง​ฉลอง​ มีเพียง​ฟางจั๋ว​หรา​น​ที่​ยังคง​ตื่น​มากิน​อาหารเช้า​และ​ออก​ไป​ทำงาน​

เพื่อ​คลาย​ความกดดัน​ของ​หลิน​ม่าย​ คุณปู่​ฟาง จึงประกาศ​ต่อ​ทุกคน​ว่า​จะกิน​หม้อไฟ​ใน​วัน​ส่งท้าย​ปี​เก่า​

หลิน​ม่าย​เพียง​ต้อง​เตรียม​น้ำ​ซุป​ ล้าง​ผัก​ หั่น​ปลา​ เนื้อ​ และ​ส่วนผสม​ต่าง ๆ​ ซึ่งทั้งหมด​นี้​สามารถ​แบ่ง​ให้​ผู้อื่น​ช่วย​ทำได้​

เนื่องจาก​ทุกคน​ชอบ​กิน​หม้อไฟ​ จึงไม่มีผู้ใด​คัดค้าน​

แม้คุณปู่​ฟางจะประกาศ​ต่อ​ทุกคน​ว่า​พวกเขา​จะกิน​หม้อไฟ​ใน​วัน​ส่งท้าย​ปี​เก่า​ แต่​หลิน​ม่าย​ยังคง​ต้อง​ดูแล​อาหารการกิน​ของ​เหล่า​ผู้สูงอายุ​และ​เด็ก​ ๆ

ดังนั้น​เธอ​จึงจัดการ​เตรียม​อาหาร​พื้นเมือง​ของ​หูเป่ย​ เช่น​ ลูกชิ้น​ ทอด​มันปลา​ หมู๋​ตุ๋น​ ผักกาดดอง​ และ​ซี่โครง​หมู​นึ่ง​

อาหาร​เหล่านี้​ล้วน​เป็น​อาหาร​ทำ​ง่าย​และ​ทำให้​เธอ​ไม่รู้สึก​เหนื่อย​

ใน​มื้อ​เย็น​ของ​วัน​ส่งท้าย​ปี​เก่า​ ผู้ใหญ่​และ​เด็ก​หลาย​คน​ต่าง​ช่วยกัน​จัดเตรียม​โต๊ะอาหาร​

หลิน​ม่าย​และ​คนอื่น​ ๆ ต่าง​ร่วมกัน​รับประทาน​อาหารเย็น​และ​พูดคุย​กัน​อย่าง​สนุกสนาน​เพื่อ​รอคอย​เทศกาล​ปีใหม่​ที่​กำลังจะ​มาถึง

หลิน​เพ่​ย​เอง​ก็​เช่นเดียวกัน​ หล่อน​นั่ง​รับประทาน​อาหาร​ส่งท้าย​ปี​เก่า​ใน​โรงแรม​ขนาดเล็ก​อย่าง​โดดเดี่ยว​ราวกับ​สุนัขจรจัด​ไร้​เจ้าของ​

อาหารค่ำ​สำหรับ​วัน​ส่งท้าย​ปี​เก่า​ของหล่อน​มีเพียง​สอง​อย่าง​ นั่น​คือ​ ไก่​ตุ๋น​เห็ด​และ​เนื้อ​ตุ๋น​หนึ่ง​หม้อ​

กล่าว​ได้​ว่า​อาหาร​ทุก​จาน​เป็น​อาหาร​ชั้นเลิศ​ และ​ยังมี​ปริมาณมาก​จน​อิ่ม​

แต่​อาหาร​สอง​อย่างนี้​ก็​ไม่อาจ​ทดแทน​ความอ้างว้าง​ใน​หัวใจ​ของหล่อน​ได้​

อันที่จริง​หัวใจ​ของ​หลิน​เพ่​ย​ไม่ได้​อ้างว้าง​ เพียงแต่​รู้สึก​ไม่เต็มใจ​

ทั้งที่​หล่อน​ทำกิจกรรม​บน​เตียง​กับ​นาย​ท่าน​ฉุย​อย่าง​ถึงพริกถึงขิง​ แต่​เขา​กลับ​กักขัง​หล่อน​ไว้​ใน​โรงแรม​ขนาดเล็ก​แห่ง​นี้​ และ​เดินทาง​ไป​ใช้เวลา​ใน​ช่วง​เทศกาล​ปีใหม่​กับ​ครอบครัว​

หล่อน​ไม่ได้รับอนุญาต​ให้​อาศัย​อยู่​ใน​อาคาร​สไตล์​ตะวันตก​หลัง​เล็ก​อย่าง​ที่​คาดหวัง​ไว้​ โดย​เขา​บอ​กว่า​หล่อน​นั้น​สกปรก​และ​ไม่คู่ควร​ที่จะ​อยู่​ที่นั่น​

หลิน​เพ่​ย​เปิดปาก​และ​กระดก​ไวน์​แดง​จน​หมด​ขวด​

หล่อน​วาง​ขวด​ไวน์​แดง​ลง​บน​โต๊ะ​อย่าง​รุนแรง​และ​จ้องมอง​ด้วย​สายตา​ดุร้าย​ก่อน​จะกล่าว​กับ​ตัวเอง​ “ ฉัน​จะต้อง​กำจัด​นาง​ตัวแสบ​หลิน​ม่าย​ให้ได้​ หล่อน​จะต้อง​ไม่มีชีวิต​อยู่​!”

ขณะที่​กำลัง​กล่าว​คำ​นี้​ เหมา​ฉงที่​ซ่อนตัว​อยู่​ใน​ความมืด​ก็​แอบ​บันทึก​ประโยค​เหล่านี้​ไว้​

วัน​ส่งท้าย​ปี​เก่า​ของ​หลิน​เพ่​ย​นั้น​ช่างโดดเดี่ยว​ ซึ่งไม่ต่าง​อะไร​จาก​วัน​ส่งท้าย​ปี​เก่า​อัน​ย่ำแย่​ของ​อู๋​เสี่ยว​เจี๋ยน​

เขา​มีเงิน​ไม่มาก​และ​ไม่สามารถ​ซื้อ​เนื้อ​กิน​ได้​ด้วยซ้ำ​ มีเพียง​ถั่วลิสง​ทอด​กับ​ไข่ดาว​สอง​ฟอง​ที่​พอ​จะเป็น​อาหาร​ส่งท้าย​ปี​เก่า​ให้​กับ​เขา​ได้​

อาหาร​เล็กน้อย​เหล่านี้​ถูก​มอบให้​โดย​ชาวนา​ชรา​ผู้​ซึ่งรู้สึก​เวทนา​เขา​

เนื่องจาก​เขา​เป็น​ชายหนุ่ม​หน้าตา​ดี​ จึงสามารถ​หลอกลวง​ความ​น่าสงสาร​จาก​ชาวนา​ชรา​ได้​ ไม่เช่นนั้น​ก็​คง​ไม่มีผู้ใด​ให้อาหาร​เขา​กิน​

อู๋​เสี่ยว​เจี๋ยน​ร่ำไห้​อย่าง​เงียบงัน​ขนาด​รับประทาน​อาหาร​ส่งท้าย​ปี​เก่า​

เขา​เป็นห่วง​หลิน​เพ่​ย​ที่​ไม่ได้​มีโอกาส​กลับ​มาจาก​ฮ่องกง​เพื่อ​มาหา​เขา​

เมื่อ​นึกได้​ดังนั้น​เขา​ก็​วาง​ตะเกียบ​ลง​ และ​ไม่สามารถ​กิน​อะไร​ได้​อีกต่อไป​

เขา​ไม่เคย​คิด​ห่วงใย​หรือ​สนใจ​ครอบครัว​ที่อยู่​ไกล​ใน​เจียง​เฉิง เขา​ไม่เคย​คิด​ด้วยซ้ำ​ว่า​พ่อแม่​ของ​ตัวเอง​จะรู้สึก​อย่างไร​ที่​ต้อง​สูญเสีย​ลูก​ทุกคน​ไป​จาก​อ้อมแขน​

ใน​หัวใจ​ของ​เขา​มีเพียง​หลิน​เพ่​ย​เท่านั้น​ และ​ไม่มีที่ว่าง​ให้​นึกถึง​ผู้ใด​แม้กระทั่ง​พ่อแม่​ของ​เขา​เอง​

……

หลังจาก​งานเลี้ยง​อาหารค่ำ​วัน​ส่งท้าย​ปี​เก่า​อัน​หรูหรา​ได้​ผ่าน​พ้นไป​ หลิน​ม่าย​ก็​จัดเตรียม​สิ่งของ​สำหรับ​ต้อนรับ​เทศกาล​ปีใหม่​ก่อน​จะเข้านอน​

แน่นอน​ว่า​หญิง​ร่าง​ท้วม​มักจะ​เหนื่อย​ง่าย​ แม้เธอ​ไม่ได้​ทำงานหนัก​เท่า​วันก่อน​ส่งท้าย​ปี​เก่า​ แต่​ก็​รู้สึก​เหน็ดเหนื่อย​อย่าง​มาก​จน​อยาก​จะนอนหลับ​พักผ่อน​

ฟางจั๋ว​หรา​นก​ลับ​เข้าไป​ใน​ห้อง​และ​ป้อน​นม​ให้​ลูก​

หลังจาก​ตบหลัง​ลูก​ให้​เรอ​ เขา​ก็​วาง​ลูกชาย​ไป​ไว้​ใน​เปล​จน​ผล็อย​หลับ​ไป​

หลัง​เสร็จสิ้น​การอาบน้ำ​และ​เตรียม​จะเข้านอน​ เขา​ก็​นวด​ให้​กับ​หลิน​ม่าย​

เนื่องจาก​ภรรยา​ของ​เขา​ทำงาน​อย่าง​หนัก​ และ​นี่​เป็น​เพียง​สิ่งเดียว​ที่​เขา​ทำให้​เธอ​ได้​

หลิน​ม่าย​ผล็อย​หลับ​ไป​ขณะที่​ฟางจั๋ว​หรา​น​นวด​ให้​เธอ​ ซึ่งเธอ​ก็​หลับ​สบาย​ตลอด​ทั้งคืน​

เธอ​นอนหลับ​ตั้งแต่​เวลา​สี่ทุ่ม​จนถึง​เจ็ด​โมงเช้าของ​วัน​ถัดไป​

แน่นอน​ว่า​สิ่งแรก​ที่​เธอ​ทำ​หลังจาก​ตื่นนอน​คือ​ตกตะลึง​

เธอ​นอน​หลับสนิท​จน​ไม่ได้​ตื่น​มาให้นม​หรือ​เปลี่ยน​ผ้าอ้อม​ลูก​ ช่างเป็น​แม่ที่​แย่​เสีย​จริง​

หลิน​ม่าย​ลุกขึ้น​ด้วย​ความ​ตื่นตระหนก​ แต่​ฟางจั๋ว​หรา​น​ก็​ผลัก​เธอ​กลับ​เข้าไป​ใน​ผ้าห่ม​

เขา​บอ​กว่า​เขา​ได้​ให้นม​และ​เปลี่ยน​ผ้าอ้อม​ลูก​เรียบร้อย​แล้ว​ เขา​ต้องการ​ให้​เธอ​นอนหลับ​พักผ่อน​อย่าง​สบายใจ​

ขณะ​หลิน​ม่าย​กำลัง​เอนกาย​อยู่​ใต้​ผ้าห่ม​ เสียง​เห่า​ของ​อา​หวง​ก็​ดัง​ขึ้น​จาก​ด้านนอก​ เธอ​รับรู้​ได้​ทันที​ว่า​แขก​ต้อง​เดินทาง​มาถึงแล้ว​อย่าง​แน่นอน​

ทั้งคู่​จ้องมอง​กัน​บน​เตียง​

ใคร​กัน​จะมาอวยพร​ปีใหม่​ใน​ยามเช้าตรู่​ขนาด​นี้​?

การ​อวยพร​ปีใหม่​ใน​เมืองหลวง​มักจะ​เริ่มต้น​หลัง​สอง​หรือ​สามทุ่ม​

หาก​ไม่มีแขก​ผู้มาเยือน​ก็​สามารถ​เข้านอน​ได้​

หลิน​ม่าย​หาว​และ​ลุกขึ้น​อย่าง​ไม่เต็มใจ​

ใน​ห้อง​ที่​เผา​มังกร​ดิน​นั้น​อบอุ่น​มาก​จน​แทบจะ​ไม่อยาก​ลืมตา​ตื่น​

ฟางจั๋ว​หรา​น​ผลัก​เธอ​ลง​บน​เตียง​ พลาง​กล่าว​ “ คุณ​นอน​ต่อไป​เถอะ​ ผม​จะไป​ต้อน​รับแขก​เอง​”

หลิน​ม่าย​นอน​หลับสนิท​อยู่​บน​เตียง​อีกครั้ง​

แต่​เมื่อ​นึกถึง​แขก​ผู้มาเยือน​เหล่านั้น​ เธอ​ก็​นอนไม่หลับ​และ​สะดุ้งตื่น​

เธอ​ลุกขึ้น​สวม​ชุด​วัน​ปีใหม่​ที่​เถาจืออวิ๋น​ออกแบบ​และ​นำ​ส่งให้​เธอ​เป็นพิเศษ​

แจ๊คเก็ต​ผ้าขนสัตว์​แขน​ตุ๊กตา​เก้า​ส่วน​คู่​กางเกง​เลก​กิ้ง​สีดำ​ ให้​ความรู้สึก​งดงาม​และ​ทันสมัย​

หลิน​ม่าย​จ้องมอง​ตัวเอง​ใน​กระจก​พลาง​แอบ​คิดในใจ​ว่า​ เถาจืออวิ๋น​ไม่ได้​เดินทาง​ไป​เรียนต่อ​ต่างประเทศ​โดย​เปล่าประโยชน์​ แต่​ยัง​ได้รับ​แรงบันดาลใจ​ใน​การ​ออกแบบ​มากขึ้น​อย่าง​ต่อ​เนื่องด้วย​

แจ๊คเก็ต​ผ้าขนสัตว์​เก้า​สวน​นี้​จะเป็นที่นิยม​ใน​อีก​ไม่กี่​ทศวรรษ​ข้างหน้า​ แต่​เถาจืออวิ๋น​กลับ​คิด​ออกแบบ​ไว้​เป็นที่​เรียบร้อย​แล้ว​

หลังจาก​แต่งตัว​จน​เสร็จสิ้น​ เธอ​ก็​มายัง​ห้องนั่งเล่น​เพื่อ​ดู​แขก​ที่มา​เยือน​ ซึ่งห้องนั่งเล่น​ที่​เต็มไปด้วย​ผู้คน​ทำให้​เธอ​ตกตะลึง​เป็นอย่างมาก​!

………………………………………………………………………………………………………………………….

สาร​จาก​ผู้แปล​

ทำ​อย่างไร​ก็​ได้ผล​อย่างนั้น​ รับ​กรรม​ไป​เถอะ​สอง​สุนัข​ชาย​หญิง​คู่​นี้​

ใคร​มาหา​ม่าย​จื่อ​อีก​ล่ะ​เนี่ย​

ไหหม่า​(海馬)

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด