บทที่ 721 สังหารเทพ ผู้แต่ง ท่านลั่ว

 

หลินเฟิงลืมตาขึ้นอย่างเลือนลางและพบว่าในความเลือนลางนั้นกลับเต็มไปด้วยแสง

 

และในตัวของสองพี่น้องก็มีดอกไม้แห่งแสงขนาดใหญ่บานสะพรั่ง จิตวิญญาณแห่งบรรยากาศเติมเต็มไปทั่วทั้งถ้ํา

 

สายตาของหลินเฟิงอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองไปยังร่างของหลานจูชิง เวลานี้ แม้เขาจะเข้าสู่อาณาจักรพระเจ้าแล้ว แต่ก็ยังคงมีความรู้สึกนึกคิดของมนุษย์อยู่ มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่รู้สึกหวั่นไหวกับไปความงดงามของหลานจูชิง

 

ต่อมาเขาจึงออกจากถ้ํา

 

หากต้องการรอให้ทั้งสองสาวตื่นขึ้นจะใช้เวลาประมาณสามเดือน

 

หลังจากกล่าวคําอําลากับท่านไป่ฮัว หลินเฟิงจึงบินตรงไปที่ทะเล

 

เป็นเพราะหน้าที่ของราชามังกรแห่งกาลเวลา บวกกับอาการบาดเจ็บบนร่างกายของเธอ ราชินีมังกรจึงไม่เคยปรากฏตัวอีกเลย

 

อย่างน้อยราชินีมังกรก็เป็นบุตรีแห่งเทพเจ้ามังกร และสําหรับหลินเฟิงก็ถือว่าเธอเป็นผู้ที่สําคัญมากเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงต้องให้ความช่วยเหลือ

 

หลังจากมาถึงพระราชวังของราชินีมังกรแล้ว หลินเฟิงกลับไม่พบเธอ แม้เขาจะสแกนพื้นที่ทั้งหมดก็ยังไม่พบร่างของราชินีมังกร

 

ตามความจริง ราชินีมังกรนั้นไม่สามารถเดินไปไหนได้ หลินเฟิงงุนงงจึงไปหาเสี่ยวใช่

 

หลังจากมาถึงวังเงือกแล้ว เขาพบว่า แม้แต่เสี่ยวไช่เองก็ไม่อยู่

 

เขารีบถามมนุษย์เงือก ผลก็คือ ชายคนนั้นพูดว่า “มีบางอย่างผิดปกติ!”

 

หลินเฟิงสังเกตเห็นบางอย่างผิดปกติเลยถามว่า “เกิดอะไรขึ้น?”

 

ชายคนนั้นตอบว่า “ตรงจุดที่จะเลี้ยวไปยังซากปรักหักพัง ผนึกของวัตถุเวทย์กําลังคลายออก ราชินีเลยไปจัดการกับมัน!”

 

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หัวใจของหลินเฟิงเกิดสั่นสะท้านอย่างรุนแรง ถ้าเป็นเช่นนั้น เกรงว่าราชินีมังกรคงจะไปด้วย

 

แต่ความแข็งแกร่งของปีศาจไม่ได้อ่อนแอ เขาเกรงว่าด้วยความแข็งแกร่งของเสี่ยวไช่และราชินีมังกรอาจไม่สามารถต้านทานได้

 

หลินเฟิงรู้สึกวิตกกังวลและรีบไปยังจุดเลี้ยวไปยังซากปรักหักพัง

 

ในขณะนี้ ณ จุดเลี้ยวไปยังซากปรักหักพัง เสี่ยวใช่กับราชินีมังกรกําลังมองสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ด้วยใบหน้าซีดเผือด

 

มันคือกระแสน้ําวนสีดําที่เมื่อครู่มีร่างๆหนึ่งออกมาจากน้ําวน

 

ทั้งคู่พยายามอย่างเต็มที่แล้ว แต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ไม่สามารถหยุดการเปิดของผนึกได้

 

คนผู้หนึ่งปรากฏตัวอยู่ที่ก้นทะเล ทันใดนั้น ลมปราณอันหนักหน่วงได้แผ่กระจายออกไปโดยรอบ ดูเหมือนว่าแม้แต่น้ําทะเลก็ยังหยุดไหล

 

สีหน้าของราชินีมังกรกับเสี่ยวไช่ย่ําแย่ลง คนผู้นั้นยังไม่ได้ระเบิดพลังเต็มกําลัง แต่เพียงเท่านี้ พวกเธอก็รู้แล้วว่าพวกเธอไม่สามารถต่อต้านได้เลย

 

ไม่มีความแตกต่างระหว่างรูปลักษณ์ของคนผู้นั้นกับคนปกติ แต่เขากลับเปลือยเปล่า มีลวดลายสีดําปรากฏบนร่างและมือนับสิบงอกอยู่ข้างหลังซึ่งแต่ละข้างนั้นคือกรงเล็บอันหนึ่ง

 

ราชินีมังกรแทบจะกัดฟันพร้อมกล่าวออกมาสองสามคํา: “พัน พันกร ชูร่า!”

และกลิ่นแห่งความสิ้นหวังในน้ําเสียงนี้ก็ช่างรุนแรงมาก

 

เสี่ยวไปรู้จักชูร่าพันมือเป็นอย่างดี แน่นอนว่าในสงครามครั้งนั้น ชูร่าพันมือได้ฆ่าคนของเธอไปมากมาย

 

และความแข็งแกร่งของชูร่าพันมือก็อยู่ในตบะเทพ!

 

เสี่ยวใช่มีความทรงจําของราชินีปลา ย่อมเป็นธรรมดาที่จะรู้จักชูร่าพันมือเช่นกัน

 

หัวใจของเธอหนักอึ้งราวกับถูกกดทับด้วยก้อนหินขนาดใหญ่

 

เมื่ออยู่ในทะเล แม้ว่าความแข็งแกร่งของเธอจะมากที่สุด แต่ความแข็งแกร่งของราชินีมังกรยังไม่ฟื้นกลับมา ถึงแม้ว่าทั้งสองจะร่วมมือกันก็ไม่มีโอกาสที่จะชนะการต่อสู้ครั้งนี้

 

ชูร่าพันมือเห็นคนสองคนด้วยตาเดียว ปากจึงเม้มรอยเย้ยหยัน: “ราชินีมังกร ราชินีปลา ทันทีที่ข้าออกมาก็ได้พบกับคนกับรู้จักเลยสินะ”

 

“เจ้ามาที่นี่เพื่อหยุดข้างั้นหรือ? ในเมื่อข้าได้ออกมาแล้ว ข้าก็จะผ่าเจ้าซะ!”

 

สีหน้าของราชินีมังกรกับเสี่ยวไช่เปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว พวกเธอทั้งคู่ก้าวไปข้างหน้าโดยใช้การเคลื่อนไหวที่แข็งแกร่งที่สุด

 

ทันใดนั้น กระแสน้ําใต้ทะเลทั้งสองสายก็พุ่งเข้าใส่ชูราพันมือ

 

แต่ชูร่าพันมือเพียงแค่ส่งเสียงอย่างเย็นชา มือสองข้างบินออกไปและระเบิดกระแส น้ําวนทั้งสองในทันที

 

ในเวลาเดียวกันนั้น ราชินีมังกรและเสี่ยวไช่ก็กระเด็นไปข้างหลังพร้อมกระอักเลือดออกมา

 

“ราชินีมังกร, ราชินีปลา ข้าไม่คิดเลยว่าอดีตที่ผ่านมาอย่างยาวนานจะทําให้ความแข็งแกร่งของพวกเจ้าถดถอยไปถึงจุดนี้ มันทําให้พวกข้าผิดหวังซะจริง”

 

“ข้ากําลังจะมีช่วงเวลาที่ดีกับเจ้า แต่ดูเหมือนเจ้าจะไม่มีคุณสมบัติเพียงพอกับเรื่องอย่างนี้”

 

“ช่างตกต่ํานัก!”

 

ชูร่าพันมือกล่าวจบ กรงเล็บแหลมคมสองอันก็รีบพุ่งไปที่ราชินีมังกรและเสี่ยวไช่

 

เวลานี้ เกิดแสงโค้งทะลุผ่านพื้นที่และตัดกรงเล็บทั้งสองออกทันที!

 

“ใคร!” ชูร่าพันมือร้องออกมา

 

“นั่นสินะ” เสียงเย็นๆดังขึ้น ตามมาด้วยหลินเฟิงที่แหวกพื้นที่ออกมา

 

” หลินเฟิง?” เมื่อเห็นผู้มาเยือน ราชินีมังกรและเสี่ยวไช่ต่างตกตะลึง

 

“แล้วเจ้าเป็นใคร?” ชูร่าพันมือเอ่ยถาม

 

หลินเฟิงมองเขาอย่างเย็นชา: “นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าควรใส่ใจ เจ้าแค่ต้องรู้ว่าข้าคือคนที่จะฆ่าเจ้า”

 

ชูร่าพันมือตกตะลึงเล็กน้อย แล้วใบหน้าของเขาก็ดูดุร้าย: “ฆ่าข้า? เจ้าคู่ควรรีไง?”

 

ราชินีมังกรรีบพูดขึ้น ” หลินเฟิง! อย่าเข้ามายุ่ง! มันเป็นเทพ ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าจะสามารถจัดการ

 

หลินเฟิงยิ้ม: “ก็แค่ครึ่งพระเจ้า ยิ่งใหญ่ตรงไหน?”

 

“อะไรนะ?” ราชินีมังกรกับเสี่ยวใช่มองหน้ากัน เวลานี้พวกเขาคิดว่าหลินเฟิงคงบ้าไปแล้ว

 

ชูร่าพันมือระเบิดหัวเราะออกมา: “ข้าไม่คิดว่าเวลาผ่านไปนานเช่นนี้ มนุษย์จะโง่มากขึ้นเรื่อยๆ จนคิดจะกล่าวสิ่งใดก็ได้!”

 

เจ้าหนุ่ม เจ้าจําต้องจ่ายราคาสําหรับคําพูดที่ไร้สาระนั่น ข้าอยากจะเห็นนักว่าเจ้าจะหยุดข้าได้ไหม!”

 

จากนั้นมือยาวของชูร่าที่พันมือก็พุ่งเข้าหาหลินเฟิงอีกครั้ง

 

“อา” หลินเฟิงกล่าวเบาๆ พร้อมโบกมือที่ทรงอํานาจของเขา มือยาวเหล่านั้นจึงหายไปอย่างไร้ร่องรอย

 

“เป็นไปได้อย่างไร?” ราชินีมังกรกับเสี่ยวไปรู้สึกแปลกใจเป็นอย่างมาก และเฉียนชูชูร่าก็รู้สึกโง่งมเช่นกัน

 

“ไอ้ตัวน่ารังเกียจ!” ชูร่าพันมือสบถ มือใหม่งอกออกมาจากด้านหลัง เขาเริ่มโจมตีใส่อีกครั้ง

 

แต่หลินเฟิงยังคงทําลายมันได้อย่างง่ายดาย

 

” หลินเฟิง เจ้า … “ ราชินีมังกรกล่าวด้วยความงุนงง

 

แม้ว่าการโจมตีจากชูร่าพันมือนั้นดูเหมือนจะถูกทําลายได้ง่าย แต่ราชินีมังกรกลับรู้ดีว่ามือแต่ละข้างนั้นเพียงพอที่จะสังหารปรมาจารย์นักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ได้เลย!

 

หลินเฟิงกล่าวอย่างแผ่วเบา “ข้ามาแล้ว ทุกอย่างจะไม่เป็นอะไร”

 

ชูร่าพันมือตระหนักได้ว่าหลินเฟิงนั้นไม่ธรรมดา เขาเพิ่งได้ออกมาและไม่ต้องการลงไปในท่อนั้นอีก ดังนั้นเขาจึงแทบไม่ลังเลที่จะใช้คทามือสังหาร

 

ทันใดนั้น ก้นทะเลทั้งหมดก็สั่นไหว ความปั่นป่วนที่ไม่ทันคาดคิดพลุ่งพล่านขึ้น ทุบกระหน่ําให้เกิดคลื่นน้ําแผ่กระจาย

 

“เขาจะสร้างคลื่นสึนามิ!” ราชินีมังกรและเสี่ยวไช่ตระหนักได้ถึงความตั้งใจของชูร่าพันมือ

 

“ไม่ต้องกังวล เขาทําไม่ได้หรอก” หลินเฟิงกล่าวเบาจากร่างของเขา

 

ทันใดนั้น ความปั่นป่วนก็สงบลง

 

ในที่สุด ความกลัวก็ไต่ขึ้นไปบนใบหน้าของชูร่าพันมือ เขาก้าวถอยหลังสองก้าวและพูดด้วยความหวาดกลัวว่า “เจ้าคือพระเจ้า …

 

“มันสายไปแล้วที่จะรู้” หลินเฟิงเอ่ยเสียงเบาแล้วหายตัวไปอยู่ด้านหลังชูร่าพันมือ

 

“จงหายไปให้หมดซะ!” เขาบัดผ่านทะลุอกของชูร่าพันมือ

 

สายเลือดอันแข็งแกร่งสลายหายไปในน้ําทะเลทันที

 

Related