” … ฉันจะเชื่อคุณได้ยังไง? ” แองเจ

 

 

เรื่องที่เขาบอกมามันน่าเหลือเชื่อเกินไปที่ฉันจะทำใจเชื่อคนคนนี้ได้ลง ฉันมั่นใจว่าบรรพบุรุษของฉันอย่างท่านจักรพรรดิดาบจะต้องไม่ใช่คนแบบนี้แน่นอน

 

 

ถ้าเป็นตามที่คุณทวดเล่ามาล่ะก็บรรพบุรุษของฉันจะต้องดูดีมีฐานะมากกว่านี้สิ แต่ดูคนคนนี้ที่อ้างตัวว่าเป็นท่านอักราธสิ ทำตัวอย่างกับขี้เมาไร้บ้าน

 

 

” (ยิ้ม) ” ราธ?

 

 

แม้เขาจะไม่ได้ตอบอะไร แต่กลับยิ้มขึ้นมาแทนมันก็ยังทำให้ฉันไม่สามารถเชื่อเขาได้อยู่ดี

 

 

” ถึงเวลาเดี๋ยวเจ้าก็รู้เอง ” ราธ?

 

 

” … ถ้าเวลานั้นมันเป็นตอนนี้ล่ะ? ขอถามอีกครั้งนะคะ คุณเป็นใครกันแน่ ทำไมคุณถึงสามารถป้องกันดาบของฉันได้ง่ายดายนัก? ” แองเจ

 

 

” ข้าก็บอกไปแล้วไงว่าข้าคือจักรพรรดิดาบ ชื่อของข้าก็อักราธ” ราธ?

 

 

” ..ยังไม่หยุดโกหกกันอีกหรอคะ ไม่มีทางที่คนแบบนั้นจะมาอยู่ที่นี่ได้หรอก ถ้าไม่ตอบตามความจริงฉันจะขอใช้กำลังนะคะ “แองเจ

 

 

ทันทีที่มือซ้ายของฉันได้สัมผัสที่ด้ามดาบของตน ความรู้สึกเสียวสันหลังวาบก็ได้แล่นเข้าสู่ประสาทของฉัน สัญชาตญาณกำลังบอกกับฉันว่าสิ่งที่ทำอยู่นั้นมันผิด

 

 

อีกทั้งชายคนนั้นก็ยังจดจ้องมาที่ฉันด้วยสายตาที่น่ากลัวไม่เลิก มันทำเอาฉันถึงกับไม่กล้าที่จะขัดขืนดวงตาคู่นั้นเลย

 

 

ราวกับว่าฉันเป็นเหยื่อที่อยู่ภายในกำมือของผู้ล่าที่รอวันถูกกินยังไงยังงั้นเลย

 

 

” การที่เจ้าจับดาบ หมายความว่าเจ้าเตรียมตัวที่จะตายแล้ว,ใช่ไหม? ” ราธ?

 

 

อึ่ก

 

 

ฉันกลืนน้ำลายลงคอ ก่อนจะยืนยันแน่วแน่ถึงเจตนาของตนโดยการชักดาบออกมา แม้เขาจะทำตัวน่ากลัวขนาดไหนฉันก็ไม่สามารถปล่อยให้เขาไปเฉยๆได้อยู่ดี หากว่าฉันไม่ได้รู้ถึงความจริงจากปากเขา

 

 

” ใจกล้าดี เหมือนน้องชายของข้าไม่มีผิด ” ราธ?

 

 

” น้องชาย? ” แองเจ

 

 

” ใช่ น้องชายสุดดื้อรั้นของข้า แองการ์ด เอมเพอร์เรอร์ ” ราธ?

 

 

” ในเมื่อเจ้าแสดงเจตนาของตนถึงขั้นนี้แล้ว มีหรือที่ข้าจะไม่ตอบรับ- ” ราธ?

 

 

เขาลุกขึ้น บรรยากาศโดยรอบพลันเย็นลงในทันใดมือที่ด้านหนาและหยาบกร้านของเขากำลังจะจับที่ด้ามดาบของตน

 

 

และเมื่อนิ้วมือของชายคนนั้นได้สัมผัสกับด้ามจับดาบของเขา ความรู้สึกเจ็บราวกับถูกมีดกรีดคอก็ได้แล่นเข้ามายังประสาทของฉันโดยตรง

 

 

ฉันกลัว

 

 

กลัวว่าหากฉันฝืนขยับตัวแม้แต่นิดเดียว ฉันจะตาย

 

 

จิตสังหารของชายคนนี้ไม่ธรรมดาเลย มันเหนือยิ่งกว่าสิ่งที่ฉันเคยเจอมาทั้งชีวิต กระทั่งมอนสเตอร์ S แรงก์ก็ยังไม่อันตรายถึงขนาดนี้..

 

 

ฉันยิ่งตขับดาบของตัวเองแน่นขึ้นเพื่อบดบังความกลัวของตนเองในตอนนี้เอาไว้ ฉันยืนประจัญหน้ากับชายที่เรียกตัวเองว่าจักรพรรดิดาบโดยที่ร่างกายของฉันมันไม่ยอมทำตามคำสั่งของฉันเลยแม้แต่น้อย

 

 

จนกระทั่งโรสได้เข้ามาคั่นกลางระหว่างเรา

 

 

” ดิฉันมีข้อพิสูจน์ค่ะ ,ฉันสามารถพิสูจน์ความจริงของชายคนนี้ให้ได้ค่ะ ” โรส

 

 

” อยู่ไกลขนาดนั้น ยังได้ยินอีกรึ? ” ราธ?

 

 

” พอดีว่าเวทเสียงของฉันมันค่อนข้างพิเศษน่ะค่ะ”โรส

 

 

พิสูจน์ความจริง? จะทำแบบนั้นได้ยังไงล่ะ?

 

 

ทั้งกิลด์ และสำนักงานกองอัศวินของเราก็อยู่ตั้งไกลกว่าจะถึงที่สุสานนี่.. 

 

 

” เพราะเช่นนั้นตอนนี้มีทางเดียวที่จะพิสูจน์สิ่งนั้นได้ค่ะ ” โรส

 

 

อีกอย่าง.. ขบวนของโบสถ์ศักดิ์สิทธิ์อีครอสก็จะผ่านมาทางนี้ด้วย ซึ่งนำโดยไดอาน่านักบุญครึ่งเทพในตำนาน..

 

 

เดี๋ยวนะ ถ้านักบุญคนนั้นกำลังมาที่นี่แล้วล่ะก็นั่นหมายความว่าเราสามารถขอให้เธอใช้เวทตรวจสอบความจริงกับชายคนนี้ได้น่ะสิ!

 

 

” ท่านไดอาน่าหรอ! ” แองเจ

 

 

” ค่ะ ” โรส

 

 

” ไดแอนรึ? ” ราธ?

 

 

เมื่อสิ้นสุดเสียงสนทนาของเรา ทุกสิ่งก็พลันเงียบลงอย่างกะทันหัน ไม่มีแม้แต่เสียงของการโห่ร้องยินดีของงานเทศกาลที่ได้จัดขึ้นใกล้ๆ

 

 

มันแปลก ราวกับว่าพวกเราไม่ได้ในเมืองยังไงยังงั้น

 

 

ทันใดนั้น เสียงเท้าของใครบางคนที่กำลังเดินเข้ามาทางนี้ก็ได้ดังขึ้น มันเป็นเสียงของรองเท้าเหล็กกระทบกับหินอ่อนที่ปูเป็นทางสำหรับการเข้ามาสรรเสริญผู้ล่วงลับอันยิ่งใหญ่อย่างอักราธและองค์ราชินี่อันเกรียงไกร ที่หลุมศพของนางนั้นได้ตั้งอยู่ข้างๆหลุมศพของจักรพรรดิดาบ

 

 

เสียงนั้นดำเนินมาได้ระยะหนึ่งก่อนที่จะหยุด แล้วเปลี่ยนมาเป็นเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งแทน

 

 

ฟังดูเป็นน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความอบอุ่น แต่ในอีกทางหนึ่งมันก็เป็นน้ำเสียงที่สื่อได้ถึงความยินดีเช่นกัน

 

 

” ยินดีที่ได้พบคุณอีกนะคะ ” ?

 

 

ภาพที่อยู่ตรงหน้าของฉันทำเอาฉันกับโรสนั้นพูดไม่ออกเลย.. ไม่คิดว่าเธอจะเป็นคนมาด้วยตัวเอง

 

 

” สตรีคนนี้ใครกัน? ทำไมนางถึงทำเหมือนกับว่ารู้จักข้า? ” ราธ?

 

 

” พระสังฆราชของเทพธิดาอีครอส.. ” โรส

 

 

” ไดอาน่า อีคลิปส์ ตัวจริงงั้นหรอ!!?? ” แองเจ

 

 

ไม่อยากจะเชื่อเลย.. ว่าฉันจะได้มาเจอกับเธอ นานๆทีเธอจะออกจากมหาวิหารสักครั้งนะเนี่ย!

 

 

” เจ้าคือไดแอนรึ? เจ้าดูไม่เหมือนกับคนที่ข้ารู้จักสักเท่าไรนักเลยแฮะ? ” ราธ?

 

 

” ท- ทำอะไรน่ะคะ!! ทำความเคารพสิ! ” แองเจ

 

 

” ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ ท่านพี่ก็เป็นคนแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้วนี่นา ” ไดแอน 

 

 

ถึงแม้ว่าตัวของท่านไดอาน่าจะเป็นคนใหญ่คนโตของโลกก็ตาม เธอไม่ได้อายที่จะทำความเคารพกับชายตรงหน้าฉันเลย

 

 

สายตาของเธอที่จับจ้องไปที่เขา ทำให้ฉันรู้สึกได้ถึงความเศร้าสร้อยจางๆ

 

 

” ตัวตนของข้าเป็นใคร ท่านรู้ดีอยู่แล้วล่ะค่ะท่านพี่ “ไดแอน

 

 

ท่านไดอาน่าหยิบบางสิ่งขึ้นมา เมื่อเขาได้เห็นมันก็ถึงกับชะงัก ก่อนที่จะวางมือออกจากด้ามจับดาบของเขา

 

 

” ดาบราชันย์? ” ราธ?

 

 

” ค่ะ ต่างหูที่ทำมาจากอิมไซต์ ที่จะไม่มีวันสลายหรือแตกหักไปตามกาลเวลา.. ต่างหูคู่ประจำของท่านพี่.. “ไดแอน

 

 

“ แต่… ได้ยังไง? ” ราธ?

 

 

เขารับมันจากท่านไดอาน่าด้วยสีหน้าที่ตกใจละตะลึง

 

 

“ มันหล่นน่ะค่ะ ” ไดแอน

 

 

“ …. ” ราธ?

 

 

ด้วยเหตุผลแค่นั้น.. ถึงกับทำให้ชายที่อยู่ตรงหน้าของฉันน้ำตาซึม มันคงจะเป็นของสำคัญมากสำหรับเขาจริงๆ

 

 

แต่ด้วยเหตุผลแค่นั้นนั่นแหละ ที่พิสูจน์ให้ได้เห็นว่าตัวตนของชายตรงหน้าของฉันนั้นคือชายที่มาจากอดีตเมื่อหนึ่งพันปีก่อน เป็นญาติห่างๆของฉันที่ฉันภาคภูมิใจ

 

 

“ ขอบคุณที่เก็บรักษามันอย่างดีตลอดมา ” ราธ?

 

 

“ เพื่อแทนน้ำใจของเจ้า ไม่ว่าเรื่องใดเกิดขึ้นข้าก็จะช่วยเจ้า ” ราธ?

 

 

“ ถึงแม้ท่านในตอนนี้จะไม่ได้มีอำนาจอะไรเลยน่ะหรือคะ? ”ไดแอน

 

 

“ … ข้าไม่เคยมีอำนาจมาตั้งแต่แรก แต่ดาบเล่มนี้ของข้าจักแก้ปัญหาได้ทุกสิ่ง ” ราธ

 

 

เขาสวมใส่ต่างหูคู่นั้นด้วยความมั่นใจ ตัวของเขาที่มีมันกับตอนที่ไม่มีสิ่งนี้นั้นมันช่างแตกต่างกันเหลือเกิน ในคราแรกเขาดูเหมือนกับชายจรจัดทั่วไปที่ไม่ธรรมดา แต่ในตอนนี้เขาดูสง่างามมากกว่าปกติ..

 

 

“ ข้าขอทราบนามของท่านอีกครั้งหนึ่งได้หรือไม่คะท่านพี่? ข้าคิดว่าเด็กๆพวกนี้เองก็อยากจะรู้ว่าท่านเป็นใคร”ไดแอน

 

 

… นี่ท่านไดอาน่ารู้ความตั้งใจของเราตั้งแต่แรกแล้วหรอ? สุดยอดเลย.. สมกับที่เป็นทูตของเทพธิดาอีครอสเลย

 

 

“ ได้สิ ” ราธ

 

 

เขายิ้มขึ้นอย่างองอาจ ก่อนที่โดยรอบของพวกเราจะเกิดเป็นร่องรอยของวิถีดาบแบบบางๆขึ้นมานับไม่ถ้วน ตอนแรกถ้าจำไม่ผิดตอนที่ท่านไดอาน่าเข้ามา ท่านใช้เขตแดนของตนเองในการกีดกันพวกเราออกจากโลกภายนอก

 

 

ทว่า มาในตอนนี้.. 

 

 

“ นามของข้าคือ อักราธ เอมเพอเรอร์ จักรพรรดิแห่งศาสตราวุธทั้งมวล ”ราธ

 

 

อาณาเขตของท่านไดอาน่าถูกฟันทิ้งอย่างง่ายดาย โดยที่พวกเราแทบจะไม่รู้สึกตัวหรือจะได้รับรู้จังหวะของการวาดดาบออกไปเลยแม้แต่น้อย

 

 

แต่เดี๋ยวก่อนนะ? บนป้ายหินสลักไว้ว่าเป็นจักรพรรดิดาบไม่ใช่หรอ? แล้วจักรพรรดิของอาวุธทั้งหมดนี่คืออะไรอ่ะ?

 

 

“ สงสัยสินะคะคุณผู้บัญชาการกองอัศวิน ”ไดแอน

 

 

“ อ่ะ- ค่ะ! ”แองเจ

 

 

เหมือนกับว่าเธออ่านใจฉันได้เลย จะแปลกเกินไปแล้ว!

 

 

… เอ๊ะ?

 

 

“ คะ? ”ไดแอน

 

 

ฉันมองหน้าเธอด้วยความสงสัย ส่วนท่านไดอาน่าก็มองฉันกลับทั้งรอยยิ้มที่ยิ่งมองไป.. ก็ยิ่งดูเป็นรอยยิ้มที่มีเล่ห์เหลี่ยมเยอะไม่ต่างจากลูกน้องคนหนึ่งของฉันเลย

 

 

แล้วเธอ รู้ตำแหน่งของฉันได้ยังไงทั้งๆที่อยู่ห่างจากอาณาจักรไปไกลมากแท้ๆ..

 

 

“ เอ ก็คุณออกจะมีชื่อเสียงนี่นา ” ไดแอน

 

 

“ เอ๊ะ ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะคะท่านไดอาน่า? ” แองเจ

 

 

“ เห๊ะ… เอ่อ.. เหอะๆ เอิ่ม.. ” ไดแอน

 

 

ตอนนี้เธอล่กสุดๆไปเลย พวกเราจ้องหน้ากันทั้งแบบนั้นก่อนที่คุณอักราธจะได้พูดขึ้นมา

 

 

“ ยัยหนู, ลักษณะพิเศษของพวกครึ่งเทพคืออ่านใจได้ เธอรู้ไหม? ” ราธ

 

 

“ … เอ.. ” แองเจ

 

 

“ พ- พี่ราธ!! อย่าพูดแบบนั้นสิค้าา ความลับของหนูก็ถูกเปิดโปงกันหมดพอดีซิ่!! งือออ~~ ”ไดแอน

 

 

แล้วท่านไดอาน่าก็เข้าไปทุบหน้าอกของท่านอักราธอย่างน่ารัก.. แต่ว่าอ่านใจได้เนี่ย น่ากลัวแฮะ

 

 

“ ใช่ไหมล่ะค้า.. ฉันเองก็ไม่ได้อยากฟังคนอื่นพูดแย่ๆเกี่ยวกับฉันในหัวตลอดเหมือนกันน้า.. ” ไดแอน

 

 

“ ม- ไม่เป็นไรนะคะท่านไดอาน่า.. อีกอย่างตอนนี้ก็อยู่ในเวลาที่เทศกาลกำลังดำเนินอยู่ทำไมท่านไม่ออกไปปรากฏตัวต่อหน้าประชาชนสักหน่อยล่ะคะคุณเป็นถึงสังฆราชเลยนะคะ? ”แองเจ

 

 

“ !!? ” ไดแอน

 

 

“ ไม่เอาอ่าาาา!! ถ้าพี่ชายไม่ไปด้วยชั้นไม่ไปเด็ดขาดเลย!!! ” ไดแอน

 

 

“ … เหอๆๆ ” แองเจ

 

 

สุดๆไปเลยแฮะ ยายทวดคนนี้..

 

 

“ พี่ราธธ!! ผู้หญิงคนนั้นบูลลี่หนูง่าา!! ” ไดแอน

 

 

ท่านไดอาน่ากอดท่านอักราธอยู่อย่างนั้นไม่ยอมปล่อยราวกับเด็กน้อยที่กำลังอ้อนพี่ชายอันเป็นที่รักของตนอยู่ ทั้งยังเอาแต่หลั่งน้ำตาอีกต่างหาก

 

 

“ เฮ้อ ยังเป็นยัยหนูขี้อายคนเดิมสินะ แม้รูปร่างจะเปลี่ยนไปแต่เจ้าก็ยังเป็นตัวเจ้าคนเดิม.. ” ราธ

 

 

“ คุณอักราธ.. ช่วยที.. ” แองเจ

 

 

“ เอ้อ, ไดแอน ฟังข้านะ ” ราธ

 

 

“ คะ? ” ไดแอน

 

 

“ ตอนนี้เจ้าก็มีหน้าที่เป็นถึงสังฆราชเลยมิใช่รึ? ทำตัวให้สมกับที่เป็นคนใหญ่คนโตหน่อยยัยหนู ”ราธ

 

 

“  …พี่คะ.. คือ.. มันน่าอายนะคะที่จะทำกันตรงนี้น่ะ.. ”ไดแอน

 

 

“ ห๊ะ- ” ราธ

 

 

ท่านราธจับแขนทั้งสองข้างของท่านไดอาน่าเพื่อเตือนสตินาง แต่คำพูดของเขามันไม่มีผลอะไรกับยายทวดคนนี้เลยแม้แต่น้อย.. อีกทั้งท่านไดอาน่ายังทำตัวเหมือนกับเด็กสาวที่กำลังมีความรักอีกต่างหาก

 

 

นี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ย??

 

 

“ ฮ่าฮ่า ข้าล้อเล่นน่ะ ข้าชอบท่านตอนนี้จังเลยท่านพี่ ”ไดแอน

 

 

“ เรื่องคำขอที่ท่านว่า.. ตอนนี้มันน่าจะยังไม่เหมาะสำหรับเรานะคะ แล้วพบกันยามที่งานเลี้ยงนี้จบลงนะคะ พี่ชาย” ไดแอน

 

 

ท่านไดอาน่าเดินออกไปจากตรงนี้ โดยปล่อยให้พวกเราทำตัวไม่ถูกอยู่ที่นั่นส่วนท่านอักราธ เขาไม่ได้พูดอะไรก่อนที่จะนั่งลงระหว่างหลุมศพของตนเองกับหลุมศพของอีกคนหนึ่งที่อยู่ข้างๆ

 

 

ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงต้องมานั่งตรงนี้ แต่ฉันก็ไม่ได้ขัดอะไรเขาหรอกนะ

 

 

ไม่นานนักหลังจากที่สายลมบางๆได้พัดโชยมายังที่แห่งนี้ เขาก็ได้พูดขึ้นมา

 

 

“ ข้างๆที่ของข้าคือโนอาห์รึ? ” ราธ

 

 

“ ใช่ค่ะ ท่านอักราธ ” แองเจ

 

 

“ เมื่อยุคก่อนเขาเล่ากันว่าองค์ราชินีโนอาห์ทรงเลือกที่ที่ตนต้องการจะอยู่หลังจากสิ้นพระชนม์ไปแล้วด้วยตนเองเลยค่ะพี่ราธ ” โรส

 

 

“ โรส ให้ความเคารพผู้อวุโสหน่อย!- ”แองเจ

 

 

“ ไม่เป็นไร เจ้าเองก็เรียกข้าว่าพี่ได้นะ แล้ว.. มีใครมียาสูบบ้าง? ” ราธ

 

 

“ คะ? ” แองเจ

 

 

เขาสูบยาด้วยหรอเนี่ย? คาดไม่ถึงเลยแฮะ

 

 

“ ฉันมีค่ะ ” โรส

 

 

“ ขอบใจ ” ราธ

 

 

โรสยื่นยาสูบแบรนด์ดังให้กับท่านราธ บรรยากาศของพวกเราในตอนนี้มันค่อนข้างที่จะหม่นหมองเลยทีเดียว แม้จะมีแสงแดดส่องลงมาอยู่บ้าง มันก็ไม่ได้ช่วยให้สิ่งที่อยู่ในใจท่านราธนั้นบรรเทาลงเลย

 

 

“ ในปาร์ตี้เราตอนนี้ คงจะมีแต่แกนี่แหละนะโนอาห์ที่ไม่ได้อยู่บนโลกนี้แล้ว.. พักผ่อนให้สงบล่ะ เจ้าหนู ”ราธ

 

 

เขาลุกขึ้นอีกครั้ง ตัวของท่านราธในตอนนี้คงพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับโลกใบนี้อย่างมากเลยล่ะ ถ้านี่เป็นการกลับมาของตำนานล่ะก็ มันจะต้องมาพร้อมกับนัยยะบางอย่าง อย่างแน่นอน

 

 

“ แล้ว เรื่องที่เจ้าจะถามข้าล่ะ หลานสาว ” ราธ

 

 

“ หลาน!? ”โรส

 

 

“ ทราบเรื่องนั้นด้วยหรือคะ? ” แองเจ

 

 

“ อ่า ถ้าหากว่าเจ้าเป็นลูกหลานของเจ้าแองการ์ดมันจริงๆล่ะก็นะ จะนับว่าเจ้าเป็นหลานข้าก็ไม่ผิดนัก ” ราธ

 

 

“ .. ขอแนะนำตัวนะคะ แองเจลิก้า เอมเพอเรอร์ บุตรีคนโตของตระกูลเอมเพอเรอร์ในปัจจุบัน และยังเป็นผู้บัญชาการสูงสุดของกองอัศวินทั่วไป รวมถึงกองอัศวินหลวงจากทั่วราชอาณาจักรโร้คด้วยค่ะ ” แองเจ

 

 

“ ส่วนเรื่องที่ดิฉันอยากถามจากท่านพี่อักราธคือ.. ทำไมท่านถึงเรียกตัวเองว่า จักรพรรดิแห่งศาตราทั้งมวล ล่ะคะ? ทั้งๆที่ตลอดมาท่านใช่ฉายาของจักรพรรดิดาบอยู่แท้ๆ ” แองเจ

 

 

“ อื้มๆ! ” โรส

 

 

“ ง่ายๆเลยนะ ก็ตามฉายาที่ข้าเรียกนั่นแหละ ข้าเชี่ยวชาญศาสตราวุธทั้งมวลอยู่แล้ว ” ราธ

 

 

“ เชี่ยวชาญนี่.. ประมาณไหนหรอคะ? ” โรส

 

 

“ เผชิญหน้ากับพวกซอร์ดมาสเตอร์โดยที่ไม่จำเป็นต้องใช้ออร่า และฆ่าจอมเวทระดับสูงกว่าวงแหวนที่ 7 โดยที่ใช้พลังเพียงเล็กน้อยก็เท่านั้น …แค่นี้ล่ะมั้ง? ” ราธ

 

 

เขา.. แข็งแกร่งจริงๆด้วย

 

 

แม้ว่าฉันจะเป็นซอร์ดมาสเตอร์ก็เถอะ ฉันก็ไม่เห็นถึงทางสว่างในการที่จะสู้กับเขาได้เลย แถมเขาก็ยังไม่มีช่องโหว่อยู่เลยแม้แต่น้อย.. เขาเป็นบรรพบุรุษของฉันที่ฉันภาคภูมิใจจริงๆด้วย!

 

 

ฉันอยากจะเรียนรู้จากเขามากกว่านี้ เพื่อให้ตัวเองแข็งแกร่งให้ได้มากยิ่งกว่าที่เป็นอยู่ในปัจจุบันหลายต่อหลายเท่า

 

 

“ อ้อ จริงสิ ข้ายังสามารถสู้กับจอมมารในร่างเทพมารได้อย่างสูสีอีกด้วย ครานั้นเป็นการต่อสู้ที่น่าจดจำเลยทีเดียว ”ราธ

 

 

… เห๊ะ-

 

 

ฟ- 

 

 

ฟัดกับจอมมารได้เลยหรอค๊าาา!!!???

 

 

 

 

 

ตัดจบตอน

 

 

 

 

 

หนึ่งคนแก่กับเหล่าน้องๆที่น่ารัก